• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk İstememek/İleride Pişman Olursam Düşüncesi

sanki ben yazmışım sadece 2 yıl farkla :KK70:
aynılarını yaptım ben de, hamileyken işyerim 6. kattaydı, asansöre binmez 6 kat çıkar inerdim günde bilmemkaç kere,
şubatta doğurdum karda kışta kangurusuna koyar sokaklarda dolanırdım,
6 aylıktı kızımla başbaşa 10 saat araba kullandım tatile gittim
4 yaşında zeytinli rock fest e götürdüm... daha uzar bu liste :KK70:
ama en önemlisi eşimle rutinimizi bozmadık, hala 9 da kızımızı yatırır, tavla oynar, film izler, dans ederiz.
aksi olsa çıldırırdım ben.
Bu biraz da çocuğun yapısıyla alakalı değil mi? Yoksa aile mi gerekli eğitimi veremiyor? Ben hatırlıyorum da kardeşim 12de yatardı 2 yaşlarındayken, gündüz de uyumazdı doğru düzgün. Artık sesinden, sorularından bana bıkkınlık gelirdi:D
 
Hayvanları seven neden çocukları sevmez çelişkili geliyor bana.Hayvanlar da bakım özen ve zaman istiyor.Yaş ilerleyince istersiniz sanki diye düşünüyorum.Düşünceler yaşla birlikte farklılaşıyor çünkü.Şimdi 20 lerindesin.
Çocuklar anne babaların prens ve prensesleri olarak yetişiyor ve yanlış davranışlarda genelde uyarılmıyor. Döksün ne olacak, vursun ne olacak, bağırsın ne olacak diye diye küçük ama itici yavrular oluyorlar. Ben de pek sevmem, şımarık oldukları için. Gençken de eve gelen çocuklarla hiç anlaşamazdım, dağıttıklarını toplatmadan da annelerini göndermezdim. Kendi evini herkes istediği gibi kullanabilir ama başka evde oyuncak döküp, sağı solu çizip, yatakların üzerinde tepinip çekip gitmemeliler.
Bu ve buna benzer şeyler yüzünden çocuk sevmeyenler var.
 
Öyle doğu bir yazı ki..
Anne değilim ama annem ve kayınvalidem taban tabana zıt anneler. Kayınvalidem mesela bir ay çocuklarını görmese dünya yanmış gibi oluyor. Sürekli bir ağlamaklı ifadeler, canını adamalar. Hani cocuklari için kendinden geçmiş resmen. Giyinmez giydirir tipli bir anne. Kadıncağız annemden genç ama yanyana gor ablası dersin. Çünkü dişleri, saçları kıyafetleri her şey fedakarlık kokuyor. Hala da kendine harcaması yoktur kenara koyar hepsine ev alacak da bilmem ne yapacak da. Ya bırak hepsi mesleğini almış kendin yaşa biraz diyoruz evini istediğin gibi yaptır kış günü evin derecesini yükselt senelerce kendini kisitlamissin mustiflik yap. Yok olmaz çocukları için kenara atmalı bir omur. Kadın kadınlığını bilmemis.
Benim annem mesela daha rahat bir kadın. Seviyor beni elbette ama ne düşlerinden ne heyecanlanrindan ne hayatından ödün vermedi hiç. Beni bırakıp anneanneme okul arkadaşlarıyla buluşmalara gitti gecelere gitti.
İkisi de aynı seviyordur sanmıyorum annem beni az sevsin. Ama kendini sevmeyi bırakmadı beni hayatinin en önceliğine koymadı sadece.
Bu fedakar Türk analığı çocuğa da yük aslında. Senin için hayatından vazgeçmiş senin için ölecek bir insanın hep sırtında tasiyorsun vicdan ağırlığı oluyor aslında.
Yurtdışına gittiğimde oyle sokak çalgıcılarını kış günü yere oturup sakince dinleyen çocukları var mesela. Bizim anneler olsa tas soguk çeker kalk diye çocuğu kaldırır. Yemek yemiyorsa sen bilirsin demez kaşıkla kovalar.
Tatil köyünde bile kaşıkla kovalayanlar hep bizim analar.
Çok itici geliyor bana bu aşırı fedakar Türk analığı.

Benim annem de bir değişik versiyonuydu bu tasvirin, kaşıkla kovalardı, üşürüm diye korkardı.
Kış günü alnımdan şıp şıp ter aktığını bilirim.
Ama seneler önce bir sohbetimiz ile fark etti, "Ben kendimi çok parçalamışım be" dedi.
Bunda biraz 8 sene boyunca çocuk sahibi olamamasının da etkisi var, o yıpratıcı bekleyiş vb.
Şimdi torun gelince yine bi delirdi o ayrı. :)
 
Hayvanları seven neden çocukları sevmez çelişkili geliyor bana.Hayvanlar da bakım özen ve zaman istiyor.Yaş ilerleyince istersiniz sanki diye düşünüyorum.Düşünceler yaşla birlikte farklılaşıyor çünkü.Şimdi 20 lerindesin.

