- 9 Ocak 2018
- 862
- 3.414
- 113
Erkek çocukları dogdugu andan itibaren prens muamelesi görürse....Sen bırak kız kardeşin yapar denirse...Bir sofra toplatılıp anneye ablaya saygı ögretilmezse...Bu adam ne eş olur ne adam olur ne insan...
Erkek çocukları dogdugu andan itibaren prens muamelesi görürse....Sen bırak kız kardeşin yapar denirse...Bir sofra toplatılıp anneye ablaya saygı ögretilmezse...Bu adam ne eş olur ne adam olur ne insan...az önce dehşet çirkin bi olay yaşadım. aşırı sinirliyim bi yerlere kusmak istiyorum bu insanlara olan nefretimi.
kız kardeşimin evindeyim, apartman. her katta 4 daire var ve her katta büyükçe bi alan var hol gibi. hepsi yaşça büyük. iki tanesinin çocuğu 10 yaşında aynı sınıfa gidiyorlar. 2-3 arkadaşları daha var aynı sınıftan. konuşmalarına kulak misafiri oldum ister istemez. ve aynen şu şekildeydi;
x: (arkadaşlarının adı ayşe ve ali olsun) ali bana bugün dedi ki ben ayşeyi ne yapıp edip tavlayacağım.
y: (ayşeyi seviyor) ben s.kerim o aliyi. isterse sevgili gülü alsın isterse öpüşsün. ayşeyi de s.kerim. beni sinirlendirmesinler
arkadaşlar bu çocuklar 10 yaşında. çook şaşırdım. ve çıktım dışarı “siz ne biçim konuşuyorsunuz öyle? konuştuğunuz kelimelerin anlamlarını biliyor musunuz?” dedim. annelerini kapıya çıkarmaktı amacım yalan söylemeyeceğim. çıkıp ağzıma geleni annelerine saymak istedim. evet orası benim evim değil sanane neden karıştın diyenler olacaktır ama inanın hakim olamadım kendime. çocuk “sana burdan bi vursam camdan sokağa düşersin yemin ederim” dedi bana. bana????? bizim sesimize prenses annemiz çıktı. sanane benim çocuğumdan nidaları atıyor. ailecek ruh hastası bunlar sanırım. “evet haklısınız banane ama kardeşimi baya yakından ilgilendiriyor. evinizde kurduğunuz diyaloglar gram umrumda değil. ama burası ortak alansa, ne konuştuğunuza dikkat edeceksiniz kusura bakmayın. çocuğum yok ama olsaydı hiç duyamayacağı bir kelimeyi sizin terbiye öğretemediğiniz çocuğunuzdan öğrenmesini tercih etmezdim” dedim. “evet yaşamadığın bir yer hakkında söz sahibi değilsin. oğlum o benim istediğini söyler. isterse s.kerim de der. gir içeri sahibin konuşsun” dedi. kız kardeşimi kastetti. sözde kız kardeşim yüz göz olmak istemeyip beni öne sürmüş gibi. çünkü daha öncesinde ufak tefek tartışmalar yaşadılar. isterse o kelimeyi kullanabilirmiş. heh dedim, erkek organını baş tacı yapmış bir aile daha. ne tartışmaya değer, ne fikrini değiştirebilirim. alıp montumu çıktım gittim. kendince haklı oldu şuan. sonra erkekler neden sapık. neden kadınlar tecavüze uğruyor, neden kadına şiddet uygulanıyor? bu gibi zihniyetler ‘erkekliği’ yüceltmeye devam ettiği sürece biz bu sorunları aşamayız. yazık diyorum cidden. o çocuğa yazık, sınıf arkadaşlarına, hayatlarından kim geçtiyse hepsine yazık.
her insan anne olabilir, ama her insan layığıyla bir evlat yetiştiremez. kötü kalpli miyim bilmiyorum ama böyle insanların anne olmalarını istemiyorum. bir şeyler yapmak istesem yapamam, o onun çocuğu en nihayetinde. üzüldüğümle ve sinirlendiğimle kaldım işte yine.
evladının bu şekilde her yanlışına yanlış olduğunu bilsen dahi ses çıkarmamak mı annelik? ben anne değilim, siz annelere soruyorum aynı olayla siz karşılaşsanız neler yapardınız? tepkimi abartmış olabilir miyim? kendi çocuğunuzun böyle biriyle arkadaşlık yapmasını eminim istemezdiniz ama ben kimim de karıştım gibi bir vasfım mı oldu?
