Çocuğu 2, 5 yaş civarı anneler

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.
Diyelim ki ben size burada hakaret etmeye başladım. Fiziksel hiçbir şey yok, peluş bile :) Siz benim zorbalığımla kendiniz mi başa çıkmaya çalışırsınız yoksa mune’yi etiketleyip beni buradan uzaklaştırmasını mı istersiniz?
 
Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.

Büyüdüğünde köpekbalığı saldırısına uğrarsa diye çocukluğunda piranalara ufak ufak ısırtalım yani.
Üç yaş çocukla yedi yaş çocuk bir değildir. Üç yaş çocuğu akran şiddetine yada zorbalığına bırakıp kendi mücadelesini vermesini beklemek de çocuğa hasar bırakabilir. baş edebilecek güçte olmayabilir. Aynı şey değil yani.
Geçenlerde bir oyun grubunda büyük bir çocuktan şiddet gördü oğlum, annesi geldi benden güya özür diliyor. Eki eki çocuğum çok hareketli de kendinden ufaklara yapıyor. Çok sinirlendim, sistematik bir huyu varsa ufak çocuklarla bir araya getirmesiniz o zaman, benim oğlum da sizin yeminiz değil neticede dedim. Ben aldım oğlumu çıktım, kuzenin çocukları kaldı. Baktım başka bir çocuğa daha şiddet göstermiş, ama o büyül diyor annesi. Yani ufak olsa uap der gibi. Anne böyle normalleştirmeye devam ederse çocuk yapar tabii. Gayet annelerin müdahale etme yaşındalar ama annelerin kolayına çocuktur yapar demek kolayına geliyor.
 
Oğlum iki yaşında ve maalesef elindekileri atma ve vurma huyu vardı 😢 Atmayı maalesef bizden öğrendi. Küçük havuz toplarıyla babası ve ben şakalaşırken çok güldü. Aklımıza gelmedi o an onu kaydettiği. Ama vurmayı kesinlikle bizden görmedi. Yani evde yüksek sesle bile konuşmayan, sakin insanlarız. Yüksek sesle tv bile izlenmez. Hırçınlaştıracak hiçbir olay yok. Ama maalesef oğlum oyun alanlarında, parklarda daha ilk dakikadan başka çocuklara vuruyordu. Aynen alıp eve dönüyorduk. Çok üzülüp, utanıyordum. Kimsenin olmadığı saatlerde götürüyordum ki çocukların canını yakmasın.

Sonra yine kalabalık bir oyun alanına gireceği zaman “Oğlum lütfen kardeşlere dokunma, yoksa hemen gideriz tamam mı?” Dedim kafasını salladı. Ve o gün hiçbir çocuğa vurmadı... Sonrasında da her kalabalığa girişimizde söyledim. Çok şükür unuttu gibi...

Yani kimse çocuğuna vurulsun istemez. Ama inanın vuran çocuğun annesi olmak daha zor. Allah bütün evlatlarımızı korusun. Hayırlı yerlere yazsın, iyi insanlarla karşılaştırsın🤲🏻
 
Çocuğunuzun yaptıklarından agresif bir çocuk olduğunu çıkarmadım ben ya. Yani yaramaz olabilir, arkadaşını rahatsız ediyor olabilir ama agresiflik farklı bir durum. Eskiden agresif çocukların ailelerinin eseri olduğunu düşünürdüm ama çevremde o kadar naif, sakin insanların çocukları canavar çıktı ki, hatta biri tuttuğunu morartana kadar ısırıyordu 2 yaş civarlarında, onları gördükçe bazı şeylerin aileyle hiç alakası olmadığını düşünmeye başladım. Arkadaşınıza gelirsek, çocuğunun arkadaşlarını seçmekte özgür ama üslubu yanlış. Laf edeceğine görüşmelerinizi azaltabilirdi. Ya da farklı şekilde dile getirebilirdi ki olaylar anlattığınızdan ibaretse, ortada konuşmaya değer bir şey bile yok. Ha çocuğunuz arkadaşlarına zarar verici hareketler yapıyorsa, konuda böyle bir şeyden bahsetmemişsiniz, o zaman uyarmakla, yapma etme demekle kalmamalıydınız, gerekirse tutup kolundan eve geri dönmelisiniz, çünkü kimsenin çocuğu sizin çocuğunuzun kobayı değil. Ya da arkadaşınızla çocuksuz buluşmanın yollarını bulmalısınız.
 