Bırden bıre bebek aşkıyla yanıp tutusacak kıvama gelecegımı sanmıyorum. Koalina gibi "acaba" dersem bile esım cok daha katı bu konuda, bebek istemıyor kesinlikle. Esımde 30unu gectı fıkırlerı ne kadar degısır bılemem. Hayvanlara besledıgım sevgı kadar, insanları sevdıgım soylenemez (nefret degıl) bu bır celışkı degıl bence. :) Özenli bir sekılde bakıyorum, vakıt ayırıyorum severek yapıyorum ve en onenlısı ısteklıyım ona bakmak için istemesem sahıplemezdım oyle bır zorunlulugum yoktu. Ama cocuk bambaska bır boyut onunla ugrasabılecegımı sanmıyorum ve ıcımde ıstek yok.
 
Benim annem de bir değişik versiyonuydu bu tasvirin, kaşıkla kovalardı, üşürüm diye korkardı.
Kış günü alnımdan şıp şıp ter aktığını bilirim.
Ama seneler önce bir sohbetimiz ile fark etti, "Ben kendimi çok parçalamışım be" dedi.
Bunda biraz 8 sene boyunca çocuk sahibi olamamasının da etkisi var, o yıpratıcı bekleyiş vb.
Şimdi torun gelince yine bi delirdi o ayrı. :)

Geç olan çocuklarda oluyor o.
Benim babamın kuzeni üç düşükten sonra kavuştu oğluna. Çocuk onb eş yaşında yazlikta dondurma yiyemezdi bad emcigi usuturse diye. Yazlık yerde cam kapı klima kapalı olurdu aman üşümesin diye.
On yaşında başı agrisa bebek aspirinini alıp suya koyar eritir öyle verirdi midesi ağrıyor diye :KK70:
Şimdi ama bin pişman. Üniversiteyi bitiremeyen asosyal bir oğlu oldu. Dibinden ayrılmıyor.
Hata yaptığıni geç anladı bize hala der yanlış yapmışım diye
 
Çocuklar anne babaların prens ve prensesleri olarak yetişiyor ve yanlış davranışlarda genelde uyarılmıyor. Döksün ne olacak, vursun ne olacak, bağırsın ne olacak diye diye küçük ama itici yavrular oluyorlar. Ben de pek sevmem, şımarık oldukları için. Gençken de eve gelen çocuklarla hiç anlaşamazdım, dağıttıklarını toplatmadan da annelerini göndermezdim. Kendi evini herkes istediği gibi kullanabilir ama başka evde oyuncak döküp, sağı solu çizip, yatakların üzerinde tepinip çekip gitmemeliler.
Bu ve buna benzer şeyler yüzünden çocuk sevmeyenler var.
Öyle şumarık söz dinlemez yetiştirmeyenler de var.Özellikle avrupalılar mesela.Bir yazı vardı facemde bakayım da buraya kopyalayım.
 
http://lm.kadinlarkulubu.com/l.php?u=http://www.turkadlitip.com/simartilan-cocuklar/&h=MAQHOg8ql&enc=AZOVaDHjk1T-XJ1J247Xpd85qZosFSEljjZJporeygkbaVxcfvb8cmpiVM-_jb-eQzkKTYE3vFBLZ8v7YXMNtSvjPlRNk4h6ZiWmTlcE0MduKRvj-RPxO9AG71NIGTchlYMr5VUv_O1AE7dCh0QCMDBmLgPTJm-tHI8fjiWUnfef2R0NVc1qSovK7FUCJcq2iXQYn8mVBu_6sGdZYOui76B4Js684TDdSpr1mhgnyYS7VRbiLuMho-RhDhdzEgXMdAfGzsx3cWa50jNkMDa0y9ThKFG2YhQuwWTNP4--vFRRccJWeu7d88FnBbdgu3WMjOgzDT_thDNj8WwYyeR_h9ZiDDyd6vf07Hpa6M8VCx6NMLv6dfZdzwRB-Pm-YHcfrhEqU7wOmDh1gqXhy-jUw-y-lZTZMy4YQ0Wd94EmgNjYrw&s=1

Bu değildi diğerini de bulabilirsem paylaşırım.Avrupalıların çocuk yetiştirişi üzerine.Bizim çocuklaeımız laf dinlemez ya anne de harap eder kendini
Çocuk bağrış çığrışa alışır söz dinlemez.Onlar bir kez söyleyip fazla umursamayıp anlayana kadar ara ara söylüyorlarmış.Yani az uyarı daha az umursama daha çok displin..Gezmekten hele hiç alıkoymuyorlar kendilerini.Benim çocuğum olsa yurtdışı tur yaparım çabalarım mesela .Bizimkiler mümkün değil.Avm ye gitmekten arkadaşlarını ziyaret etmekten acizler.
Bulabilseydim çok güzel bir yazıydı anı da paylaşmıştı.
 
