kızlar size derdimi açmak istedim
başımdan iki tane ilişki geçti ilkinde tam sözlenme sıralarındaydık ki annesi aramıza girdi bizle kalmak istiyordu annesi tek çocuk olduğu için kalmasına bişey demedim ama bu sefer herşeyi kendi isteği doğrultusunda yapmak istiyordu lafı sokuşturuyor,benden size bi zarar gelmez diyodu gözü yaşlı..vs neyse sonrasında da anlaşamadığımız konular oldu ayrıldık hatta ayrılık konuşmasını annesi yaptı :) sonra başka biriyle evlendi şimdi anasını burda bırakıp yurtdışında yaşıyor eşiyle..
şimdi 2 senedir liseden bi arkadaşımla çıkıyorum onla da anlaşamıyoruz ve ben artık dayanamıyorum.
neden kimse benle ortak noktayı bulmuyor...hep dediğim dedik oluyorlar kendi isteklerine uymamı bekliyorlar
ben cefasını çekiyorum sonra dayanamayıp ayrılıyorum başkası gelip sefasını çekiyor ve bana yapmadıkları karşı geldikleri davranışları,fedakarlıkları sonrakine yapıyorlar....siz ne düşünüyorsunuz benle aynı durumları yaşayan var mı neler hissediyorsunuz..hem seviyorum hem kendimi enayi gibi hissediyorum..içimde sürekli bi burukluk bi ayrılma isteği oluyor..sürekli sorun çıkarıyorum..
en kotusude sen olunca annemle yasiyacagim diyip baskasiyla olunca tamamen tersini yapmasi dimi:S
evet yaa nasıl böyle değişiyorlar
canım bazen gerçekten senin dediğin gibi oluyor ilişkilerde. benden sana tavsiye asla karşısndaki kişiye boyun eğme. eğer karşındaki dediğim dedikse senin lafına önem vermiyorsa asla altında ezilme. sen ortak noktayı bulmaya çabalayıp karşındaki illa kendi dediği olsun istiyosa yapma. çünkü bir kere izin verdinmi hep öyle gidiyor. sonra ayrılınca başkası geliyor dediğim dedik yapıyor herşeyi istiyor o daha değerli oluyor bu sefer sefasını o sürüyor. ne demişler isteyen değerli olur. ben eskiden inanmazdım ama öyle maalesef.
Başkasıyla çok mutlu diye düşünme bence. Sana davranışlarının aynısını ona da gösteriyor olabilir. Sen bunu görmez, bilmez, duymaz hissetmezsin. Ayrıca karşındakiler senin ne kadar fedakar olabileceğini görmek istiyor olabilir. Yani fedakarlık yapmazsan ne sevdiğini gerçek anlamda hissedersin ne de kendini ona yaklaştırırsın. Ayrıca illaki biriyle olacak da evleneceğim diye düşünme. Bir yere kaçmıyorsun. Biraz kafanı dinle. İlla ki birine işte bu diyeceksindir. Zorlama gibi yürütüyorsun bence söylediğine göre. Eğer fedakarlık yapacak kadar sevmiyorsan biraz daha relax takıl. Kendini dinle. Sen kendine değer verirsen karşındakiler de sana daha çok saygı duyacaklardır. Yine de isyan etme, bunaltma kendini, iyi düşün. Düşünmekle başlar her şey.
çok yumuşak başlı davrandığım söylenemez..sadece başta hesapta olmayan şeyler sonradan karşıma çıkıyor..ben istemeyince olmuyor istesem zarar gören taraf ben oluyorum..2 yıllık bir ilişkiyi de bitirmek kolay değil..bana uymuyor diyerek..orta noktaya da gelmek istemiyor karşı taraf çünkü o onun kişisel hedefi hayatını ilgilendiren bişey..çok istenilen bir şeyde özellikle insanın tüm hayatını etkileyecek bir konuda sevgili de olsa ortak nokta bulunması zor..bi taraf anlayış göstermeli..yeri gelir o yeri gelir ben yaparım bu fedakarlığı..
teşekkur ederim tavsiyeleriniz için dediklerinize katılıyorm erkekler zor kadınları severler..bi de zahmetsiz rahmet olmuyor gerçekten çok zorlansam da sabredip mutlu olabilirm..ama ilk ilişkimde mutlu olabilceğimi sanmıyorum çünkü gittikçe yüzlerini göstermeye başlamışlardı..evlenince iş işten geçmiş olcaktı iyi ki ayrılmışız diyorum..o zaman bi de yaşım küçüktü çok toydum bu konularda..
erkekler hayatını kadınlardan daha çabuk kuruyor bu bir gerçek. Sanırım bunda etkili olan; erkeğin seçen, kadının seçilen pozisyonda olması. Kaç kadın vardır ki evlenme teklif etmiş ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?