Eşim ben söylersem konuşur sadece. Ama bende vazgeçtim izin ister gibi söylemesini istemiyorum. Wstsappa eşimle olan bi fotoğrafımı koydum. Ordan görecekler ilk önce. Sonra da ne zaman görüşürsek o zaman görsünler.Eşiniz ailesine bunu açıkladı mı. Eğer hrnüz yapmadıysa yapmasa daha mı iyi acaba. Çünkü, size birşey açıklayacağım diye karşılarına geçip konuşsa otom. Olarak onlara firkir beyan etmeleri, yorum yapmaları gerektiği duygusu verebilir. Hiç birşey söylemeseniz vre doğalmolarka görerek öğrenseler. Ve sorarlarsa ha evet artık başörtüsü takmıyorum vs diye kısaca cevaplayıp geçseniz daha mı iyi olur sanki. Çünkü eşiniz konuşsa bir bakıma sormak gibi olmasın. O zaman karışma hakkı görebiilrler kendileirnde eşiniz sizi anlıyorsa gerisinin önemi yok bence. Ssize tepki verirlerse hiiiç, umursaöayon cevap vermeyin peki
Evet haber vermekten vazgeçtim. Eşimle konuşacağım. Ters bi şey soylerlerse sen cevap verirsin ben yüz göz olmak istemiyorum diyeceğim.onlarra haber vermeyin haber verirse iz sanki bu kinudaki fikirlerini cok onemsiyormus gibi gozukursunuz. gorustugunuzde gorsunler .
gorduklerindede konuyu acmayin inlar konusunca ben oyle uygun gordum diyin ve konusmalarina musade etmeyin .
hatta ters bisey soylerlerse ben yetiakin ir insanim boyle karar verdim sizi ilgilendirmez diyin ve ortamdan cikin .
geri kalani esiniz galledecek sizene benim karimdan diyecek .
bu deneyimi yasayan bir cok kadinin youtube videosu var hepsude turk ve hepside sizin gibi ailerlerden gelmis .
izleyip fikir edinip rahatlayabilirsiniz.
kimse sizin rahatinizdan huzurunuzdan ve mutlukugunuzdan daha degerli degil.Evet haber vermekten vazgeçtim. Eşimle konuşacağım. Ters bi şey soylerlerse sen cevap verirsin ben yüz göz olmak istemiyorum diyeceğim.
Tesekkur ederim bana güç ve cesaret verdiniz. Dediğinizi mutlaka deneyeceğim.kimse sizin rahatinizdan huzurunuzdan ve mutlukugunuzdan daha degerli degil.
bir sure yeni hayatiniza alismadan tuz yuze gelmemeye calisin yeni ozgurlugunuz hosunuza gidip keyfini aldikca zaten kimsenin lafindan korkmazsiniz .bide cekingenim saygidan cevap veremem gibi bisey yazmissiniz . karsi karsiya gelmeden once bisey derlerse ne cevap vereceginizk icinizden 100 kere tekrar edip prova edin .gorusmeye oyle gidin .
" bu benim kararim sizi ilgilendirmez "gibi
mutluluklar dilerim
Eşinizi takdir ettim.. Böyle bir eşiniz varken bence eş ailesinden çekinmeniz gereken hiçbir şeyiniz yok. Bişey diyeceklerse de size diyemezler. İçinizden nasıl geliyosa öyle yaşayın. Bu tür şeyler baskıyla ve başkaları için yapılmaz. Umarım bundan sonra kendiniz olmanız için bir fırsat bulursunuz hayatınızda.Evet bende öyle düşündüm. Aynı dediğiniz kafada insanlar. Hatta eşim ben istiyorum derim ben dedi. O zaman bi şey demezler dedi. Çünkü insan yerine koyup "sen bilirsin, senin kararın" diyecek insanlar değiller.