evet cocuklar ama bende cocugumun kafasina surekli bir sey atan bir arkadasi olsun istemezdim
 
Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.

ben anne olmadığım halde konu sahibinin arkadaşının ne hissettiğini anlıyorum. neden benim çocuğumun vücuduna değilse bile özgüvenine zarar verilsin peluş oyuncakla. neden bir çocuk oyuncak arabayla defalarca çocuğumun ayağı üzerinden geçsin, neden bir çocuk benim çocuğumu kendi deneysel oyunlarına malzeme olarak kullansın. annesinin tembihlemekten fazlasını yapması lazım demek ki. evdeyken şunu bunu yapma diyorsa eğer çocuğunun huyunu biliyodur artık yerleşmiş bir harekettir.

demek ki yapılan ve işe yaramayan birşeyler var.aynı şeyi defalarca yapıp farklı sonuç almayı bekleyemezsiniz. ben arkadaşı olsam konu sahibi anneden beklentim ilk zarar verdiği anda kaldırıp eve götürmesi olurdu çocuğunu. ben olsam hem kaldırıp götürür hem de o gün içinde de istediği hiçbirşeyi yapmazdım. istediği kadar ağlasın, hırçınlaşsın. eğer yaptığı şeylerin tembihten, özür dilemekten başka bir yaptırımı yoksa çocuk da aynı şekilde davranır büyük de.

ben de çocuğun hareketlerine verilen karşılıklarda sorun olduğunu düşünüyorum, küçük bir şey için defalarca öpüp teşekkür etmesi de çocuk davranışlarıyla çok bağdaşmıyor, o kadar sevgi kelebeği bir çocuğun bu kadar agresif olması da diğer hareketiyle bağdaşmıyor. büyük ihtimalle verilen yaptırımlar konusunda hassas davranılmıyor ve çocuk aileyi nasıl manipüle edeceğini öğrenmiş.

yorumların çoğunluğuna katılıyorum, insan çocuğunu kendisi yetiştiriyor iyi, mutlu, özgüvenli bir çocuk olsun diye, ama fazlaca özgüven(!) pompalanan başka çocuklar ona zarar verdiği anda; çocuğunuzun karakterinin sizin yetiştirmenizden çok ortamlardaki deneyimlerine göre geliştiğini düşünürsek o çocuğunuzun özgüveni kırılıyor, korkuyor, mutsuz oluyor.
 
Arkadaşlar tek tek alintilamadim, evet sert de atabilirdi ve ben oyun alanına gitmeden tembih de ettim, uyardım da..

6 yaşına kadar çocukların empati duygusu olmaz, davranışın sonucunu tam kestiremiyor.

Ayrıca benim oğluma da yapıldığında, nasılsa okulda da böyle ortamlara girecek diye düşünüp abartmiyorum.

Zaten asla yalnız birakilmayacak yastalar..

Anladım hepiniz az çok aynı tavirda olurmussunuz..

Ben hala ezilen çocuğum da olsa, agresif diye üç yaşındaki çocuğu etiketleyemem.

Anneyi de zan altında bırakamam.

Ha 10 yaşında çocuk yapsa tamam ama, benim kadar oyun oynayan kitap okuyan, babası kadar ilgili, sevgi pıtırcıgi aile azdır.

Yapı ve geçiş dönemleri var malesef.

Ha bu arada pedagoga da gidiyoruz, ilgisiz değiliz.

Ben hep okulda da bunlara maruz kalacaklar abartmaya gerek yok diye düşünürdüm...

