Çocuklara gıcık oluyorum.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bende çocuk sevmem ama heralde kendi çocuğuna karşı böyle olmazsın.isteyerek yapmadın mı bebeği bunları önceden düşünmen gerekiyor.doğuma 2 ay kala kendini boşuna strese sokma.
 
Zezemeze .!.:
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Genişletmek için tıkla...

Bende sizin gibiydim hatta kendi cocugumda korkuyordum. Ilk zamanlar baskasinin cocugu gibi geliyor ama sonra alisiyor seviyorsun hatta cevrendeki cocuklara bile bakiş acin degisiyor.
Gecen sancisi vardi... bir agladi oglum beni yaksalar belki o kadar canim yanmazdi o kadar diyorum... saglikla alin kucaginiza..
 
Zezemeze .!.:
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Genişletmek için tıkla...

Tüm sayfaları okumadım cvp verildiyse gormedm.

Hal böyleyken neden çocuk sahibi olmak istediniz?
 
Zezemeze .!.:
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Genişletmek için tıkla...
sizde kendimi gördüm :emir_bebek:
2-3 yaşından sonrası bana çok gıcık geliyor şımarık herşeye ağlayan çok bilmiş çocuklar
çok tatlıysa bide usluysa sevebiliyorum ama :KK49:
ben de evlenirsem çocuk istemiyorum bu yüzden
 
Bilinc alti terapisi alin rahatlatir sorunun kaynagini bulursunuz.
 
Benim de ne çocuğa ne evliliğe zerre bir istek yok içimde. Küçükken de zaten evcilik, mutfak eşyası oyuncakları, bebek oynamayı sevmezdim. Mesela bana bir sorumluluk iş ver, mükemmel olana kadar çabalar, söylenen zamanda da teslim ederim ama başka bir canlının sorumluluğunu alma konusu beni çok geriyor. Hayvan da beslemiyorum. Ben böyle şeylerin yaratılışla ilgisi olduğunu düşünüyorum. Hepimizin yatkın olduğu konular farklı.
 
:) gicik olmazsiniz bence ama diktator gibi otoriter bir anne olabilirsiniz belki. Kardesimle bende cocuklari cok sevmeyiz hayvanlari daha cok severiz
 
renkliistop .!.:
Tüm sayfaları okumadım cvp verildiyse gormedm.

Hal böyleyken neden çocuk sahibi olmak istediniz?
Genişletmek için tıkla...
Daha ilginç olanını söyleyeyim, çok çocuk istiyorum hem de :) garip bir durum biliyorum. Çocuklarım olsun seveyim, güzelce yetiştireyim, cıvıl cıvıl olsun evimiz istiyorum ama etrafımda çok itici çocuklar var onlara gıcık oluyorum şimdi fark ettim ki ben bu tip çocuklara gıcık oluyorum sadece. Bir de kendi çocuğunu seversin annelik içgüdüsü falan fikirleri de cesaretlendirdi. Buraya da zaman zaman tereddüt ettiğim için konu açtım benim gibi insanlar var mı diye, baya da varmış. Hepsi de kendi çocuklarını çok seviyorlarmış o yüzden konuyu iyi ki açmışım.
 
Çocuklar da size uyuz oluyolardır bayılmıyolardır zaten.

Kendi çocuğunuz olunca aynısı olmaz meraklanmayın çünkü kendinizden bir parça, he kendine de uyuz olup gölgesiyle kavga edenlerdenseniz çocuğunuz için durum o zaman vahimdir.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

sadolinda
Kayınvalidemden hiçbir şey anlamadım. Sizce haklılık payım nedir?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
3K
lovestory34
lovestory34
A
Eşimle artık anlaşamıyoruz büyük bir çıkmazdayız…
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
5K
AmberMila
AmberMila
K
Eşim üzerime yürüdü hem suçlu hemde güçlü
9 10 11
Yorumlar
213
Görüntüleme
7K
hayalimsenn
H
Z
Annem..
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
3K
Sevmeyisevdim
S
K
Doğumdan sonra değişen hayatımız
5 6 7
Yorumlar
133
Görüntüleme
18K
kendihalindebirisi
K
Back
X