Son düzenleme:
Bu biraz da çocuğun yapısıyla alakalı değil mi? Yoksa aile mi gerekli eğitimi veremiyor? Ben hatırlıyorum da kardeşim 12de yatardı 2 yaşlarındayken, gündüz de uyumazdı doğru düzgün. Artık sesinden, sorularından bana bıkkınlık gelirdi:KK70:

Bizim ilk 6 ayimiz kabus gibiydi kizim kolikti ve reflusu vardi, uyku nedir unutmustuk, 6 aylikken kolik krizleri bitti ben de 9 da odasina goturup isigi kapatip emzirip yatirmaya basladim. Tabi ki basta 9 da yataga girip 11 de uyudugu oldu ama 1 aya kalmadi rutini olustu. Hala da 9 da odasina gideriz masalini okur isigini kapatip iyi geceler opucugunu verir cikariz, kizim da o zaman uyumasi gerektigini bilir, biraz kendi kendine konusur sarki soyler uyur.
Arada tatillerde ya da haftasonu aksam gezmelerinde rutinimiz bozuluyor tabi, ama sonrasinda en fazla birkac gun icinde oturuyor. Tabi o birkac gunde 9 dan 12 ye kadar hanimefendiyi bekliyoruz.
Eger bu durumlarda pes edip aman uyumazsan uyuma deseydik 12 ye kadar otururdu o da bizimle.
Ozellikle uyku duzeninin bir sekilde yapilandirilabilecegini dusunuyorum ben. Ama huysuzluguna care bulunamayan cocuklardan olup olmamasi sans meselesi :)
 
http://lm.kadinlarkulubu.com/l.php?u=http://www.turkadlitip.com/simartilan-cocuklar/&h=MAQHOg8ql&enc=AZOVaDHjk1T-XJ1J247Xpd85qZosFSEljjZJporeygkbaVxcfvb8cmpiVM-_jb-eQzkKTYE3vFBLZ8v7YXMNtSvjPlRNk4h6ZiWmTlcE0MduKRvj-RPxO9AG71NIGTchlYMr5VUv_O1AE7dCh0QCMDBmLgPTJm-tHI8fjiWUnfef2R0NVc1qSovK7FUCJcq2iXQYn8mVBu_6sGdZYOui76B4Js684TDdSpr1mhgnyYS7VRbiLuMho-RhDhdzEgXMdAfGzsx3cWa50jNkMDa0y9ThKFG2YhQuwWTNP4--vFRRccJWeu7d88FnBbdgu3WMjOgzDT_thDNj8WwYyeR_h9ZiDDyd6vf07Hpa6M8VCx6NMLv6dfZdzwRB-Pm-YHcfrhEqU7wOmDh1gqXhy-jUw-y-lZTZMy4YQ0Wd94EmgNjYrw&s=1

Bu değildi diğerini de bulabilirsem paylaşırım.Avrupalıların çocuk yetiştirişi üzerine.Bizim çocuklaeımız laf dinlemez ya anne de harap eder kendini
Çocuk bağrış çığrışa alışır söz dinlemez.Onlar bir kez söyleyip fazla umursamayıp anlayana kadar ara ara söylüyorlarmış.Yani az uyarı daha çok displin..Gezmekten hele hiç alıkoymuyorlar kendilerini.Benim çocuğum olsa yurtdışı tur yaparım .Bizinkiler mümkün değil.Avm ye gitmekten arkadaşlarını ziyaret etmekten acizler.
Bulabilseydim çok güzel bir yazıydı anı da paylaşmıştı.

Guzel örnekler var. Cocugu sırtına alıp dag bayır kamp gezen, tırmanıs yapan annede gordum ne guzel hosuma gıttı ama kac tane öyle anne var. Herkesın harcı degıl onları yapmak. Ben yapamam yani :D
 
Bende çocuk sevmezdim... hemde hiç. Kardeşim yoktu tek başıma büyüdüm. Evde bebek sesi duymadim hiç.
Şimdi bir kızım var. Ne bana baksın ne ilerde yalnız kalmayayım düşüncesi var.
Yatırım amaçlı dogurmadım yani.
Ama canımdan öte can... benim dünyam hayatim ciğerim....
Evlat sevgisi hiçbir duyguya benzemiyor.
Iyiki dogurmuşum....
Haa ilerde yanımda olur mu hayırsız mı çıkar. Bunu zaten kimse bilemez....
 
