• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Cocuk yapmakla bosanmak arasinda kaldim

Boşanmayı düşünüyorsunuz ve o adamdan çocuk yapmak istiyorsunuz. Çok bencilce geldi bana fikriniz. O çocuğu babasız büyütmeyi göze alarak istiyorsunuz. Birde niye bir daha çocuğum olmaz diye bakıyorsunuz ki. Daha gençsiniz gerçekten baba olmayı hakedecek biri karşınıza çıktığında düşünün çocuk sahibi olmayı bence.
 
Valla benim teyzem de ayni sizin dediginiz sebeplerle küsüp küsüp baristigi adamdan cocuk yapti,otuzlari bitmeden.
Ama ne oldu? Boşandi
Çocuğun da sorumsuz- nafaka bile veremeyen- cocuk yetistirme namina bi poh bilmeyen bir babasi oldu.
Annesi olacak sahis da babasindan farkli değil bu arada. Sonra kadin yaşi 40lara erişince yeniden evlendi.
Olan çocuğa oldu
Hickimse bitmek uzere olan bir evliliğin içine doğmak istemez. Koca olarak aldiginiza bile pişman olduğunuz adami neden çocuğunuzun babasi olarak seciyorsunuz?
 
tek tek alıntılamak istemedim
şu konuda yazılan bazı cevaplara inanamadım, inanmak istemiyorum
Allah bazı kadınlarımıza akıl fikir versin hayırlısıyla

bir tek şunu yazmadan geçemeyeceğim
çocukla oyalanırım nedir yahu?

çocuklar minik birer insandır
mini mini saf mı saf kalpleri vardır
olayları farklı yaşarlar
küçücük şeyler bazen kocaman olur onlar için
büyüyüp yetişkin olduğunda anlayabilecekleri şeyleri anlayabilmek için yıllarca başka duygularla yaşamaları gerekebilir
yıllarca babam beni neden istemiyor, babam beni neden sevmiyor duygusu yaşayabilir bir çocuk
sizi sevmeyen, kendi hayatını yaşamak isteyen adamlar ya çocuklarına da ilgisiz olursa? ya çocuğu da istemezse?
tabi ki aileler boşanabilir, buna asla sözüm yok
fakat bile bile lades denmez ki
illa bencillik yapmak istiyorsanız neden minnacık bir çocuğa karşı yapıyorsunuz?
neden kendinize karşı yapmıyorsunuz?
hadi sizin hakkınız anne olmak
o çocuğun iyi bir baba, baba ilgisi, bir baba tarafından sevilmek hakkı değil mi?

sperm bankasından çocuk doğuranlar ayrı
o çocukların zaten bilindik bir babası yok
ama "senin baban var, bizi sevmiyor" demek zorunda kalmak nasıl birşeydir?
ve bunu bile bile yapmak!!!
 
Canım merhaba,

Yazdıklarını okuyunca kendimi gördüm, aynı ikilemi ben yaşıyorum. 33 yaşındayım. Bu saatten sonra yeni birini sevmek, çocuk sahibi olmak çok zor geliyor. Eşim güvenimi çok sarstı. Benim eşimle en büyük sorunum; çekirdek ailem ( tabi çocuk olmayınca adamdan sayan yok o ayrı) ile ilgili meselelerde bazen onların çıkarlarını bizimkinin önünde tutması, hayır demekte çoğu zorlanması, hayır demeyi benim çabamla başardığında( ki bu beni artık çok yoruyor, bir aile olduğumuzu anlatmaktan ve bizim çıkarlarımızın herkesinkinin önünde gelmesi gerektiğini anlatmaktan çok yoruldum) yoğun suçluluk duygusu hissetmesi ve vicdan yapmasından kaynaklı bana tavır almasından çok bezdim.