Aynen öyle canım. Bir de bende bazen bu dünyaya çocuk getirmeye korkup bana da bir çöküntü geliyor ama sonra diyorum ki bizim gibilerin daha çok çocuk yapması lazım ki biz artalım onlar azalsın. Düşünüyorum kendim istediğim gibi yetiştirmişim çocuğumu ama etrafı anlattığın olaydaki gibi çocuklarla dolu, tutunacak bir yer yok.
ağzınıza sağlık. Böylelerine orman kanunu ancak işler. normal sözden ar edip arlanmazlar. iri yarı olaydınız ve fiziki olarak ona müdahale edebileceğinizi anlasaydı alttan alır özür dilerdi. çünkü bunlar ancak o dilden anlıyor.az önce dehşet çirkin bi olay yaşadım. aşırı sinirliyim bi yerlere kusmak istiyorum bu insanlara olan nefretimi.
kız kardeşimin evindeyim, apartman. her katta 4 daire var ve her katta büyükçe bi alan var hol gibi. hepsi yaşça büyük. iki tanesinin çocuğu 10 yaşında aynı sınıfa gidiyorlar. 2-3 arkadaşları daha var aynı sınıftan. konuşmalarına kulak misafiri oldum ister istemez. ve aynen şu şekildeydi;
x: (arkadaşlarının adı ayşe ve ali olsun) ali bana bugün dedi ki ben ayşeyi ne yapıp edip tavlayacağım.
y: (ayşeyi seviyor) ben s.kerim o aliyi. isterse sevgili gülü alsın isterse öpüşsün. ayşeyi de s.kerim. beni sinirlendirmesinler
arkadaşlar bu çocuklar 10 yaşında. çook şaşırdım. ve çıktım dışarı “siz ne biçim konuşuyorsunuz öyle? konuştuğunuz kelimelerin anlamlarını biliyor musunuz?” dedim. annelerini kapıya çıkarmaktı amacım yalan söylemeyeceğim. çıkıp ağzıma geleni annelerine saymak istedim. evet orası benim evim değil sanane neden karıştın diyenler olacaktır ama inanın hakim olamadım kendime. çocuk “sana burdan bi vursam camdan sokağa düşersin yemin ederim” dedi bana. bana????? bizim sesimize prenses annemiz çıktı. sanane benim çocuğumdan nidaları atıyor. ailecek ruh hastası bunlar sanırım. “evet haklısınız banane ama kardeşimi baya yakından ilgilendiriyor. evinizde kurduğunuz diyaloglar gram umrumda değil. ama burası ortak alansa, ne konuştuğunuza dikkat edeceksiniz kusura bakmayın. çocuğum yok ama olsaydı hiç duyamayacağı bir kelimeyi sizin terbiye öğretemediğiniz çocuğunuzdan öğrenmesini tercih etmezdim” dedim. “evet yaşamadığın bir yer hakkında söz sahibi değilsin. oğlum o benim istediğini söyler. isterse s.kerim de der. gir içeri sahibin konuşsun” dedi. kız kardeşimi kastetti. sözde kız kardeşim yüz göz olmak istemeyip beni öne sürmüş gibi. çünkü daha öncesinde ufak tefek tartışmalar yaşadılar. isterse o kelimeyi kullanabilirmiş. heh dedim, erkek organını baş tacı yapmış bir aile daha. ne tartışmaya değer, ne fikrini değiştirebilirim. alıp montumu çıktım gittim. kendince haklı oldu şuan. sonra erkekler neden sapık. neden kadınlar tecavüze uğruyor, neden kadına şiddet uygulanıyor? bu gibi zihniyetler ‘erkekliği’ yüceltmeye devam ettiği sürece biz bu sorunları aşamayız. yazık diyorum cidden. o çocuğa yazık, sınıf arkadaşlarına, hayatlarından kim geçtiyse hepsine yazık.
