- 15 Mart 2016
- 58
- 37
- 18
- Konu Sahibi BirazDeliyim
-
- #61
Benim gibi düşünen birilerini görmek gerçekten güzel ama benim eşim bosanalim diyebilir bende engellemek istemiyorum fakat bu konu çok etkiliyor beni,herkes pişman olacaksın diyor,işte bi arkadasim 34 yaşında menopoza girmiş onu söylüyorlar,sizin peki şu an durumunuz nedir, mutlu musunuz?keşke dediğiniz bir durum var mıMerhaba.
Çocuk olduğu gibi kadına bakan bir şey. %90 dan fazla da kadının hayatını etkileyen bir şey.
Ben de daha önce eşimden boşanmayı düşündüm bu yüzden. Benim şımarıklık yaptığımı zannediyormuş ama mevzu boşanmaya uzanınca çocuk konusu kapandı.
Ben istemediğimi, ancak baba olma arzusu varsa engellemeyeceğimi, aynı şekilde onun da beni zorlamaması gerektiğini söyledim. İstiyorsan boşanalım, herkes yolunu çizsin dedim. Elbette afalladı.
Sonuçta habersiz doğum kontrol hapı kullanabilirdim, spiral taktırabilirdim vs. Ancak kandırmak yerine dürüst olmayı tercih ettiğimi de anlattım.
Allah bağışlasın,inşallah 2.si de olur,Allah isteyen herkese nasip etsin... Benim çocukla ilgili korkularım çok fazla,eşimden yana çok bi sıkıntım yok şu çocuk mevzusu da olmasa,yenemiyorum bi türlü,çocuk la ilgili bi laf geçtiğinde kalbim sıkışıp çarpıntı oluyobence eşinize düşüncelerinizi anlatın bende bekarkun ilk evlendiğim zamanlar olsun hiç çocuk istemiyodum inşAllah benim çocuğum ol.az die dua ediyodum 6 aylık evliyken doğum kontrol hapını içmeyi unuttum hamile kaldım şimdi oğlum 7 yaşında Allahıma bin şükür 4 yıldır 2. için uğraşıyoruz ama olmuyo doktor erken menapoza girebilirsin dedi yaşım daha 32
Hayır neden pişman olayım?Benim gibi düşünen birilerini görmek gerçekten güzel ama benim eşim bosanalim diyebilir bende engellemek istemiyorum fakat bu konu çok etkiliyor beni,herkes pişman olacaksın diyor,işte bi arkadasim 34 yaşında menopoza girmiş onu söylüyorlar,sizin peki şu an durumunuz nedir, mutlu musunuz?keşke dediğiniz bir durum var mı
Çocuk sahibi olmak zorunda değilsiniz. Ama eşiniz de siz çocuk sahibi olmak istemiyorsunuz diye çocuk sahibi olmamak zorunda değil.Arkadaşlar merhaba,biraz uzun olacak ama kusuruma bakmayin patlamak üzereyim, kafam çok karışık yine, dün eşimle dışardaydik, güzel bir yemek yedik eve dönerken dedim ki (eşimin çevresi coktur )hani bana iş bakıyor musun dedim,ne oldu dedim,o da bakıyorum dedi,bende dedim ki 1 senedir hala bakıyorsun,bana net bişey söyle eski işime geri döneceğim dedim,o da bana sen kendini ayarla ben baba olmak istiyorum dedi,hicbirsey demedim,benim 2 tane sartim vardı bilmiyorum belki bahane,biri işe girmeden ayaklarımın üstünde durmadan istemediğimi söylemiştim daha önce,neyse eve geldim,uyuyorum ben dedim ,ne oldu dedi,yok bişey yorgunum dedim gittim yattım,bugün gündüz uyandım,sanki birsey olmamış gibi rituel konuşmalarımızı yaptık,annemle dışarıya çıktık,alışveriş yaparken daha önceden tanıdığımız saticiyla konu döndü dolaştı benim evliliğe geldi, işte bana çocuk sordular ben yok dedim,annem diyo işte bizde söylüyoruz istemiyormuş falan filan,işte satıcı adam çocuksuz olurmuymus vs.vs kızdım ama belli etmedim,gelirken anneme kızdım lütfen olur olmadık yerlerde bunun muhabbetini yapmayın dedim,zorla x (esim)den bosatmayin beni dedim,sustu annem,bu çocuk mevzusunu geçtiğinde elim ayağım bosaliyor,sıkıntıya giriyorum,kafamda kuruyorum sürekli,kendimi çok kötü hissediyorum,neyse eve geldik ben cok gergindim esim geldi,işte annemlerin evindeki sorunlardan konustuk,ben bi ara lafi ortaya atarak işte bu sebeplerden dolayi çocuk doğurmamak en iyisi gibi bişey söyledim, kimsede bişey demedi,şimdi arkadaslar sorum şu birincisi ben bu durumu yani çocuk istemediğimi tekrar nasıl anlatmaliyim eşime,bu arada eşimden bu isteginden dolayi ciddi ciddi boşanmayı düşünür oldum,ikincisi ise sizce bu sebepten dolayı bosanmam doğru mu?lütfen cevap verin!!!
