Eşimde anne psikolojisinden farklı olarak küçük anlamaz o kalsa problem olmaz ama büyük kardeşini götürmezsek anladığı için etkilenir diyor. Ki bugün çocuk gelişimci bir arkadaşımlada konuştuk hak verdi eşime . Küçüğü götüreceksenizde büyüğün bundan ömür boyu haberi olmamalı diye söyledi fotoğraflarınızda bile görmemeli dedi ki bu mümkün mübence büyük çocuk 5 gün ayrı kalmaya dayanabilmeli onun için yeni oyuncaklar gezi planı günlük aktiviteler ayarlayıp öyle giderdiniz küçüğü yanınızda götürmeniz en mantıklısı olur eşinizin düşüncesi saçma geldi bana ya büyük de gelir ya ikisi de gelmez diye sonuçta bebek anneye bağımlı şu anda
ben çevremde gördüğümü söylüyorum. Çok fazla hırçın, şiddet yanlısı, ağlamayı silah olarak kullanan çocuk var. Ben benimki süper demiyorum demem de ama en azından etrafını rahatsız etmez. Ya parkta o sana vurduysa sen de ona vur diyen babalar var. Hatta birini kızımı okuldan alırken okulda gördüm şok oldum. Konu bu değildi zaten konu her şeyi psikolojiye bağlamanız. Ben ki rahat bir anneyimdir ama bu yaştaki çocuğu bırakmazdım ama konu Sahibi belli gidecek ona göre yorum yapılıp bilinçsiz anneye kadar vurmaya gerek yok.="damdan, post: 45289020, member: 370851"]Belki belki de o çocukların annesi
Umursamamıştır
Ben umursayan çocuğum da Park'ta sıra bekler
Bilmediğimiz veriler ile çıkarım yapamayız ki
Ben çocuklarımı ayırmam ,umarım Allah ayırmamı gerektirecek ciddi bir durumlada sınamaz beni. Sizin kaç çocuğunuz var bilmiyorum ama şu anda onların yaşları farklı ve ihtiyaçları da farklı. Tabiki ikisi de her zaman ana baba yanında olmalı ama böyle özel bir durumda ihtiyaçlarda göz önünde bulundurulmalıBuyugunu birakip kucuk cocugu goturmeyi teklif etmeniz cok aci umarim ilerdede boyle ayrimlara girmezsiniz neyseki esiniz kabul etmemis zaten.
bizim de bozuluyordu belki de biz bilmiyorduk.
ben çevremde dikkat ediyorum, genelde insanlar çocukluk anılarından çok etkilenmiş oluyorlar. Özellikle eşimde çok daha yakından gözlemlediğim kadarıyla çocukluğunda yaşadığı ufacık bir olayın hayatına etkisinin çok olduğu bir çok hikayesi var.
o bilmese de harcının çocuklukta karıldığına ben eminim, elbette sonradan da kişiliğinde çok değişiklikler yaşıyor insan, ama çocukluğundakiler hep taze.
Sanırım şundan dolayı, (bilimsel yönünü bilmiyorum, düşününce ben bunu buldum sadece) insan beyni boşken, tüm anılarını en yakın yerlere yerleştiriyor, sonra anılar geldikçe bağlarını kuruyor ama sonradan gelenler hep daha uzak yerelere yerleştiriliyor, dolayısıyla bir şey aradığınızda beyninizde istemsiz de olsa ilk çocuklukta yaşadıklarınıza ulaşıyorsunuz. elbette anıların üzerine yazılabilir ama çok etkili olanlara bağlı bir çok anı olduğundan, onların üzerine yazmak pek mümkün değildir.
of anlatamadım, ben bunun üzerine bayağıdır düşünüyorum da, toparlayamadım düşüncelerimi.
ama net olarak şunu diyim, bizde sorun yok, şimdiki çocuklar şımarık fikrine pek katılmıyorum.
keşke biz de daha bilinçli yetiştirilseydik.
