Çok haklisiniz
Çok haklisinizBen çocukların bu gibi önemli ve ailevi meselelerde bilgilendirilme taraftarıyım. Çünkü geç öğrenmesi çocuğu kandırılmış hissettirebilir. Eğer imkanınız varsa eşinizle birlikte çocuğunuzla bu durumu paylaşabilirsiniz. Çocuğunuza onu hala aynı seveceğinizi/ilgileneceğinizi ifade edin. ''biz babanla birbirimizi hala çok seviyoruz. İkimizde seninle ilgilenmeye devam edeceğiz her zaman yanında olacağız gibi''. Çocuğunuz için kırılgan demişsiniz ama bu süreci geciktirirseniz vereceği tepki daha büyük olabilir. . Zaten çoktan yeni düzenine alışmış olduğunu tahmin ediyorum. Anne ve baba artık birlikte yaşamıyor. Zannettiğinziden fazlasını anlamıştır zaten. Bir daha sormasına fırsat vermeden durumu babasıyla paylaşarak bir an önce açıklayın. Dediğim gibi gecikmesi durumunda haksızlığa uğramış/kandırılmış hissedebilir. Ve haklı olur da.
Ay bu çok mantıklı. İlk önce neyi anlayıp neyi anlamadığını ogrenmeliyimUzman desteği şart diye giriş yaptıktan sonra kişisel tavsiyem çocuğa yeni bi bilgi vermeden önce hali hazırda ne bildiğini ve ne hissettiğini ona sormanız. Zira çocuk olabilirler ama aptal değiller. Hatta aksine algıları son derece açık, farkındalıkları son derece yüksek.
O nedenle önce çocuğa bi sorun. Düzeninizdeki ve aile yaşantınızdaki değişimin, anne baba olarak ikiniz arasındaki ilişkideki farklılıkların ne derece farkında ögrenin. Büyük ihtimalle biliyor zaten, sadece sizinle paylaşmaya çekiniyor.
Siz çocuğa hayatınızdaki değişikliklerin ne kadar farkında olduğunu, bu değişiklikleri ne olarak yorumladığını ve ne hissettiğini sorun. Önce o konuşsun yani, neleri anlamış, neleri anlayamamış ve size sormak istiyo, hangi duyguları taşıyor bi harita çıkarsın size. Böylece siz gereksiz ve yaşının üstünde bilgiler vermekten kaçınarak sadece boşlukları doldurur, sorularını cevaplar, yanlış bilgileri doğrusuyla değiştirirsiniz. Olumsuz duygu ve deneyimleri olumlu şekilde anlamlandırması için teselli edersiniz.
Kolay olduğunu düşünmüyorum. Bence çocuğun içinde fırtınalar kopuyorValla garip bi sekilde çok kolay oldu. Okulu değişti yeni okuluna çok kolay adapte oldu. Eski evimizi özlediğinde eşyalar eskimiş, nasıl olsa burada yaşayacağız artık diye sattık dedim. Babasının eve gelmesini istedi bi süre, çalışıyor uzakta gelemez dedim. Onlar bulistugunda benim de gitmemi istedi sonra, çalışıyorum işte oluyorum biliyorsun dedim. Sonrasında da hiçbirsey sormadı. .
O size sormadigi için bişey söylemediği için siz onun bu konuda bişey bilmediğini saniyosunuz ama yanılıyorsunuz. Elbette bi uzmana sorun. Ertelemeyin randevu alıp gidin bu soruyu uzmanına sorun ama bana siz de hazır değilsiniz gibi geliyo. Yani siz bu durumu tam olarak kabullendiniz miPeki doğru bi zaman mi? Karantina, okul yok oyalanacağı birşey yok. Daha zor olmaz mı?
Ima etmişsiniz demek istedim.Sırlarımız olabilir mi demişim?
Evet tabii ki kabullendim. Sadece çocuğumun üzülmesi beni çok yaralar. O yüzden çekimser davranıyorum. İşin özü korkuyorumO size sormadigi için bişey söylemediği için siz onun bu konuda bişey bilmediğini saniyosunuz ama yanılıyorsunuz. Elbette bi uzmana sorun. Ertelemeyin randevu alıp gidin bu soruyu uzmanına sorun ama bana siz de hazır değilsiniz gibi geliyo. Yani siz bu durumu tam olarak kabullendiniz mi
Öyle bir durum yok. Yanlış anlamış olabilirsiniz.Ima etmişsiniz demek istedim.
OlabilirÖyle bir durum yok. Yanlış anlamış olabilirsiniz.