her insan anne olabilir, ama her insan layığıyla bir evlat yetiştiremez. kötü kalpli miyim bilmiyorum ama böyle insanların anne olmalarını istemiyorum. bir şeyler yapmak istesem yapamam, o onun çocuğu en nihayetinde. üzüldüğümle ve sinirlendiğimle kaldım işte yine.
evladının bu şekilde her yanlışına yanlış olduğunu bilsen dahi ses çıkarmamak mı annelik? ben anne değilim, siz annelere soruyorum aynı olayla siz karşılaşsanız neler yapardınız? tepkimi abartmış olabilir miyim? kendi çocuğunuzun böyle biriyle arkadaşlık yapmasını eminim istemezdiniz ama ben kimim de karıştım gibi bir vasfım mı oldu?
Bahsettiğiniz ailenin problemli oldugu belli haliyle çocuklar da öyle ancak haksız olduğunu bilen insana bile kızarak bağırarak bişey anlatmaya kalksaniz kendini haklı görür ve direk savunmaya geçer.az önce dehşet çirkin bi olay yaşadım. aşırı sinirliyim bi yerlere kusmak istiyorum bu insanlara olan nefretimi.
kız kardeşimin evindeyim, apartman. her katta 4 daire var ve her katta büyükçe bi alan var hol gibi. hepsi yaşça büyük. iki tanesinin çocuğu 10 yaşında aynı sınıfa gidiyorlar. 2-3 arkadaşları daha var aynı sınıftan. konuşmalarına kulak misafiri oldum ister istemez. ve aynen şu şekildeydi;
x: (arkadaşlarının adı ayşe ve ali olsun) ali bana bugün dedi ki ben ayşeyi ne yapıp edip tavlayacağım.
y: (ayşeyi seviyor) ben s.kerim o aliyi. isterse sevgili gülü alsın isterse öpüşsün. ayşeyi de s.kerim. beni sinirlendirmesinler
arkadaşlar bu çocuklar 10 yaşında. çook şaşırdım. ve çıktım dışarı “siz ne biçim konuşuyorsunuz öyle? konuştuğunuz kelimelerin anlamlarını biliyor musunuz?” dedim. annelerini kapıya çıkarmaktı amacım yalan söylemeyeceğim. çıkıp ağzıma geleni annelerine saymak istedim. evet orası benim evim değil sanane neden karıştın diyenler olacaktır ama inanın hakim olamadım kendime. çocuk “sana burdan bi vursam camdan sokağa düşersin yemin ederim” dedi bana. bana????? bizim sesimize prenses annemiz çıktı. sanane benim çocuğumdan nidaları atıyor. ailecek ruh hastası bunlar sanırım. “evet haklısınız banane ama kardeşimi baya yakından ilgilendiriyor. evinizde kurduğunuz diyaloglar gram umrumda değil. ama burası ortak alansa, ne konuştuğunuza dikkat edeceksiniz kusura bakmayın. çocuğum yok ama olsaydı hiç duyamayacağı bir kelimeyi sizin terbiye öğretemediğiniz çocuğunuzdan öğrenmesini tercih etmezdim” dedim. “evet yaşamadığın bir yer hakkında söz sahibi değilsin. oğlum o benim istediğini söyler. isterse s.kerim de der. gir içeri sahibin konuşsun” dedi. kız kardeşimi kastetti. sözde kız kardeşim yüz göz olmak istemeyip beni öne sürmüş gibi. çünkü daha öncesinde ufak tefek tartışmalar yaşadılar. isterse o kelimeyi kullanabilirmiş. heh dedim, erkek organını baş tacı yapmış bir aile daha. ne tartışmaya değer, ne fikrini değiştirebilirim. alıp montumu çıktım gittim. kendince haklı oldu şuan. sonra erkekler neden sapık. neden kadınlar tecavüze uğruyor, neden kadına şiddet uygulanıyor? bu gibi zihniyetler ‘erkekliği’ yüceltmeye devam ettiği sürece biz bu sorunları aşamayız. yazık diyorum cidden. o çocuğa yazık, sınıf arkadaşlarına, hayatlarından kim geçtiyse hepsine yazık.
