Ben çocuklu değilim ama çocuklu bir arkadaşım var.
Kadını tanıyınca dünyaya bakışım değişti.
Anneden çok babasına ihtiyaç duyan bir çocuk gördüm.
Çünkü kadın öyle alıştırmış.
Anne su.. Babandan iste yavrum. Ahmet çocuk su istiyo.
Anne kakam. Babası kakası varmııışşş...
Baba iki dk bir şey alıp gelecek. İndi yarı yol gitti. Çocuk baba diye ağladı.
Anne onu oyalar normalde dimi?
Yok efendim baba aranılır. Ahmet çocuk ağlıyor gel onu da al.
O yarı yoldan adam dönüp çocuğu alıp gidiyor..
:) :) Ondan çok şey öğrendim valla.
Diyelim alışveriş yapmaları gerek.
Hep birlikte avm. Saatli oyun alanlarına abla gözetimine bırakıp gidiyorlar.
Çocuk 2 saat gayet rahat duruyo. Arkadaş ediniyor zaten..
Valla nasıl alıştırmışlar bilmiyorum ama büyük başarı..
Eşinizi hayatınıza katmak adına şartları zorlayın.
Mesela bu bahsettiğim ilişkide adam polis.
Ben olsam ya yazık zaten çok yoğun, stresli işi var.
Çocukla daha çok ben ilgilenirim derdim kesin.
Ama kadın ne münasebet, ben mi dedim polis ol diye ben de çalışıyorum.
Her yüke ortak olacak diyor.
Az uyusun bana ne, sofradan çok doymadan kalksın bana ne.
Ben her şeyi süper mi yapıyorum. 2. çocuğu istemeyi biliyo ama diyo..
Helal olsun :)
Çocuğu ortak kararla dünyaya getirdiniz.
Zor bir çocuk da olsa zorluklara birlikte göğüs germelisiniz.
Aynı sıkıntılara göğüs görmek sizi birbirinize yakınlaştırır diye düşünüyorum.