Dimi işte.
Evet şiddete yönlendirenler de oluyordur..Oğlum hircindir ama her zaman böyle değildir , inşallah geçecek, kimse onunla oynamayınca yanlışını görecek boyle giderse.
Ben bu konuya yazarken asla çocuk suçlu mantığıyla bakmadım, bazı annelerin aşırı vurdumduymazlığına kızıyorum. Ancak siz zaten gerekli müdahaleleri yapmışsınız. Mesela benim için kriter o. Çocuk aşırı zarar veren bir çocuk değilse insan idare etmeli arkadaşını. Misal bir arkadaşım vardı ve çocuğu inanılmaz zarar veriyordu. Benim oğlum 8 aylıktı, onunki 4,yaşında. Birgün ne olduğunu anlamadan oğluma bildiğiniz yumrukla girişti. Nasıl kaçıracağımı şaşırdım çocuğu. Anne bir özür dahi dilemedi olayı yok saydı. Bir keresinde de yine oğlum 4 yaşlarındayken bu çocuk oğlumu, koltuktan aşağı atmış ağlamasına koştum, çocuğu birde sıkıştırıyor. Anne de yine ses yok. Benim tahammül edemediğim bu.Ve açıkçası çocuğu onunla yalnız bırakmaya korkuyordum sürekli gidip kontrol ediyordum. Aslında bir çok annenin rahatsız olduğu şey bu. Rahatlık. Ancak dediğim gibi sizin olayda arkadaşınız cidden abartmış.
Öyle yorumlar var ki insan ben mi yanlışım diyor :)) yani tabi ortamı tam bilemiyoruz ama sadece bir iki hareket yaptı ve uyardıysanız çocuğa direk ceza verip hadi bakalım artık dışarı çıkmıyorsun eve mi demek lazım.. öyle olsa idi dışarıda çocuk kalmazdı bence. Fakat orda oturduğunuz müddetçe çocuğunuz diğer çocuğa hiç huzur vermedi devamlı onunla uğraştı ise evet bende alıp oradan çıkarmayı düşünürdüm. Oğlumu bu sebeple çok ağlattığım oluyor maalesef çocuk bu diyerek serbest bırakmamak gerekiyor.yani işte bu durumu siz ayarlarsanız sıkıntı olmaz bence .sağlıkla büyüsünler inş sosyal ortamlarda bizimde onlarında işi zor :))
Ya canım ara ara dönemleri oluyor, benimki de bi ara yuvadaki büyük çocukları ısırdı. Dönemmiş geçti.Arkadaşlar bugün bir arkadaşımla buluştuk, benim oğlum 38 aylık, onunki de 3 ay küçük.
Oyun alanı olan bir cafeye gittik, bizde hemen diplerindeki masada oturuyoruz, bir yandan sohbet ediyor, bir yandan da çocuklarımızı gözlemliyoruz..
Benim hayta oğlum evden çıkmadan bütün tembihlerime rağmen, oynarken arkadaşının ayaklarına oyuncak araba sürüyor, kafasına peluş oyuncak atıyor.
Elbette uyarıyorum, özür dilemesi gerektiğini yanlış davrandığını söylüyorum.
Ama en nihayetinde daha 3 yaş cocugu.
Eve dönünce arkadaşımın bana mesaji;
Yanlış anlama da, agresif çocukla oynamasa da olur..
Nasıl şaşırdım anlatamam.
Sonuçta mudahele ediyorum, yapmam gereken herşeyi yapıyorum.
Ama çocuğum evde bağırış cagiris, asla sözlü yada fiziksel şiddet olmadığı, bol oyun oynanan, sevilen sayilan bir evde büyüdüğü halde yapabiliyor..
Çok mu anormal...
Anladım ki..
Agresif çocuk, susan çocuk, konuşan çocuk diye etiketlemek için çok küçük değil mi daha bunlar..
Çok yol almayacaklar mi daha.
Bizim yapmamız gereken, doğruyu göstermek, örnek olmak değil mi.
Böyle bir tavırla karşılaşmayı gerektirecek kadar büyük bir durum mu.
Söz konusu kendi çocuğum olduğu için ben mi göremiyorum, yorumlarinizi bekliyorum ☺
Bu arada arkadaşıma kırıcı hiçbir şey demedim, sadece etiketlemek için daha küçük ler dedim, ben değil oğlum etiketledi dedi
Bende tamam canim dedim ama sanırım biraz, bozuldum..