her insan anne olabilir, ama her insan layığıyla bir evlat yetiştiremez. kötü kalpli miyim bilmiyorum ama böyle insanların anne olmalarını istemiyorum. bir şeyler yapmak istesem yapamam, o onun çocuğu en nihayetinde. üzüldüğümle ve sinirlendiğimle kaldım işte yine.
evladının bu şekilde her yanlışına yanlış olduğunu bilsen dahi ses çıkarmamak mı annelik? ben anne değilim, siz annelere soruyorum aynı olayla siz karşılaşsanız neler yapardınız? tepkimi abartmış olabilir miyim? kendi çocuğunuzun böyle biriyle arkadaşlık yapmasını eminim istemezdiniz ama ben kimim de karıştım gibi bir vasfım mı oldu?
Herkes çocuk büytebilir ama kimin yetiştirdiği o çocuk toplum içine çıkımca anlaşılır derler. Sizin yeriniz de olsam o anneye ağız burun dalardım.az önce dehşet çirkin bi olay yaşadım. aşırı sinirliyim bi yerlere kusmak istiyorum bu insanlara olan nefretimi.
kız kardeşimin evindeyim, apartman. her katta 4 daire var ve her katta büyükçe bi alan var hol gibi. hepsi yaşça büyük. iki tanesinin çocuğu 10 yaşında aynı sınıfa gidiyorlar. 2-3 arkadaşları daha var aynı sınıftan. konuşmalarına kulak misafiri oldum ister istemez. ve aynen şu şekildeydi;
x: (arkadaşlarının adı ayşe ve ali olsun) ali bana bugün dedi ki ben ayşeyi ne yapıp edip tavlayacağım.
y: (ayşeyi seviyor) ben s.kerim o aliyi. isterse sevgili gülü alsın isterse öpüşsün. ayşeyi de s.kerim. beni sinirlendirmesinler
arkadaşlar bu çocuklar 10 yaşında. çook şaşırdım. ve çıktım dışarı “siz ne biçim konuşuyorsunuz öyle? konuştuğunuz kelimelerin anlamlarını biliyor musunuz?” dedim. annelerini kapıya çıkarmaktı amacım yalan söylemeyeceğim. çıkıp ağzıma geleni annelerine saymak istedim. evet orası benim evim değil sanane neden karıştın diyenler olacaktır ama inanın hakim olamadım kendime. çocuk “sana burdan bi vursam camdan sokağa düşersin yemin ederim” dedi bana. bana????? bizim sesimize prenses annemiz çıktı. sanane benim çocuğumdan nidaları atıyor. ailecek ruh hastası bunlar sanırım. “evet haklısınız banane ama kardeşimi baya yakından ilgilendiriyor. evinizde kurduğunuz diyaloglar gram umrumda değil. ama burası ortak alansa, ne konuştuğunuza dikkat edeceksiniz kusura bakmayın. çocuğum yok ama olsaydı hiç duyamayacağı bir kelimeyi sizin terbiye öğretemediğiniz çocuğunuzdan öğrenmesini tercih etmezdim” dedim. “evet yaşamadığın bir yer hakkında söz sahibi değilsin. oğlum o benim istediğini söyler. isterse s.kerim de der. gir içeri sahibin konuşsun” dedi. kız kardeşimi kastetti. sözde kız kardeşim yüz göz olmak istemeyip beni öne sürmüş gibi. çünkü daha öncesinde ufak tefek tartışmalar yaşadılar. isterse o kelimeyi kullanabilirmiş. heh dedim, erkek organını baş tacı yapmış bir aile daha. ne tartışmaya değer, ne fikrini değiştirebilirim. alıp montumu çıktım gittim. kendince haklı oldu şuan. sonra erkekler neden sapık. neden kadınlar tecavüze uğruyor, neden kadına şiddet uygulanıyor? bu gibi zihniyetler ‘erkekliği’ yüceltmeye devam ettiği sürece biz bu sorunları aşamayız. yazık diyorum cidden. o çocuğa yazık, sınıf arkadaşlarına, hayatlarından kim geçtiyse hepsine yazık.