Ben mi yanlisim diye şuan kendimden şüphe etim..
Buraya kadar olan sayfalari usenmedim okudum. Çocuklarin duygusal yönüne, ihtiyaçlarina önem verilmeden yapılmış yorumlar çoğu. Birçok kadın da geleneksel yetiştirme tutumu içinde. Yazdıklarinizdan bağ odaklı ebeveynlik konusunda bilgi sahibi olduğunuxu düşündüm.
Bence böyle hassas konularda buraya konu açıp kendinizi uzmeyin.
Ben arkadaşınizin abarttigini düşünüyorum. Aşırıya kacmadigi sürece, yaşıt çocuklara müdahaleyi doğru bulmuyorum zaten.
 
Diyelim ki ben size burada hakaret etmeye başladım. Fiziksel hiçbir şey yok, peluş bile :) Siz benim zorbalığımla kendiniz mi başa çıkmaya çalışırsınız yoksa mune’yi etiketleyip beni buradan uzaklaştırmasını mı istersiniz?
😀😀 Gerçekten komiksiniz. Kaç yıllık kadınlar kulübü üyesiyim bir kere bile muneyi etiketlemedim desem. Belli ki siz de böyle bir anne tarafından yetiştirilmişsiniz. Hemen büyüklere şikayet. Yetişkin bir insan olarak bir arkadasiniz size salak dese ne yapacaksiniz? Annenize mi şikayet edeceksiniz muneyi mi etiketleyeceksiniz? Kendinizi savunup iletişimi keseceksiniz veya başka bi yol bulacaksınız. İş arkadasinizi patronunuza eşinizi annesine filan mi şikayet ediyorsunuz yanlis bir şey yaptığında? Her yetişkin basit insan ilişkileri sorunlarını kendisi cozebilmeli bence. Daha ciddileri için de zaten bir adlı sistem var. Ona buna şikayetlenmek yardım beklemek bir çözüm yöntemi değildir.
 
Eğer sadece 'yapma çocuğum, etme çocuğum' dediyseniz, arkadaşınız fazla açıksözlü yazmış ama haklı.

Bir yaptırım uygulamalisiniz.
2 erkek çocuğum var. Buyugu 4 yaşında fazla hareketli. O.yaslarda da arkadaslarina oynarken zarar verme ihtimali olurdu.

Zarar vermesi ne yapacağını bilmemesinden. Içinden gelen o enerjiyi yönetemiyor, çılgınlar gibi koşuyor, yada eline aldığını fırlatıyor.
Ama çocuğu basi boş bırakmıyoruz..


Birine zarar verdiyse, o oyun alanından çıkıyor.
5 dakika uzaklaşıyor. Bu sırada ağlıyor bağırıyorsa da anlatiyoruz.
Arkadaşına zarar vermezsen, tekrardan oynayabilirsin, diye.

Yine verirse alıyorsunuz çocuğunuz evinize gidiyorsunuz. Bir dahakine yapmıyor.

Çocuğa uzaktan uzağa ağız ucuyla yapma demekle yetindiyseniz, cani yanan yavrusunu korumak istemesi normal arkadaşınızın.

He ben çocuğa agresif demezdim.
Size sorumsuz derdim.
 
Çok fazla zarar verici bir şeyler yapsa da neyse ya da siz hiç uyarmasanız. Ne yani peluș oyuncak attıysa kafasına. Ayağına oyuncak araba sürdüyse. Garip yani insanlar. Herkesin çocuğu kendine kıymetli de zarar verdiği bir durum yok ortada
bazi cocuklar bilincli yapiyor
meraktan ama cani yanacagini bilsede bunuda atsam ne olur merakindan karsidaki daha sakin cocuga zarar verebiliyorlar
bu atma islemi zamanla vurmaya donuyor genelde anne ne kadar onlemeye calissada karsidaki cocun anneside cocugunu korumak icin bir onlem almali
 
Bana açıkçası sizin çocuğunuz yaptıklarını da tam olarak anlatmadınız gibi geldi. Çünkü zaten “böyle şeyler olur, okula başlayacaklar” öğrensin mantığında yaptıkları da gözünüze az görünür.

