Çıkmaz


Bu konuyu ciddi bir şekilde konuşacak, ortada buluşacaksınız madem seviyorsunuz. Sevgi, fedakarlık içerdiği kadar hakkını da görmelidir yalnız. Tek tarafın tavizi ile hiçbir ilişki sağlıklı olmaz. Siz, bir arada olmak için onun isteklerine bir miktar uyuyorsanız, aynı şekilde o da sizin sevginiz hatırına kendisinden fedakarlık yapmalı.

Şu soruyu sorun kendinize:
"O üzülüyor diye ben kendimden taviz verdim. Peki ben bu tavize üzülüyorum diye o da kendinden bir miktar niçin vermedi ve sadece onun üzüntüsü üstünmüş gibi gözüme gözüme soktu?" Diyorum ya, bu duygusal manipulasyon. O sizi kısıtlarken sizin de buna üzüleceğinizi bilmiyor muydu?
 
Ayrılacaksın zaten çünkü o aşamayı kendine kabul ettirebilmek için bize konuyu açtın diye düşünüyorum.
Ve ayrılıkta tanıyacaksın sevgili kişisini... "zorlama yok" demişsin ama ayrılacağını söyle bir ve alacağın cevabı burada yine bizimle paylaşmanı bekliyorum... Zorlamayla 4 sene geçmiş aslında, ayrılma fikrinden vazgeçersen kendinden de vazgeçmiş olacaksın.
 
Bu da söylemeyi unuttuğum obur nokta sanırım. Bu onun törpülenmiş hali aslına bakarsanız. Örnek verecek olursam ilişkinin başında hicbir karşı cinsle arkadaşlığı bırak iletişimin asgari düzeyde bile olması rahatsız ederken şuan yanimda başkalarının olması kaydıyla çook eskiden gelen arkadasliklara müsamaha gösterebiliyor ama bu siklasinca ya da araya yeni bir insan girince suratını asıp yine sorun çıkarıyor. Seviye eskiden 10sa simdi 6ya düştü yani hiçbir şey yapmadı diyemem ama bi ilerleme var demek de komik geliyor durumu düşününce. Insani seviyelere gelmek için resmen aşama kat etmek zorunda kaldım. Sanırım içten içe aile yapısını suçladigim için ondan soğuyup kopamıyorum. Sanki onda da öğretilmiş bi durum var ve dişina çıkamıyor
 
Bu bahsettiğiniz konuşmayı yaptık aslına bakarsanız. Ayrılalım demekten hiç çekinmedim ben kendi istediklerimi söylemekten de. Ayrılmak istediğimi bu şekilde yapamadığımı söylediğimde sınırlarını biraz daha genişletti sonra zamanla aslında kafasının değişmediğini gördüm. Yani çabalıyor ama sanki asla değişmiyor gibi
 

Yavrum ne işin var böyle biriyle Allah aşkına? Bu adam seni güdüyor ya, bu sevgi değil güvensizlik. İleride çok sorun yaşarsın. Buradaki konuları oku; nerede böyle herifler var, sonu kavga küslük dayak.
 
Yavrum ne işin var böyle biriyle Allah aşkına? Bu adam seni güdüyor ya, bu sevgi değil güvensizlik. İleride çok sorun yaşarsın. Buradaki konuları oku; nerede böyle herifler var, sonu kavga küslük dayak.
Biliyorum ordan bakınca aptal gibi görünüyorum bu ilişkide. Hep kendimi kandırdım bu kadar ileri gidemez şunu yapamaz bunu yapamaz diye ama baktigim zaman o kadar çok şeye izin vermişim ki. Ve asla kimseye anlatmadım şimdiye kadar arkadaşlarıma sorsanız dünyanın en mükemmel varlığıdır sevgilim karşımıza keşke böyle seven biri çıksa derler. Doğru da sevgisine asla laf edemem ama sanırım artık bi şeylere dur demem gerekiyor kendimden vazgeçersem kimseyi mutlu edemem
 

Ben kesin bir ayrılıktan bahsediyorum. Ayrılık konuşması yapıp konuşmaya ve birlikteliğe devam etmekten bahsetmiyorum. Böyle birisi (yontulmamış!) arıza çıkarır ayrılık halinde. O seni "namusum" moduna almıştır çoktan. Kendini ateşe atma ve zorlamaktan vazgeç kendini artık. Kimse değişmez sadece -miş gibi gözükür kendini kandırma.
 
