Çocuklara gıcık oluyorum.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Ya tabiki insan bir çocuk gördüğünde sevimli davranır ama bunu seve seve yapan var bir de yapmak zorunda hisseden. Ben de kendimi yapmak zorunda hisseden tarafta görüyorum. Kucağıma çocuğu verip on dakika almayan anneye dayanamam mesela. Kimseye de o yüzden çocuğumu uzun süre birakmadim. Yine kötü davranilmaz hatta hayatı boyunca iyi olsun diye çok dikkat edilir ama bir de aşkla seven tipler var. Saygı duyuyorum ama herkes aynı değil.

1 hafta gorumcemin iki çocuğuna baktım. Çok da merhametle severek baktım.yıkadım ,hastalandilar ilgilendim ,uyuttum, yedirdim ama çok zorlandım kendi içimde. Hissettirmedim asla. Şimdi çocuklar arayıp beni izledikleri bu soyluyorlar çok seviyorlar beni. Ben de seviyorum ama ayila bayıla değil. Bana normal geliyor bu durum...

evet bazi insanlar cok daha anaclar,
ama onlar farkli tur bence,
kendimizi onlarla kiyaslarsak kendimize haksizlik ederiz.
 
Cocuklari sevmemek değil de benim de baskalarinin cocuguna hic sabrım yok. Olmak zorunda da degil. Herkesin cocugunu sevmek zorunda da degilim.

Anne olduktan sonra durum degismedi. Hala ozellikle yerinde duramayan, annesi hic umursamayan cocuklara sinir oluyorum. (Asıl annelerine sinir oluyorum da neyse). Kendi cocugun cok farkli oluyor. Dunyaya gelip buyutmeden anlayamazsin. Ne yaparsa yapsin sana guzel geliyor. Kakasını temizliyosun ondan bile tiksinmiyorsun, yaramazligi mi rahatsiz edecek😊😊 hic boyle seyler dusunerek kafanizi yormayin.

Ayrica bunu simdiden dusunmeniz bile bence sizin ne kadar iyi bir anne olacaginizin gostergesi❤
 
Ben doğum yapmadan once çocukları pek sevmezdim, şimdi kendi çocuğum hariç diğerlerine gıcık oluyorum. Bir misafirliğe gittik mi kafamı 2 dk başka yöne ceviremiyorum gözüne parmak sokan mi ararsın elinden oyuncak alıp kaçan mi sevcem sevcem diye kulağının dibinde çığlık atan mı... Ama bunlar çocukların suçu mu? Hayır çocuk sonuçta onlarda kendi annelerinin yavrusu. Ama bu sinirlenmeme engel mi? Değil :KK12: ben de ağlamaya dayanamıyorum. İhtiyaçlarını ağlamadan zamanında karşılıyorum çok az ağlıyor o yüzden. Ama misafirlige gittik mi (evet derdim misafirlik 🤣) gözlerinden uyku akan çocuğu uyutuyorum diye laf ediyorlar neden uykusu gelince ağlarmış.. Ben de bırakıyorum o zaman ağlasın o bana uyutma diyen kimse onun kucagina bırakıyorum al sustur şimdi diye. Eğer siz de kendi düzeninizi kurabilirseniz biraz da sansliysaniz evdeyken sakin olan bir bebeğiniz olabilir ama dışarıda başkalarının yanında bu pek geçerli olmuyor verdiğim örnek gibi bir sürü durum yaşanıyor sakin bebeği delirtiyorlar 😀
 
Evet kendi cocugunuza tahammulunuz yuksek olur eminim, bu dusuncelerle nasil cocuk yapma cesareti gosterdiniz onu merak ettim. Derdim yargilamak degil merak ettim sadece
Daha ilginç bir şey söyleyeyim, çok çocuk istemişimdir hep :) yani öyle 1-2 tane de değil 4 tane olsun mesela :) ya aslında neşeli biriyim soğuk değilim ama şımarık çocuklar olduğundan mıdır nedir etrafımda hep o yüzden gıcık oluyorum sanırım. Ayrıca kedim var ona karşı çok anaç biriyim ondan da cesaretlendim. Kendi çocuğumu da severim gibi, burada böyle kişiler de varmış yukarıda yazdılar mesela başka çocukları sevmeyip kendininkini sevenler.
 
