Cocuk illa sart mi?


Çocuk aileyi tamamlayan unsurdur gibi geliyor bana.. bebeğiniz olabiliyorsa sağlığınız buna elveriyorsa 2 kokonanın laflarına neden bakıyorsunuz ki? bence gidin annenize sorun anneliği size en iyi o anlatır.. Üstelik yıllardır çocuk hasreti çeken hastanelerde doktordan doktora tedaviden tedaviye koşan o çaresiz kadınları da düşünün bi nolursunuz. bu dedikleriniz bana anlamsız ve bencilce geldi annelik duygusunu Allah herkese tattırır umarım ve bu Dünyada nesli devam ettirme gibi bi görevimizde var boşu boşuna erkek kadın yaratılmıyoruz dimi Allah gücenir demeyin öyle inşallah mantıklı düşünebilirsiniizz iyi akşamlaaar!
 

Bence çocuk şart değil.
Gerçekten anne olmak isteyen , kendini çocuk yetiştirebilecek yeterlikte gören insanların anne baba olması taraftarıyım.
Çocuksuz ev olmaz diye çocuk yapılmaz.
Benim için çocuklarım yaşama sebebim ;o yüzden yorgunluk, uykusuzluk veya kısıtlanmak hiçbir zaman bana " keşke doğurmasaydım" dedirtmedi.
Ama insanların öncelikleri ve yaşam şekilleri farklıdır, bunun cevabınıda en iyi siz verebilirsiniz.
Sizin için yorulmak ve kısıtlanmak sorun olacaksa sırf bir çocuk şart diye çocuk doğurmayın.
 
herşeyi bir kenara bırak da ...

eğer eşin istemiyorsa bir daha düşün çocuk meselesini...
 
siz sanki bir hevesle hamile kalmak istiyorsunuz gibi.. yeni tanistiginiz iki kisinin fikrinizi bu denli degistirmesi cocuk icin o kadarda hazir degilsiniz gibi geldi bana.. cunku evet dogru soyluyorlar evet dunyanin en zor isi abartmiyorum, mesaisi yok, pes ettim birakiyorumu yok bu isin. bence herkes cocuk sahibi olmak zorunda da degil hatta cocuksuz evlilikmi olur dusuncesi kadar sacma biseyde yok bana gore bal gibi olur bu ciftlerin yasam sekli dunya gorusudur.. benim bir kizim var onu hicbirseye degismem .
zorlugu sadece uyuyamamak fazla kilolar yada hayatin kisitlanmasi degil cocuk olduktan sonra hayat sizi herzamankinden cok korkutuyor hep ya ona birsey olursa endisesi hakim oluyor hayatiniza gripli bir insana birde bir annenin gozunden bakin mesela.. annelik delilik gercekten cok guzel ama toz pembe hep bulutlarin uzerinde gezdiginiz bir dunya degil
 
saçmalamışlar ...bu bebekler hiçmi büyümüyecek hep küçükmü kalacaklar.bebek doğar 40.günden sonra uykusu düzene girer.2 yaşından sonra bezden çıkar.6 yaşından sonrada okul hayatına atılır.çocuk o yaşta bazı ihtiyaçlarını kendi başına yapabilir.çocuklar zaten çabuk büyüyor anlamıyorsun bile nezaman bu yaşta oldu diyorsun.bakıyorsun boyun kadar çocuğun olmuş sana ihtiyacı olmadan çoğu işi kendi başına yapabiliyor.hep bebek kalmayacağı için olmasındada bir sakınca yok
 

Ben daha evlenmedim çocuğum yok.
Ama 1.si yaşınızın 32 olduğunu yazmışsınız bu doğurmak için riskli bir sürecin başlangıcı demektir bunu karar verirken gözardı etmeyin.
2.si eşiniz istemiyorsa çocuğun sorumluğundan kaçabilir tüm yük size kalabilir.
3.sü siz ilk çok isterken sonra 2 kişinin duygusuz sözleriyle bu ikileme düştüyseniz cidden istediğinizden emin olmayı düşünün bence önce, çocuğun şart olup olmamasından ziyade.