Sana ayrıl demiyorum ama sen ayrılacaksın zaten bu çocuktan.Okulun biticek , işe gireceksin , hayatın değişecek , düşüncelerin değişecek ama erkek arkadaşın sabit fikirleriyle seni darlamaya devam edecek ta ki sen yeter diyene kadar.Ha bu arada erkek arkadaşın da değişecek ama senin umduğun ve istediğin yönde değil.Ailesi neyse insan da o oluyor zamanla.Özellikle erkekler için tam bir armut dibine düşer durumu yaşanıyor.Tecrübelere dayanarak yapıyorum bu yorumu.Ha ailesi gibi olmayan da vardır ama çok az.Anlattıklarından yola çıkarak erkek arkadaşının o gruba girdiğini düşünmüyorum.Aklı başında bir kıza benziyorsun yorumlarından anladığım kadarıyla.Bence kendinden fazla ödün verme.İstiyorsa o değişsin.
 
Haklısınız ben yanlışı her şeyi içimde halletmeye çalışarak yaptim galiba. En yakın arkadaşım o olunca başka kimseye ihtiyaç duymadım. Üçüncü bir gözden bakınca bi seyler daha net anlaşılıyor. Ayrılmaya karar verdim diyemem hala seviyorum sevgim değişmedi. Ama artık kendimi de ihmal etmemeye ekstra özen göstericem. Üzüldüğü zaman anlık duygusallasmayi bırakıp ileride daha çok uzulecegimi düşünmeyi öğrenicem. Size ve obur yorum yapanlara çok teşekkür ederim sınırlarımın ne kadar net olması gerektiği konusunda kendime gerçekçi yorumlar yapamiyormusum onu fark ettim
 
Yani bence de ödün verme kendinden.Bir de sen açık giyindin diye üzülen insan da çok garip değil mi yani? Ya belli yaşa geldikten sonra bu gibi şeyler daha katlanılmaz oluyor , hayat zaten yorucu oluyor bir de giyimle kuşamla sosyal erkek arkadaşla uğraşan adamla olmak istemiyor insan.Şimdi çok gençsin sabrederim gibi geliyo olabilir sana ama ilerleyen yıllarda tahammülün azalır.Baksana şimdi bile sorguluyorsun.
 
Benzer çıkmazı ben de yaşadım ve evlenmeyi seçtim, şimdi arada çeşitli konular nedeniyle tartışsak ve sinir stres küpü olsam bile sonuçta iyi ki onunla evlenmişim diyorum. Tarif bile edemeyeceğim öyle güzel huyları var ki kıyafet ve arkadaşlar gibi konuların hiç önemi kalmıyor. Ama hayata bakışın ve önceliklerin senin mutluluğunda etkili olur. Bu kısıtlamalarda zamanla gevşeme olmuyorsa ve verdiğin tavizler senin karakterin için vazgeçilmez nitelikteyse mutsuzluk yaşaman doğal.
 
Doğru biri girsin istemiyorum hayatıma doğru insan o olsun
Olsun diyorsun ama uymuyoruz diyerek artık mutlu olmadığını itiraf ediyorsun anonim olmanın verdiği rahatlıkla
yani biz ne desek boş sen sadece seni rahatlatacak sana destek olacak evet çok mutlu olursun onunla diyecek birilerinin
yazmasını istiyorsun
 
Yanlış anlamışsınız. Hala mutluyum zaten öyle olmasa bu kadar diretmezdim sadece iç huzurum yerinde değil kendimden taviz verdigimi düşündüğüm için. Konuyu açma sebebim üçüncü bir göz istemekti ilişkim adına çünkü şimdiye kadar kimseyi dahil etmedik hiçbir problemimize. O kadar alışmışsınız ki siyah beyaz ilişkilere çok kalıp yorumlar yapıyorsunuz
 

Pardon da ic huzur olmadan mutluluk nasil oluyor? Kavram kargasasi mi yasiyoruz acaba?
 
