Mesela şunu da düşünüyorum; ki buna çok çok üzülürüm;
Bebeğim ben işe başladığımda benden uzaklaşır mı ? Beni yabancılamaya başlar mı ? Anneme benden daha mı yakın olur ? Annemi annesi yerine koyar mı ?
Annem de çok sahiplenici birisidir. Bu hem iyi , ama bebeğimin bu dünyada annesine en yakın olmasını istiyorum. Kuzenimin başına geldi, oğlu ananesine anne muamelesi yapıyordu. Çok üzücü bir durum.
Sizler bu dengeyi nasıl kurdunuz ? Lütfen ama lütfen yazın bana, o kadar çok düşünüyorum ki bu konuları, çok üzgünüm. Çok kafam karışık, Allah hepimizin yardımcısı olsun..
Ben bekarım ve bu konuda uzman değilim ama tanık olduğum bişeyi paylaşmak isterim. Dün akşam evde yemek yerken, karşı komşunun evinden müthiş bi bebek ağlaması duyduk. Önce susar diye bekledik ama bi süre sonra çocuğun ağlama sesi feryatlara ve de çığlıklara dönüştü. Mecburen kapıyı açıp ne oluyor diye bakmak zorunda kaldık. Olay şu: Bizim karşıda bir teyze oturuyor. Gelini de çalışıyo. Sabah giderken çocuğu bu teyzeye yani kaynanasına bırakıyor, akşamda 6-7 gibi gelip alıyor. Çocuk (daha 2-3 yaşlarında) artık annesini istemiyor. Babaannesini annesi olarak kabullenmiş ve benimsemiş. Annesi onu almaya geldiğinde, zili çaldığı dakika saklanıyormuş ve ağlamaya başlıyormuş. Biz de olaya şahit olduk, kapının önünde kadın "hadi annecim evimize gidelim" dedikçe çocuk ağlıyordu, babaannesinden ayrılmak istemiyordu ve ona sarılıyordu. Babaannesi de bi türlü ikna edemedi, "hadi şimdi git, yarın sabah gelirsin" dese de; fayda etmedi. Mecburen anne alıp çocuğu gitmek yerine, oda içeri eve girdi. Çok Üzüldüm. Belkide çocuk annesine kızgın , niye beni her sabah yalnız bırakıp gidiyorsun diye annesine öfkeli bilemiyorum tabi:44:zor bi durum, çocuk ta haklı kendince, ona kalırsa annem sensin, benden kopamzsın diye düşünüyo herhalde????
henüz anne değilim ama okul öncesi okuduğum için
sizdeki gelgitleri çok iyi anlayabiliyorum...
bebeklerin anneye en çok ihtiyacı olduğu dönemler 0-2 yaş dönemidir...
benim fikrim bu yaştaki bebeklerin 7/24 anne kokusu alması yönünde...
çalışmak zorundaysanız bişey diyemem
siz çalışmadanda maddi sıkıntı çekmeyecekseniz eğer bebeğinize ayırın zamanınızı...
para her zaman kazanılır
fakat bebeğin bu yaşta alacağı annelik bağ duygusunun önüne geçmiş olursunuz
çünkü bu yaş dönemleri çok önemlidir...
acaba o kadıncağız bebeğini ne zaman bırakmıştı ? off bunu okuyunca şimdi daha bir beter oldum..bebeğim annemi annesi yerine koyarsa mahvolurum çok ciddiyim..yani bu konuyu düşündükçe şurada kalan 2 aylık iznimi de bunları düşünerek telef etmek istemiyorum ama elimde değil.
nasıl yani canım ben de bunu merak ediyordum..1 yaşına kadar evde oturmak mı yoksa 3 yaşına annanesi ile getirip sonrasında onunla olmak mı ? burada çocuk bebekken birşey anlamaz gibi geliyor ama sen tersini söylüyorsun..acaba hangisi daha sağlıklı olur ?
bir de 1 yaşına gelince ayrılması daha zor olmaz mı bebeğin benden ?
bu konunun detaylı eğitimini aldım canım
0-2 yaş dönemi çok hatta çok önemli
anneye en ihtiyaç duyulduğu dönem
bunu dışardan baktığında anlayamazsın
sende demişsin o yaşta benim yokluığumu anlamaz
sonrası için sorun olur dye...
yüzeysel düşündüğünde mantıklı gibi
ama çocuk açısından bu çok yanlış bir yaklaşım...
o yaştaki bebek her an emmek isteyecek
anneyle kurulan en güzel iletişim
çocuk için en vazgeçilmez an işte o andır...