Çocukları aşırı derece seven biriyim ben. O yüzden benim için çocuk isteyen çocuk seven biriyle evlenmek öncelikti. Şükür sözlüm çocukları çok sever. Ben de hep kalabalık aileye özeniyorum 3-4 çocuğum olsun isterim Allah eksikliğini göstermesin kimseye her evli çifte hayırlı sağlıklı 1 tanede olsa evlat nasip etsin. Yuvayı yuva yapan o minik elleri ağlayan sesi mis gibi cennet kokuludur
DÜnyada ki en eşsiz en anlamlı en güzel yüce şeyin ANNE olmak olduğunu düşünüyorum. He zorluklara gelince tabi ki var ama o evlat herşeye değiyor emin olun ki.


Ben 22 yaşındayım annem şuanda 49-50 yaşlarında biz iki kardeşiz bnden küçük erkek kardeşim var ama annem 3. yapmadığına çok pişman.
Biz küçükken babam pek istememiş 3. bebeği annem isterken ama ne zmn ben üni. gittim evden çıktım babam annem 40-45li yaşlarda 3.bebek diye tutturmuştu çok gülmüştük :) ama gerçek bu evlat evi ev yapıyor ötesi ömür boyu yalnızlık çünkü.


Size tavsiyem aklınız karışmış siz cidden çocuk yapmaya hazır değilsiniz bence o yüzden size ve eşinize zaman verin hazır olduğunuzda cidden tüm zorluk ve olumszluklara rağmen istediğini hissettiğinizde bu işe girişin. Ama yine takdir Allahın bunu da unutmayın

Umarım bundan 2-3 yıl sonra da çocuk istiyorum ama olmuyor diye konu açtırtmaz RAbbim size
 
evli deglim yasımdakiler yeni yeni evlenıp bebek sahibi oluolar evlenmek bile suan bana korkutucu geliyor acıkcası haır degılım galiba ... nese konu ya donelim su bi gercek ki evet cocuk sosyal yasamınızdan calıo ama zor yani uykusuzluk birde eşiniz yardımcı olmuyorsa evın işi cocugun ağlayıslarıı sürekli onunla ilgilenicen sen artk o ev için bakıca veya hizmetliigbi olucan eşinizin gözundee aldıgnız kilolarda var iyicwe eşinzn gözunde yok olucaksnz yani hersey butun dunya kadının omuzlarında olucakk kadın olmak cokk zor herseyi kadn yapıooo
 
ben bu tarz insanların kendilerini bişey zannettikleri için konuştuklarını düşünüyorum.kimse kusura bakmasın
ha benimde henüz çocuğum yok ama evlilikten pay biçin.evlenirken "ay daha erken gezin tozun" demiyorlamıydı.sanki kendi çok pişman.ya da pişmansan devam ettirmezsin.millet konuşmuş olmak için konuşuyo.hani o evli ya.o da bizim özendiğimiz bişey ya.artistlik yapıyo falan.ya da çocuk içinde aynı şey.
tabi bunun yanında bazı pimpirikli insanlar var.benimde tanıdığım oldu böyle.çocuk bütün hayatını kısıtlamış.sanki bi onun çocuğu var.sürekli ay bakamıyoruz ilgilenemiyoruz.annemlerle bir bakıyoruz yine de çok hareketli falan diyor.çocuk gayet stansdartlarda hareketli yani.neymiş otururlarken kolunu bacağını çarpmış çocuk.çocuğu bir birey olarak görürsen annelik o kadar da zor değildir.ama üstüne sinek bile konmasın dersen e tabi hayat başkalaşır yani.
 
Evet, annelik hiç kolay değil, bebek doğunca uykusu düzene girene kadar annede uykusuz kalır, gazı, sancısı, ağrısı, hastalığı, bakımı ama anne olmak bunlara değer mi derseniz sonuna kadar değer derim, anne olmak budur işte, bebeğiniz uyumadığında uykusuz kalmak ama sonsuz şefkatle sarıp sarmalamak, yorgunluktan bittiğiniz anlarda minicik ellerin yüzünüze dokunması, gaz sanıcısı var diye ne yapacağınızı bilemediğiniz strese girdiğiniz zaman gaz çıkarmasıyla mutlu olmaktır annelik, annelik zordur fakat çokta güzeldir, uyuyan bebeğinizin masum yüzüne bakınca içiniz huzurla dolar, minik bir ağızdan çıkan anne lafı havalara uçmanızı sağlar.