Yaşadığınız psikolojik şiddettir. Sizi çok seviyor olabilir, siz de çok seviyor olabilirsiniz ama bu böyle. İhtiyacınız olan biraz cesaret bence.
 
O kadar alışmışsınız ki siyah beyaz ilişkilere çok kalıp yorumlar yapıyorsunuz
Beni bu kadar iyi tanıman ne hoş hem de hiç görmeden,bilmeden
Lütfen aydınlat beni siyah beyaz ilişkilere alıştığımı nereden çıkardığın konusunda
çünkü bu kadar kesin konuşman demek eleştiri konusunda tahammülsüzsün demektir
ve yine ilk yaptığım yorumun doğruluğunu kanıtlarsın kendi cümlelerinle N Nymphadoora
 
Son düzenleme:
Pardon da ic huzur olmadan mutluluk nasil oluyor? Kavram kargasasi mi yasiyoruz acaba?
Hiç mi şimdiye kadar yanlış olduğunuzu bildiğiniz halde mutlu hissettiğiniz bi şey yaşamadınız bilmiyorum ama sanırım konuyu tam manasıyla yansitamiyorum. Anlatmaya çalıştığım şey özgürlüğüm tam manasıyla kısıtlandı nefes alamıyorum beni kurtarın degil. Farklı görüşlere sahip oldugunuz aileniz gibi düşünebilirsiniz yani kötülüğünüzü asla istemeyen mutlu olmanız için elinden geleni yapan biri. Ben onun doğrularını onu üzmeden nasıl yanlış olduğunu fark ettirebilirim diye açtım konuyu
 
Bakın derdim tartışmak değil söylediğim şey de bi hakaret değil. Konuya gelen yorumlar kendimi anlatamadığımı hissettiriyor çünkü herkes o kadar kesin ki bu adamın bana işkence edip beni kisitladigina. Ortada öyle bir durumun olmadığını anlatmaya calisiyorum ama biri çıkıp tekrardan asıp kesiyor. Rica ediyorum günün yorgunluğunu sinirini baska konularda atın. Ben henüz o kadar yorulmadım burda kimseyle bi tartışma içerisine girmem
 
Yaşadığınız psikolojik şiddettir. Sizi çok seviyor olabilir, siz de çok seviyor olabilirsiniz ama bu böyle. İhtiyacınız olan biraz cesaret bence.
Haklısınız benim de tam olarak farkına vardığım şey bu. Şimdiye kadar üzmemek kırmamak adına saklandım. Halbuki biraz cesaretle ne varsa kırıp sonrasında yaşanacak kırgınlıkların önüne geçebilirim
 
Bu konu tam benim içilmiş. 3 gün önce yardım diye bir konu açtım. Ama tabi benimki sizden daha kötü bir durumdaydi. Tek başına dışarı çıkmamak hastane dahi olsa. Erkeklerle hiç bir şekilde diyalog kurmamak vs. Bizim bide sinirlendiğinde gözü hiç birşey görmüyordu elinde sigara söndürmeler falan. Ama dediklerine tamam dediğim de adeta mutluluktan uçuyordu. Sonra baktım neşeli umursamaz olan ben giderek bir korkaga dönüyorum evet tam olarak korkak. Kendi isteklerimden önce o ne der o ne düşünür. Ben kalmamıştı dünyamda o olmuştu adeta. Tabi benim aileside biraz cahil denecek tiplerdi. Olmayan çocuğuma kadar düşündüm eğitimini kız olursa yaşaması mümkün olan baskıları. İlişki başkası olmak değil kendi yarimlarıni başkasıyla tamamlamak diye düşünüp bitirdim. Umarım güzel bir hayat olur benim için
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…