Deneyimlerinizi paylaştığınız için çok teşekkürler. Gerçekten farklı bi pencereden bakmanı sağlıyorsunuz her birinizBende boşanma arifesindeyim. Bir çocuk ve genç psikiyatri uzmanıyla görüşmüştük, Rahmetliyle beraber ( ben eskilere böyle diyorum). Benim de 10 yaşında kızım ve 6 yaşında oğlum var. Uzman şöyle demişti: kızınız küçük değil anlıyor ama gerçekle yüzleşmemek için dile getirmiyor olabilir. Ki o yaşta fark etmemesi pek mümkün değil. Bizim babasıyla yaşadığımız sorunlardan ötürü bi 3 ay geciktirdik söyleme işini. Uzman boşanmadan önce söyleyin demişti ve birlikte çocuğun rahat ettiği bir ortamda şöyle yaklaşın diye devam etmişti; ‘Biz annenizle- babanızla ayrılmaya karar verdik. (problemlerden bahsetmeyin, birbirinizi kötülemeyin, çelişkili ifade vermeyin) Birlikte artık mutlu değiliz. Bu şekilde birbirimize zarar veriyoruz. Boşanıyoruz ama anne ve babalık vazifelerimizden boşanmıyoruz. Senin aileniz bu değişmeyecek.’ Sonrasında çocuğa nerede nasıl kiminle yaşayacak? İhtşyaçlarını kim görüp karşılayacak? Bu konulara da açıklık getirin. Duyduktan sonra ağlayabilir, öfkelenebilir, sessizce tamam diyip odasına gidebilir, oynadığı oyuna geri dönebilir. Siz kararlı olup her zaman onu dinlemeye hazır olduğunuzu vurgulayın diye de altını çizmişti. Birkaç hafta önce anlattık çocuklara ama yine bi arada olmadı maalesef önce ben bi giriş yaptım bir süredir ayrı yaşıyoruz mutlu değiliz sizi çok seviyorum diye. Rahmetli de benim söylediklerimi kendi aldığı bir akşam anlattı. Çok şükür üzüldüler ama beklediğimden daha iyi idare ediyorlar. Gerçi bizim yaşadığımız ev değişmedi. Bir tek babaları gitti evden. Onu da sık sık görüyorlar. Bazı haftasonları kalıyorlar. Alışıyoruz hepbirlikte. Kendimden çok bahsettim ama size bir fikir vermek adına örnek teşkil ettiğimi düşündüm. Çok zor süreçler. Yüksek motivasyon gerektiriyor. Allah yardımcınız olsun.
Not: Asla babasını kötülemeyin o kötülese bile asla yapmayın. Psikiyatrist bu tip kötülemelerin ilerde mutlaka çocukta kötüleyen ebeveyne nefret olarak dönebileceğini söyledi. Babasının konuşurken annen sebep oldu, beni affetmedi, rahat battı annene, huysuz-geçimsiz olduğundan böyle oldu demesi çocukta iz bırakabilir. Anne baba tutarlı davranmalı. Eşinizle konuşup çocuğun psikolojisi için tutarlı davranmasını isteyin diyorum ben. Aksini yaparsa da kendi kaybeder. Kendi çocuğuna zarar vermek istemeyeceğini düşünüyorum. Yine sizde bir uzmana danışıp kendi hikayenize göre anlatma işini programlayabilirsiniz. Ama geçiktirip yalan söylemenin ciddi güven kayıplarına neden olduğunu belirttiğini de ekleyeyim.
Üzücü olaylar karşısında üzülmesi normal sizi anlıyorum ama sizin iyi olduğunuzu görünce o da çabuk toparlar. Eğer soylemeseniz bence güven bağını zedelersiniz.Evet tabii ki kabullendim. Sadece çocuğumun üzülmesi beni çok yaralar. O yüzden çekimser davranıyorum. İşin özü korkuyorum
Valla garip bi sekilde çok kolay oldu. Okulu değişti yeni okuluna çok kolay adapte oldu. Eski evimizi özlediğinde eşyalar eskimiş, nasıl olsa burada yaşayacağız artık diye sattık dedim. Babasının eve gelmesini istedi bi süre, çalışıyor uzakta gelemez dedim. Onlar bulistugunda benim de gitmemi istedi sonra, çalışıyorum işte oluyorum biliyorsun dedim. Sonrasında da hiçbirsey sormadı. .
Bir süre daha bekleyiniz bence . Aklı erdikce bunu kabul etmesi onun için daha kolay olur . Çok narin bir yaşta şuan kirilgan demişsiniz tam olarak anlayamayabilir şuan böyle alışmış ve sorgulamanın henüz değerlendirin bunu ve bi süre devam edin böyle nacizhane
Çocuğunuzun yaşı küçük değil. Bu durumu anlayabilecek yaşta. Muhtemelen durumunuzun farkında ama bunu belki sizi üzmemek için , belki tam olarak bunu nasıl ifade edeceğini bilmediği için ya da yeniden eski düzenize döneceğinizi düşündüğü için sormuyor olabilir. Ama ona mutlaka ve mutlaka en kısa zamanda boşanma olayının sadece onu ilgilendiren kısmıyla ilgili şeyleri anlatmalısınız. Yani çocuğunuz neden boşandığınızı bilmek zorunda değil. ona yeni düzeninizden bahsetmelisiniz. Çocuğunuzun kafası bundan sonraki yaşamı ile ilgili berrak olmalı. Sonuç olarak o da bir birey ve yaşamında onun da büyük değişiklikler var. Çok kırılgansa ve siz bu konuşma konusunda yeterince hazır hissetmiyorsanız mutlaka bir uzman desteği alabilirsiniz.Herkese merhabalar.
9 yaşında bir evlada sahibim. Yaklaşık 1.5 yıldır ailemle yaşıyoruz. Buraya gelirken de türlü bahanelerle çocuğu atlattım. 2 ay önce de resmi olarak boşanmış bulunmaktayız ama ben hala söyleyemedim. O sormuyor bende söylemiyorum. Babasıyla görüşüyor düzenli olarak ama babası da söyleme taraftarı değil. Ne yapmam gerektiğini bilemiyorum. Anlayana kadar böyle gitsin mi, yoksa karşıma alıp tane tane anlatmalı miyim? Çok kırılgan bir çocuk ne yapsam bilemiyorum. Aklınıza ihtiyacım var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?