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Merhabalar,
Bence dert etmeyin, dediğiniz gibi yıllardır çok yakınınızın bebeğini görmemişsiniz, karşınıza da sevimsiz ve şımartılmış çocuklar çıkmışsa gıcık olmanız çook normal bence :)

Benim 5 yeğenim var, boy boy. Hepsinde emeğim vardır, hepsine ayrı düşkünüm, her yaşlarını severim ki en büyüğü ergen, ona rağmen :)
Ama böyle sosyal medyada mesela, çok yakın olmayan arkadaşların çocukları filan asla ilgimi çekmez, isterse dünya sevimlisi olsun. Ya da görsem uzaktan severim.

Kısmetse benim de bir bebeğim olacak ve ona karşı öyle düşünmeyeceğimden eminim, bana çok yakın olmayan kişiler de benim çocuğuma gıcık olabilir, çok dert etmem :)
 
Madem böyle bi gıcıklığınız var bunu hamilelikten önce düşünmeniz gerekmez miydi ?
Yukarıda da yazdım, kendi çocuğuna öyle olmaz diyen insanlar var hem ondan hem de kedimden cesaret aldım. O da çocuğum gibi oldu mesela ona karşı çok sabırlı ve şefkatliyim. Tabi çocuk bambaşka bir organizma, o yüzden bazen endişe duyuyorum iyi bir anne olabilecek miyim diye.
 
En yakın arkadaşım hiç sevmez çocukları. Benim çocuğuma da bakıyom arada yalandan gülüyo sevmeye çalışıyo filan :))) yapma bacım diyorum sanki ben yabancıyım hahaha. Kızın elinde değil yani sevemiyo çocukları.

Siz kendi çocuğunuza da gıcık olursunuz bence :)))))
 
Tabi ki çocuğunuza gıcık olmayacaksınız.
Hatta başkaları çocuğunuza gıcık olduğunda onlara kızacaksınız. Çünkü şimdi sizin gıcık olduğunuz hareketleri ileride çocuğunuz da yapacak ve başkalarını gıcık edecek ama siz o hareketleri gıcıklık olarak adlandırmayacaksınız.
Allah analı babalı büyütsün, sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin.
 
Ben doğum yapmadan once çocukları pek sevmezdim, şimdi kendi çocuğum hariç diğerlerine gıcık oluyorum. Bir misafirliğe gittik mi kafamı 2 dk başka yöne ceviremiyorum gözüne parmak sokan mi ararsın elinden oyuncak alıp kaçan mi sevcem sevcem diye kulağının dibinde çığlık atan mı... Ama bunlar çocukların suçu mu? Hayır çocuk sonuçta onlarda kendi annelerinin yavrusu. Ama bu sinirlenmeme engel mi? Değil :KK12: ben de ağlamaya dayanamıyorum. İhtiyaçlarını ağlamadan zamanında karşılıyorum çok az ağlıyor o yüzden. Ama misafirlige gittik mi (evet derdim misafirlik 🤣) gözlerinden uyku akan çocuğu uyutuyorum diye laf ediyorlar neden uykusu gelince ağlarmış.. Ben de bırakıyorum o zaman ağlasın o bana uyutma diyen kimse onun kucagina bırakıyorum al sustur şimdi diye. Eğer siz de kendi düzeninizi kurabilirseniz biraz da sansliysaniz evdeyken sakin olan bir bebeğiniz olabilir ama dışarıda başkalarının yanında bu pek geçerli olmuyor verdiğim örnek gibi bir sürü durum yaşanıyor sakin bebeği delirtiyorlar 😀

Ay çok güldüm bi şey anlatcam. Geçen bi arkadasım geldi bebeği 40 günlük. Annemlerde oturuyoruz annemin bi komsusu var babam ona zaten hep b**yedibaşı der her şeyi biliyo çünkü 😂 neyse çocuk da nası sakin nası huzurlu emdi annesini uyuyo koltukta yüzü koltuga dönük. Bu kadın geldi çevirin çocugu cevirin diye. Neden xx teyze uyuyo ne güzel diyoruz yok yan cevirin diyo yüzü buraya baksın. Arkadasım da çok naziktir tamam dedi çevirdi. Sonra uyandı cocuk emdi gazını çıkardı arkadasım benin kucagımda duruyo uslu uslu. Getir getir ver bana gazı var onun dedi. Yok x teyze çıkardık zaten sakin baksana diyoruz yok gazı var dedi aldı çocugu kusturana kadar ovdu. Yahu cocuk sakin bi bırak duruyo işte. Yok. E sonra çocuk ağlamaya başlayınca ay benim çocuklar okuldan gelecek diye kalktı gitti
 
kendi halinde bir çocuğa sinir olduğunuzu sanmıyorum. büyük ihtimalle huzursuz çocuklar sizin huzurunuzu kaçıyordur. kendi eksiklerimizi pek sorgulamadığımız için kendi çocuğunuza böyle hissetmezsiniz. ben bir şeyleri ağlayarak yaptıran çocukların hiçbir suçu olmadığını düşünüyorum. hep de aynı örneği veririm. sigara içmek için ağlayıp kendini parçalasa içirir misin? hayır. demek ki çocuk istediğini yaptırmıyor. sen yapmasına izin veriyorsun.
 