Sen niye rahatsız oluyorsun. Pardon
Konu sahibine aman sakın açılma demedim. Biraz daha düşün dedim. Bundan rahatsız olman senin kötü kalbin. Açılırsan Allah seni yakacak demisim gibi yorum yapiyorsun. Ayrıca sana ikna konuşması yapmadım. Bu kadar dahil olma . Herkes yerini bilirse daha iyi olcak.Çünkü size başkalarının kararlarına saygılı olmayı öğretememişler. Ve biz toplum olarak bundan çok çekiyoruz. Ki bu kadar Basit bir eylemde, basitliği de sadece eylemin sonuçlarını kendini etkilemesinden geliyor, bile karara saygı duymayı bilmiyorsunuz.
Yaptığımız eylemlerin sonuçlarını, bir siz düşenebiliyorsunuz sanki, bizim öyle bir becerimiz yok çünkü. Allah o aklı, bi tek size vermiş. Biri açılacam der, gelir biri laf söyler, diğeri kapanacam der, diğeri gider laf söyler. Biri der ben çocuk doğurmayacam, biri yorum yapmayı kendinde hak görür. Bu ne ya.
Siz eğer örtünmenin bu kadar kıymetli olduğunu düşünüyorsanız, bakın siz düşünüyorsanız, kapanırsınız. Kimse de birşey diyemez. Ama başkası farklı birşey diyor diye, zamanında cuntacıların veya cemaatçilerin yaptığı gibi ikna konuşması yapamazsınız.
Konu sahibinin birebir rahatsız olduğu, karşılaşmaktan korktuğu şeyi gelip burda yaparsanız, ben de rahatsız olurum.
Konu sahibi prenses de, ya da onu tanıyorsunuz da , ona özel bu yorumu mu geliştirdiniz? Ben aynı konuyu açsam, aynısını bana demeyecek miydiniz?Konu sahibine aman sakın açılma demedim. Biraz daha düşün dedim. Bundan rahatsız olman senin kötü kalbin. Açılırsan Allah seni yakacak demisim gibi yorum yapiyorsun. Ayrıca sana ikna konuşması yapmadım. Bu kadar dahil olma . Herkes yerini bilirse daha iyi olcak.
Neden ön bilgilendirme yapıyorsunuz ki, ayrıca eşiniz dışında kimsenin ne düşündüğüyle ilgilenmeniz gerekmiyor. Siz böyle tedirgin olursanız herkes laf söyleme hakkı bulur kendinde. Ezik durmayın, yapın ve hiçbir şey yapmamış gibi dik durun.Biliyorum dini konu yasak ama konum pek dini sayılmaz zaten. Ço muhafazakar bi ailede yetiştim. Daha 7-8 yaşlarında kafam kapatılmaya başlanmıştı. Çok kısıtlı büyüdüm. Kısa kollu veya pantolon bile giyince anne babam laf söylerdi. Bu baskılara 16 yaşına kadar direndim. Karşı geldim çok kavgalar ettik. Ama sonra nişanlandm ve artık iki aile baskısı olunca dayanamadım ve kapandım.
Su an 26 yaşındayım ama hala istemiyorum. Asla alışamadım. Alışabileceğimi de zannetmiyorum. Bu yüzden açılma kararı aldım. Önce eşime söyledim. Önceden asla böyle bi şeyi kabul etmezdi ama ne kadar üzgün olduğumu görünce kabul etti. Zaten izin istememiştim sadece bana destek ol dedim o da tamam dedi.
Anneme de aynı şekilde ben kafamı açıyorum artık deyince bi şey demedi çünkü daha önce de artık yapamıyorum demiştim. Sen bilirsin cocuk değilsin kendi kararın dedi. Önceden yaptıklarına da çok pişman.
Ama gelin görün ki ben eşimin ailesinin tepkilerini asla kestiremiyorum. Tesettür konusunda çok sıkı değiller. Makyajima yada pantolonumu bi şey demiyorlar. Ama biliyorum ki açıldığımi görünce büyük olay çıkacak.