Arkadaşınızın böyle dürüst olması çok iyi bence. Hazır dürüst birini bulmuşken, kendinizin yapabileceği bir şey olup olmadığını, sorunları engellemeye çalıştığınızı fark edip etmediğini sorardım. Yine de ben de çocuğum hırçın davranan çocuklarla oynasın istemem. Belki çocuğu evde ağlamıştır, mutsuz olup.

Çocuğunuzu bilmiyorum ama benim gördüğüm sağa sola sataşan çocukların ailelerinde hep bir “küçükler daha” tavrı ve çocuklar şımarık oluyor. Çocuğum yok, dışarıdan gözüken böyle hep.
 
😀😀 Gerçekten komiksiniz. Kaç yıllık kadınlar kulübü üyesiyim bir kere bile muneyi etiketlemedim desem. Belli ki siz de böyle bir anne tarafından yetiştirilmişsiniz. Hemen büyüklere şikayet. Yetişkin bir insan olarak bir arkadasiniz size salak dese ne yapacaksiniz? Annenize mi şikayet edeceksiniz muneyi mi etiketleyeceksiniz? Kendinizi savunup iletişimi keseceksiniz veya başka bi yol bulacaksınız. İş arkadasinizi patronunuza eşinizi annesine filan mi şikayet ediyorsunuz yanlis bir şey yaptığında? Her yetişkin basit insan ilişkileri sorunlarını kendisi cozebilmeli bence. Daha ciddileri için de zaten bir adlı sistem var. Ona buna şikayetlenmek yardım beklemek bir çözüm yöntemi değildir.

Çocukların yaşları için normal ama mudahele edilmesi..
3-4 yaşı konuşsak haklisiniz.
Oğlum 4, yeğenim 3.5 yaşında, asla şikayet etmelerine musade etmiyorum.
Ispiyonculuk yok, oyun sırasında olur diye.
Ama diğer oğlum 2 yaşında. Ona aynı şeyi söyleyemem.
Her şeyin zamanı var. 3 yaş altı şikayet etme demek için küçük geliyor bana..Daha kendileri yeni yeni oyun kuruyor o dönemde birlikte 🤷🏻‍♀️
 
Böyle insanlar yüzünden bağımlı, hiç bı işini kendi halledemeyen, zayıf karakterli çocuklar yetisiyor. Ebeveynlik çocuğunu hayattan korumak değil hayata hazirlamaktir. Emin olun görüsmemeleri sizin çocuğunuzdan ziyade onun çocuğu için kayip. Simdi kendince sizin cocugunuzdan Çocuğunuzdan korudu çocuğunu, Acaba ilkokula gidip arkadaşı zarar verirken nasıl koruyacak? liseye gittiğinde akranları zorbalık yaparken nasıl koruyacak? Veya yetişkinlikte çalışma hayatında patronundan, komsusundan, eşinden annesi mi gelip koruyacak? Çocuklarin her oyununun hayata hazırlama işlevi vardir. Hiç gordunuz mu belgesellerde boğuşan aslan yavrularını ayıran anneler. Uyarmaniza bile gerek yok böyle durumlarda. Sadece gözlemleyin çok riskli bir şey yapıyorsa müdahale edin. Peluş atmaktan ne olur Allah aşkına. Bu sayede arkadaşı uzak durunca sizin oğlunuz insan ilişkilerinin böyle yürümedigini, karsidakine zarar verirse yalnız kalacağını öğrenecek, onun oğlu da biri hoşuna gitmeyen bir şey yaptığında uzak durmayı, kendini korumayı.
3 yasindaki cocuk etrafinda donen seylerin kendine zarar verip vermeyecegini anlamaz
tipki hesapsizca arabalarin onune kosmalari gibi
ama 7 yasinda xocuk kosmaz mesela
her egitimin bir donemi vardir siz versenizde cocuk algilamaz bazi seyleri
 
Bana açıkçası sizin çocuğunuz yaptıklarını da tam olarak anlatmadınız gibi geldi. Çünkü zaten “böyle şeyler olur, okula başlayacaklar” öğrensin mantığında yaptıkları da gözünüze az görünür.

