• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Çocuk terörü

Ben defalarca bu sitede de yazdım, ben 3 yıldır çözüm bulamadım
Benim karşımda bir apartmanda oturuyorlar yaklaşık 8 10 çocuklar. Artık çoğu anaokulu 2. Sınıf seviyesinde.
Köpeğime yapmadıkları işkence kalmadı.
Ben yanındayken eşim ortamda iken boncuk tabanca ile ateş ettiler taş attılar sopa attılar uyuyan hayvanı çığlık atıp uyandırmaya çalıştılar
Kavga ettim olmadı konuştum olmadı hediye aldım olmadı hala daha 3 gün on önce bahce duvarından sopayla vurmaya çalışıyordu annesinin sesi ile irkildim gel abla bağırmasin yani tek ilerlediğim bu olmuş
Annelerine ne diller döktüm merhamet edin anlatın önce siz çekeceksiniz diye.
Bu yaz birbirlerini yediler artık zarar görmeye başladılar ne kavgaları bitiyor ne gürültü ne zarar verme. Ya kasları yarik ya birbirlerini ısırırlar sonra büyüklerden dayak
Ben çözüm bulamadım. Yaklastiklari an kaybolun diye bağırıyorum çünkü şiddet için geliyorlar. Garip bir şekilde bizle sorunları yok selam verir laf atarlar yani bunun bir problem olduğunu bile bilmiyorlar. Bazen tekken yaklaşmak istiyorlar sakın diyorum yaklaştırmaz ee niye?? Eee sizce niye? Surekli sizden şiddet gören hayvan ne yapsın?
Ben hediye almış siz onu üzünce çok üzülüyor fln demiştim sanırım 3 gün gitmişti.
 
Ben defalarca bu sitede de yazdım, ben 3 yıldır çözüm bulamadım
Benim karşımda bir apartmanda oturuyorlar yaklaşık 8 10 çocuklar. Artık çoğu anaokulu 2. Sınıf seviyesinde.
Köpeğime yapmadıkları işkence kalmadı.
Ben yanındayken eşim ortamda iken boncuk tabanca ile ateş ettiler taş attılar sopa attılar uyuyan hayvanı çığlık atıp uyandırmaya çalıştılar
Kavga ettim olmadı konuştum olmadı hediye aldım olmadı hala daha 3 gün on önce bahce duvarından sopayla vurmaya çalışıyordu annesinin sesi ile irkildim gel abla bağırmasin yani tek ilerlediğim bu olmuş
Annelerine ne diller döktüm merhamet edin anlatın önce siz çekeceksiniz diye.
Bu yaz birbirlerini yediler artık zarar görmeye başladılar ne kavgaları bitiyor ne gürültü ne zarar verme. Ya kasları yarik ya birbirlerini ısırırlar sonra büyüklerden dayak
Ben çözüm bulamadım. Yaklastiklari an kaybolun diye bağırıyorum çünkü şiddet için geliyorlar. Garip bir şekilde bizle sorunları yok selam verir laf atarlar yani bunun bir problem olduğunu bile bilmiyorlar. Bazen tekken yaklaşmak istiyorlar sakın diyorum yaklaştırmaz ee niye?? Eee sizce niye? Surekli sizden şiddet gören hayvan ne yapsın?
Ben hediye almış siz onu üzünce çok üzülüyor fln demiştim sanırım 3 gün gitmişti.
Sizin durumunuz da çok kötü. Köpek dışarda mı kalıyor? Maalesef merhamet ve empati duygusu bazı insanlarda asla gelişmiyor. Birkaç sene daha büyürlerse kurtulursunuz belki.
 
Sizin durumunuz da çok kötü. Köpek dışarda mı kalıyor? Maalesef merhamet ve empati duygusu bazı insanlarda asla gelişmiyor. Birkaç sene daha büyürlerse kurtulursunuz belki.


