Çocuklarım ilk doğduğu zaman aslında farketmesem de şimdi geri dönüp baktığımda evet, etkilendiğini itiraf edebiliyorum kendime. Ama bunu normal bir süreç olarak görüyorum. Tabi ki bebek anneye çok muhtaç oluyor. Emzirme vs.. Saçma sapan şeylere takılıyorsunuz. Özellikle tekseniz ikinci hamilelik daha zor geçiyor, yine kendi adıma böyleydi.
Sanırım bizim artımız zaten çok geç yatan bir çift olmamız. Yani çocuklar uyuduktan sonra birbirimize zaman ayırmaya vakit buluyoruz. Ki benim bu şehirde hiç bir aile ferdim yok. Tabi ki bazı şeylere engel oluyorlar. Ani planlar yapamıyorsunuz. Akşam hadi şuraya gidelim, şunu yapalım diyip o dakika yola koyulamıyorsunuz.
Çocuklar üzerinde güzel bir iş paylaşımımız var ev üzerinde olmasa da

Bir takım olabiliyoruz. Birbirimizi suçlamıyoruz ve çocuklarımızın yanında gerçekten kavga etmiyoruz ki pekte kavga etmiyoruz zaten.
Yatakları hiç bir zaman ayırmadık, bence bu alışkanlık yapan ve çiftleri soğutan bir durum gördüğüm kadarıyla.
Benim libido sağolsun hiç düşmüyor zaten

Eğer sağlam bir evliliğiniz varsa çocuklardan sonra çok farklı olacağını düşünmüyorum ben. Hali hazırda bir takım sorunlar varsa onlar daha çok gün yüzüne çıkabiliyor.
Yani diyeceğim o ki ben kendi adıma çocuklar olmasaydı da farklı bir çift olacağımızı sanmıyorum.
(Konudan uzun yazmama kaç puan?)
