Cocuğum olmadigi icin eşim boşanmak istiyor

İnşallah sarhoş filansındır.
Degilim. Ben cocuk sevmiyorum, istemedim de. Esim de istemedi ama bir taraf cok istiyorsa ve karsi taraftan sebep olmuyorsa bence ayrilma teklif edilmeli. Eger sevgi varsa arada zaten bu teklif reddedilir ama cocugu olmasini cok isteyen birinin ebeveyn olma hakkini elinden almak bencillik bana gore
 
Şimdi bu konu herkese göre farklılık gösterir.
Kimi insan illa çocuğum olsun diyebilir, ki ebeveyn olmak herkesin hakkı. Kimi insan da çocuk olmasa da olur diyebilir. Ha kimine göre doğru, kimine göre bunlar yanlış düşüncelerdir. Ama dediğim gibi bir insan ısrarla ebeveyn olmak istiyorsa ve bunun için boşanmaya göze alıyorsa zaten sizinle bir hayatı tamamen göğüsleyecek kapasiteye sahip değildir. Boşanma kararınız yerine olmuş.
 
Belki sorun eşinizdedi sperm dna hasarına baktırdımı ne malum başka kadınla evlenince cocgu olacağı
 
8 yillik evliyim cocugum olmadigi icin esim bosanmak istedi .yada gelecek esi kabul et dedi .kabul etmedim.bana akli verebilir misiniz cok zor bir surec.normalde cok iyi anlasiyorduk.illa baba olmak istiyor...
Evlatlık edinebilirsiniz sorunun senden kaynaklı olduğuna emin gibi umarım eşinde gitmiştir doktora. İkinciyi kabul et dediği günün ertesi günü davami açardim başka yolu varmı sence
 
Tamam siz tam benim kafadasiniz, 8 sene istemedim, sonra da pek isteyerek yapmadim ama birada ve etrafimda cocuk delisi kadinlar var. Hamile birini gorunce aglayacak kadar cocuk isteyenler var. Adamin cocugu olmuyorsa, kadin o hayata mahkum mu olmali?
 
Ay olmasın taam boşansın ne diyim. Pes ettim. Bu teklifin sonu bende her türlü boşanmaya çıkıyor zaten.
 
Bu arada nedense çocuk olmadığı için boşanma kararı alan insanların ileride çocuğu olmuyor. Hep bunu gördüm ben. Bu da hayatın cilvesi sanırım. Bizim bir akrabanın yıllarca çocuğu olmadı, en sonunda kocası ondan boşandı. Kadın yıllar sonra tekrar evlendi, evlendiği gibi hamile kaldı, evliliğinin 9.ayında kucağına bebeğini aldı. Boşandığı adam ise boşandıktan çok kısa bir süre sonra evlendi ama hala çocuğu yok, olmuyor.
 
Tamam da şart mı doğurulması? Bu kadar ebevyn ruhluysa insanlar evlat edinerek de ana baba olabilirler.
 
Sonraki mesajlarimi okursaniz, buna benzer seyler soyledigimi gorebilirsiniz. Bu dogru bir sey degil dedim ben de, ben olsam ayrilmam bu sebeple ama birisinin ebeveyn olma hakkini elinden almak bencillik bana gore (eger taraflardan birisi ne olursa olsun ebeveyn olmak istiyorsa tabi)
 
O kadar üzülüyorum ki. Bir çocuğa can vermek, senin genlerini taşıyan bir canlı dünyaya getirmek çok kıymetlidir mutlaka ama olmuyorsa da bir çocuğa annelik babalık yapmaktan neden korkulur ki bu kadar. Orada bir çocuk sevgisiz, yuvasız büyürken illa kendi kanımdan olsun diye direterek yuva yıkıyor adam.

Benim çok yakın arkadaşlarimin da olmadı bebekleri, kurumdan evlat edindiler. O kadar iyi anne baba oldular ki, illa senin bir parçan olmasına gerek yok. Tek gereken şey sevgi. Bir çocuğun biyolojik annesi babası olmak zaten onu sonsuz sevgiyle bu dünyadaki tüm kötülüklerden koruyacak mucizevi bir güç vermiyor bence insana. Anne baba olunca anlarsın diyorlar hani, annelik de babalık da insanın içinde, rahminde ya da başka bir yerinde değil, kalbinde. Öyle olmasa zaten sokaklarda bu kadar anasız babasız çocuk olmazdı, çöpten bulunan bebek haberlerini okumazdik.

Bu zihniyetteki bir adam da baba olup genlerini çoğaltmanin peşinde işte.

Konu sahibi üzülmeyin, bu adamdan kurtulup annesi babası tarafından terk edilmiş bir çocuğa annelik babalık yapmayı kabul edecek iyi yürekli biriyle karşılasirsiniz umarım.
 
Buna benzer bir konuda okumustum. Adam cocuklari olmuyor diye kadindan bosanmis baska bir kadinla evlenmis. Cocugu olmus ama engelli dogmus.
Yine baska birisinin konusunda da adam cocugu olmadigi icin bosanmis baska kadinla evlenmis. Ikinci evliliginde de cocuklari olmuyor. Sebebi de belli degil.
 
Degil, mesajlarima bir bak minnosum, kudra’yla baya konustuk her ihtimali
Şimdi ben 35i görmeyebilirim. Doğuramayabilirim. Ben yeri geliyor ağlıyorum da kendi kendime bolca. Belki ben böyleyim diye kocam delicesine istiyor ama bana söyleyemiyor. Ne yapmalıyım? Boşamalı mıyım adamı? Bunca eziyete çabaya da girmesine gerek yok. Maşallahı var değerlerinin hep. Gitsin yapsın çocuk?
 
Birisinin ebeveyn olma hakkını elinden almak elbette doğru değil ve bencilliktir ama bu nasıl olur? eğer eşlerden biri çocuk sahibi olmak isterken diğeri istemiyorsa ve bunu başta kesin olarak belirtmeyip de sonra çocuk sahibi olmayı reddediyorsa o zaman karşı tarafın hakkını elinden almış ve bencillik ediyordur ama istemsiz olarak gelişen bir infertilite sorunu kişinin suçu değildir, elinde olan bir şey değildir burada karşı tarafın hakkını elinden almıyordur, yalnızca veremiyordur. Bu elbette bir sorundur eğer karşı taraf illaki çocuk sahibi olmak istiyorsa. Bu durumda karşı taraf boşanmak istiyorsa, boşanmayı reddetmek bencillik olabilir.
 
Hayir tabi ki, senin cocuk sahibi olma ihtimalin yok degil ki. Benim soyledigim durum cocuk sahibi olmalari fizyolojik olarak tamamen imkansiz olanlar icin gecerli. Karsi tarafa bir secim sansi taninmali
 
Zaten bundan bahsediyoruz sabahtan beri bir taraf cok istiyorsa, karsi taraftan sebeple olmuyorsa, olmayan taraf isteyen tarafa teklif sunmali, onun kararina gore hayatlarina yon vermeli. Bu teklif sunulmazsa ya da karsi taraf bosanmak isteyince kabul edilmezse bu bencillik olur diyorum. Yani mealen “ sen ne kadar cocuk istersen iste, ben bunu sana veremiyorum ve bu durum benim hic de umrumda degil” demek
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…