her insan anne olabilir, ama her insan layığıyla bir evlat yetiştiremez. kötü kalpli miyim bilmiyorum ama böyle insanların anne olmalarını istemiyorum. bir şeyler yapmak istesem yapamam, o onun çocuğu en nihayetinde. üzüldüğümle ve sinirlendiğimle kaldım işte yine.
evladının bu şekilde her yanlışına yanlış olduğunu bilsen dahi ses çıkarmamak mı annelik? ben anne değilim, siz annelere soruyorum aynı olayla siz karşılaşsanız neler yapardınız? tepkimi abartmış olabilir miyim? kendi çocuğunuzun böyle biriyle arkadaşlık yapmasını eminim istemezdiniz ama ben kimim de karıştım gibi bir vasfım mı oldu?
OhaHaberi yok bi gün o küfürleri oğlu kendisine edecek. Bizim böyle komşularımız vardı. Eşşek kadar adam anasına s... seni derdi.
Kesinlikle sorguladığını düşünmüyorum. Babası evde bu kelimeleri kullandığı için çocuk öğrenmiştir bence. Ben de öğretmenim ve her karşılaştığım absürt durumda atlarım hemen. Bi ara dayak yiyordum nerdeyse bi kadın sokak ortasında çocuğa vuruyor diye. O olayla anladım ki anca olan bana olur .umarım yalnız kalıp sorgulamıştır, o an kendine yedirememiştir sadece bu durumu.
keşke ben haksız olsaydım da böyle bir yetiştirilme durumu hiç yaşanmasaydı
Öncelikle çocuk yetiştirmek sadece annenin görevi değildir çocuk sadece annenin özverisi ile yetişmez aile ortamının sağlıklı olması lazım anne kadar baba da suçlu, ayrıca çocuk çevreden de öğrenir.az önce dehşet çirkin bi olay yaşadım. aşırı sinirliyim bi yerlere kusmak istiyorum bu insanlara olan nefretimi.
kız kardeşimin evindeyim, apartman. her katta 4 daire var ve her katta büyükçe bi alan var hol gibi. hepsi yaşça büyük. iki tanesinin çocuğu 10 yaşında aynı sınıfa gidiyorlar. 2-3 arkadaşları daha var aynı sınıftan. konuşmalarına kulak misafiri oldum ister istemez. ve aynen şu şekildeydi;
x: (arkadaşlarının adı ayşe ve ali olsun) ali bana bugün dedi ki ben ayşeyi ne yapıp edip tavlayacağım.