Merhaba,33 yaşında 4 yıllık evliyim,üniversite mezunuyum ama bir işime yaramiyor,kpss ye girdim olmadı,üniversiteyi bitirene kadar özel sektör de çalıştım,sağlık sebebi ile ayrildim isimden,çalışmıyorum şu an ama iş ariyorum,eşim ve etrafımizdaki herkes benden çocuk beklerken ben istemiyorum,çocuksuz evlilik olamaz mı,ben kendimi hiç anne olabicekmisim gibi düşünmüyorum,eşim çok istiyor ama ben ona kendimi hazır hissetmediğimi söyledim,soranlara da daha zamanımız var diyorum,bazen istiyor gibi oluyorum sonra yok olmaz diyorum,eminim buradaki bir çok kadın da benim düşüncemi onaylamayacaktir ama ben kendi ayaklarım üzerinde durmadan çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum ve gerçekten çocuk sahibi olmak beni çok korkutuyor,benim gibi düşünen,bu durumu yaşamış ama sonradan pişman olan arkadaşlar varsa ya da bu şekilde düşünmeme beni iten sebebin ne olduğunu anlayabilen arkadaşlar varsa fikirlerini paylaşabilir mi?
Bende o aşamadayım evleneli temmuzda 5 sene olucak ama istemiyorum bir türlü. Ben 25 yaşındayım ama ömür boyu istemiycekmişim gibi hissediyorum. Benim eşimle zaten problemlerim var, beni o da çok soğuttu bebek kavramından. Benim eşimde çocuk istiyor ama ben istemiyorum ben onu boşamasamda yakında bu sebebten o benden boşanır diye düşünüyorum.Arkadaşlar merhaba,biraz uzun olacak ama kusuruma bakmayin patlamak üzereyim, kafam çok karışık yine, dün eşimle dışardaydik, güzel bir yemek yedik eve dönerken dedim ki (eşimin çevresi coktur )hani bana iş bakıyor musun dedim,ne oldu dedim,o da bakıyorum dedi,bende dedim ki 1 senedir hala bakıyorsun,bana net bişey söyle eski işime geri döneceğim dedim,o da bana sen kendini ayarla ben baba olmak istiyorum dedi,hicbirsey demedim,benim 2 tane sartim vardı bilmiyorum belki bahane,biri işe girmeden ayaklarımın üstünde durmadan istemediğimi söylemiştim daha önce,neyse eve geldim,uyuyorum ben dedim ,ne oldu dedi,yok bişey yorgunum dedim gittim yattım,bugün gündüz uyandım,sanki birsey olmamış gibi rituel konuşmalarımızı yaptık,annemle dışarıya çıktık,alışveriş yaparken daha önceden tanıdığımız saticiyla konu döndü dolaştı benim evliliğe geldi, işte bana çocuk sordular ben yok dedim,annem diyo işte bizde söylüyoruz istemiyormuş falan filan,işte satıcı adam çocuksuz olurmuymus vs.vs kızdım ama belli etmedim,gelirken anneme kızdım lütfen olur olmadık yerlerde bunun muhabbetini yapmayın dedim,zorla x (esim)den bosatmayin beni dedim,sustu annem,bu çocuk mevzusunu geçtiğinde elim ayağım bosaliyor,sıkıntıya giriyorum,kafamda kuruyorum sürekli,kendimi çok kötü hissediyorum,neyse eve geldik ben cok gergindim esim geldi,işte annemlerin evindeki sorunlardan konustuk,ben bi ara lafi ortaya atarak işte bu sebeplerden dolayi çocuk doğurmamak en iyisi gibi bişey söyledim, kimsede bişey demedi,şimdi arkadaslar sorum şu birincisi ben bu durumu yani çocuk istemediğimi tekrar nasıl anlatmaliyim eşime,bu arada eşimden bu isteginden dolayi ciddi ciddi boşanmayı düşünür oldum,ikincisi ise sizce bu sebepten dolayı bosanmam doğru mu?lütfen cevap verin!!!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?