Mrb ben 34 yaşında 8 senelik evliyim 4 yaşında bir ćocuğun var çalisiyorum Konuşacak bana yol gösterecek kimsem yok maalesef o yüzden buraya yazıyorum. Eşimle aşamadigimiz problemlerimiz var. Eşim ailemi hiç sevmemiş hep mesafeli olmuş ve hep açıklarını bulup sürekli yüzüme vurmuştur.Ama artık dayanicak gücüm kalmadı. Bundan 6 sene önce babam emekli maaşıyla kardeşime ev satın aldı bu bizim evliliğimiz en büyük problemlerinden sürekli kavga sebebimiz oldu sürekli bu yüzden hakaretine maaruz kaldım ailen herseyi kardesine yapiyor seni önemsemiyor diye sürekli en ufak şeyde mesele yaptı.Bu durumu atlatmistikki geçtiğimiz ramazan bayramı yine bir olay patladı babam kendine araba almış ve bunu benden ve eşimden saklamışlar annem kardeşim kardeşimin eşi bizden sakladılar. Babam şehir dışına çıktığında neyle gitti diye sorduğumda annem yalan soyledi bilmiyorum falan diye gecistirdi. Biz bir olay sonucunda sonradan babamin bize soylesiyle ogrendik Tabi benim zoruma gitti ailemin benden saklamasi EŞim bu durumu sindiremedi 1 aydır sürekli kavga halindeyiz. Ya ben ya ailen diye secim yapacaksin diyor. Aileme her turlu hakareti ediyor. Ailenle konuşmayacaksin gitmeyeceksin diyor. Ben kendimi gectim kizimi dusunuyorum kizim icin en iyi nasil olur diye dusunuyorum. Eşim iyi olunca cok iyidir ama kötü olunca gozü hiç birşey görmez delirir bazen boşanmayi cok dusunuyorum ama kizim olmasi beni durduruyor Çocugum nasil etkilenir nasil bir yaşamimiz olur kafamda tonlarca soru işareti ne yapmaliyim yardimci okurmusunuz