- 3 Şubat 2018
- 26.039
- 112.047
- 598
- Konu Sahibi Pamukannesi83
-
- #81
Amin.Ailelere bu konularda cok iş düşüyor gerçekten.
Bizim toplumumuzda tacize ve tecavuze ugrayan kadinlar hep suc kendilerindeymis gibi susuyor cunku bu cocukluktan boyle asilaniyor beyinlere. Cocuklar tacize ugrayinca sucluluk duyuyor iste hep yanlis toplum yapisindan kaynakli. Sustukca sapiklara davetiye cikariyoruz . Artik aileler de bilinclendi cok sukur. Cocuklarimizi Allah korusun boyle yaratiklardan pis mahluklardan . Allah kahretsin .
Başka sıkıntıları var ve aile içi olması büyük olasılık.Hemen değil. Bir iki sene sonra. Orta okuldan sonra annesi şikayet etmeyi başlamıştı. "cok asabi oldu. Hicbirsey yapmıyor evde, doğru dürüst konuşmuyor" . Gibi. Ergenlik çağına geçince bana karşı da tepkiliydi. Sevmediğini gösterirdi hem konuşması ve davranışları ile. Ben susardim. Sonra ama tam tersi iyi anlaştı benimle. Bir kac sene önce depresyon ilacı aldığını anlattı. Ama başka tedavi görmüyor. Neden gitmediğini sordum ama cevab vermedi.
Başka sıkıntıları var ve aile içi olması büyük olasılık.
Üzüldüm durumuna ama içiniz de rahat olsun yapabileceğiz şuanda zatem bir şey yok.
Yaşadığınız zaman ise çocuk aklınızla bilr arkadaşınızı çekip kurtarmışsınız.
Bence bunu konuşmak için sen yanlış kişisin hem seninde kaygıların var yanlış yönlendirirsin bence hem gördün olayıMerhaba kk üyeleri. Aklımı kurcalayan ve işin içinden çıkamadığım bir durumdan ötürü sizin fikirlerinizi almak istiyorum.
Ben burda bir kac sefer yazdığım gibi depresyon ve anksiyete hastasiydim. Bunun üstesinden gelmek için tüm hayatımı didik didik önüme getirip her travmanın üzüntünün üstünden gelmeye çalıştım. Benim tarafımda başarılı olduğumu diyebilirim. Hem depresyonu hem anksiyeteyi yendim lakin bir konu daha var.
Ben ilkokul zamanında bir kızın sabah okula giderken cinsel istismara/tacize uğradığına şahit oldum. Ilk okula gidiyorduk daha. Aslında adam ikimizi de taciz edecekti sanırım, ama kaçtık sonunda. Kıza tam ne yaptığını hatırlamıyorum veya tam görmedim. Ama birşeyler olduğunu biliyorum. Kızı hala ara sıra görüyorum. Konuyu asla bi daha ne o nede ben açmadık. Sanırım bastırdım. Daha çok küçüktüm. Kimseye de söyleyemedim o zamanlar, korkuyordum.
Kiz da depresyon hastası. Doktoru ilaçlar yazmıştı, ama hiç tam tedavi görmedi. Yani bir psikoloğa felan gittiği yok. Ben bu olayın da sebeb olduğunu düşünüyorum.
Kimseyle bu durumu konuşamıyorum, çünkü bütün ailem kızı ve ailesini tanır. Bende şimdi kara kara düşünüyorum. Acaba konuyu açsam ve konuşsam mı? Ara sıra sık da olmasa görüşüyoruz. Yoksa o açmadıkca birşey söylemesem mi? Bi kere psikoloğa gittiğimi anlattım belki oda gitmek ister diye ama tepki vermedi hiç. Ne zaman aklıma gelse inanın tansiyonum oynuyor, midem bulanıyor resmen. Kızın mutsuz olduğunu gördükçe resmen içim kıyılıyor. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız? Açıkçası konuşmaktanda korkuyorum çünkü tepkisini ne olabilecegine dair hiçbir fikrim yok, çünkü bazen agresif de davranabiliyor. Konuşmak mı, susmak mı? Onun yerinde ben olabilirdim.
Bu durum için tekrar terapi almanızı tavsiye ederim.Bu konuyu tedavi olurken hiç konuşmadım. O kadar bastırdım ki açmadım zamanında. Çocuklarım doğduktan sonra tekrar ortaya çıktı.
ona nasıl bir zarar verdi bu kadar sizi etkiledi ,sokakta sıkıştırdı mı bir yere mi götürdü anlatırmısınız?Bu psikolojik sorunları içine atıp insanlara güvenmediğinden asosyal oluyor yavrucaklar.Allah tüm çocukları korusun ,ne büyük travmalar yaşatıyor adiler.Adam bana birsey yapamadi, dokunamadi bile. Yani bana ona zarar verdigi gibi zarar veremedi
Bu durum için tekrar terapi almanızı tavsiye ederim.
Kendi iç dünyanızdaki travmayı tamamen çözmeden, sözkonusu genç hanımla bu konuda iletişim kurmanız, hem sizi hem onu daha olumsuz etkileyecektir.
Ayrıca bu olayın yani bu genç hanımın yaşadığı üzücü durumun sorumlusu siz değilsiniz,ikiniz de çocuktunuz sizin kaçmak dışında yapabileceğiniz fazla da bir şey yoktu.
Bu nedenle suçluluk duygusuna dolayısıyla da vicdan azabına kapılmanız hem anlamsız hem de sizi psikolojik olarak aşağıya çekmekten başka bir işe yaramayacaktır.
Çocukluktan getirdiğiniz tüm acılarınızı bir an önce sarmanızı dilerim,sevgiyle kalın.
Ben de çocukken taciz edildim. Sadece psikoloğum biliyor. Kimseye anlatmadım anlatamam da. Bence siz de konuşmayın. Psikoloğa gitmesini tavsiye edin
ona nasıl bir zarar verdi bu kadar sizi etkiledi ,sokakta sıkıştırdı mı bir yere mi götürdü anlatırmısınız?Bu psikolojik sorunları içine atıp insanlara güvenmediğinden asosyal oluyor yavrucaklar.Allah tüm çocukları korusun ,ne büyük travmalar yaşatıyor adiler.
samimi değilsen konuşmanın manası yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?