- 9 Ağustos 2021
- 15.785
- 54.451
- 548
- Konu Sahibi streshanim
- #321
Yaa sonu beni çok duygulandırdıKolik de olsa süreci doğru yönlendirebilirsen; tadından yenmiyor.
Benim başlangıçta tam bir travma halindeydi (Kendi özel durumlarım da olduğu için); 3 sene stabil kaldım, doktorlarımın büyük teşviki ile bebek yapma kararımı netleştirdim. Kesinlikle bana da çok iyi geleceğini söylediler ancak bilemiyorsun doğacak bebek nasıl olacak. :) Bizim şansımıza kolik çıktı ve benim için double damage zamanları başladı. Tanrım, bir yerde biri kolik bebek yazsa daha, hala böyle anlatasım geliyor ahshs bitiremedim anlatmalara... :)
Neyse sonuç itibariyle o dönemlerden geçtik, elbette o süreçte şunları dedim:
-Susturamıyorsun, yapamıyorsun anneliği
-Yetemiyorum galiba ben bu çocuğa
-Ne halt etmeye doğurdum sanki benden olmazmış anne
Vb...
Kendime çok haksızlık ettiğimi de sonradan anladım. Şimdi "İyi ki sen benim annemsin, seni çok seviyorum" diye gözümün içine bakıp sarılıp öpen bir oğlum var. İyi ki yapmışım. :))


O sevgiyi ,duyguyu , keşfedilecek anları hatta sinirını bile tatmadan ölmek istemiyorum . İnşallah kolik bir bebek olmaz . Ama her annenin kendini böyle yetersiz hissettiği acaba yanlış mı yaptım bunu dediği birçok an vardır eminim . Ben geldim 26 yaşına hâlâ annem sana şunu yapamadım şu an yanında değilim diye üzülüyor . Bu sanırım anneliğin kaderi . Senin minik kaç yaşında dillenince ne tatlı olmuştur

