- 20 Kasım 2018
- 15.751
- 59.451
- 598
- 36
- Konu Sahibi Lyanna Mormont
-
- #61
Bunu bilmiyordum. Biz uçak geldi dediklerinde, helikopter gördüğümüzde "şükürler olsun" diye ağlıyoruz sevinçtenBen bugün gördüm şok oldum akşamına haberlerde gördüm kadının saçmalaması hak kulaklarımda uçak bh yani tabi ses çıkar adamlar ne derdinde bunlar uçağın sesinden rahatsız oldular
Aynen katılıyorum size. Ben de engelledim birkaç kişiyi. Yangının, ağacın, doğanın katledilişinin siyasetini yapan iki gözümün nuru olsa silerim. Hepimizin evi yanıyor bu neyin kafası anlamıyorum. Bir tek vatanımız var.Kimileri siyaseten kimileri de umursamadığı için sosyal hayatına tam gaz devam ediyor. Benim de ağırıma gidiyor ama daha çok asabımı bozuyor. Ben sizin gibi iyi düşünemiyorum da... Evet hayatı,tercihi yaşayacak tabii diyemiyorum. Bu ülke sadece bu duruma uzulenlerin,çırpınanların değil, bu ülke hepimizin bu yangınlar bu depremler bu seller hepimizin geleceğini etkileyecek.
Siyasi görüşlerim çok keskindir. Siyahla beyazım arasındaki çizgi de çok nettir.
Ben bu şekilde davranan herkesi çıkardım instagramdan. Belki zamanında iyi günlerimiz de olmuştur lakin ben bu tarz düşünce yapısına tahammül edemiyorum. Varsın olmasınlar hayatımda...
Biraz iç dökmek gibi olacak, uzun olursa şimdiden özür. Bir de iş siyasete dönmezse sevinirim.
Biz yanıyoruz. Günlerdir yanıyoruz. Evet yangın evimizin dibimize kadar gelmedi ama etrafımızda. Balkonumdan baktığımda dumanı önümde, yanık kokusu zaman zaman bize geliyor, günümüz itfaiye sirenleriyle geçiyor. Elektriklerimiz kesiliyor, yangın bölgesine vermek için suyumuz kesiliyor. Ben elimden geldiğinde kriz merkezindeyim.
Evet bizim hayatımız durdu ama bizim dışımızda herkes için hayat devam ediyor, etmeli de zaten. Etkilenen bölgeler dışında kimsenin günlük hayatına etki etmesini beklemiyorum. Sosyal medyaya baktığımda gençlerin "yetişemiyoruz, on gönüllü lazım" çağrısıyla yangın alanına gittiği gün "şahane haftasonu" diye storyler atılmasına üzülüyorum ama kimseye bir şey demek haddime değil. Kendi hesabı, kendi paylaşımı. Ne diyeyim.
Ama bu akşam çok ağrıma gitti. Yeni bir köy boşaltıldı. Hiç gitmediğim bir köydeki hiç tanımadığım insanların büyükbaş hayvanlarının tahliyesi için ağlaya ağlaya kamyon ayarlamaya çalışırken yaşadığım yere tatile gelen bir arkadaşımın deniz kıyısında içkili danslı storysi çok ağrıma gitti. Evet yardımcı olmak zorunda değil, tatilini zaten iptal etmesin gelsin eğlensin, ama günlerdir cayır cayır yanarken, burada anlatamayacağım kadar çok şey yaşanırken aynı ilçe sınırlarındaki bu paylaşıma gerçekten içerledim. Hakkım yok ama ne bileyim.
Sinirlerim gerçekten bozuk artık. Ki ben aktif yangın alanına gitmiyorum. Arkada elimden geleni yapıyorum ama benim yirmi mislim uğraşan insanlar var.
Şu konuyu yazarken yeni bir yerde daha yangın çıktı. Ben artık inanamıyorum, bilmiyorum nasıl bitecek bunlar. Nereye yetişecekler, nasıl yetişecekler?
Arılar canlı canlı yandı kovanlarında ...arının olmadığı yerde can olur mu?ürün olur mu? bereket olur mu? Ekosistem diyebirşey kalır mı!? İnsanlar dünyanın sonunun milyon yıl sonra geleceğini sanıyor ..yeniden ağaç dikilir ne olacak yea gözüyle bakıyor ..yok olan canlı ve bitki türlerinin nasıl /ne şekilde yeniden o dağlara götürülebileceğine ilişkin bir fikir yok..insanların doğduğu yer ,köyü evi, barkı yandı..geriye kalan birtek anılarımız olacak ve çocuklarımıza bin yıllık bir masalı anlatır gibi anlatacağız .."bir zamanlar şu tatilköyünün olduğu yerlerde gerçek köy vardı..orman vardı " diyeBitip de geriye ne kalicak iste, beni daran işin o kismi
çok geçmiş olsunçok üzülüyorum, çok ağrıma gidiyor.üzüntüden uyuyamıyorum geceleri. sabah da uykusuz işe gidiyorum. arkadaşımın ailesi marmariste evlerini boşalttılar sahile indiler , musluklarını açmışlar bir umut belki bize gelmez diye. ama gün gün gözlerinin önünde yaklaştı ve evleri işleri cayır cayır yandı en sonunda. nereye kadar yanacak böyle çöle dönene kadar mı? nerde ne zaman duracak? psikolojim gerçekten etkilendi.
arkadaşın için başın sağolsunManavgat ah.. yörükleri cok severim.. ah manavgat...
