çocuksuz ve düzensizlerdenim
ani misafir kabul edebilenlere gıpta ile bakıyorum.
bana bir keresinde öyle ani gelmişti bi arkadaş
yakınızda değilizde
ramazan ayı. salmışım işleri. ous o akşam iftarda yok. ev bilmem kaç çocuk tepinmiş gibi darmandağın. bende uyuyorum. oruçluyum çünkü nasıl iş yapayım
zili çalmaya başladı arkadaş, uyandım ama uyanmamış duymamış gibi yapmaya çalışıyorum
kaç defa çaldı zili
baktıki açmıyorum kapıyı yumruklamaya başladı
bir felaket oldu sandım çok korktum ama eve girmesi daha büyük felaket olacağı için yine açmadım
üst kata çıktı, ev sahibimize soruyor alt komşunuz niye kapıyı açmıyor dedi
komşuda ya ramazan ayı nereye gidecek evdedir çal sen diyor
bu geldi ismimi sesli sesli söyleye söyle zili çalıyor, tekmeliyor kapıyı
tabi ben bu arada evi alel acele baya bi toparladım, mutfağın tezgahını sildim, oturma odamı gözden geçirdim, holü ıslak mendille üstten sildim falan
dışardan hala aç kapıyıı aaçç diyor
belki yarım saat kapıyı açmam için bekledi
neyse açtım kapıyı, iftara geldim sana, niye açmıyorsun kapıyı diyor
heyyarappimm
hemen mutfağa girdi, ohooo sen hiçbirşey yapmamışsın hadi başlayalım dedi
ezan okundu, yemekleri hazırladık falan
hadi dedim oturalım
e ous gelmiycekmi diyor, yoo dedim akşama yok işi varmış
e dedi ben kocan gelcek sandım dedi
yok yanlış sanmışsın, kapıma dayanmadan sorsan derdim ben sana dedim, boşuna gelmezdin dedim.
odaya geçtik çay falan demledik
benim arkimin düğünü var, bak sana kumaş getirdim pırıltılı bir kumaş, bana şöyle sırtı açık seksi bir bluz diksene dedi
olur dedim
aldım kumaşı, mendil kadar kumaş zaten
dikicem ben bunu tamam dedim
birkaç defa aradı diktinmi gelip alayım dedi
yok dedim henüz başlayamadım
sonra kumaşı kaybettim zatten, o da bir daha aramadı. bu da böyle bir anımdır