çocuk anne kokusunu her daim tatmak duymak ister...
bu dönemde kurulan güçlü iletişim
ilerde(ergenlik yetişkinlik vs.)
hep daim kalacak
aksi olursa kopukluk olur mu tabi ki hayır
çok fazla detay var ama kafanı bulandırmak istemem canım...
en iyi kararı verecek olan sensin
şunuda hatırlatayım
çocuk hem anneniz tarafından hemde sizin tarafınızdan
bakılıp büyütülecek
annenizle çatışacağınız konular elbet olacaktır
çocuk bu defa ikilimde kalacak
o yaştaki miniğin bu ikilemde kalması ilerde
çarpık davranışlara sebebiyet verebilir...
inş en doğru kararı verirsin..
merhaba canım.. benim de haftaya 9.cu ayını dolduracak bir oğlum var. Alabildiğim kadar izin aldım özel sektörde ağır sanayide çalışıyorum. Oğlumdan ayrılmaktan çok korkuyorum. İşe dönebilecekmiiyim alışabilecekmiyim onsuzluğa diye korkuyorum ben de. Aynı zamanda ben büyüğüm hadi biliyorum o bir anda bensizlikle karşılaşacak bütün gün istediği zaman emiyor o zaman ne yapacak?? Benim annem de kayınvalidemde bakmayacak. Biz uzakta yaşıyoruz onlardan. Ben kendisi de torun sahibi bir teyze (41 yaşında) anlaştım gibi. Kısmetse bayram sonrası oğlumu alıştırma aşamalarına başlayacağız. Bana çok zor geliyor. Tanımadık birine yakınlaşması vs.. yakınlaşmasa kendisi için oldukça kötüymüş. Sabiha paktuna keskin kitaplarında ve diğer bebek ruhsal gelişim kitaplarında güvenli bağlanmanın yaşanması gerektiği yazıyor yani onlar biz gidince ne kadar mutlu olurlarsa bakanla o kadar iyiymiş. Ancaaak.. Eve geldiğin anda iş senin bakımı yıkaması yedirmesi oynaması.. Annene yada kayınvalidene burada çekilmesini söylemen gerek.. Tanıdığa söylemesi zor olur aynı evde isen.. O yüzden bakıcı evden gittiğinden bi anlamı olur ve gerektiğinde şöyle yapalım istiyorum diyebilirsin.. Ben ona güveniyorum..Ama yine kıskanmamak elde değil.. yine de onlar için bakan kişiyii çook sevmeleri şartmış.:)kızlar tek tek cevaplamak yerine genel bir cevap yazacagım.
hepinize cevaplarınız için teşekkürler. ben de biliyorum tabi ki 24 saat yanında olamayız ama benim dışımda birine benden daha düşkün olarak anne yerine koymasını ben çok düşünüyorum..ki annem de bu iş için biçilmiş kaftan..zaten kendini bize adamış bir annedir kendisi..ben evlendikten sonra birkaç ay önce kardeşim de evlendi ve annem babamla başbaşa kaldı..şimdi kendini bebeğime adayacak biliyorum, bu bebeğimin bakımı için belki iyi ama benim için kötü..istemiyorum kimsenin onu benden çok sahiplenmesini annem dahi olsa( bilmem beni anlayabiliyor musunuz, neden bunu düşünüyorum çünkü kuzenimin yani annemin kızkardeşinin kızının başına geldi. Oğlu oldu ve teyzem torununa baktı ve aşırı derecede sahiplendi. Şöyle ki kuzenim çocuğuna bağırıp çağırırken bir anda teyzem devreye gidip kuzenime bağırıyordu neden bağırıyorsun diye. Sanki o çocuk kuzenimin değil de teyzemin gibi oldu. Hatta annesine ismi ile hitap ediyordu anne demiyordu. Ama şu var onlar 3 sene getir götür yapmaktansa birlikte yaşayalım dediler. Hep birlikte yaşadılar. Bir süre sonra da hafta içi çocuk ananede kaldı. Belki ondan öyle olmuştur bilmiyorum.
Aranızda bu durumu yaşayanlar var mı ? Yani çocuğunuz sizden uzaklaşıp anane veya babanneyi annesi yerine koydu mu ? Ve bebeğimin annemi annesi yerine koymaması için ne yapabilirim ? Annemi de bu konuda dizginlemem gerekecek biliyorum çünkü yapısını.