Köpeğim sokak Köpeği idi eve alsam eziyet olurdu dışarıda mutlu kendi bahçesi var kimse sataşmazsa kimseyle derdi yok
Ama bu çocuklar çok garip
Bir kaç yıl sonra topluma karisacaklar..
İlkokula başlayanlar okumayı sökmedi Allah öğretmenlerine sabır versin
Ve en tuhafı bakın büyükler ne beni umursuyor ne kızıyor anlayamiyorlar
 
Köpeğim sokak Köpeği idi eve alsam eziyet olurdu dışarıda mutlu kendi bahçesi var kimse sataşmazsa kimseyle derdi yok
Ama bu çocuklar çok garip
Bir kaç yıl sonra topluma karisacaklar..
İlkokula başlayanlar okumayı sökmedi Allah öğretmenlerine sabır versin
Ve en tuhafı bakın büyükler ne beni umursuyor ne kızıyor anlayamiyorlar
Yok umursamıyo değillerdir baş edemiyolardır. Öyle çocuklar var ki dövsen de sövsen de olmuyor. Bugün 6 yaşındaki çocuk hem anneyi hem teyzeyi resmen oyuncak etmiş inanamadım yani çocuğu hiçbir şey durduramıyor. Böyle çocukları işte tv’de sorunlu çocukla nasıl baş edilir örneğinde izlemiştim gerçek olabileceği aklımdan geçmezdi resmen dehşete düştüm. Böylesi düşman başına yarın bigün annesini falan da temizlerse şaşıracağımı sanmıyorum.
 
Yok umursamıyo değillerdir baş edemiyolardır. Öyle çocuklar var ki dövsen de sövsen de olmuyor. Bugün 6 yaşındaki çocuk hem anneyi hem teyzeyi resmen oyuncak etmiş inanamadım yani çocuğu hiçbir şey durduramıyor. Böyle çocukları işte tv’de sorunlu çocukla nasıl baş edilir örneğinde izlemiştim gerçek olabileceği aklımdan geçmezdi resmen dehşete düştüm. Böylesi düşman başına yarın bigün annesini falan da temizlerse şaşıracağımı sanmıyorum.


Yok o anlamda demedim tepkime kızma fln yok hayırlısı diyorum.
 
Arkadaşlar selam,
Bugüne kadar öyle etrafımda akrabamın çocuğu komşu çocuğu falan olmadı. O yüzden yeni nesli daha yeni yeni çocuğum sayesinde tanıyorum. Ve her gün dehşete düşmekten ve çocuğumu nasıl büyütebileceğimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Oğlum 4,5 yaşında, Ankara’nın oldukça merkezi yerlerinden birinde sitede oturuyorum. Yeni yeni dışarı çıkıyor arkadaşı falan oluyor. Gözlemlerime göre maalesef çocukların en az yarısı normal değil. Az önce dışardan eve geldim çocuk 1 saat oynadı bu sırada yaşananlar: çocuğuma durduk yere yanından geçerken küfür eden doktor ana baba çocuğu, şu meşhur dadı programında terör estiren sorunlu erkek çocuğu (çocuğumun suratına top attı ve annesine vurdu, diğer çocuklara da fiziksel zarar verdi), ben parka gidiyorum diyen çocuğuma napalım defol git diye bağıran 8-10 yaşlarındaki çocuk gibi tiplerle karşılaştım. Yani bu çocuklar maalesef artık öyle arsız olmuşlar ki sizin çocuğunuzun yanında olmanızdan hatta kendi ana babasından bile çekinmiyorlar ve sayıca böyleleri hiç de az değil. Bunların ağzının payını versem de çekineceklerini sanmıyorum çocuğu dövecek de değilim. Oğlum şu an pek bir şey anlamıyor ama yarın anladığında bunlarla nasıl baş edecek. Yazık kendi de sürekli oynayalım diye hepsinin peşinde koşan bir tip. Yani çocuğun ruh hastası olur mu derdim olurmuş görüyorum yaz başından beri. Ne zaman başından ayrılsam çocuğun biri saldırıyor. Şimdi bilmediğim için soruyorum, benim yaşadığım yerde mi sorun var yoksa artık çocuklar gerçekten bu kadar zorba ve kötü mü. Çünkü taşınmayı düşünüyorum taşınınca bir şey değişmeyecekse anlamsız. Siz böyle olaylarla nasıl baş ediyosunuz. Bana lütfen tecrübesi olan hanımlar bi fikir verip yol gösterebilir mi.
Geçen gün parkta yegenim kızın biri ile arkadaş olup oynamak istedi herşey çok güzel oynuyorlar kaydıraktan kaydılar önce kız kaydı o kalkınca yegenim kaydı ve kız yegenime dönüp durduk yere okkalı Bi tokat attı ben tabi görünce sakın öyle şey yapmıyorsun Bi daha vurulmaz vs diye tepki verdim hatta ufaktan azarlar Bi tondaydı sesim başka Bi gün de oğlumla parktayız yine daha o zaman 17 aylık falan çocugum kaydırak için merdivenden tırmanmaya çalışırken çocugun biri arkadan itti daha yani 13 14 aylık var yoktur yanında küçük ablası oldugunu düşündüğüm Bi kızla merdivenin yanında hani kaymak istese derim geçmeye çalışıyor ama çocugun orayla alakası yok benimki çıkarken görünce gelip arkadan itti sebepsiz bilmiyorum bazı çocuklar bana çok garip geliyor dediginizi gibi anne baba nasıl yetiştiriyor da o hali alıyorlar anlamıyorum ama hiçbirinin sebebi çocuk degil ebeveyn yapıyor onları böyle
 
