en yakını ile yaklaşık 800km var aramizda.Peki ablalarını haklı görürken sizi kırıyor mu?
Galiba yakın oturuyorsunuz keşke biraz uzaklaşsanız.
Benim babamda ablalarına çok düşkündür. Hatta bir kere annem ve ablaları biraz atıştı diye annemle 15 gün konuşmamıştı.
Bu erkekler böyle saçmalar işte. Kendi ailesi olduğunu idrak edemiyorlar.
Konustum bunu.Eşinize söyleyin eğer samimi olsalardı benden özür dilersiler ozuru bırak ben üzgünüm vs de aynı şeye çıkar ama bunu yapmiyolar.siz de tıpkı bana yazdığınız şeyleri eşinize söyleyin ben de sizin gibi düşünüyorum kim olursa olsun eşimin haksız üzerine gidildiğini görsem kesinlikle müdahale ederdim eşinizin dengeyi kurması lazım. Eğer eşinizle konusamiyorsaniz yazın ama suçlayıcı olmasın daha çok senin bu davranışın bana kendimi böyle hissettiriyo ben seni herkese karşı savunup koruyabilirdim gibi
ne güzel anlattınız. Siz de sağlıkla büyütün insaallahünlülerin çoğundan pişman olduklarını duydum...hatta çocuğu olmayan bir akrabamız, çocuğum olsun, doğurayım, sesini duyayım Allah o an canımıda alsa olur derdi...çocuk büyütmek gerçekten çok zor, ama okadarda güzel bir duyguki
o zorluk bile göze görünmez...çocuk olduktan sonra, daha önce hayatımın hiç anlamı yokmuş gibi geldi bana....hayatta
karşılık beklemeden verilen en güzel sevgi...ne anne ne baba nede eş sevgisine benzemeyen bir sevgi...onun kokusunu kokladığında, tümmm dertlerini unutuyorsun...Allah isteyen herkese nasip etsin...
ben de çocuk istemiyorum çocuklarııı çok ama çok seviyorum hatta en sevdiğim misafir çocuklu misafir komşunun çocukları alıp evde severim oynarım ama iş annelik düşüncesine gelince korkuyorum sorumluluktan ona yetememekten, çalışıyorum çocuk olursa kim bakacak derdinden, iyi anne olacakmıyım falan çok düşünüyorum ve çocuk yapma fikrinden uzaklaşıyorummerhaba arkadaşlar.
sıcağı sıcağına bir tartışmanın ardından yazıyorum maalesef. Inşallah anlatabilirim.
görümcelerimle hiç anlaşamadım. Onlar yüzünden boşanmaya kalktim yine barıştık. Aslında onlar yüzünden değil, eşim olacak şahsın onlara olan zaafı yüzünden.
6 yıllık evliyiz. Son 3 yıldır gerçekten çok iyiydik. Tek anlaşamadığımız konu görümceler. Yani anlasamadigim dediysem öyle sac başa girmiyoruz. Ama sürekli bir laflar, kusmeler, karşılıklı eşime konuşmalar. Arada da kaliyor onu da anlıyorum ama yok yani olmuyor. Yapamıyorum.
bu son zamanlarda gerçekten çocuk istiyorduk. Zaten eşim 6 yıldır istiyor deli gibi. Ben de istiyorum şuan. Allah ın hikmeti zaten olmuyor da.
şuan düşündüm de çocuk yapmak isteğimden vazgeçtim. Öyle erteleme falan değil, ciddi ciddi hala 6 yıldır bu konuda benim tarafimdan bakamayan adama kesinlikle cocuk yapmak istemiyorum. Belki uzun uzun dusunulecek bir konu.
Ama hayatini çocuksuz devam ettirenler yok mu?
kadındaki çocuk isteği zamanla geçmez mi?
benim gibi kimse var mi?
yaşını başını almış çocuksuz kişiler pişman mi?