Allah razı olsun bebeğime bakacak yanlış anlamayın ama ben sadece baksın istiyorum. Mesela örnek vereyim bugün keşke kreşi olan bir işyeri beni işe alsa dedim, çünkü bazı bankalarda bebek için de kreş var. Annem bozuldu, aman işte orada kimbilir nasıl bakacaklar, sanki orada zırt pırt görebilecek misin ? Yani öyle bir durum olsa üzüntüden kahrolacak sanki. İyi de sonuçta ben görebileceğim sürekli önemli olan da bu diyorum, babamla birlikte ya sen kendini bu çocuğa çok adamışsın diyorlar. Tabi ki adayacağım annesiyim yani bu gibi konuşmalar bilmem anlatabildim mi
canım çocuğum yok ama çalışan anne çocuğuyum ben o açıdan söyleyebilirim ben hiç anne yokluğu hissetmedim gerçi benim annem öğretmendi o yüzden daha az çalışıyordu ama bize hep çok nitelikli vakit ayırdı ki biz çok küçükken o da mecbur başlamış çalışmaya bize de babaannem bakmış kızkardeşimle elbette babaanneme çok düşkünüz ama hiç annemin yerine koymadık küçükken de koymamışız ama babaanneme ikimiz de aneanneme olduğundan daha düşkündük belki senin çocuğun da anneannesine babaannesinden daha düşkün olur ama mutlaka sana da düşkün olacak
benim arkadaşımın çocuğuna annesi bakıyor kız 20 aylık şu an ki arkadaşımın annesi de süper ilgilenir sahiplenir ama hiç denildiği gibi annesinin yerine anneanneyi koyma durumu yokmuş anne diye sarılıyor eve girince diyor
karar senin ama ben sürekli birlikte olmaktansa nitelikli birlikte olmanın doğru olduğunu düşünenlerdenim iş hayatı sana da nefes alma evi özleme fırsatı verecektir ama benimki biraz bekara karıboşamak gibi tabi o yüzden son tavsiyemi dikkate almayabilirsin :)
canım bunu bana söylediğin çok iyi oldu. emzirmeye o zaman full time devam , çünkü ben 6 ayı tamamlayınca yavaş yavaş heralde biter diye düşünüyordum..peki sütün azalamaması için sen günde kaç kez süt sağabiliyorsun şirketinde ? hangi saatlerde ve de ..eve gelince kaç kez emiyor ? bu konuda bilgi verirsen çok sevinirim canım.Canım bak biz geçmişte örneğini yaşadık ve yine yaşıyoruz.
Annem oğlumdan önce teyzemin bebeğine baktı. Teyzem 8-9 aylık olana kadar kendisi baktı sonra annem bakmaya başladı sadece 1-1,5 yaş arasında kısa bir dönem geçiş dönemi gibi düşün annesine karşı cephe aldı ama 2-3 ay sürdü sonra öyle bir düşkünlük başlıyor ki asıl zor olan bu dönem belki arkasından ağlıyordu anne nolur gitme diye..Annem sabah geldiğinde kapıları yüzüne kapatıp sen git gelme diye bağırıyordu.. Ama tabi tam kreş yaşıydı göndermediler kreşe.. Belki onunda sosyal yaşamı başlasa o kadar zor olmazdı..
Şimdi benim oğlumda aynı durum olacak biliyorum ama bunun bir dönem olduğunu bildiğim için kendime vicdan azabı yaşatmamaya çalışıyorum. Belki çalışmasan evde bunalıma gireceğim kendiminde onunda psikolojisini bozacağım. Çünkü bir iş geçmişim var,yapım ev hanımı olmaya uygun değil. Bunun yerine çalışıyorum onun geleceği için güzel şeyler yapıyorum. Aramızdaki bağ kopmasın diye hala emziriyorum. Eve gidince herşeyi bırakıp onunla 1-1,5 saat oyun oynuyorum onun istediği gibi vakit geçiriyoruz. her fırsatta parka gidiyoruz, maaşımı alınca onun için birikim yapıyorum ya da ona alışveriş yapıyorum. Onunla vakit geçirirken ya da onun için aldığım oyuncakla oynarken yaşadığı mutluluğu iyice sindiriyorum içime. Bazen işte çok bunaldığım zaman keşke diyorum çalışmak zorunda olmasaydım evde oğlumla daha çok ilgilenseydim. Ama yinede evde sürekli onunla olsaydım benimle vakit geçirmekten bu kadar mutlu olmayabilirdi.