Arkadaşınızın böyle dürüst olması çok iyi bence. Hazır dürüst birini bulmuşken, kendinizin yapabileceği bir şey olup olmadığını, sorunları engellemeye çalıştığınızı fark edip etmediğini sorardım. Yine de ben de çocuğum hırçın davranan çocuklarla oynasın istemem. Belki çocuğu evde ağlamıştır, mutsuz olup.

Çocuğunuzu bilmiyorum ama benim gördüğüm sağa sola sataşan çocukların ailelerinde hep bir “küçükler daha” tavrı ve çocuklar şımarık oluyor. Çocuğum yok, dışarıdan gözüken böyle hep.

Bu kesinlikle doğru.
Benim kuzenimin iki oğlu var. İkisi de hırçın. Görüşmeyi azalttım. Çünkü salıyor ortaya bakmıyor bile. Bu ne rahatlık dediğimde beni aşırı hassas olmakla suçluyor. Okulda şiddet görür böyle yaparsan bırak öğrensin, ileride zaten yaşayacak savaşmayı öğrenir diyor.
Sanki aslan sürüsüyüz bebeklikten savaşmayı öğreteceğiz.
Bana açıkçası peşinde koşmak zor geldiği için bu yolu izlediğini düşündürüyor.
İleride yaşayacak zaten diye salmak da doğru gelmiyor.
Yedi yaşında çocuğun zorbalık görmesi, mücadele etmesi başka 2,3 yaş çocuğununki başka.
O yaş daha anne çocuğu zamanı ve anne elbette yanlışı doğruyu gösterip bazen müdahale etmeli. Aksi bana sorumsuzluk gibi geliyor. Çocuk çocuğu eğitmemeli yani anne baba dururken
 
Herkes olayi pelus oyuncak can mi yakar moduna indirgemis. Iyide ya izlem ve ogrenme ne olacak. Kendisine oyuncak atilan cocuk oyuncak atmayi ogrenecek. Arkadasi surekli ofke nobetindeyse o da aynisini yapacak. O yuzden arkadasinizin uzaklasmasi normal.

Bahane bulurdum diyenlerede katilmiyorum. Yalan soylemek zorunda degil ki gayet dürüst davranmis. Bence bu uyariyi dikkate alip aile hayatinizi gozden gecirin. Siddet yok demissiniz ama. Mesela tv de boyle seyler izliyormu. Inatlasma olayiniz nasil. Benim kizim 2 yas sendromunda misal suan. Zorla yaptigimiz tek sey kakali bez değiştirmek. Bu bile inatlasma yaratti bizde.
Zorla yaptiginiz inatlastiginiz seyler var mi agresiflesmeye sebep. Bunlari gozden gecirin. Ben kendim icin arastirma yaparken bir psikologun cocuga zorla ve hatta israr ederek yemek yedirmenin bile baska konularda inatlasmasina agresiflesmesine sebep oluyormus.
 
Bizim eve de geçwn vir çocuk gelmişti. 2 yaş civarı. İstediği olmayınca halalarına vuruyordu. Kızkardeşime oyuncak vilada sapıyla vurdu kızın dudağı patlıcakmış nerdeyse. Tv ye de vurdu. O gittikten birkaç gün sonra benim kızım da tv ye vurma davranısı sergiledi. Ne bileyim ben de şiddet gösteren bir çocukla birarada olmasını istemem. Kafasına oyuncakla vurması sonuçta can acıtacak birşey olmasa da sert bir cisim orada olsa onla da vurabileceğinin bir göstergesidir. Onemli olans sizin çocugunuzda vurma davranısı var. Ve bence evet sizin çocugunuz diye siz bunu önemsemiyoruz. Çünkü annelerin ben dahil en büyük hatası çocuklarımızı herşeyiyle seviyoruz. Yaptıgı yaramazlıklar bile sevimli geliyor ya onun gibi. Bence bu davranısının üstüne gidin. Unutturun bir an önce.
 