y: (ayşeyi seviyor) ben s.kerim o aliyi. isterse sevgili gülü alsın isterse öpüşsün. ayşeyi de s.kerim. beni sinirlendirmesinler
arkadaşlar bu çocuklar 10 yaşında. çook şaşırdım. ve çıktım dışarı “siz ne biçim konuşuyorsunuz öyle? konuştuğunuz kelimelerin anlamlarını biliyor musunuz?” dedim. annelerini kapıya çıkarmaktı amacım yalan söylemeyeceğim. çıkıp ağzıma geleni annelerine saymak istedim. evet orası benim evim değil sanane neden karıştın diyenler olacaktır ama inanın hakim olamadım kendime. çocuk “sana burdan bi vursam camdan sokağa düşersin yemin ederim” dedi bana. bana????? bizim sesimize prenses annemiz çıktı. sanane benim çocuğumdan nidaları atıyor. ailecek ruh hastası bunlar sanırım. “evet haklısınız banane ama kardeşimi baya yakından ilgilendiriyor. evinizde kurduğunuz diyaloglar gram umrumda değil. ama burası ortak alansa, ne konuştuğunuza dikkat edeceksiniz kusura bakmayın. çocuğum yok ama olsaydı hiç duyamayacağı bir kelimeyi sizin terbiye öğretemediğiniz çocuğunuzdan öğrenmesini tercih etmezdim” dedim. “evet yaşamadığın bir yer hakkında söz sahibi değilsin. oğlum o benim istediğini söyler. isterse s.kerim de der. gir içeri sahibin konuşsun” dedi. kız kardeşimi kastetti. sözde kız kardeşim yüz göz olmak istemeyip beni öne sürmüş gibi. çünkü daha öncesinde ufak tefek tartışmalar yaşadılar. isterse o kelimeyi kullanabilirmiş. heh dedim, erkek organını baş tacı yapmış bir aile daha. ne tartışmaya değer, ne fikrini değiştirebilirim. alıp montumu çıktım gittim. kendince haklı oldu şuan. sonra erkekler neden sapık. neden kadınlar tecavüze uğruyor, neden kadına şiddet uygulanıyor? bu gibi zihniyetler ‘erkekliği’ yüceltmeye devam ettiği sürece biz bu sorunları aşamayız. yazık diyorum cidden. o çocuğa yazık, sınıf arkadaşlarına, hayatlarından kim geçtiyse hepsine yazık.
her insan anne olabilir, ama her insan layığıyla bir evlat yetiştiremez. kötü kalpli miyim bilmiyorum ama böyle insanların anne olmalarını istemiyorum. bir şeyler yapmak istesem yapamam, o onun çocuğu en nihayetinde. üzüldüğümle ve sinirlendiğimle kaldım işte yine.
evladının bu şekilde her yanlışına yanlış olduğunu bilsen dahi ses çıkarmamak mı annelik? ben anne değilim, siz annelere soruyorum aynı olayla siz karşılaşsanız neler yapardınız? tepkimi abartmış olabilir miyim? kendi çocuğunuzun böyle biriyle arkadaşlık yapmasını eminim istemezdiniz ama ben kimim de karıştım gibi bir vasfım mı oldu?
Cocuga siddete karsiyim ama kardesim veya ilerde cocugum bu kelimeyi kullanirsa cakarim agzina bi taneaz önce dehşet çirkin bi olay yaşadım. aşırı sinirliyim bi yerlere kusmak istiyorum bu insanlara olan nefretimi.
kız kardeşimin evindeyim, apartman. her katta 4 daire var ve her katta büyükçe bi alan var hol gibi. hepsi yaşça büyük. iki tanesinin çocuğu 10 yaşında aynı sınıfa gidiyorlar. 2-3 arkadaşları daha var aynı sınıftan. konuşmalarına kulak misafiri oldum ister istemez. ve aynen şu şekildeydi;
x: (arkadaşlarının adı ayşe ve ali olsun) ali bana bugün dedi ki ben ayşeyi ne yapıp edip tavlayacağım.