En son bir borç meselesi oldu. Ablası ve eşi yatırım amaçlı bir ev alacaklardı. Borç istediler. Bizim daha kendi evimiz yok. Ve ben bir yıldır kendimi paralıyorum ev alalım, hade hade hade. Paramız yok, biriktirmemiz lazım peşinatı diyen adam bana hiç sormadan, fikrimi almadan ( çünkü ben muhtemelen hayır diycem) bütün birikmişimizi verdi. Ne kadar sinirlendiğimi anlatamam, günlerdir kafayı yiyorum. Ve güvenmiyorum. Belki sevgi var bilmiyorum, çünkü şu an yaşanan kötü şeyler daha baskın. O yüzden bastırıyorum. Beni ezdi geçti, ailesi sanki bir gölge gibi aramızda, fiziki olarak uzaktalar ama olmuyomuş demekki. Garip bir suçluluk duygusuyla erkekler yeri geliyor seni üzmeyi tercih ediyor. Çok yoruldum.

Tek kalış nedenim; çocuk. Boşanırsam kendimi biliyorum, bir daha güvenemem kimseye. Zaten güven konusunda sorunlu bir tipim.

Özetle arkadaşım seni çok iyi anlıyorum. Gitmek de zor geliyor, kalıp yutmak birşeyleri daha da zor.

Senin problemlerin neler?
Yaa ne gicik bir durum nasil senden habersiz boyle birsey yapar:KK57:
Bidaha o parayi kimbilir ne zaman alicaksin.
Bilmiyolarmi biriktirdiginizi eviniz yokmus utanmamislarmi istemeye.
Bence soyle ablasina yakin zamanda geri versinler nasil veriyolarsa
 
Çok zor bir ikilem. Her kadın anne olmayı hakediyor insanlar sperm bankalarıyla hamile kalıyor çocuğuna da gül gibi bakıyor. Aslında yerinizde olsam anne olmayı tercih ederdim. Çocuğun babasız büyümesi evet eksiklik ama kocanız hakkında bilgim yok belki iyi bi eş olamadı ama iyi bir baba olur ayrı bile olsanız. Buna siz karar verebilirsiniz ancak. Burda sizin dıygularınızı komtrol edemeyiz. Mantıksal cevaplar ancak olabilir ama duygularda mühim. Biraz yalnız kalın enine boyuna tüm şartları düşünün
 
Kızlar sizlere abla tavsiyesi, eğer kalbinize çocuk ateşi düşmüşse. Önce çocuk yapın sonra boşanacaksanız sonra boşanın.

Yok bencillik, yok adamı kullanmak, yok aile ortamı demek sağlıklı ortam demek, yok boşanmış aile çocukları , yok psikoloji hikaye bunlar.

Boşanmalar bu kadar artmışken boşanmayı çocuk açısından psikolojiye bağlamak ???? O zaman düz mantıkla boşanmamış aile çocukları sağlıklı bireyler, boşanmış aile çocukları sağlıksız bireyler. Var mı böyle birşey.

Sağlıklı bir annesi olan çocuk hiçbir zaman bocalamaz. Bencillikse bencillik. Kimseye hesap verme durumunuz yok, kimse sizin kalbinizi de bilmek zorunda değil. Çocuğa rağmen yürümedi boşandık.

İleride yatağa başınızı koyduğunuzda keşke dememek için, kimseyi değil kendi iç sesinizi dinleyin. Kapılar kapanınca herkes kendiyle başbaşa kalır.

Bu arada boşanmış aile çocuğu da değilim, boşanmış biri de değilim. Sadece kalıplara ve evliliğe bu kadar anlam yüklenmesine karşıyım. Çocuk annenindir sağlıklı, aklı başında bir anne her zaman çocuğuna prens, prenses gibi bakar.




Boşanmış bir annenin çocuğuyum, babamla hiç görüşmedim. Annemin kararı kesinlikle doğruydu ve bu davranışını takdir ediyorum. Fakat keşke evlenmeden önce daha fazla düşünseydi, çocuk yapmadan önce biraz bekleseydi diyorum. Bugüne kadar ihtiyacım yok sanıyordum ama 30 yaşımda baba sevgisine, sıcak aile ortamına özlemim olduğunu hissetmeye başladım. Yani çocuk annenin değildir, bir bireydir. O bireye temel ihtiyaçlarını sunamayacaksanız dünyaya getirmeyeceksiniz!
 