Büyüdüğünde köpekbalığı saldırısına uğrarsa diye çocukluğunda piranalara ufak ufak ısırtalım yani.
Üç yaş çocukla yedi yaş çocuk bir değildir. Üç yaş çocuğu akran şiddetine yada zorbalığına bırakıp kendi mücadelesini vermesini beklemek de çocuğa hasar bırakabilir. baş edebilecek güçte olmayabilir. Aynı şey değil yani.
Geçenlerde bir oyun grubunda büyük bir çocuktan şiddet gördü oğlum, annesi geldi benden güya özür diliyor. Eki eki çocuğum çok hareketli de kendinden ufaklara yapıyor. Çok sinirlendim, sistematik bir huyu varsa ufak çocuklarla bir araya getirmesiniz o zaman, benim oğlum da sizin yeminiz değil neticede dedim. Ben aldım oğlumu çıktım, kuzenin çocukları kaldı. Baktım başka bir çocuğa daha şiddet göstermiş, ama o büyül diyor annesi. Yani ufak olsa uap der gibi. Anne böyle normalleştirmeye devam ederse çocuk yapar tabii. Gayet annelerin müdahale etme yaşındalar ama annelerin kolayına çocuktur yapar demek kolayına geliyor.
Dikkat ederseniz riskli bir durum varsa müdahale edersiniz dedim. Saldım çayıra mevlam kayira değil. Çok müdahaleci olmadan gözlemlemek ve riskli durumlarda müdahale etmektir doğru olan. Peluş oyuncak atarak, oyuncak arabayı ayağının üzerinden geçirerek ne gibi bı zarar verebilir karşıdaki çocuğa? Arkadaşı peluş oyuncak attı diye hasar görmüş yetişkinler yok aramızda ama annesinin aşırı koruyuculugu yüzünden yetişkin olamamış eziklerle dolu sokaklar. 3 yaş çocuğu ile 7 yaş çocuğu bir değildir evet ama her yaş grubunda kontrollü olarak maruz birakilabilecek zorluklar vardır ve bu da onlardan biridir. Herkesin kendi çocuk yetiştirme tarzı. Çocugunu prens, prenses olarak yetiştirip ,yetişkinlik hayatını devrik kral olarak geçirtmek isteyenler böyle devam edebilir.
 
Bu konudan cok cektim.sadce asagi komsumdan komsumun oglu 3 yasinda benimki iki yasindayken oturuyorduk baska komsularimda vardi ben mutfaktaykem icerde oyuncak kavgasi olmus ama onun oglu benimkini delirtmek icin herseyi yapiyor cocuk eline hangi oyuncagini alsa ona yapisiyor tabiki vurmasi hic bir zaman iyi degil.neyse bunlar oyuncak kavgasina tutusmus benimki isirmaya calismis asagi komsum bir bagirdi sen ne yapiyorsun soyle boyle sonra iceri girdim cocugumun ne canavarligi kaldi ne kotu cocuklugu bu degismezfaln neler neler dedi ki ogluma kizmis olmama ragmen.neyse suan oglum uc yasinda kesinlikle vurmuyor ama ona bisey yapan olursa bana soyluyor.anne bana vuruyor gibi benin asagidaki bu kez bu cocuk ne kadar sikayet ediyor boyle demeye basladi iste unuttur bunu falan.bende dedimki birisi sana bisey yaparsa vurma bana soyle dedim o yuzden gelip soyluyor diyorsan ki kafa goz girissin tamm unutturayim dedim.benimki kotu cocuk onunki hep iyi benim elbise dolabimin kapagini kirdi su takimimdan uc bardak kirdi oglumun trenini kirdi.ve hala benimki kotu cocuk. sirf yalniz kalmamak icin cekiyorum yoksa hayatta gorusmem.benim oglumada vuruldu iki yasindaki cocuk oglum 13 aylikken gozune vurdu goz kapagi morardi tek dedigim sey benim hatam takip etmeliydim cunku o da bebek...cunku iki yas 3 yas bu cocuklar senin dedigini cogu zaman dinlemiyor.
 