Konu sahibi, öncelikle yaşadıklarınız için çok üzgünüm. Hem sizin çocuğunuz hem de bunu yapan çocuklar için çok üzgünüm. Bahsettiğiniz durum elbette ki normal değil. Ama sizin de bazı yazar arkadaşların yorumlarını da doğru bulmuyorum. "Bazı" çocukların ne ruh hastası olmadığı kalmış ne de kötü kalpli. Aynı şekilde seçtiğiniz başlık da çok üzücü. Çocuk ve terör kelimeleri en son yan yana gelmesi gereken kelimeler. Çoğu kişinin dert yandığı linç olayına, bu sefer çocuklar maruz kalmış maalesef.
Anlattıklarınız, yaşadığınız yerde ciddi bir çocuk ihmali olduğunu düşündürdü. Bu çocuklar küfür etmeyi nereden öğreniyor? Bir insana/canlıya zarar verme arzusuna ne yaşıyor da ulaşıyor? Neden kendinden küçük ya da güçsüz gördüğü bir çocuğa gücünü göstermeye çalışıyor? Ya da bazı yazarların bahsettiği o "kötü kalpli çocuklar" neden bu davranışları sergiliyor? Ortada büyük bir sorun var. Bahsettiğiniz durum akran zorbalığından biraz daha farklı aslında, ama oradan bir örnek vereceğim. Akran zorbalığı ile karşılaştığımızda, sadece zorbalığa uğrayan değil bu davranışları sergileyen çocuğun da yardım alması gerektiğini savunuruz. Çünkü hiçbir çocuk, ortada bir neden yokken bu tip davranışlar sergilemez!
Elbette ki bir anne olarak çocuğun uğrayabileceği olumsuz durumlar kaygılandırabilir, öfkelendirebilir. Ama çözüm ararken diğer çocuğu etiketlemek ne kadar doğru?
 
Benim kişisel fikrim ve gözlemim, aileler çocukların başında çok fazla korumacı davrandığı zaman çocuk ezik, nahif ve kırılgan oluyor. Sürekli çocuğun başında durmak çocuğun özgüvenini zedeliyor, bunu gören diğer çocuklar da zaten yaşları gereği acımasız oldukları için iyice eziyorlar çocukları. Çocuğu biraz başıboş bırakan hatta ne birazı, bildiğin sokakta büyüten ailelerin çocuklarına bakıyorum resmen cingöz hepsi. Ama çocuğun sürekli başında duran, düştüğü zaman hemen koşup üstünü başını silen, sürekli çocuğu ikaz eden ailelerin çocukları da bağımlı kişilik özellikleri gösterdiği için o cingöz çocukların zorbalıklarına maruz kalıyorlar.

