Böyle insanların genelde kitapla işi olmaz ki. Sanmam okuyacağını.İyi Aile Yoktur- Nihan Kaya
Elimden gelse bütün ebeveynlere okuturum bu kitabı. Yetkim olsa bu kitabı okuyup içselleştirmeyen kimsenin çocuk yapmasına izin vermem.
Lütfen ablanızın okumasını sağlayın.
Ona çok yardımcı olacak.
AMİNElleri kırılsın..
Ablanızı direk şikayet edin sosyal hizmetler gelip olaya el koysun. Yapısı sinirli insansa çocuk yapmasaydı madem kendine hakim olamıyor o minicik çocuğun ne suçu vardı yazık yaaa. Eniştenize de şaşırdım ne kadar pasif olursa olsun insan evladını dövdürür mü.. Arada bi popoya vurulması falan tamam da bu şekilde çocuğu eziklemek çok çirkin.. Yavrum bi de kabul etmiş çok üzüldümUzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
Ablanıza hiç bisey etki etmez o bunun yanlış olduğunu anlamadıkça vallahi iyi sabretmişsiniz ben olsam herhalde bende ablamı döverdim sonrada yarın birgün yaşlanınca o da seni aynen böyle dövecek senden ne gördüyse onu yapacak der çekip giderdim gitmedende bir daha bu çocuğu döv seni sosyal hizmetlere şikayet ederim git tedavimi oluyorsun yoksa çocuğuna eziyet edip sosyal hizmetlerin çocuğu elinden nasıl alışını mı izlersin ben karışmam ayrıca seni gidip o okuldaki velilere de söylecem öyle mükemmel göründüğünü ama çocuğu dövdüğünü öğretmen dahil bütün veliler bilecek diye tehdit ederdim çocuğu da ara ara okulda ziyaret ederdim dinsizin hakkından imansız gelir rest çekmeye pek alışmış sizde ailecek afetmeye bi kere siz rest çekin nevri şaşsın ayrıca bi avukatla görüşün çocuğun velayetini falan alabiliyormusunuz diye eğer bu şekilde devam ederse ve alabiliyorsanız çocuğu da almaya çalışınUzun zamandır çok çok üzüldüğüm bir şey var. Yeğenim 7 yaşında. Ablam her sinirlendiğinde yeğenimi dövüyor. Özellikle ödevlerini yaptırırken.. Yeğenimin sınıfındaki veliler çocuklarını sanki bir yarışa sokmuş gibi, çocuklarını yarıştırıyorlar sanki. Ödevlerinin fotoğrafını çekip whatsapp’a ve eba’ya yüklüyorlar. En güzel kim yazacak, ay bak şunun çocuğu geride kalmış, bu ne çirkin yazmış gibi gibi gereksiz ve saçma şeyler. Bu furyaya ablamda katıldığı için ödevleri yaptırırken zulüm. Ama dışarıdan görseniz harika ana oğul ikilisi. Her şey mükemmelmiş gibi. Artık yüreğim buna dayanmıyor. Ne zaman ablamı uyarsam bana ve hatta tüm aileye küsüyor. İnanılmaz bir kin tutuyor. Yeğenimin bende kalmasını istiyorum güzel ve verimli vakit geçirelim diye, bırakmıyor. Eniştem de pasif olduğu için (ablamdan çekindiği için) hiçbir şekilde bu duruma dur demiyor.
Çocuğun o kadar psikolojisi bozulmuş ki “ben hakettiğim için beni dövüyor, o benim canım annem” diyor. Büyüyünce çocuğum olunca bende ona vururum anlar bir daha yaramazlık yapmaz diyor.ve dayağa öyle alışmış ki arada vurunca gülüyor. Yemek yerken bile rahat yiyemiyor düşünün dökülecek diye iki büklüm yemek yiyor.
Lütfen bana bir çözüm üretir misiniz? Her gün kahroluyorum üzüntüden, elimden bir şey gelmiyor ya mahvoluyorum. Üzüntümü sizlere anlatamam. Kaç kere uyardım zibilyon kez konuştum. Koruyup kollamaya çalıştım ama her türlü eve döndükleri için ben müdahil olamıyorum ki.
Ablam çok sinirli yapısı gereği, her şeye evet denmesini istiyor. Bir yere gidelim gel dese, benim işim var gelemeyeceğim desem küser aylarca konuşmaz mesela. Tedavi ol diyorum, bi uzmanla görüşelim bende hatta yanında geleyim beraber gidelim diyorum.. asla kabul etmiyor. Ailenin büyükleri de çok kez konuştu ama her şey yine aynı. O yüzden lütfen bana etkili bir şey söyleyebilir misiniz? Nasıl bir yol izlesem de bu durumu engellesem? Teşekkür ederim hepinize.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?