• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk sevmeme!!

Karmaprenses

Üye
Kayıtlı Üye
18 Mayıs 2017
603
722
18
Bir derdim var kızlar.

Ya şöyle söyleyim ben çocuk sevmiyorum. Daha doğrusu tahammül edemiyorum. Mesela bi çocuğu sevmek için kucağıma alıyorum 2 dk sonra sıkılıyorum. Ne öpesim geliyor ne oynayasım.

Bu arada 1.5 yaşında kızım var. Ona karşı kötü değilim. Oynarım falan ama çok uzun değil. Genelde oda kendi kendine oynar.

Mesela dün annemlere gittim küçük kardeşim var 8 yaşında. Tepemde abla abla diye dolanıyo. Benimde sinir geldi kafama yeter seni mi dinlicem zır zır dedim. Çıktım evden. Sonra pişman oldum. Ama küsmemiştir bana çünkü ben hep böyleyim. Alışık annem falan bu huylarıma. Kalabalık bi ortam da duramıyorum. Bi düğün kadınlar arasında gün vs. Tek başıma takılmayı çok severim. Yalnız yemek yemeyi, yalnız gezmeyi.

Bu bir sağlık surunu mu? Yok sa benim kişiliğim mi?

Aranızda böyle olan var mı? Çok mu anormalim?
 
Saglik sorunu degil, kisilikle alakali bir durum. Cocuk sevmek zorunda degilsiniz. Ama insaniyet namina sevkat gostermek zorundasiniz bence. Toplum icinde yasiyoruz. Bir guler yuz gostermek cok zor degil
Canım surat asma mesela eve misafir gelir çocuklarına asla yapma dur demem. Ama kendi kendimi yerim. Kırıp dökmesi de mesele değil. Ama ses gürültü hiç kaldıramıyorum. Sanki 60 yaşında teyzeler olurya onlar gibiyim. Ama yaşım 20 bu yaşta böyleysem. İlerde naparım diye korkuyorum.
 
ben de öyle bebek görünce deliren tiplerden değilim,"aaaiiyyy agucuk senin adın nniieeeee" falan olmam yani hatta olanları da samimiyetsiz bulurum.

ama bir çocuk yanıma gelir oynamak isterse de terslemem. dediğiniz gibi yalnız takılmayı da severim. sağlık sorunu değil tamamen kişilik.
 
Canım surat asma mesela eve misafir gelir çocuklarına asla yapma dur demem. Ama kendi kendimi yerim. Kırıp dökmesi de mesele değil. Ama ses gürültü hiç kaldıramıyorum. Sanki 60 yaşında teyzeler olurya onlar gibiyim. Ama yaşım 20 bu yaşta böyleysem. İlerde naparım diye korkuyorum.
Ya iste kendi kendinizi yemeyin. Sizin de cocugunuz varmis, birakin kendi hallerine takilsinlar. Bir haftada en fazla kac kere evinize cocuklu insan geliyor ki? Bana sadece ayda bir gelen olur mesela. Ki ben gorusmelerimi hep disarida yapmaya ozen gosteririm. Dokulup sacilsa da dert olmaz.
 
Ya iste kendi kendinizi yemeyin. Sizin de cocugunuz varmis, birakin kendi hallerine takilsinlar. Bir haftada en fazla kac kere evinize cocuklu insan geliyor ki? Bana sadece ayda bir gelen olur mesela. Ki ben gorusmelerimi hep disarida yapmaya ozen gosteririm. Dokulup sacilsa da dert olmaz.
İşte sorun orda kalabalık bir aileyiz hafta da 3-4 kez toplanıyoruz. Bende kaldıramıyorum. Mesela dün eşimin abisi falan geldi. Evlerimiz yam yana zaten hani özel bir misafir değil. Üç tane çocuğu var. Beynimi yediler resmen. Çok yaramazlar. Yemek yedik çay olayına gelince onlar terstalardı ben kalktım içeriye geçtim. Dayanamadım. Bende istiyorum ki hani neşeli oluyum. Sesten rahatsız olmayım. Mesela eşime arabada yüksek ses müzik bile açtırmam o da aksine çok sever. Hatta bi kere ninemi geçtin demişliği bile var.
 
ben de öyle bebek görünce deliren tiplerden değilim,"aaaiiyyy agucuk senin adın nniieeeee" falan olmam yani hatta olanları da samimiyetsiz bulurum.

ama bir çocuk yanıma gelir oynamak isterse de terslemem. dediğiniz gibi yalnız takılmayı da severim. sağlık sorunu değil tamamen kişilik.
Sosyal yaşantınızı etkiliyor mu bu durum. Yok canım bende asla terslemedim bu zamana kadar onların günahı ne sabitleme. Kıyamam. Ama dediğin gibi ölü bitmem de
 
Bende sevmiyorum kalabaligi evime gelip gideni yada birilerine gitmeyi birisyle gorusceksemde tek gelsin ses olmasin oturup muhabbet edelim okadar yani... Cocugum yok olsa tabiki kendi cocugumla ilgilenirim ama baskasinin cocuguna 5dk bile bakmak bana iskence gibi geliyor kimseninde bayildigini sanmiyorum zaten sese gurultuye kirilana dokulene
 
Bir derdim var kızlar.