Hem evde hem dışarıda çocuğa narin bir eşya gibi bakmak, sürekli çocuğun başında durup ebeveynlik yapmak ne kadar doğru bilmiyorum.
 
Konu sahibi, öncelikle yaşadıklarınız için çok üzgünüm. Hem sizin çocuğunuz hem de bunu yapan çocuklar için çok üzgünüm. Bahsettiğiniz durum elbette ki normal değil. Ama sizin de bazı yazar arkadaşların yorumlarını da doğru bulmuyorum. "Bazı" çocukların ne ruh hastası olmadığı kalmış ne de kötü kalpli. Aynı şekilde seçtiğiniz başlık da çok üzücü. Çocuk ve terör kelimeleri en son yan yana gelmesi gereken kelimeler. Çoğu kişinin dert yandığı linç olayına, bu sefer çocuklar maruz kalmış maalesef.
Anlattıklarınız, yaşadığınız yerde ciddi bir çocuk ihmali olduğunu düşündürdü. Bu çocuklar küfür etmeyi nereden öğreniyor? Bir insana/canlıya zarar verme arzusuna ne yaşıyor da ulaşıyor? Neden kendinden küçük ya da güçsüz gördüğü bir çocuğa gücünü göstermeye çalışıyor? Ya da bazı yazarların bahsettiği o "kötü kalpli çocuklar" neden bu davranışları sergiliyor? Ortada büyük bir sorun var. Bahsettiğiniz durum akran zorbalığından biraz daha farklı aslında, ama oradan bir örnek vereceğim. Akran zorbalığı ile karşılaştığımızda, sadece zorbalığa uğrayan değil bu davranışları sergileyen çocuğun da yardım alması gerektiğini savunuruz. Çünkü hiçbir çocuk, ortada bir neden yokken bu tip davranışlar sergilemez!
Elbette ki bir anne olarak çocuğun uğrayabileceği olumsuz durumlar kaygılandırabilir, öfkelendirebilir. Ama çözüm ararken diğer çocuğu etiketlemek ne kadar doğru?
Beni yanlış anlamayın ama açıkçası bu durum beni pek ilgilendirmiyor. Bu konu küresel ısınma gibi hepimizin üstüne düşeni yapması gereken bir konu değil bence. Üstelik insanlar çocukları konusunda bu kadar hassasken. Ben bu çocukların rehberlik öğretmeni ya da akrabası falan değilim, ona karşı tabii ki empati duyabilirim ama böyle bir süreçte çocuğum için endişelenirken herkesi anlamaya çalışamam. Yani bahsettiğim örneklerden biri dediğim gibi doktor unvanlı anne babanın çocuklarından biriydi. Onların eğitmemediğini ben eğitemem evlerinde ne dönüyo onu da bilemem. Bu bahsettiğim çocuklar zaten iki güne bir birileriyle kavga halinde. Ağza alınmayacak küfürleri on tane arkadaşına bağırarak söylüyor tüm site duyuyor. O ana baba da çıkıp aşağı bir gün bu çocuk da napıyor demiyor insan kendi çocuğunu bilmez mi sen bu çocuğun aşağıda kime naptığından hiç mi endişe duymuyosun. Ben bunları düzeltilebilir olarak görmüyorum nitekim öyle bi misyonum da yok.
 