35 yaş üstüysen
Çocukları seviyorve çocuksuz bir gayat istemiyorsan
Çıcuğu yap öyle boşan
Romantiklin anlamı yok
Çocuk evliliği kurtarmaz
Ama istegen için dünyanın en güzel şeyi
Bencil olmaya bile değer
35 yaş üstü çocuksuz boşanmak çocuk isteyen insan için stratejik bir hayat hatasıdır
 
Konuyu ben hortlattim konu sahibi ne yapti bilmiyorum.cocukla ilgili bir sorunu evliliginde bir sorunu olmayan insanlarin bu konuyu anlamalari cok zor empati yapmalari imkansız. Ama 34 yasinda erken menopoza yaklaşmış en fazla onunuzde bir seneniz var cocuk yapmak icin dense bir dr tarafindan size sorunlu evliliginizden çocuk yapip yapmamak konusunda eminimki ikileme dusersiniz kadinlar maalesef hayati yasarken biyolojik saati ile de yaris halinde bazen stratejik dusunmek durumundada kalabiliyoruz
 
Arkadaslar esimle poroblemlerim var, bosanmakla bosanmamak arasinda gidip geliyorum.
Ama ote yandan da cocuk sahibi olmak istiyorum.
Bosanirsam da bir daha cocuk sahibi olamam. Hem yasim geciyor hem de tekrardan evlenme fikrine sicak bakmiyorum.
Cocuk yaptiktan sonra da asla bosanmak istemem, cocugun psikolojisi acisindan.
Ne yapacagima bir turlu karar veremiyorum. Aylardir bu konuyu dusunuyorum.
Ne olur biraz goruslerinizi bildirseniz??
Kafam cok karisik. :18: :26:


çocuğa haksızlık olur
 
Arkadaslar esimle poroblemlerim var, bosanmakla bosanmamak arasinda gidip geliyorum.
Ama ote yandan da cocuk sahibi olmak istiyorum.
Bosanirsam da bir daha cocuk sahibi olamam. Hem yasim geciyor hem de tekrardan evlenme fikrine sicak bakmiyorum.
Cocuk yaptiktan sonra da asla bosanmak istemem, cocugun psikolojisi acisindan.
Ne yapacagima bir turlu karar veremiyorum. Aylardir bu konuyu dusunuyorum.
Ne olur biraz goruslerinizi bildirseniz??
Kafam cok karisik. :18: :26:
iste benden biri daha...
 
Arkadaslar esimle poroblemlerim var, bosanmakla bosanmamak arasinda gidip geliyorum.
Ama ote yandan da cocuk sahibi olmak istiyorum.
Bosanirsam da bir daha cocuk sahibi olamam. Hem yasim geciyor hem de tekrardan evlenme fikrine sicak bakmiyorum.
Cocuk yaptiktan sonra da asla bosanmak istemem, cocugun psikolojisi acisindan.
Ne yapacagima bir turlu karar veremiyorum. Aylardir bu konuyu dusunuyorum.
Ne olur biraz goruslerinizi bildirseniz??
Kafam cok karisik. :18: :26:
yavru fransada casıyosun bas tekmeyi ne düsünüyosun fransızcanda varmıss ohhh takıl gitsin
 
Ben olsam cocugumu dogururdum madem yasinda geciyo hic erteleme pisman olma... cunku bosandiktan sonra tekrar koca buldm evlendim ettm diyene kdr yasin gecer o saatten sonra cocuk yapicak kocayi bulsan bile cocugun olmaz hayatini ne olursa olsn erteleme...belki cocuk evliliginize yararli olur aranizdaki sorunlari brz olsun basinizdan öteler oyle dusun
 
Back
X