Eşime sen söyle benim cesaretim yok dedim o söyleyecek ama ben çok sessiz bi insanım. Bi şey deseler cevap vermezsem diye içim içimi yiyor. Sizce çok tepki alir miyim? Anksiyetem var kriz geçirmekten de korkuyorum. Şua n düşünürken bile ellerim titriyor. Karşılarında zayıf görünmek istemiyorum. Bana tavsiye verin lütfen çok dominantlar hep dediğim dedik insanlar. Biliyorum beni vazgeçirmeye çalışacaklar. Ama benim kararım kesin. Eşimde arkamda bu yüzden içim rahat. Tavsiyelerinizi bekliyorum...
Onlar istediği kadar olay çıkarsın, elinizi kolunuzu tutup zorla geri örtemeyeceklerine göre siz aynen devam etmelisiniz. Korkmayın, sizin korkunuz onları daha da cesaretlendirir. Söylenenleri duymazdan gelip bildiğinizi okumaya bakın. Kimse kimseye zorla bir şey yaptırmamalıEvet Bna o lafı kullanirsa zaten izin istemediğimi söyleyeceğim. Ama olay çıkaracaklar ve ben sakin yapılı bi insanım olay çıksın ilgi üstüme toplansın istemiyorum. Tedirginligim bu yüzden.
Vallahi burada koyunu açınca iyi kötü her yorum gelir..Birisi geçen yazmış fikrini mi sordu sana diye bir üyeye ...Evet fikri soruldu ve yazıldı.Kufur edilmediği asagilama olmadığı sürece herkes yazacak..Pusuda bekler gibi nedir bu moda mi oldu millete yazamazsin demek.Konu açılıyorsa yorum gelir.Konu sahibi prenses de, ya da onu tanıyorsunuz da , ona özel bu yorumu mu geliştirdiniz? Ben aynı konuyu açsam, aynısını bana demeyecek miydiniz?
Tamamen kişisel konularda, ki bu kadar hassasında, kimseyi yumuşak karnından vurmaya çalışacak yorumlar yapmaya haddiniz olmadığını öğrenmek zorundasınız.
Bu bugün konu sahibi olur, yarın ben olurum, öbür gün kızınız, oğlunuz olur.
Kimseyi açılması için teşvik etmem açıkçası ama siz açılsam mı açılmasam mı diye sormamışsınız kararım kesin nasıl bir yol izleyeyim demişsiniz bu yüzden şöyle diyorum, canım annemin hep her konu için söylediği bir sözü vardır; iyiyi de bir hafta konuşurlar kötüyü de kızım der.Tabi bu kötülük yapalım aman ne olursa olsun değil de elalemin ağzını büzemeyiz sonuçta.O yüzden kararınızı verdiyseniz geriye herkese kulak tıkamak kalır.Sizin için doğru bir karar olmuş olsun sevgiler.Biliyorum dini konu yasak ama konum pek dini sayılmaz zaten. Ço muhafazakar bi ailede yetiştim. Daha 7-8 yaşlarında kafam kapatılmaya başlanmıştı. Çok kısıtlı büyüdüm. Kısa kollu veya pantolon bile giyince anne babam laf söylerdi. Bu baskılara 16 yaşına kadar direndim. Karşı geldim çok kavgalar ettik. Ama sonra nişanlandm ve artık iki aile baskısı olunca dayanamadım ve kapandım.
Su an 26 yaşındayım ama hala istemiyorum. Asla alışamadım. Alışabileceğimi de zannetmiyorum. Bu yüzden açılma kararı aldım. Önce eşime söyledim. Önceden asla böyle bi şeyi kabul etmezdi ama ne kadar üzgün olduğumu görünce kabul etti. Zaten izin istememiştim sadece bana destek ol dedim o da tamam dedi.
Anneme de aynı şekilde ben kafamı açıyorum artık deyince bi şey demedi çünkü daha önce de artık yapamıyorum demiştim. Sen bilirsin cocuk değilsin kendi kararın dedi. Önceden yaptıklarına da çok pişman.
