Öncelikle herkese Hayırlı Ramazanlar.
1 yıldır ilişki içindeyim, yakin bir zamanda nisanlandik ve evlilik yolunda ilerliyoruz. Nişanlımla aramda 21 yaş var. İlişkimizin ilk başlarında evlilik yoluna gireceğimizi hic düşünmemiştim, çok mutluydum ve aşık oldum. Çevrem yaş farkına anlayış gösterdi, nişanlımla aramdaki saygı ve sevgiyi gördükten sonra... Eşimin ilk evliliğinden bir tane cocugu var.
Aylar evvel çocuk konusundan bahsettik. Yaşının yeniden çocuk sahibi olmak için geç olduğunu, kesinlikle bunu istemediğini söyledi. O zamanlar evlilik düşünmüyordum ve ben de dedim ki, "ben kesinlikle çocuk istiyorum. Bunu zamana bırakalım henüz konuşmak için çok erken"
Ama nisanlandik bile. Dün çocuk konusunu actim. Bu konudaki fikrimi biliyorsun dedi. Peki ne yapacağız dedim? Fikirlerimiz hep değişebilir dedi. Ben de dedim ki, evet belki ben de çocuk istemeyecegim, ya da belki sen isteyeceksin.
Ben dünden beri üzülüyorum
çocuk istediğimden emin miyim değil miyim bilmiyorum ama çok üzülüyorum. Sizce ne yapmam gerekir? Bir arkadaşımla konuştum, sevgi daha önemli dedi. Ama böyle nasıl olacak
cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Ben 27 yaşındayım nişanlım henüz 48 oldu.
--- Kişiliğime ve nişanlıma yapılan hakaretlere üzüldüm ne yalan söyleyeyim, beni korumak istemenizi de elbette anlıyorum.
Fakat aile konusunda çok ama çok üzüldüm. Kiminiz babam yaşında dediniz, kiminiz seni anan baban uyarmadı mı dediniz. Benim annem ve babam hayatta değiller. Elbette hayatta olsalardı onlara ben de danışmak isterdim. Beni en çok üzen bu oldu.
Yinede şu Ramazan gününde derdimi okuduğunuz için teşekkür ederim.