Bebeğinin anneni senin yerine koyacağını hiç düşünme. o senin farkını çok iyi bilit özelliklede emziriyorsan senin yerine kimseleri koyamaz. Annene de bu konuda sınırlar koyarsın. Biz aynı evde yaşıyoruz tabiki zor yanları var. ama bebeğin seni annesi olarak bilecektir.
merhaba canım.. benim de haftaya 9.cu ayını dolduracak bir oğlum var. Alabildiğim kadar izin aldım özel sektörde ağır sanayide çalışıyorum. Oğlumdan ayrılmaktan çok korkuyorum. İşe dönebilecekmiiyim alışabilecekmiyim onsuzluğa diye korkuyorum ben de. Aynı zamanda ben büyüğüm hadi biliyorum o bir anda bensizlikle karşılaşacak bütün gün istediği zaman emiyor o zaman ne yapacak?? Benim annem de kayınvalidemde bakmayacak. Biz uzakta yaşıyoruz onlardan. Ben kendisi de torun sahibi bir teyze (41 yaşında) anlaştım gibi. Kısmetse bayram sonrası oğlumu alıştırma aşamalarına başlayacağız. Bana çok zor geliyor. Tanımadık birine yakınlaşması vs.. yakınlaşmasa kendisi için oldukça kötüymüş. Sabiha paktuna keskin kitaplarında ve diğer bebek ruhsal gelişim kitaplarında güvenli bağlanmanın yaşanması gerektiği yazıyor yani onlar biz gidince ne kadar mutlu olurlarsa bakanla o kadar iyiymiş. Ancaaak.. Eve geldiğin anda iş senin bakımı yıkaması yedirmesi oynaması.. Annene yada kayınvalidene burada çekilmesini söylemen gerek.. Tanıdığa söylemesi zor olur aynı evde isen.. O yüzden bakıcı evden gittiğinden bi anlamı olur ve gerektiğinde şöyle yapalım istiyorum diyebilirsin.. Ben ona güveniyorum..Ama yine kıskanmamak elde değil.. yine de onlar için bakan kişiyii çook sevmeleri şartmış.:)
canım benim kızım şu an 7 aylık ben eylül ayından beri çalışıyorum.5,5 aylıkken anneme bırakıp çalışmaya başladım annem başka bir şehirde oturuyor kızıma bakmak için yanımıza geldi ve bizimle kalıyor.kızımı sabah 8 gibi emzirip altını değiştirip anneme bırkıyorum akşam geldiğimde çok mutlu oluyor bana sarılıyor.tabi çok özlüyor ama eve geldikten sonra onunla oynuyor uyuması alt temizliği beslenmesi dahil herşeyle ben ilgileniyorum yani akşamları ve hafta sonları ona sınırsız ilgi gösteriyorum annem dea kşamları bizde olduğundan bir gariplik ya da sorun yaşamıyoruz kızım bu düzeni benimsemiş durumda.bence çok küçükken alışıp benimsemesi daha iyi aklı ermeye başlayıp da anneden ayrılırsa kabullenmesi zor olur.şu an yavaş yavaş bu rutine aliışıyor.unutma ki çalışan milyonlarca anna eve çalışan anne çocuğu var ve etrafımızda çocukken annesinin çalışması nedeniyle sorunlu bir kişiliğe sahip olana rasltamdım..tek sorun evde olduğunda çocuğunla nasıl vakit geçirdiğindir.daha az ama kaliteli vakit mi daha uzun ama ev işleriyle günlük sorunlarla bölünmüş kalitesiz vakit mi?
merhaba
benimde oğluma annem bakıyor,2 aylıkken işe başladım,şuan 3 yaşında...
annem her sabah bize geliyor akşam ben gelince gidiyor,kesinlikle annemi benim yerime koymadı bebeğim,annem sağolsun çok güzel bakıyor,yemeğiydi uyku düzeniydi falan çok güzel ilgileniyor,bi arkadaşına bile gitmiyor,çocuğun uyku düzeni bozulmasın diye,ananesini çok seviyor ama beni görür görmez annemi 2.plana atıyor,annem bazen diyor hatta emek boş diye:))annenin yeri her zaman ayrıdır:)ama bizde bazı kurallar var mesela,ben bişey hayır diyorsam,veya kızıyorsam annem asla müdahale etmez,veya bana çıkışmaz bağırma falan diye,ikimiz bir aradaysak benim dediklerim dikkate alınır,bu yönden annem çok anlayışlıdır Allahtan.
biyere gitmek isterse oğlum beni ararlar izin veriyo musun diye?
yani ananeninde çok büyük etkisi var aslında ben bu konuda çok şanslıyım,annem haftasonu evinde olduğu için p.tesini iple çekiyor aşırı bağlı oğluma,bende tek çocuk olduğum için onlarında oğlu gibi oldu,bazen dedemiz çok şımartıyor her dediğini yapıyor ama o kadarda olacak napalım:))Allah onları başımızda eksik etmesin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?