Yeri gelir gezmeniz, uykunuz, özel hayatınız kısıtlanır ama yaşattığı duygu bambaşkadır, hiç bebek istemiyorsanız saygı duyarım, bebek sahibi olmayı istememekte bir tercihtir fakat bebek istiyorsanız sorumluluklarını da göğüsleyebilmelisiniz.
 
emin ol bu lafları edenler 2.yi ne zaman yapacaklarını düşünmüşlerdir
böyle nankör şımarık kadınlar yüzünden çocuk fikrine soğuk bakmayın
hıı emin değilseniz orasını bilemem ama bana bu hikayeyi okuyanlar şimdi 2.ye hamile
 

bence şart değil. olmayan bir şeyin eksikliğini de fazla hissetmezsin diye düşünüyorum.
bazı hatta çoğu kadın içinde bu annelik duygusunu yoğun şekilde hissediyor sanırım.
ben 23 yaşındayım kendimi bildim bileli bebek sevmem.
hayatımı kısıtlayacağını düşünüyorum.
eşimden bir parçayı dünyaya getirme ve hamilelik fikri sıcak geliyor. ama doğumdan sonrasını düşünmek bile istemiyorum.
hayatımı ona göre yönlendirmek istemiyorum.
daha ne yaşadım ki?
ayak bağı olacak gibi geliyor.
hem her insan iyi evlat yetiştiremiyor.

eşim de olursa olur olmazsa olmaz diyor.
ama biliyorum ki isteyecek.
ve bebeği çok da sevecek.
doğduktan sonra sadece yemeğini vermek, altını değiştirmek falan değil ki çocuk yetiştirmek. 24 saatini ona göre ayarlayacaksın.
kendin, eşin hep 2 planda olacak artık.

bilmiyorum bana göre değil galiba.
 
Çocuk şart mı? Değil tabi ki
yani şu çocuksuz yuva olmaz, çocuksuz aile olunmaz laflarına hiçbir şekilde katılmıyorum.
8 yıllık evliliğimin ilk 6 yılı çocuksuz geçti (ben istemedim) hiç de eksikliğini hissetmedim... sonra eşimin isteğiyle ve benim de tamam artık biraz durulmam lazım dememle kızımı dünyaya getirdim.
uykusuz geceler, yeme sorunları, bitmek bilmez gaz sancıları...
ama ne tatilimizden geri kaldık ne gezmemizden, tabi ki hiçbir şey eskisi gibi olmuyor ama daha farklı bir güzelliği var çocukla yapılanların da.
pişman oldum mu, asla... bundan sonrası için onsuz bir hayat düşünemiyorum... onu kimselere bırakamadım işimden ayrıldım, eve kapandım, bir an bile keşke yapmasaydım demedim, ama zaman zaman eski hayatımı da özlemiyor değilim, mesela 1.5 yılda 1 kez sinemaya gittim, sinemaya gitmeyi çooooooook özledim...
benim önerim eğer gezmeyi tozmayı seven bir insansanız, ev kuşu değilseniz her şeye doymadan çocuk yapmayın, sonra çok pişman olursunuz ve bunu çocuğunuza da yansıtırsınız.
 
çocuk elbette şart değil ama Allah aratmasın İnşallah..yokluğu çok zor çünkü..bunu yaşamış bir anneyim ben..