Şimdi şu da var ki her bebek bir olmuyor.
Mesela kesinlikle çocuğu ayağımda sallamam derken, ilk 3-4 ay "Aman nasıl uyursa uyusun, yeter ki uyusun" haline geldik, değil ayakta sallamak, duvardan duvara salıncak çaktırdık yatakodamızın ortasına.

Bebekken haliyle laftan anlamıyorlar, bizler de mecburen tam güç dört dönüyoruz etrafında.
Bazı bebekler kuduruk olabiliyor maalesef. :)
Ama dediğim gibi şu bebeklikten az bi sıyrılsa, biraz laftan anlar hale gelse, o zaman işler değişecek.
Sabırla bekliyoruz.
 
Yumurta rezervi, tüplerin tıkalı olup olmaması, kist veya yara olup olmaması gibi.
Kadın doğum yumurta rezervine bakıyordu depil mi?Hiç kadındoğuma gitmedim bugüne kadar Ben de gidecem bir gidemedim.Senin rezerv nasılmış.
 
Kadın doğum yumurta rezervine bakıyordu depil mi?Hiç kadındoğuma gitmedim bugüne kadar Ben de gidecem bir gidemedim.Senin rezerv nasılmış.
Ben bir tüp bebek kliniğine gittim, orada baktılar. kadın doğum da bakıyordur muhakkak.
Çok iyi diyemem ama fena değil dedi doktor, 35'e kadar sıkıntı yok ama sonrası sorun olabilir dedi. Bir kere daha kontrole çağırdı rezervin azalma hızını görmek için ama gidemedim çoook uzak.
 
Çocuğunuz olduğunda da yalnız kalabilirsiniz. Bu çok daha acı verici bir yalnızlık olur. Başı-sonu belirsiz bir iş.Hem de çocuk büyütmek dünyanın en zor işi. Bu yüzden çocuk yapılmaz.

Evlatlık da edinebilirsiniz.
 
Bende cocuk istemeyenlerdendim.
Evlenince hemen hamile kaldim ve psikolojik olarak cok zor gunler yasadim. Anne olmak cocuk bakmak bana cok uzakti.
Oglum dogunca hayatim oyle degisti ki onun sevgisi herseyin otesindeydi ve dunyadaki en buyuk aski sevgiyi onun sayesinde gordum. Evlat aski bambaska. Hergun iyiki olmus diyorum iyiki surpriz olarak girdi hayatimiza. İkinci cocugu baya sonra dusunuyorduk ve yine hamile kaldim ikinci bebegimi bekliyorum. Suan da maddi olarak yetebilecegimi bilsem ilerde ucuncu bebegi de yaparim. Ne akraba ne arkadas kalacak ileride Rabbim nasip ederse cevremde cocuklarim olsa yeter bana. Simdi bile hayatimi oyle dolduruyor ki tek oglum olmasina ragmen onun annem seni seviyorum diye boynuma sarilmasi öpmesi dunyadaki en buyuk mutluluk Rabbim evlatlarimizi bizden ayirmasin. Cocuk guzel sey kesinlikle bu annelik duygusunu yasamani tavsiye ederim.
 
Merhaba , benim 21 aylık bir oğlum var evlendikten sonra 2.ayımda hamileydim bilerek ve çook isteyerek yaptım. Çocuk bakmak emek, özveri, sevgi, sabır ... gerektiriyor. Gelecekte yalnız kalmak korkusuyla çocuk yapmayın lütfen.. doğacak çocuğa her anlamda bakabilecekseniz doğurun. Saygılar
 
Su kadarcık mesaJından anladıgım kadarıyla sen ccocuk ıstıyorsun ve bunu kendıne ıtıraf edemıyrsun :) ınsanlar dogası geregı ıcgudusel olrk ıstıyrlar bende 4 yıllık evlıyım yakında 4 bıtecek guya basta ıstemıyrduk sımdı tutusuyruz ama olmyor :( yasım 27 elbet sende ve esınde ısteyeceksınız ınsallah ıstedıgınız zaman Allah aratmaz
 
bir de şunu diyeceğim

hayatın ne göstereceği belli olmaz.

boşanabilirsiniz eşinizi kaybedebilirsiniz çocuğa tek bakmanız gerekebilir. çocuğunuz hasta doğabilir hastanelerde koşturabilirsiniz ya da kaybedebilirsiniz.

bunlar felaket senaryosu tabi ama o anlarda pişman olmam diye düşünmeden çocuk düşünülmemeli bence.
 
Back
X