Benim kişisel fikrim ve gözlemim, aileler çocukların başında çok fazla korumacı davrandığı zaman çocuk ezik, nahif ve kırılgan oluyor. Sürekli çocuğun başında durmak çocuğun özgüvenini zedeliyor, bunu gören diğer çocuklar da zaten yaşları gereği acımasız oldukları için iyice eziyorlar çocukları. Çocuğu biraz başıboş bırakan hatta ne birazı, bildiğin sokakta büyüten ailelerin çocuklarına bakıyorum resmen cingöz hepsi. Ama çocuğun sürekli başında duran, düştüğü zaman hemen koşup üstünü başını silen, sürekli çocuğu ikaz eden ailelerin çocukları da bağımlı kişilik özellikleri gösterdiği için o cingöz çocukların zorbalıklarına maruz kalıyorlar.

Hem evde hem dışarıda çocuğa narin bir eşya gibi bakmaktansa, sürekli çocuğun başında durup ebeveynlik yapmak ne kadar doğru bilmiyorum.


Bizim burada başı boş dediğiniz çocuklardan var. Çorapsız,terliksiz, üst kıyafeti olmadan sokakta gezen çocuklar var. Gecen 3 yaşındaki çocuk eline kocaman bıçak almış kuzeni kovalıyordu. Annesi ile eltisi dedikodu yapıyor. Ben uyardım onları. Çocuklar başı boş bırakılacak varlıklar değildir. Aksine üstüne düşülmesi, emek sarf edilmesi gerekir.
 
Benim kişisel fikrim ve gözlemim, aileler çocukların başında çok fazla korumacı davrandığı zaman çocuk ezik, nahif ve kırılgan oluyor. Sürekli çocuğun başında durmak çocuğun özgüvenini zedeliyor, bunu gören diğer çocuklar da zaten yaşları gereği acımasız oldukları için iyice eziyorlar çocukları. Çocuğu biraz başıboş bırakan hatta ne birazı, bildiğin sokakta büyüten ailelerin çocuklarına bakıyorum resmen cingöz hepsi. Ama çocuğun sürekli başında duran, düştüğü zaman hemen koşup üstünü başını silen, sürekli çocuğu ikaz eden ailelerin çocukları da bağımlı kişilik özellikleri gösterdiği için o cingöz çocukların zorbalıklarına maruz kalıyorlar.

Hem evde hem dışarıda çocuğa narin bir eşya gibi bakmak, sürekli çocuğun başında durup ebeveynlik yapmak ne kadar doğru bilmiyorum.
Tamam da bu daha 4,5 yaşında. Dışarıyı yeni öğreniyor. Ne tehlikeli ne değil kimle arkadaşlık etmeli kimden uzak durmalı gibi konuları kim öğretecek.
 
Bana enteresan geldi. Samsun'un bir ilcesindeyim. 3 yaşındaki oglumu normal çocuk parkina goturdugumde kendinden büyük çocuklar bile ilgileniyorlar. Oynatiyorlar, eğlendiriyorlar. Çok nadir agresif çocuklarla denk geliyoruz o zaman da yumuşak bir şekilde uyarıyorum, öğüt veriyorum tabi fark ettirmeden. Hemen çocuğun modu değişiyor daha ılımlı davranmaya başlıyor. Sizin orası garip göründü bana
 
Beni yanlış anlamayın ama açıkçası bu durum beni pek ilgilendirmiyor. Bu konu küresel ısınma gibi hepimizin üstüne düşeni yapması gereken bir konu değil bence. Üstelik insanlar çocukları konusunda bu kadar hassasken. Ben bu çocukların rehberlik öğretmeni ya da akrabası falan değilim, ona karşı tabii ki empati duyabilirim ama böyle bir süreçte çocuğum için endişelenirken herkesi anlamaya çalışamam. Yani bahsettiğim örneklerden biri dediğim gibi doktor unvanlı anne babanın çocuklarından biriydi. Onların eğitmemediğini ben eğitemem evlerinde ne dönüyo onu da bilemem. Bu bahsettiğim çocuklar zaten iki güne bir birileriyle kavga halinde. Ağza alınmayacak küfürleri on tane arkadaşına bağırarak söylüyor tüm site duyuyor. O ana baba da çıkıp aşağı bir gün bu çocuk da napıyor demiyor insan kendi çocuğunu bilmez mi sen bu çocuğun aşağıda kime naptığından hiç mi endişe duymuyosun. Ben bunları düzeltilebilir olarak görmüyorum nitekim öyle bi misyonum da yok.