İnanın gitmek benim de aklımda yoktu hatta ilk başta eşim tek kendini bildirdi. Ama sonra düşününce bu fırsat bir daha olmaz. Bu geziyi ben tatil olarak görmüyorum kesinlikle çok yorucu eziyetli stresli bir yolculuk olacak ama orda eşimin kariyerinde yardımcı olacak ilerde bana kolaylık sağlayacak protokol anlamında bir takım tecrübeler edineceğim. Şimdi bunlar bir yana çocuklarım bir yana bu yüzden de vicdanımla savaşıyorum işteSakın gitmeyin. Bebek depresyonu diye bir kavram var pedagojide. Isterseniz araştırın. Ben bırakın bir haftayi bir gün bile bırakmak istemem hic kimseye. Kendiniz bilirsiniz tanii ki fikrimizi söylüyoruz. Çocuk şu an size muhtaç, üstelik emiyor. Aranizdaki bağ, belkide geri dönüşümsüz zedelenecek ve kimseye güvenemeyenbir birey yetişecek. Gündüzleri, geceleri kokunuzu özleyecek o minik yavru. Geri geleceginizi nerden bilecek. Bilebilse bile cok fazla 5 gün. Bırakın esiniz gitsin.
Bu soruyu bile soramam inanin ben. Gitmeyin derim.
İnanın gitmek benim de aklımda yoktu hatta ilk başta eşim tek kendini bildirdi. Ama sonra düşününce bu fırsat bir daha olmaz. Bu geziyi ben tatil olarak görmüyorum kesinlikle çok yorucu eziyetli stresli bir yolculuk olacak ama orda eşimin kariyerinde yardımcı olacak ilerde bana kolaylık sağlayacak protokol anlamında bir takım tecrübeler edineceğim. Şimdi bunlar bir yana çocuklarım bir yana bu yüzden de vicdanımla savaşıyorum işte
herkes kendini çocuğunu tanıyarak karar veriyor. Benim büyük oğlumun özgüveni gayet yerinde sosyal babanneye sabahtan akşama kadar bile bıraksam öperek uğurlar karşılar. Mesela tam tersi bensiz duramayan bir çocuk olsa bu durum kararımı farklı etkilerdi. Ki bireysel bir gezi planlıyor olsak buna rağmen yanımıza alırdık çocuklarıda
Buraya yazana kadar gitme fikrine daha yakındım ama yorumlar ve bugün konuştuğum çocuk gelişimci arkadaşım darmadağın etti düşüncelerimi şimdi daha kararsızım :)W whitequeenn ee karar verebildin mi :)
Hic cocugum yok ama ihtiyaclari ne anlayabiliyorum.Ben size yaninizda olmalida demek istemedim aslinda buyuk kalsin kucukle gidelim fikrinizi adaletsiz buldum ileride dusunsenize fotograflar anilar ama buyuk cocuk yok.Ben çocuklarımı ayırmam ,umarım Allah ayırmamı gerektirecek ciddi bir durumlada sınamaz beni. Sizin kaç çocuğunuz var bilmiyorum ama şu anda onların yaşları farklı ve ihtiyaçları da farklı. Tabiki ikisi de her zaman ana baba yanında olmalı ama böyle özel bir durumda ihtiyaçlarda göz önünde bulundurulmalı
Verdiğiniz örnek için sizede çok teşekkür ederimBen olsam giderdim. Zatençocuklar emin ellerde olacaklar. Sizin açınızdan bir sıkıntı olmayacak. Sütünüzün devamlılığı için pompa götürüp beş gün boyunca sağabilirsiniz. zaten o dönem 11 aylık olacakmış. devam sütüyle idare edebilir. Ben antibiyotik teadvisi gördüğüm için beş aylık bebeğimi emzirememiştim beş gün boyunca. Devam sütü verdik o ara.
Beş gün kısa bir süre. Bu fırsat da ele geçer mi bilmiyorum. Sonra ömür boyu içinizde kalması da var hani.