y: (ayşeyi seviyor) ben s.kerim o aliyi. isterse sevgili gülü alsın isterse öpüşsün. ayşeyi de s.kerim. beni sinirlendirmesinler
arkadaşlar bu çocuklar 10 yaşında. çook şaşırdım. ve çıktım dışarı “siz ne biçim konuşuyorsunuz öyle? konuştuğunuz kelimelerin anlamlarını biliyor musunuz?” dedim. annelerini kapıya çıkarmaktı amacım yalan söylemeyeceğim. çıkıp ağzıma geleni annelerine saymak istedim. evet orası benim evim değil sanane neden karıştın diyenler olacaktır ama inanın hakim olamadım kendime. çocuk “sana burdan bi vursam camdan sokağa düşersin yemin ederim” dedi bana. bana????? bizim sesimize prenses annemiz çıktı. sanane benim çocuğumdan nidaları atıyor. ailecek ruh hastası bunlar sanırım. “evet haklısınız banane ama kardeşimi baya yakından ilgilendiriyor. evinizde kurduğunuz diyaloglar gram umrumda değil. ama burası ortak alansa, ne konuştuğunuza dikkat edeceksiniz kusura bakmayın. çocuğum yok ama olsaydı hiç duyamayacağı bir kelimeyi sizin terbiye öğretemediğiniz çocuğunuzdan öğrenmesini tercih etmezdim” dedim. “evet yaşamadığın bir yer hakkında söz sahibi değilsin. oğlum o benim istediğini söyler. isterse s.kerim de der. gir içeri sahibin konuşsun” dedi. kız kardeşimi kastetti. sözde kız kardeşim yüz göz olmak istemeyip beni öne sürmüş gibi. çünkü daha öncesinde ufak tefek tartışmalar yaşadılar. isterse o kelimeyi kullanabilirmiş. heh dedim, erkek organını baş tacı yapmış bir aile daha. ne tartışmaya değer, ne fikrini değiştirebilirim. alıp montumu çıktım gittim. kendince haklı oldu şuan. sonra erkekler neden sapık. neden kadınlar tecavüze uğruyor, neden kadına şiddet uygulanıyor? bu gibi zihniyetler ‘erkekliği’ yüceltmeye devam ettiği sürece biz bu sorunları aşamayız. yazık diyorum cidden. o çocuğa yazık, sınıf arkadaşlarına, hayatlarından kim geçtiyse hepsine yazık.
her insan anne olabilir, ama her insan layığıyla bir evlat yetiştiremez. kötü kalpli miyim bilmiyorum ama böyle insanların anne olmalarını istemiyorum. bir şeyler yapmak istesem yapamam, o onun çocuğu en nihayetinde. üzüldüğümle ve sinirlendiğimle kaldım işte yine.
evladının bu şekilde her yanlışına yanlış olduğunu bilsen dahi ses çıkarmamak mı annelik? ben anne değilim, siz annelere soruyorum aynı olayla siz karşılaşsanız neler yapardınız? tepkimi abartmış olabilir miyim? kendi çocuğunuzun böyle biriyle arkadaşlık yapmasını eminim istemezdiniz ama ben kimim de karıştım gibi bir vasfım mı oldu?
Tepkınızde sonuna kadar haklısınız. Benimde on yasında oglum var ve oda bazen kufur edebiliyor. Konusuyorum anlatıyorum sınıf ogretmeni ile ırtıbattayım sureklı gecen sene karne hediyesi olarak dayısının gonderdıgı telefonu vardı arkadasına kufürlü konusmus aldım elinden ve gectıgımız haftada aynı sekılde sınıfta kufurlu sekılde konusup ogretmeninden sikayet gelince artık dedim bu boyle olmıcak bilgisayarıda aldım. Oglum iyi bı cocuk ama arkadas cevresi ıyı degıl ve biraz asi bı cocuk hep ıstıyor ki kendi dedıgı olsun. Gecen gunde bununla ilgili bende bi konu acmıştım. Yaptıgının yanlıs oldugunun oda farkında söz verdi bir haftadır agzından küfür duymuyorum. Yalnız suda var su İnternet olayıda cok vahim ordada cok kötü ornekler var. Ama dısarıdan bakınca yetıstiren ailede suc oluyor. Haklı olarak bende olsam oyle dusünürüm. Ben önünu alamadım. Her seferinde affettim ıyı niyetimi kullandı. Ama bı cocuk nasıl baslarsa oyle gider o cocuklarada üzüldüm yaptıklarının yanlıs oldugunu gosteren aileleri yok.az önce dehşet çirkin bi olay yaşadım. aşırı sinirliyim bi yerlere kusmak istiyorum bu insanlara olan nefretimi.