Daha ilginç bir şey söyleyeyim, çok çocuk istemişimdir hep :) yani öyle 1-2 tane de değil 4 tane olsun mesela :) ya aslında neşeli biriyim soğuk değilim ama şımarık çocuklar olduğundan mıdır nedir etrafımda hep o yüzden gıcık oluyorum sanırım. Ayrıca kedim var ona karşı çok anaç biriyim ondan da cesaretlendim. Kendi çocuğumu da severim gibi, burada böyle kişiler de varmış yukarıda yazdılar mesela başka çocukları sevmeyip kendininkini sevenler.
Şimdi ben de 2 ve 3. Çocuğu arka arkaya istiyorum :)) birlikte büyüsün gitsinle ohh miss.. oğlum bir fikir sunuyor mesela ya da bir konu hakkında akıl yürütüyor bayılıyorum. Ama biraz kuralcı bir anne olabilirim. Anaç olan kız kardeşim hayatında çocuğu öncelikli tutar hep. Hatta bugün kahvaltıya gittik çocuk arabada uyuyakaldı diye arabada yarım saat arabada çocuğu bekledi. Ben aslaaaa asla asla yapamam. Onu hep kendime uydurdum. Ha hastadır ayrı ama normal şartlarda bu duruma uyum saglayacaksin oğlum modunda oldum. Bilemiyorum halimden memnunum :)) şükür aklı başında gittiği yerde sözümü dinleyen benim de sözüne fikrine çok kıymet verdiğim bir çocuğum oldu. Bazen aşırı sevmek çocuklara zarar veriyor. Disiplin sorunu ortaya çıkıyor. Benim çocuktaki yaramazlık kimsede yok ama kendine hareketli kimseye ve kimsenin esyasina zarar verme durumu yok sukur. Gözüm de hep üstündedir...
 
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Ben de gıcık olurdum, hala olurum. Bütün çocukları şımarık ağlayan söz dinlemeyen olarak genellemiştim çünkü çevremde bu çocuklar çoğunluktaydı hatta nerdeyse hepsi böyleydi. Ben nasıl bakar büyütürüm derken 2 oğlum var şimdi. 3. Bebeğim yolda. Eğer gerçekten tutarlı ve kararlı olursanız çocuk yetiştirmek öyle çok da zor değil bu biraz da sizin elinizde. Inanın kolay olan boşvermek. Yani korkunuz bu mu yanlış mı anladım?
 
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Benim annem de böyle hele çirkin çocuğu hiç sevmez çocuklara öyle bi yakınlığı yok alıp çok fazla sevmez bile . Bizi yetiştirirken çok sevdi ama çokta dövdü. Kendi çocuğunu elbette çok seversin ama psikolojin böyleyken maalesef senin de çocuğunu dövecek olabilmen ihtimali geliyor aklıma . Bir psikoloğa gitmeni öneririm .
 
herkes anne olmalı diye bir kural yok, içgüdüsel bir durum bu.
ben de bebeklere bayılırım mesela.
hamile kalmadan önce bu konu üzerinde düşünseniz daha yerli olurmuş
dilerim iyi bir anne olursunuz.
 
Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.

Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.

Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Ayni ben:KK70::KK70:
3 bucuk aylik anneyim. Kendi cocugumu cok seviyorum tabiki. Hala arada diger cocuklara gicik oluyorum ama eskisi kadar cok degil

Ben de kendi cocugumu hic sevemicem saniyordum ama hic oyle degil. Cok seviceksin emin ol:anneadayı::KK200:
 
ben de sevmiyorum çocuğum olsun istemiyorum. allah benden alsın çocuk isteyenlere versin diye dua ediyorum hep.
 
profilinde psikolog yazıyor kendi kendine bile atlatabilirsin bu durumu...
Bilinc altına olumlamalar gönder sürekli cocukları cok seviyorum ve kendi cocugumu daha cok seviyorum bende cocuktum bende mızmızdım herseyi güzellikle atlatacam gibi gibi... 😇
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X