Ama gelin görün ki ben eşimin ailesinin tepkilerini asla kestiremiyorum. Tesettür konusunda çok sıkı değiller. Makyajima yada pantolonumu bi şey demiyorlar. Ama biliyorum ki açıldığımi görünce büyük olay çıkacak.
Eşime sen söyle benim cesaretim yok dedim o söyleyecek ama ben çok sessiz bi insanım. Bi şey deseler cevap vermezsem diye içim içimi yiyor. Sizce çok tepki alir miyim? Anksiyetem var kriz geçirmekten de korkuyorum. Şua n düşünürken bile ellerim titriyor. Karşılarında zayıf görünmek istemiyorum. Bana tavsiye verin lütfen çok dominantlar hep dediğim dedik insanlar. Biliyorum beni vazgeçirmeye çalışacaklar. Ama benim kararım kesin. Eşimde arkamda bu yüzden içim rahat. Tavsiyelerinizi bekliyorum...
Benim kime nasıl yorum yaptığım seni zerre kadar ilgilendirmez. Nokta. Kendine gel. Benim yorumlarımla değil kendinle ilgilen. Daha faydali olcak.Konu sahibi prenses de, ya da onu tanıyorsunuz da , ona özel bu yorumu mu geliştirdiniz? Ben aynı konuyu açsam, aynısını bana demeyecek miydiniz?
Tamamen kişisel konularda, ki bu kadar hassasında, kimseyi yumuşak karnından vurmaya çalışacak yorumlar yapmaya haddiniz olmadığını öğrenmek zorundasınız.
Bu bugün konu sahibi olur, yarın ben olurum, öbür gün kızınız, oğlunuz olur.
Bence hic konuşmayı. Direkt başınız açık gidin boyle karar aldık dersiniz madem Eşiniz arkanızda. Soyleyince karşı geldiklerinde ne yapacaksınızBiliyorum dini konu yasak ama konum pek dini sayılmaz zaten. Ço muhafazakar bi ailede yetiştim. Daha 7-8 yaşlarında kafam kapatılmaya başlanmıştı. Çok kısıtlı büyüdüm. Kısa kollu veya pantolon bile giyince anne babam laf söylerdi. Bu baskılara 16 yaşına kadar direndim. Karşı geldim çok kavgalar ettik. Ama sonra nişanlandm ve artık iki aile baskısı olunca dayanamadım ve kapandım.
Su an 26 yaşındayım ama hala istemiyorum. Asla alışamadım. Alışabileceğimi de zannetmiyorum. Bu yüzden açılma kararı aldım. Önce eşime söyledim. Önceden asla böyle bi şeyi kabul etmezdi ama ne kadar üzgün olduğumu görünce kabul etti. Zaten izin istememiştim sadece bana destek ol dedim o da tamam dedi.
Anneme de aynı şekilde ben kafamı açıyorum artık deyince bi şey demedi çünkü daha önce de artık yapamıyorum demiştim. Sen bilirsin cocuk değilsin kendi kararın dedi. Önceden yaptıklarına da çok pişman.
Ama gelin görün ki ben eşimin ailesinin tepkilerini asla kestiremiyorum. Tesettür konusunda çok sıkı değiller. Makyajima yada pantolonumu bi şey demiyorlar. Ama biliyorum ki açıldığımi görünce büyük olay çıkacak.
Eşime sen söyle benim cesaretim yok dedim o söyleyecek ama ben çok sessiz bi insanım. Bi şey deseler cevap vermezsem diye içim içimi yiyor. Sizce çok tepki alir miyim? Anksiyetem var kriz geçirmekten de korkuyorum. Şua n düşünürken bile ellerim titriyor. Karşılarında zayıf görünmek istemiyorum. Bana tavsiye verin lütfen çok dominantlar hep dediğim dedik insanlar. Biliyorum beni vazgeçirmeye çalışacaklar. Ama benim kararım kesin. Eşimde arkamda bu yüzden içim rahat. Tavsiyelerinizi bekliyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?