şahsi olarak anne olma isteğim gitmedi bence.Bunu gerçekten isteyip istemediğinize karar verin bence önce eşinizden ve yaşanılan huzursuzluktan dolayimi istemiyorsunz yoksa şahsi olarak anne olmak isteğimi gitti icinzden böyle yaşayan bı çok insan var sebebi önemli Gülse Birsel mesela sanırım uzun yıllardır evli ama anne olamam ben deyip asla çocuk yapmamaya karar vermiş eşiyle ortak kararı mutluda bı evlilikleri var bunu iki tarafında isteyip kabullenmesi gerekir eşiniz cokk istiyor siz istemiyorsanz zaten olmaz evlilik yürümez eşinizle konuşup ölçün birlikte mutlu oluruz sen istemiyorsan bende istemek derse ne ala tam tersi olursa o zaman kendinizle bı oturup konusun ve kararınızı verin. Yaşadıklarınz etkiliyor olabilir kararınızı sonra annelik duygusu bi anda gelebilir ve geç olabilir.
ay yok ben senin gibi de değilim o kadar aşırı çocuk sevgisi de yok icimde. Ama yani 6 yıl oldu, hayat hep aynı. Artık aile olma duygusunu yaşamak için çocuğum olmasını ama hevesimi kursağımda bıraktılar maalesefben de çocuk istemiyorum çocuklarııı çok ama çok seviyorum hatta en sevdiğim misafir çocuklu misafir komşunun çocukları alıp evde severim oynarım ama iş annelik düşüncesine gelince korkuyorum sorumluluktan ona yetememekten, çalışıyorum çocuk olursa kim bakacak derdinden, iyi anne olacakmıyım falan çok düşünüyorum ve çocuk yapma fikrinden uzaklaşıyorum
Affettim ama artık görüşmek istemiyorum o zaman diyin madem kendi hatalarını anlamıyorlar ben aptal değilim sürekli aynı üzüntüleri yaşamak için aynı muameleye maruz kalmak için goruseyim diyin. Eğer arayı bulmak istiyorsa onlarla sizinde orada olduğunuz ortamda konuşsun o benim eşim ve madem sizde uzuldunuz bunların tekrar yaşanmasını istemiyorum esiminde üzülmesini istemiyorum desin ya da buna benzer şeyler . Sizin olmadığınız bi ortamda konuşması bişey ifade etmez .Konustum bunu.
Kendimi tam olarak anlattığına gerçek inanıyorum.
Ama bu konuyu anlamamakta ısrar ediyor.
Zaten görüşmek istemiyorsun bahane ediyorsun diyor.
Ben 28 yaşındayım 70 yaşında anneanne affediciligi bekliyor benden.
Anlaşamadığımız şey de bu zaten.
olay olunca direkt gidip niye uğraşıyorsunuz, ne yapıyor size bu kız. Yapmayın etmeyin dedi. Sonra ondan özürler, hep minel yanlış anladılar vs. Günlerce konuşuldu. Kimse beni ne aradı ne bir mesaj atti. Şimdi gelmiş karşıma abartıyorsun buyutuyorsun diyor. Gel de sinirlenme. Kusura bakmayın çok yazdim sizeAffettim ama artık görüşmek istemiyorum o zaman diyin madem kendi hatalarını anlamıyorlar ben aptal değilim sürekli aynı üzüntüleri yaşamak için aynı muameleye maruz kalmak için goruseyim diyin. Eğer arayı bulmak istiyorsa onlarla sizinde orada olduğunuz ortamda konuşsun o benim eşim ve madem sizde uzuldunuz bunların tekrar yaşanmasını istemiyorum esiminde üzülmesini istemiyorum desin ya da buna benzer şeyler . Sizin olmadığınız bi ortamda konuşması bişey ifade etmez .
ama konu başlığını görünce oh be dedim kendimi tek sanıyordum çünkü çocuk fikrinden uzaklaştıkça kendimi suçlu görüyordum falanay yok ben senin gibi de değilim o kadar aşırı çocuk sevgisi de yok icimde. Ama yani 6 yıl oldu, hayat hep aynı. Artık aile olma duygusunu yaşamak için çocuğum olmasını ama hevesimi kursağımda bıraktılar maalesef
olay olunca direkt gidip niye uğraşıyorsunuz, ne yapıyor size bu kız. Yapmayın etmeyin dedi. Sonra ondan özürler, hep minel yanlış anladılar vs. Günlerce konuşuldu. Kimse beni ne aradı ne bir mesaj atti. Şimdi gelmiş karşıma abartıyorsun buyutuyorsun diyor. Gel de sinirlenme. Kusura bakmayın çok yazdim size
çok teşekkür ediyorum.Rica ederim platformun amacı bu paylaşmak fikir almak.insallah cozersiniz
Eşiniz ondan özür diledikleri için sorunun çözüldüğünü düşünüyor öyleyse senden özür dilediler benden değil ben hatalarını anladıklarını düşünmüyorum diyin ya da hiç bişey olmamış gibi devam edin boyleleri tekrar kesinlikle yapar o zaman eşinize işte demek istediğim buydu dersiniz çünkü bazen eşlere laf anlatmak deveye hendek anlatmaktan daha zor oluyor.
