çocukları sevemiyorum

Bir insanin kalbi cocukla olculmuyor haberin olsun :)
 
Insallah saka yapiyorsunuzdur zira boyle bir yorumu ciddi ciddi yazmis olamazsiniz...Allah isteyen herkese versin ama istemeyenlere de karismayin allah askina ya sevmiyorsa sevmiyordur herkes cocuk dogurmak zorunda mi?!
O cocuklari sevemiyor,ben de cocuklari sevemeyenleri!
Tercih!
 
Vay be :) Sevmediğiniz bir şeyin yokluğuyla sınanmaktan korkuyorsunuz.... Acayip! Çocuk gözlerine bakın bolbol; öğrenecek çok şeyiniz var...
Evet ama insanın kendi çocuğu başkadır değil mi? Hiç bir anne ne kadar çocukları severse sevsin kendi öz evladını sevdiğini kadar başkasının çocuğunu sevemez.
 
Konu sahibine katiliyorum. Benim de bazen cocuklara tahammul edemedigim zamanlar oluyor ama bu beni otomatik olarak kotu bir insan yapmiyor. Ya da ilerde cocuk istemeyecgim anlamina da gelmiyor.Ayrica "cocuk sevmiyorum" ve cocuk "dogurmak istemiyorum" ayni sey degil.
Çocuk sevmiyorum diye bu kendi çocuğumu sevmiyeceğim anlamına gelmez. Ben de annelik güdüsünü tatmak istiyorum heralde.
 
10 yaşındayken yeğenim oldu günbegün birlikteydik diyebilirim tamam bebekken çok sevdim onu ama sonrası tahammüzlük oldu benim için. Çocuk gelişimi okudum 2 yıl staj gördüm anaokulunda ve gördüm ki çocukların seslerine şımarıklarına katlanamıyorum.Yani heralde etken bunlar diye düşünüyorum.
 
Ortalama bir insan kendi çocuğunu tabii ki sever. Başkalarının çocuklarını sevmeyen insana doğurma, kendini kısırlaştır demek nasıl bir üsluptur gözlerime inanamadım. Ayrıca kimin ne haddinedir çocuk sevmeyene böyle bir şey demek.
Ben de eğitiminde duygusal ve zihinsel olarak özen gösterilmeyen, kısaca sokağa salınmaya aday çocukları sevmiyorum, çok tatlı da olsalar sempati besleyemiyorum. Ama aile tarafından iyi iletişim kurulmuş, sosyal yönü iyi eğitilmiş zeki akıllı çocukları seviyorum.
 
Duygularimin tercumani oldunuz
 
Bu şekilde düşünmen çok güzel anne olacaksın bundan emin ol
 
Neden herkes bu kadar tepki vermiş anlayamadım. Bende bebekleri çok severim ama büyüdüklerinde eski sevimlilikleri gidiyor. Ama kendi çocuğum olsa bana her hali güzel gelir annelik duygusu başka konu sahibinin söyledi şey başka.
 
Cocuk sevmemek kotu bir sey mi? Konu sahibi kotu bir sey bile soylemedi ama yazdiginiz seye bakin yahu...
Teşekkür ederim canım bende bu baskıları anlayamıyorum artık gerçekten.Bir toplumda hepimiz aynı mı düşünmek zorundayız.Eğer başka bir fikrimiz varsa ki bu pek mümkün olmuyor hemen bir dışlama ,yargılama,üstüne gitmek olmak zorunda mı. Tabikide fikirlerimizi paylaşalım birbirimizi kırmayalım ben bunun için açmamıştım konuyu
 
Cocuk sevmemek kotu bir sey mi? Konu sahibi kotu bir sey bile soylemedi ama yazdiginiz seye bakin yahu...
Çocuk sevmek herkesin içinden gelmez.İlla seveceksin diye bir kaide de yok.Ben de sevgi böceği değilim.Çocuk sevmeyenlerin çocuk sahibi olmaması görüşündeyim.Çocuklar Dünyanın en masum varlıkları.Yaramaz veya şımarık olmaları bu gerçeği değiştirmiyor.Keza burda bas bas çocuk sevmiyorum diyenlerin kendi çocukluklarını , ergenliklerini imkanım olsada izletebilseydim.Çocukların değer gördüğü bir toplumun daha iyi olacağını hepimiz biliyoruz bu son cümlemi kimse alınmasın üzerine genel yazıyorum.
 
Demek istedigim,o masumları sevmeyen kalp,baska neyi seviyorsa sevsin,bostur benim icin, sizin icin degildir.Saygı duyarım.
Ayy icimi daralttiniz yeter. Dunyada daha masum bisey mi kalmista, masummusta bilmem ne... katillerde bebekti, hırsızlarda bebekti, tecavuzculerde masum birer bebekti. Dunyadaki beddualar ettigimiz butun kotu insanlarda BEBEKTI. Sirf 10-15 yil masum kaliyor (belki daha bile az) diye dunyanin masumu ilan edip abartmayin ya. Sanki buyumuyorlar gibi konusmuyor musunuz hasta oluyorum.
 
Ben şunu anlayamıyorum. Pırasa sevmem desem "aa tabi olabilir" deyip geçecek insanlar bebek sevmem deyince birden coşuyorlar. Anneliğe saygım sonsuz ama Allah aşkına çok çok büyük anlamlar yüklemeyin. Ne herkes anne olmak zorunda ne de çocuk sevmek.
 
