Çocuklara gıcık oluyorum.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Loser9

Düzelicez inşallah, şu olaylar bi bitsin.
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
14 Ekim 2019
1.384
3.912
63
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
 
Kendi cocuguna oyle olmaz ya belki onun yaramazliklari gozune bile batmayacak kizmayacaksin bile genelde oyle olur
İnşallah öyle olur. Bir film izledim birkaç ay önce, izleyenler vardır belki adı Kevin Hakkında Konuşmalıyız. Oraaa da çocuk çok zor ve sorunlu bir çocuk, annesi de ona içten içe gıcık oluyor falan. Filmin sonu baya fena spoiler vermiyim ama korktum izleyince ya annelik duygusuna rağmen ona da sinir olursam diye.
 
İnşallah öyle olur. Bir film izledim birkaç ay önce, izleyenler vardır belki adı Kevin Hakkında Konuşmalıyız. Oraaa da çocuk çok zor ve sorunlu bir çocuk, annesi de ona içten içe gıcık oluyor falan. Filmin sonu baya fena spoiler vermiyim ama korktum izleyince ya annelik duygusuna rağmen ona da sinir olursam diye.
Yani kendinizi boyle seyleri dusunerek mesgul etmeyin bence :)
 
Birazdan linç tayfası gelir. Ben de bu konuyla alakalı konu açmayı düşündüm ama linç yerim diye endişe ettim. Ben hiç çocuk sevmiyorum. Sevemiyorum. Etrafıma bakıyorum ayy ne tatlı ne şirin vs diye konuşuyorlar bana hiç sevimli gelmiyor. Gördüğüm yerde kaçasım geliyor. Uzak durmak istiyorum çocuklardan. Kafam seslerini götürmüyor. Öyle ki çocuk doğurma düşüncesi bile yok bende
 
Gıcık omazsin ama sabir katsayin düşük olur
Zaten genel olarak da sabırsız bir insanım. Ama şöyle olumlu bir şey var, kedime karşı aşırı sabırlıyım. Çocuğum gibi oldu artık, kızsam bile en fazla söylenirim iki dk sonra sarılırım gidip. Çocuğuma da sabırlı olamaz mıyım acaba bunun gibi?
 
Çocuklukta bazı ihtiyaçlarınızın karsilanmamasi dolayısı ile olabilir. Mesela çocukken aglamaniza izin verilmemiştir çocuk ağlamasına dayanamazsıniz gibi. Cocugunuza gıcık olmazsiniz ama huysuzluklarina vs katlanamazsiniz büyük ihtimal. Sizi daha çok rahatsız eder anlayış gosteremezsiniz.
 
Eeeyvvah cok fena linclik konu. 😂😂

Kendi cocugunu seversin bence yahu ama bunu hamile kalmadan once dusunseydin daha iyiydi sanki aksi durumda cocugu geri veremezsin sonucta.

Ben de oyle pek cocuk seven bir tip degilim. 26 yasimdayim elime alip sevmisligim yoktur yani ve cidden aglayan zirlayan, yaramaz cocuklara katlanamiyorum. Anca kendim cocuk yapsaydim bir nebze katlanir miydim bilmiyorum ama elalemin cocugunu sevimli bulmamak cok normal geliyor bana. 😂
 
Aynı ben... Bebekte beklenmedik şekilde oldu cok korktum ona da öyle yaklasacagim diye. Benim eşimde çok sevmez çocukları. Ama hiç bekledigimiz şekilde olmadı :) hatta daha iyi yetiştirme çabası içinde oldum hep. Şu an 5 yaşında hala başka çocukları çok sevmem ama oğlum çok bıcır bıcır geliyor :)) yine de şu var bütün benliğimi anneliğe vermiş filan değilim. Şu an anneannesi ne gitti akşam alacağız ne yalan söyleyeyim gitti diye mutluyum :) ama yarinimizi tüm gün onun mutlu olacağı etkinliğe ayırdık. İçiniz rahat olsun. İnşallah sağlıkla kucağınıza alın. İnsan yavrusunu çok çok çok seviyor...
 
Baskalarida sizi misafir etmek istemez, çocuğunuza gıcık olur, ödesirsiniz :)

Bilemiyorum. Artık burada okuduklarimdan sonra annelik kutsaldır diyemiyorum. Anne olmayı başarabilen kutsaldır diyebiliyorum..

Bu yüzden net bir şey yazamıyorum..
Olabilirler tabi, benim için sorun değil başka biri çocuğuma gıcık olmuş mu olmamış mı. Önemli olan ikimiz arasındaki bağ.

Evet annelik değil başarabilmek önemli olan. Ben de bunun için en ufak şeylere bile kafa yoruyorum bebeğim için şimdiden.
 
Birazdan linç tayfası gelir. Ben de bu konuyla alakalı konu açmayı düşündüm ama linç yerim diye endişe ettim. Ben hiç çocuk sevmiyorum. Sevemiyorum. Etrafıma bakıyorum ayy ne tatlı ne şirin vs diye konuşuyorlar bana hiç sevimli gelmiyor. Gördüğüm yerde kaçasım geliyor. Uzak durmak istiyorum çocuklardan. Kafam seslerini götürmüyor. Öyle ki çocuk doğurma düşüncesi bile yok bende
Aynen, çocuk nasıl sevilmez diye linç etmeye koşanlar olabilir ama yapacak bir şey yok. Tek olduğumu da düşünmüyorum toplumda zaten bence birçok insan var çocuk sevmeyen. Zaten benim derdim çocukları sevemiyorum değil, kendi çocuğuma karşı nasıl olurum. Yoksa çocukları sevmemek benim için sorun değil :)
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X