kızlar size derdimi açmak istedim
başımdan iki tane ilişki geçti ilkinde tam sözlenme sıralarındaydık ki annesi aramıza girdi bizle kalmak istiyordu annesi..tek çocuk olduğu için kalmasına bişey demedim ama bu sefer herşeyi kendi isteği doğrultusunda yapmak istiyordu lafı sokuşturuyor,benden size bi zarar gelmez diyodu gözü yaşlı..vs neyse sonrasında da anlaşamadığımız konular oldu ayrıldık hatta ayrılık konuşmasını annesi yaptı :) sonra başka biriyle evlendi şimdi anasını burda bırakıp yurtdışında yaşıyor eşiyle..
şimdi 2 senedir liseden bi arkadaşımla çıkıyorum onla da anlaşamıyoruz ve ben artık dayanamıyorum.
neden kimse benle ortak noktayı bulmuyor...hep dediğim dedik oluyorlar kendi isteklerine uymamı bekliyorlar
ben cefasını çekiyorum sonra dayanamayıp ayrılıyorum başkası gelip sefasını çekiyor ve bana yapmadıkları karşı geldikleri davranışları,fedakarlıkları sonrakine yapıyorlar....siz ne düşünüyorsunuz benle aynı durumları yaşayan var mı neler hissediyorsunuz..hem seviyorum hem kendimi enayi gibi hissediyorum..içimde sürekli bi burukluk bi ayrılma isteği oluyor..sürekli sorun çıkarıyorum..