kız kardeşimin evindeyim, apartman. her katta 4 daire var ve her katta büyükçe bi alan var hol gibi. hepsi yaşça büyük. iki tanesinin çocuğu 10 yaşında aynı sınıfa gidiyorlar. 2-3 arkadaşları daha var aynı sınıftan. konuşmalarına kulak misafiri oldum ister istemez. ve aynen şu şekildeydi;
x: (arkadaşlarının adı ayşe ve ali olsun) ali bana bugün dedi ki ben ayşeyi ne yapıp edip tavlayacağım.
y: (ayşeyi seviyor) ben s.kerim o aliyi. isterse sevgili gülü alsın isterse öpüşsün. ayşeyi de s.kerim. beni sinirlendirmesinler
arkadaşlar bu çocuklar 10 yaşında. çook şaşırdım. ve çıktım dışarı “siz ne biçim konuşuyorsunuz öyle? konuştuğunuz kelimelerin anlamlarını biliyor musunuz?” dedim. annelerini kapıya çıkarmaktı amacım yalan söylemeyeceğim. çıkıp ağzıma geleni annelerine saymak istedim. evet orası benim evim değil sanane neden karıştın diyenler olacaktır ama inanın hakim olamadım kendime. çocuk “sana burdan bi vursam camdan sokağa düşersin yemin ederim” dedi bana. bana????? bizim sesimize prenses annemiz çıktı. sanane benim çocuğumdan nidaları atıyor. ailecek ruh hastası bunlar sanırım. “evet haklısınız banane ama kardeşimi baya yakından ilgilendiriyor. evinizde kurduğunuz diyaloglar gram umrumda değil. ama burası ortak alansa, ne konuştuğunuza dikkat edeceksiniz kusura bakmayın. çocuğum yok ama olsaydı hiç duyamayacağı bir kelimeyi sizin terbiye öğretemediğiniz çocuğunuzdan öğrenmesini tercih etmezdim” dedim. “evet yaşamadığın bir yer hakkında söz sahibi değilsin. oğlum o benim istediğini söyler. isterse s.kerim de der. gir içeri sahibin konuşsun” dedi. kız kardeşimi kastetti. sözde kız kardeşim yüz göz olmak istemeyip beni öne sürmüş gibi. çünkü daha öncesinde ufak tefek tartışmalar yaşadılar. isterse o kelimeyi kullanabilirmiş. heh dedim, erkek organını baş tacı yapmış bir aile daha. ne tartışmaya değer, ne fikrini değiştirebilirim. alıp montumu çıktım gittim. kendince haklı oldu şuan. sonra erkekler neden sapık. neden kadınlar tecavüze uğruyor, neden kadına şiddet uygulanıyor? bu gibi zihniyetler ‘erkekliği’ yüceltmeye devam ettiği sürece biz bu sorunları aşamayız. yazık diyorum cidden. o çocuğa yazık, sınıf arkadaşlarına, hayatlarından kim geçtiyse hepsine yazık.
her insan anne olabilir, ama her insan layığıyla bir evlat yetiştiremez. kötü kalpli miyim bilmiyorum ama böyle insanların anne olmalarını istemiyorum. bir şeyler yapmak istesem yapamam, o onun çocuğu en nihayetinde. üzüldüğümle ve sinirlendiğimle kaldım işte yine.
evladının bu şekilde her yanlışına yanlış olduğunu bilsen dahi ses çıkarmamak mı annelik? ben anne değilim, siz annelere soruyorum aynı olayla siz karşılaşsanız neler yapardınız? tepkimi abartmış olabilir miyim? kendi çocuğunuzun böyle biriyle arkadaşlık yapmasını eminim istemezdiniz ama ben kimim de karıştım gibi bir vasfım mı oldu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?