çocuk bakmak hiç kolay bir şey değil hatta çok çok zor,tüm hayatın kısıtlanıyor,eskisi gibi özgürce sorumsuzca hareket edemiyorsun,bağımlı olduğun bir canlı var ve ona göre şekillenmek zorunda herşeyin.uykun,yemeğin,gezmen ve hatta bazen tuvaletin bile :)

ancak bir tek öpücükleri,sarılmaları dünyaya bedel..yani bunun tarifi yok gerçekten yok..bütün o yorgunluğun,üzüntün,sinirin anında yok oluyor böyle bi tedavi yöntemi tıpta bile yok,bu yöntemin adı evlat sevgisi :)

ikiz çocuklarım var 3 yaşındalar çok zor ve yorucu günler geçirdik ve asla başka çocuk istemiyordum.zaten normal yoldan çocuğumuzda olmuyordu..maddi-manevi rahatladık derken 1 ay önce hamile olduğumu öğrendim,şok oldum..çok ağladım,isyan etmedim ama çok ağladım..şoka girdim..ben bu mucizeyi 5 yıl beklemişken hiç ummadığım bir anda gelmişti..ama şimdi çok alıştım ona,şunu yaptım,şunu yedim ya zararlıysa ya şu testimiz kötü çıkarsa diye kendimi yiyip bitiriyorum mesela..annelik daha o anda başlıyor işte..evet çok zor ama çok güzel bir şey bu..

hep derim çocuk sahibi olmayı istemek deliliktir aslında ama dünyanın en güzel deliliği :)
 
Hayatta iyi ki yapmışım dediğim üç şeyden biridir; dört çocuk! !!:)))
 
Takılma onlara benim etrafımda da çok var öyleleri .... Ben anne olacağım günü sabırsınlıkla bekliyorum keşke hamile kalabilsem herşeyine razıyım ...Allah isteyen herkese nasip etsin inşallah
 
İş yerindeki masamın üzerinde oğlumun resmi var çerçevenin üzerinde yazıp yapıştırdığım kağıtta şu söz yazıyor.
''Anne olmak demek hayatta birçok şeye keşke dediğin halde bir kez bile olsun O'nu doğurduğuna pişman olmamak demektir.'' canım oğlum iyiki var Allah herkesin yavrusuna hayırlı uzun ömürler versin ama hazır mısın çocuk sahibi olmaya eşimle gezdim tozdum evliligimin tadını çıkardım öyle istedik zamaninin geldiğini düşünüyorsan etrafa kulak asma evlat bambaşka bir sevgi yaşama sebebi resmen
 
Hepinize ayri ayri tesekkur ediyorum cevapladiginiz icin. Haklisiniz, cocuk bakmak ozveri gerektiriyor. Ben bu ozveriye hazirim, uykusuzluga da hazirim. Cocuk sahibi olmayi cok istiyorum. Yasimi soranlar olmus, yasim 32. 4,5 yillik evlilikten sonra artik yasim da gecmeden bir bebek sahibi olmak en buyuk arzum. Ama bahsettigim bayanlar, beni baya korkutmustu. Sayenizde moral buldum :)
Ama bazen dusunmuyor da degilim, zamanimi yapmak istediklerimi cok kisitlar mi diye. Ben evcil bir insanimdir, yurtdisinda yasiyorum, burada gorustugum veya bana misafir gelen pek insan yok. Cocuk bakarken cok isime yarayacak bu, rahat rahat cocugumla ilgilenebilirim. Tek luksum esimle haftada bir restauranta gidip yemek yemek, ardindan bir cafede oturmak. Bir de yillik izinlerdeki tatillerimiz. Acaba cocuk sosyal yasantimizi cok etkiler mi? Kuafore bile gidemiyorum demis bir arkadas. O derece mi ya Ayda bir kuafore gitsem bebegi de alip, olmuyor mu? Veya gunluk kisisel bakimini yapamayanlar varmis. Ne bileyim, cocugu yurutecine koyup o sirada yarim saatlik kisisel bakim yapilmaz mi? Aklima takiliyor bu sorular. Cunku ben kisisel bakimima da esimle olan sosyal yasantima da duskunumdur biraz. Bunlardan taviz vermek uzer beni her ne kadar bebegimin olacagina sevinsem de.
 