2 üniversite okumuşsunuz ama bu sizi sığ düşüncelerinizden arındıramamış malesef.. Tıpkı sizin gibi insanlar işte konu sahibinin bahsettiği tiplemelerBizde oturmuyoruz?! Ben iki cocuklu bayanim hem calisiyorum ve 2 Üniversitenin sonuna geldim sükür bir dönem kaldi. Bunun cocukla bir alakasi yok. Bizde calisiyoruz. Ben görüsümü diyorum cocuk hic birsey icin engel degil... olmuyordur
Kimse yoğurdum kara demez. Maalesef bu saf erkekler anne ,baba veya kardeş ile alakalı eleştiri yapınca kendi üstüne alınıyor.2 yildir deniyoruz.
yani öyle ölüp bitmiyorum çocuk için. Bir defa doktora gittik sadece. Sanırım bir tedavi gerekiyor.6.ayda başlamayı düşünüyorduk.
konu görümcelerim değil tam olarak. Yani kocam onlar ne derseler ne yapsalar kıyısından köşesinden haklı çıkaracak bir taraf buluyor.
deminki kavganın da konusu şu; taa 8 ay önce beni çok üzdüler. Onla ilgili konu açıldı. O zaman arkamda olan adam, ama sen de şunu şunu deseydin, yapsaydın. Onlar art niyetli değil safliklarindan yapıyorlar demeye başladı. Benden 18 yaş büyük kadın yazık saf anlamıyor sen anlatsaydın ona diye diye beni deli etti. Kavgaya dönüştü olay.
evliliğim garip bir işe dönüştü.Olabilir tabi ki ama kocaya veya görümceye sebep çocuktan feragat etmek doğru değil bence
Evliliğiniz kötüyse, sonunu görmüyorsanız başka evlilik yapıp ondan çocuk sahibi olun naçizane fikrim
bu biraz sırf inattan başkaları yüzünden kendim ve eşimi cezalandırmak gibi oluyor. Bugün daha iyi idrak edebiliyorum ama bilmiyorum kafam çok karisikSevgiliMinel00 bu kararlar bi anlık sinirle verilecek kararlar değil. Çocuksuz hayat olur (bakınız bizimki) olmasına ama bu karar eşle beraber oturup çok etraflıca tartışılır konuşulur öyle alınır bana kalırsa.. Pire için yorgan yakmayın derim..
aynen öyle.Kimse yoğurdum kara demez. Maalesef bu saf erkekler anne ,baba veya kardeş ile alakalı eleştiri yapınca kendi üstüne alınıyor.
Ben kimseye cocuk istemiyorum diyenlere inanmiyorum mesela... siz kendinizde yaziyorsunuz dogal yolla olmuyor tüp bebek icinde maddi imkaniniz yoktu. Allah herkese bir evlat nasip etsin. Evin nesesidit cocuk. Iyi gez bas basa tozda nereye kadar? yaslaninca bir kapini calan evlat torun olmayinca hepsi bos geliyor bana.
Yok 10-20 yillik evliyizde cocuk istemiyoruz diyenlere bizim toplumuzda ben sahsen inanmiyorum. cocuklari olmuyor ilk aklima gelen bu...
Önce kendine zaman verip bi süre daha düşünmeni hala aynı fikirdeysen bu konuyu eşinle konuşmanı öneririm. Evlilik iyi gitmiyorsa da sadece çocuk yapmamayı değil boşanmanı öneririm.bu biraz sırf inattan başkaları yüzünden kendim ve eşimi cezalandırmak gibi oluyor. Bugün daha iyi idrak edebiliyorum ama bilmiyorum kafam çok karisik
önceki mesajlarda da defalarca yazdım aslında.Önce kendine zaman verip bi süre daha düşünmeni hala aynı fikirdeysen bu konuyu eşinle konuşmanı öneririm. Evlilik iyi gitmiyorsa da sadece çocuk yapmamayı değil boşanmanı öneririm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?