Söylediklerinize kısmen katılıyorum. Evet, bu çocukları siz düzeltemezsiniz. Ama, bu aslında hepimizi ilgilendiren bir konu. Sadece yapılan ötekileştirme ve etiketlemeyle bile bu çocukları daha fazla itmiş oluyoruz. Eğitim maalesef bu konuda hiçbir şey. İster doktor olsun, ister başka bir meslek grubu mensubu şiddet de, ihmal de istismar da ne yazık ki her yerde var. Az önce verdiğim örnekler (ne yaşıyor, nereden öğreniyor vb.) O çocuklara üzülün, anlamaya çalışından ziyade, olayın boyutuna dikkat çekmek içindi.
 
Tamam da bu daha 4,5 yaşında. Dışarıyı yeni öğreniyor. Ne tehlikeli ne değil kimle arkadaşlık etmeli kimden uzak durmalı gibi konuları kim öğretecek.
Çocuğa bir şeyleri ezberletmek yerine kendisinin öğrenmesini sağlamak olabilir belki. "Bu çocuk kötü bundan uzak dur, bu çocuk iyi bununla arkadaşlık et, şuraya çıkma, buradan ayrılma". Bu kadar kendinize bağımlı hale getirecekseniz çocuğu, hiç dışarı çıkarmasanız daha iyi olmaz mı? Evde gözünüzün önünde olsun, her türlü tehlikeden uzak olur böylece.
 
Çocuğa bir şeyleri ezberletmek yerine kendisinin öğrenmesini sağlamak olabilir belki. "Bu çocuk kötü bundan uzak dur, bu çocuk iyi bununla arkadaşlık et, şuraya çıkma, buradan ayrılma". Bu kadar kendinize bağımlı hale getirecekseniz çocuğu, hiç dışarı çıkarmasanız daha iyi olmaz mı? Evde gözünüzün önünde olsun, her türlü tehlikeden uzak olur böylece.
bırakıyım 10 yaşındaki çocuk dövsün hayatı öğrensin diyosunuz yani. Siz kendi çocuğunuza öyle yaparsınız bağımlı olmaz özgür olur örnektekiler gibi. Tamam düşünücem bunu sağolun :)
 
kötü bir durum ben de bizim mahallede bulunan parka gittiğimde böyle küfür ve kavganın olduğunu gördüm artık nerde ıssız bir park var etrafında fazla ev olmayan oraya gidiyorum daha iyi oluyor. Çünkü başkasının çocuğuna bir şey söylemeye hakkımız yok imkanınız varsa başka parklara götürün 🤷‍♀️ Son olarak artık çocukları aileler yetiştirmiyor telefon, tablet, televizyon, internet yetiştiriyor ve çocuklar izledikleri şeylere göre bu hali alıyorlar çok üzücü
 