Merhaba.
Ben henüz evli değilim. Ancak kendimi çok iyi tanıdığımdan ötürü, evlendiğimde anne olmak istemiyorum. Bu konudaki fikrim genel geçer klişelere yapışmış olmamdan kaynaklanmıyor. "Ayol böyle bir dünyaya çocuk getirmek istemiyorum" fikrinde değilim. Dünya hiçbir zaman cennet değildi, olmayacak da. Dünya pek umurumda değil anlayacağın. Ancak kendimi tanıyorum. İstikrarlı biri olmadığımı, ruh halimin her daim değişkenlik gösterdiğini biliyorum. Her saat başı farklı bir ruh haline, farklı bir kafa yapısına sahip olabileceğimi biliyorum. Mutluluğu da, acıyı da, öfkeyi de istikrarlı bir şekilde bir günden fazla muhafaza edemediğimi biliyorum. Böyle bir yapıdayken herhangi bir canlının sorumluluğunu alacak kadar bencil olamıyorum. O anlattığınız zorluklar inanın hiçbir şey değil. Uykusuzluk, sosyal hayatın kısıtlanması vs. Gerçekten hazırsanız ve istiyorsanız bunlar için vazgeçmek bencillik olur belki de.

Lakin kendinizden emin değilseniz, annelik sıfatını layığıyla yerine getiremem diyorsanız, hayır çocuk şart değildir. Birçok insan "ileride yaşlanırsam bana bakar" mantığıyla çocuk doğuruyor. Birçok insan "ay yalnız kalmayayım yaşlanınca" diyerek çocuk yapıyor. Bu mantıkla çocuk yapanların birçoğu da, dengesiz ruh halleriyle o çocukların hayatlarını mahvediyor. Bence bu çok büyük bir sorumluluktur. Ben istemiyorum. Belki ileride fikrim değişir bilemem ancak bu yaşa kadar hiç istemedim ve düşünmedim anne olmayı. Erkek arkadaşımla uyuşamadığımız hususlardan biridir bu. Beni ikna etmek için, yolda çocuk gördüğünde övmeye başlıyor. Ne kadar güzel baktıklarından bahsediyor.

Ancak anlayamadığı nokta şu ki, ben tüm çocukları çok seviyorum. Yeryüzündeki en temiz varlıklardır onlar. Her birinin muhteşem bir hayal dünyası var. Ben kendimi anne olmaya uygun bulmuyorum. Siz bence uykusuzluk ve sosyal hayattan ziyade, anne olmayı ne kadar istediğinizi ve buna ne kadar uygun olduğunuzu düşünün. Umarım hayırlı bir karar verirsiniz. Kolaylıklar dilerim.
 
Son düzenleme:


Bebek olduktan sonra ilk birkaç ay bebeğin Dünya'ya adapte olması, uyku düzenini sağlama gibi sorunlar yaşabilirsiniz belki ama her bebek için geçerli değildir bu, kimi bebeğin çok uğraşmadan hemen uyku düzeni olur, çok gazlı değildir, sakin bir bebektir, davul çalsan uykusu bölünmez, böyle bir bebeğe sahip olursanız istediğiniz gibi gezer, kişisel bakımını yaptırırsınız fakat bebek uyku sorunu yaşarsa, sakin ortam isteyen bir bebek olursa ağlayıp huzursuzlanacağı için 0-6 ay arası biraz zorlanabilirsiniz.

Birazda bebeğinizi nasıl alıştırdığınızla alakalı aslında, ben kızım doğunca hiçbir kısıtlama yapmadım kendime, bebeğimi alıp sürekli dışarı çıktım, kızım düğün dernek davul zurna sesinde bile uyku saati gelince hemen uyuyan bir bebekti.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Boşanmak icin aldatma ve dayak mi olmali
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
917
Gocmenturna
G
M
Asosyal, öfkeli bir eş
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
Labratory
L
G
Bana cimri Esimle anlasamiyoruz
4 5 6
Yorumlar
119
Görüntüleme
8K
Umberlee
E
1 yaş doğum günü ? :(
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
2K
Elif3211
E
L
Kaynana terörü, ne yapmaliyim?
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
4K
Bir Gul Bir Gonca
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…