Çocuk gelişiminde bazı dönemeçler var 1 yaş 2 yaş civarı vs gibi , bırakmak ikisini de farklı şekillerde etkileyip farklı izler bırakacak. Her ikisinide götürme şansım yok gibi nerdeyseHic cocugum yok ama ihtiyaclari ne anlayabiliyorum.Ben size yaninizda olmalida demek istemedim aslinda buyuk kalsin kucukle gidelim fikrinizi adaletsiz buldum ileride dusunsenize fotograflar anilar ama buyuk cocuk yok.
Ben size cocuklarinizda yaninizda bulunmali diye bir imada dahi bulunmadim fikrim ya ikisinide goturun sosyal acidan engel teskil etmezse kadin aktivitelerine katilmazsiniz yada ikisinide goturmeyin.
En guzeli ikisinide goturme sansiniz yoksa ikiside kalsin hatta ben sizin yerinizde olsam o zamana kadar iki gun bakacak kiseye birakir denerdim.Çocuk gelişiminde bazı dönemeçler var 1 yaş 2 yaş civarı vs gibi , bırakmak ikisini de farklı şekillerde etkileyip farklı izler bırakacak. Her ikisinide götürme şansım yok gibi nerdeysekeşke imkan olsa ikisinide yanımda isterim bunu demeye çalıştım yoksa ikisinide götür demek istediğinizi düşünmedim. Bugünde uzman bir arkadaşla götüştüğümde büyüğün tahminimden daha çok etkilenebileceğini öğrendim . Ayırma fikrini tamamen eledim. Ya hep ya hiç olacak orda yada burda
Hanımlar 9 aylık ve 3 yaşlarında iki çocuğum var. 2 ay sonra eşimin çalıştığı kurumla 5 günlük yurtdışı gezisi olacak . Eşlerle ve eşlerden ayrı olarak hanımlara ve beylere gezi programı düzenlenmiş. Çocuk götürülmesi de tavsiye edilmiyor.
1- çocukları tavsiye edilmediği halde götürürsem orda olası bir sıkıntıda eşime biz getirmeseniz iyi olur demiştik diyip olumsuz tavırlar sergilenebilir üstleri tarafından
2- bayanların gezisinde iki çocukla yeterince ilgilenemeyebilirim tek başıma . Yorulmak sıkıntı değil onlar perişan olur diye düşünüyorum
3- eşimde çocuklarla gitmenin zor olacağını düşünüyor ama benimde onunla beraber gitmemi çok istiyor. Evleneli beri yurtdışı seyahati hayalimizdi ama ertelemiştik
Küçük oğlum emiyor çocuk doktorumuz döndüğümdede emmeye devam edeceğini söyledi. Ailelerimizde destekledi ve ben
çocukları bırakıp gitmeye ikna oldum yalnız vicdanım hiç rahat değil.
Küçük oğlumun psikolojik olarak etkileneceğinin farkındayım. Ama şu anda çalışan bir bayan değilim döndüğümde sarar sarmalar sevgimle ilgimle telafi ederim diye düşünüyorum. Yalnız emiyor olması düşündürüyor beni. Sizlerden hiç çocuklarınızdan emzirirken ayrı kalmak zorunda olduğunuz ve döndüğünüzde emzirmeye devam ettiğiniz varmı aranızda?
Yoksa hiç gitmesem çocuklarla kalsam eşimi yalnız mı göndersem ...
Bu arada eşim büyük oğluma düşkündür ve büyük kalsın küçüğü götürelim diyince kabul etmiyor
Teşekkür ederim umarım yaşamam :)Cocuk gelisimciler daha dogru yönlendirme yapacaklardir eminim,tabi ki evlatlarına göre hayatlarini yasamamali ebeveynler.Onlar hem karı koca hem anne baba,her cocuk farkli yapiya sahip oglum dogdugundan beri sürekli yanında durmadim bana bagimli olmasin diye esimle olsun arkadaslarimla olsun planlar yaptim cokta iyi geliyordu disarida bir kahve bile icsem sanki dünya turuna cikmis gibi mutlu oluyorum :) saglikli anne baba saglikli cocuklar demek
Kararin ne olursa olsun umarim pismanlik yasamazsin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?