Arkadaşlar selam,
Bugüne kadar öyle etrafımda akrabamın çocuğu komşu çocuğu falan olmadı. O yüzden yeni nesli daha yeni yeni çocuğum sayesinde tanıyorum. Ve her gün dehşete düşmekten ve çocuğumu nasıl büyütebileceğimi düşünmekten kendimi alamıyorum. Oğlum 4,5 yaşında, Ankara’nın oldukça merkezi yerlerinden birinde sitede oturuyorum. Yeni yeni dışarı çıkıyor arkadaşı falan oluyor. Gözlemlerime göre maalesef çocukların en az yarısı normal değil. Az önce dışardan eve geldim çocuk 1 saat oynadı bu sırada yaşananlar: çocuğuma durduk yere yanından geçerken küfür eden doktor ana baba çocuğu, şu meşhur dadı programında terör estiren sorunlu erkek çocuğu (çocuğumun suratına top attı ve annesine vurdu, diğer çocuklara da fiziksel zarar verdi), ben parka gidiyorum diyen çocuğuma napalım defol git diye bağıran 8-10 yaşlarındaki çocuk gibi tiplerle karşılaştım. Yani bu çocuklar maalesef artık öyle arsız olmuşlar ki sizin çocuğunuzun yanında olmanızdan hatta kendi ana babasından bile çekinmiyorlar ve sayıca böyleleri hiç de az değil. Bunların ağzının payını versem de çekineceklerini sanmıyorum çocuğu dövecek de değilim. Oğlum şu an pek bir şey anlamıyor ama yarın anladığında bunlarla nasıl baş edecek. Yazık kendi de sürekli oynayalım diye hepsinin peşinde koşan bir tip. Yani çocuğun ruh hastası olur mu derdim olurmuş görüyorum yaz başından beri. Ne zaman başından ayrılsam çocuğun biri saldırıyor. Şimdi bilmediğim için soruyorum, benim yaşadığım yerde mi sorun var yoksa artık çocuklar gerçekten bu kadar zorba ve kötü mü. Çünkü taşınmayı düşünüyorum taşınınca bir şey değişmeyecekse anlamsız. Siz böyle olaylarla nasıl baş ediyosunuz. Bana lütfen tecrübesi olan hanımlar bi fikir verip yol gösterebilir mi.
Bu sadece erkekler için böyle değil malesef, kızımı parkta kolundan tutup savurdu kız ne yapiyorsun dedim ben sallanicam çekilsin dedi keşke söyleyip isteseydin dedim abla bı çekil.ya mal misin dedi, annesi benim kız biraz hakkını savunur dedi muhattap olunacak kusi değildi vazgeçtim, kreşte yaşıtı kız elindeki oyuncağı kaptı yere atıp üstünde tepinmeye başladı ben ve kızım donup izledik senide böyle ezerim dedi kızıma babası kızım oyuncak kırılır hadi ver dedi, daha kötü birşeyden bahsedeyim benim o sakın uysal kızım gitti yerine herşeye ağlayan eşyaları fırlatan yerde sürünerek ağlayan bir kız geldi ağlayarak istediği hicbirseyi yapmamaya çalışıyorum değişen birşey yok hatta beni itip yüzümü cirmalamaya çalışıyor, parkta okulda hala o pisirik çocuk
 
Söylediklerinize kısmen katılıyorum. Evet, bu çocukları siz düzeltemezsiniz. Ama, bu aslında hepimizi ilgilendiren bir konu. Sadece yapılan ötekileştirme ve etiketlemeyle bile bu çocukları daha fazla itmiş oluyoruz. Eğitim maalesef bu konuda hiçbir şey. İster doktor olsun, ister başka bir meslek grubu mensubu şiddet de, ihmal de istismar da ne yazık ki her yerde var. Az önce verdiğim örnekler (ne yaşıyor, nereden öğreniyor vb.) O çocuklara üzülün, anlamaya çalışından ziyade, olayın boyutuna dikkat çekmek içindi.
Olayın ciddi bir boyutu olduğu şüphesiz. 4,5 yaşındaki çocuğu itip kakan 10 yaşındaki çocuk eminim ki okulundan da şikayet alıyordur başka yerden de. Sorun şu ki aile demek ki duyarsız. Tüm bunları basit bi şımarıklıktan ibaret görüyor ya da. Ben bu çocukları çekip benim çocuğumdan uzak duruyosunuz da diyebilirim ama sohbet etmeyi, görmezden gelmeyi seçtim ama maalesef sanırım daha da yüz buldular. Yani şunu demek istiyorum aslında etiketlememiş olmak bana daha pahalıya patladı. Ailenin bu tür olaylara müdahil olmadığı yerde gelişme göstermek imkansız.
 
Back
X