Herkesin fikri kendine.konu sahibesi de icinden gecenleri soylemis sadece.gercektem cocuk sahibibolunca da sevemeyecegini dusunuyosan Allah askina dogurma ya.sonra sokakta askinti olan aşk ugruna insan harcayan ilgisiz buyumus ilgiye ve sevgiye ac insanlar yetismesini istemeyiz.bebek ilgiyle cocuk sevgiyle buyur sonuc olarak.
 

O kadar da masum değiller. Gayet zekice onlarda işlerini görüyorlar. Sizin çevrenizdeki çocuklar biraz saf sanırım. Daha iki yaşında ağlayarak her tür işlerini görmeyi öğrenirler, üç yaşında kıskanıp birbirlerinin kafasına kova indirenini gördüm, hatta kasıtlı olarak annesi arkasını döndü mü bir tane geçiren çocuğu gördü bu gözler, annesi canı acıyor diye sakin sakin yaptığını yanlışlığını anlattığında gayet gaddarca sevmiyorum ben bunu işte acısın diye bağıranı bilirim.
Benim yeğenim sırf diğer kız bebeklerden farklı diye sen çok çirkinsiiin diye bebeğini alıp diğer odalara atar resmen işkence ederdi. Bir kuzenim erkek kardeş istemezdi beş yaşındaydı, çocuğu gece yatmadan yanına gider gece uyuma bence pipini kesip seni kız yapıcam hep kız kardeş isterdim der çocuğu ağlatırdı. Çocukcağız korkudan annesine de söyleyemezdi.
Yada ilkokulda biraz pis olduğundan koktuğundan dışlardık ne yazık ki.. Şimdiki aklımla yapmazdım ama o zaman o çocuğa neler ettik, 7 yaşındaydık çocuğu dışlardık dalga geçerdik. O kadar da masum değilmişiz. Siz de gözlemlemişsinizdir üç çocuk bir araya gelsin farklı olanla dalga geçer, kötü davranır, iter kakar.
Hatta sineklerin tanrısı kitabında ıssız bir adadaki çocukların nasıl lider olmak için vahşileştiğini anlatır. Aklımız ermeye başladığından itibaren o kadar da masum olmuyoruz.

Ayrıca çocuklar sırf bizim yavru halimiz diye kutsal anlamlar yüklemiyorum diye de bu kadar nefret sözlerini hak etmiyorum. Kimsenin çocuğunu sevimli bulmak beni daha vicdanlı daha güzel insan falan yapmıyor. Ben çocuklardan nefret ediyorum hepsini keselim demiyorum. Hepsi iyi bakılsa keşke, hepsi anne ve babasıyla mutlu büyüseler ve güzel insanlar olsalar keşke çocuk hatta hiç bir canlının canı acısın zarar görsün istemem ben. Sadece çocukları sevmiyorum. Şımarık, gürültücü geliyorlar, bebekleri ağızlarından akan sıvı, ıslak ellerini sevmiyorum, çocukların gürültücülüğünü de... Uzak durmayı tercih ederim o kadar. Çocuklardan nefret etmiyorum yani sadece dip dibe olmayı tercih etmem, sokakta milletin çocuğuna laf atıp sevmem mıncıklamam...
 
Bir zamanlar, hepimiz sevgiye sevkate doymayan, bazen yaramaz, bazen şımarık, bazen sevimli bazen bogulasi..oyundan başka bisey dysunmeyen küçük insanlardık..unuttunuz mu bayanlar.. Onlar çocuk adı ustunde, çocuk ne yapsa yeridir.. Onlar bizim geleceğimiz..
Anne olmak istemeyenleri anlarim, ama biz annelere çok görev dusuyor..Allah yüzümüzu kara çıkarmasın..
 
Yahu çocuktan canavar gibi bahsetmissin.. Yazık yazık se n anneni hiç uzmedin.. Hiç sinir ini kontrol edemedigin için vurmadin, elini isirmadin..bu oyuncağı istiyorum diye tutturmadin zaten..ağzından salyada akmadi bebekken, seni koydukları yerde uç gün kıpırdamadan duruyordun, çitin çıkmıyordu..
Degilmi arkadaşım.. Senin tezi uygularsak ayrıca insanlığın bitmesi lazım..
 

E ben de bunları yaşadım evet. Beni annem ve babam sevdi ama sokaktaki kadınlar sevmedi, hatta söyleyen de oldu belki ne şımarık diye. Yada içinden geçiren de oldu aman ne kötü huylu bir çocuk diye normal olarak.
Ben de bunu diyorum. Sizin kendi çocuğunuzu, yeğeninizi, torununuzu sevin, sevimli gelsin size, ama herkes sizin çocuğunuzu sevmek zorunda değil sevmediler diye vicdansız insan olmuyor. Benim çocukluğum da dahil olmak üzere kimse ay ne kutsal canlı en masum canlı demesin, mecbursun seveceksin masum o diye baskı kurmasın.
Netice de o kadar masum değiliz, yavruyduk büyüdük insan olduk bu kadar basit bir şey. Aşırı anlamlar sevgiler yüklemeyelim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…