Ya şöyle söyleyim ben çocuk sevmiyorum. Daha doğrusu tahammül edemiyorum. Mesela bi çocuğu sevmek için kucağıma alıyorum 2 dk sonra sıkılıyorum. Ne öpesim geliyor ne oynayasım.

Bu arada 1.5 yaşında kızım var. Ona karşı kötü değilim. Oynarım falan ama çok uzun değil. Genelde oda kendi kendine oynar.

Mesela dün annemlere gittim küçük kardeşim var 8 yaşında. Tepemde abla abla diye dolanıyo. Benimde sinir geldi kafama yeter seni mi dinlicem zır zır dedim. Çıktım evden. Sonra pişman oldum. Ama küsmemiştir bana çünkü ben hep böyleyim. Alışık annem falan bu huylarıma. Kalabalık bi ortam da duramıyorum. Bi düğün kadınlar arasında gün vs. Tek başıma takılmayı çok severim. Yalnız yemek yemeyi, yalnız gezmeyi.

Bu bir sağlık surunu mu? Yok sa benim kişiliğim mi?

Aranızda böyle olan var mı? Çok mu anormalim?
Her insanın mizacı farklı, bende aşırı düşkünüm mesela. Yaratılış bu, değiştiremezsiniz, kırıcı olmadıktan sonra sorun yok . Herkesin kişiliği farklı farklı
 
Bende sevmiyorum kalabaligi evime gelip gideni yada birilerine gitmeyi birisyle gorusceksemde tek gelsin ses olmasin oturup muhabbet edelim okadar yani... Cocugum yok olsa tabiki kendi cocugumla ilgilenirim ama baskasinin cocuguna 5dk bile bakmak bana iskence gibi geliyor kimseninde bayildigini sanmiyorum zaten sese gurultuye kirilana dokulene
Tek olmadığıma sevindim. İçim rahatladı biraz olsun.
 
İşte sorun orda kalabalık bir aileyiz hafta da 3-4 kez toplanıyoruz. Bende kaldıramıyorum. Mesela dün eşimin abisi falan geldi. Evlerimiz yam yana zaten hani özel bir misafir değil. Üç tane çocuğu var. Beynimi yediler resmen. Çok yaramazlar. Yemek yedik çay olayına gelince onlar terstalardı ben kalktım içeriye geçtim. Dayanamadım. Bende istiyorum ki hani neşeli oluyum. Sesten rahatsız olmayım. Mesela eşime arabada yüksek ses müzik bile açtırmam o da aksine çok sever. Hatta bi kere ninemi geçtin demişliği bile var.
Surekli gorusmeseniz. Gercekten zor olur bu isi rutine bindirmek. O zaman daha rahat edebilirsiniz. Abiniz de olsa her hafta size gelmesin mesela. Herkesinevi var barki var. hele ki 3 cocukla surekli misafirlige gitmeleri gercekten anlamsiz. Size hak veriyorum.
 
Surekli gorusmeseniz. Gercekten zor olur bu isi rutine bindirmek. O zaman daha rahat edebilirsiniz. Abiniz de olsa her hafta size gelmesin mesela. Herkesinevi var barki var. hele ki 3 cocukla surekli misafirlige gitmeleri gercekten anlamsiz. Size hak veriyorum.
Ah bir anlatabilsem. Şimdi eşimde aynı işi yapıyorlar. Akşam birlikte geliyorlar. Kaynım hemen akşam sizde miyiz diyor. Kalakalıyorum öyle. Yok diyemiyorum. Kv ile oturuyorum görümcem günlük kahvaltıya geliyordu ilk evlendiğim de baktı benim huyum böyle oda bıraktı gelmeyi.

Alamıyorum insanlar mı arsız. Sürekli gelinir mi. Ha bu arada 2.5 yıllık evliyim. Görümcem e 3 kere kaynım a 6 kere falan gitmişizdir. Hep bizdedirler. Eltim yemek yapar. Alır bize getirir. Sanırım kv bizde olduğu için diyorum. Ama çıldırmak üzereyim .
 
Bence ergenlik henüz bitmemiş ondan. 20 yaşında ben de çocuklara tahammül edemezdim, o yaşlar deli yaşlar çünkü. Kardeşinizle de yaş farkınız epey çok. Normal bence, büyüyünce geçer.
İnş. Canım. Ama ben çocukken bile çocuklarla oynamamış biriyim. Hep büyüklerle otururdum. Huy çıkmaz can çıkar derler ya.
 
Benim kızımda bana çekmiş. Oda kalabalık sevmez. Kalabalık olduğunda huysuzlanıyo. Yok asla tahammülsüz değilim. Zaten oda huysuz bir çocuk değil. Belki huysuz olsa tahammül edemem heralde :KK53:


Insallah olmaz sonrasında:) benim oğlum 3 yaşında amanın valla bazen delirmedigime şaşırıyorum
 
Boşver sevmek zorunda değilsin. Kendi çocuğunu sev yeter. Ama kardeşine de kötü davranma.
O konuya üzülüyorum. Ararım sorarım. Birlikte sinema yemek vs. Götürürüm ama bağırmayacak.,soru sormayacak, çok konuşmayacak :işsiz: diyeceksin bu robot değil çocuk. İşte kendimi nasıl değiştiririm bilemiyorum.
 
Back
X