Gozum twitterda kemer ve fethiyeden korkuyorum.. camyuva, beldibi, kelebekler vadisi...
gecçmiş olsunKuzum beş gündür yatak döşek yatıyoruz biz ailecek. Beyimin ciğerleri pert enfeksiyon varmış. Benim kılımı kıpırtadacak halim yok. E oğlan hasta mecbur ona da bakıyorum. Bir ara elim gitti instagram'da bu durumu yazmaya. Sonra dedim lan millet yanıyor kıytırık gribi yazmaya utanır insan. Yazamadım.
Bir anlamda da insanları tanımaya yarıyor bu durum. Vicdansız turnusolu gibi düşün. Şu durumda hala neşe dolu anları, gülümseyen kareleri paylaşabilen insanları ben hayatımda istemem. Çünkü tepkisiz kalmak evet bir tercih, hiçbir şey yapmamak ve söylememek de bir seçenek. Ancak hiçbir şey yokmuş gibi paylaşımlara devam etmek vicdansızlık.
Ateşin içindeki hayvanların çığlıklarını gösterdikleri bir video var nette. Ben izleyemedim. İzlemem de. O hayvanlar yanarak ölürken gülebilmek ve bunu paylaşabilmek için canavar olmak gerek kimse kusura bakmasın. Biz de devam Ediyoruz hayata. Yiyoruz içiyoruz TV izliyor pc oyunu oynuyoruz. Ancak zerre keyfimiz yok. Zerre kendimizi paylaşma isteğimiz yok. Kimse gebermez şu yangınlar bitene kadar paylaşım yapmazsa.
Çok teşekkür ederim, düşünmeniz yeter.nasıl bu kadar duyarsızlaşabildik hala anlayamıyorum ben bunu bir tarafta canımız ciğerlerimiz yanıyorken insanlar eğlencesindeler hiçbir şey olmamış gibi story atıyorlar eğlenebilirler ama en azından bunu kendi içlerinde yapabilseler her şey story değil bunu bi kavrayamadılar, insanların acısına saygı diye bir şey kalmamış zaten
bölgeden kmlerce uzaktayım içim gidiyor zaten toplumsal olaylardan çok etkilenen biriyim keşke elimizden gelenin en iyisini yapabilsek buradan ulaşabilsek en azından manevi desteğimizi verebilsek diye uğraşlar içindeyiz ama nedense bazılarının umrunda değil gözlerini kapamışlar her şey güllük güllüstanlık sanki
bu arada çok geçmiş olsun
konuşmak istersen burdayım buradayız
kendine çok iyi bak
inşallahÇok teşekkür ederim, düşünmeniz yeter.
İnşallah güzel günlerde konuşuruz tekrar.
Hatırlar mısınız, gecen yaz sizin sitedeki beyaz köpeği barınaktan çıkarmak icin nasıl uğraşmıştıkMarmarise gidebilmek eski hayatima dair bir umuttu.. normal hissedebilmek.. o gunlerden bir iz...artik herseyin baska olduguna kendimi inandirmak cok zor olacak...
Hatırlar mısınız, gecen yaz sizin sitedeki beyaz köpeği barınaktan çıkarmak icin nasıl uğraşmıştıktam o günlerden bugüne bile ne çok şey değişti hep kötüye hep kötüye...
Ah sormayın...insanlar gerçekten tuhaf..canım ülkem ne halde insanlar hala yeme içme eğlenme birilerine laf sokma story leri peşinde..artık hikayeleri kapattım kimseyi görmemek için..
Yangın çıkmasaydı önümüzdeki hafta ilk kez marmarise gidecektik bizde....keşke yanmasaydıda ben hiç gitmeseydim görmeseydim diyorum..günlerdir dövünüyorum ağlıyorum yemek yiyemiyor uyuyamıyorum çok üzgünüm o masum canların diri diri yandıklarını düşündükçe dahada kahroluyorum ..tatil planını bitirdim kafamda gitsem de başka yere asla mutlu olamam ..orada yaşayan insanlara Allahım sabırlar versin..çok çok zor
Eşime dedimki tatile gitmeyelim ama gidip yangına yardımcı olalım birkaçgün yardim falan toplayıp götürelim tatil bütçemizi yarar sağlayan işlerde kullanalım...seni oraya asla götüremem dedi ölen yanan bir canlı görsen ağlamaktan iş yapamaz baygınlık falan geçirirsin boşuna kalabalık eder insanlarada engel oluruz gibi cümleler kurdu ..zira sokakta beslediğim bir can araba dalan ezince haftalarca kendime gelemiyorum aşırı hayvanseverim..haklı buldum düşününce..
Ama birşey yapmamak beni dahada fazla üzüyor evet duygusalım çabuk ağlıyorum falan da bunlar bahanemi yani diyede düşünmüyor değilim
Çeşitli bağış kampanyalarına katıldım birçok vatandaşımız gibi..ama tatmin olamıyorum kendimi işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım..içim darlanıyor bi şeyler yapmamak gerçekten be kahrediyor ..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?