ben anne olmadığım halde konu sahibinin arkadaşının ne hissettiğini anlıyorum. neden benim çocuğumun vücuduna değilse bile özgüvenine zarar verilsin peluş oyuncakla. neden bir çocuk oyuncak arabayla defalarca çocuğumun ayağı üzerinden geçsin, neden bir çocuk benim çocuğumu kendi deneysel oyunlarına malzeme olarak kullansın. annesinin tembihlemekten fazlasını yapması lazım demek ki. evdeyken şunu bunu yapma diyorsa eğer çocuğunun huyunu biliyodur artık yerleşmiş bir harekettir.

demek ki yapılan ve işe yaramayan birşeyler var.aynı şeyi defalarca yapıp farklı sonuç almayı bekleyemezsiniz. ben arkadaşı olsam konu sahibi anneden beklentim ilk zarar verdiği anda kaldırıp eve götürmesi olurdu çocuğunu. ben olsam hem kaldırıp götürür hem de o gün içinde de istediği hiçbirşeyi yapmazdım. istediği kadar ağlasın, hırçınlaşsın. eğer yaptığı şeylerin tembihten, özür dilemekten başka bir yaptırımı yoksa çocuk da aynı şekilde davranır büyük de.

ben de çocuğun hareketlerine verilen karşılıklarda sorun olduğunu düşünüyorum, küçük bir şey için defalarca öpüp teşekkür etmesi de çocuk davranışlarıyla çok bağdaşmıyor, o kadar sevgi kelebeği bir çocuğun bu kadar agresif olması da diğer hareketiyle bağdaşmıyor. büyük ihtimalle verilen yaptırımlar konusunda hassas davranılmıyor ve çocuk aileyi nasıl manipüle edeceğini öğrenmiş.

yorumların çoğunluğuna katılıyorum, insan çocuğunu kendisi yetiştiriyor iyi, mutlu, özgüvenli bir çocuk olsun diye, ama fazlaca özgüven(!) pompalanan başka çocuklar ona zarar verdiği anda; çocuğunuzun karakterinin sizin yetiştirmenizden çok ortamlardaki deneyimlerine göre geliştiğini düşünürsek o çocuğunuzun özgüveni kırılıyor, korkuyor, mutsuz oluyor.
Annesi yaşadığı ufak bir zorlukta hemen hayatına karışıp o zorluğu hayatından çıkartarak özguvenine zarar vermemiş mi oldu şimdi o çocuğun? Özgüven annem beni korusun mudur?
 
Dikkat ederseniz riskli bir durum varsa müdahale edersiniz dedim. Saldım çayıra mevlam kayira değil. Çok müdahaleci olmadan gözlemlemek ve riskli durumlarda müdahale etmektir doğru olan. Peluş oyuncak atarak, oyuncak arabayı ayağının üzerinden geçirerek ne gibi bı zarar verebilir karşıdaki çocuğa? Arkadaşı peluş oyuncak attı diye hasar görmüş yetişkinler yok aramızda ama annesinin aşırı koruyuculugu yüzünden yetişkin olamamış eziklerle dolu sokaklar. 3 yaş çocuğu ile 7 yaş çocuğu bir değildir evet ama her yaş grubunda kontrollü olarak maruz birakilabilecek zorluklar vardır ve bu da onlardan biridir. Herkesin kendi çocuk yetiştirme tarzı. Çocugunu prens, prenses olarak yetiştirip ,yetişkinlik hayatını devrik kral olarak geçirtmek isteyenler böyle devam edebilir.

Ezik olmasın diye başka çocukların psikolojik baskısına maruz bırakamam. Ezik nedir acaba?
Eğer eziklik ilkokulda böyle bir duruma maruz kaldığında öğretmenine söylemesiyse ben ezikliği tercih ederim. Vurup kırıp şiddet gösterecek bir adam olacağına bu tip durumlarda şiddete yönelmeden çözmesini de tercih ederim. Bu ezik olmasın diye sen de vurana vur diyenler sayesinde yetişkinlikte sorunlarını şiddet veya bağırmayla çözenler çok. İleride kocam bana bağırıyor diyr şikayet etmesin kimse zira sakin olmayı eziklik olarak gören ebeveynlerin etkisi bu.
Küçücük çocukların kendi sorunlarını çözmesini beklemek de ayrıca çok sorumsuzca.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X