Çok Korkuyorum....

PastelBoya

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
8 Ekim 2007
1.859
8
0
35
Kütahya
Korkularım içimde çığ gibi büyüdü..Artık yalnız kalamıyorum bilee ağlama krizlerine giriyorum sık,sık yolda yürüyemez oldum karşıdan karşıya zor geçiyorum araba çarpıcak diye ne oluyor bana bilmiyorum....Gece olsun istemiyorum herkes kabuğuna çekiliyor ben korkularımla başbaşa kalıyorum..
Düşünmek istemiyorum ama kendime engel olamıyorum..Sürekli aynı şeyleri düşünüyorum acaba ölmeme ne kadar zaman kaldı 1 haftamı 1 günmü 1 saat mi..Her yeni güne gözümü açtığımda bugünde ölmedim şükürler olsun kii diyorum...
Ama aklımda gene ne zaman öleceğim var..Babam 50 küsür yaşında en büyük çocuğu benim ona bişey olur diye o kadar çok korkuyorum kii diyabet hastası bazen geceleri sessizce kontrol ediyorum sağmı diye :çok üzgünüm:
Annemi Babamı kaybetmek istemiyorum ölmüş olsalar naparım diye düşünüyorum benim gibi zayıf karakterli bir insan bu acıya nasıl dayanır nasıl katlanır cevap bulamıyorum senağlama
Doktorada gittim Anksiyete Bozukluğu dediler ama hiç memnun kalmadım ölüm korkusu var dedim hepimiz korkarız ölümden dedi kestirip attı... Sen her gece ne zaman ölücen diye düşünyormusun ağlıyormusun..birinin kötü haberini alıcam diye telefonlarımı bile açmıyorum artık..
Büyümek istemiyorum Büyüdükçe sevdiklerimi kaybedeceğimi öğrendim..Çokk acıııııı
Dayanamıyorum artıkk Ben neden normal insanlar gibi değilim..
Annem 6-7 yıl önce panik atakmış şuan iyi herşeye heyecanlanmaktan başka bir sorunu yok... son çare onun doktoruna gideceğim..3 Haftadır ilaç kullanıyorum..Halsizlikten başka bir etki yapmadı ben gene aynı benn senağlamasenağlama
 
Son düzenleme:
ailende yada cevrende seni çok etkileyern bir ölüm olayı mı oldu bu korkuyu tetikleyen?

bence bir psikoloğa git ve olayın derinine inerek çözüm bulun. bu sizde panik atak depresyon hatta şizofreniye bile varabilir. öğrenci olduğun için ailenden uzak olmanda etkili olabilir. ama en çok hangi olaydan sonra böyle oluyorsun kötü olduğun gün ne yaşamış ne giymiş nasıl ortamda oluyor bunların ortak taraflarını bulmaya çalış...

size geçmiş olsun.
 
Nasil yazsamda yanlis anlasilmasam...kimsenin inancini sorgulamak gibi bir niyetim yok güzelim umarim yanlis anlamazsin:1hug:

Fakat ben bir yerde söyle okudum....cok asiri derecede ölüm korkusu olanda iman zayifligi varmis...imani kuvvetli olan ölümden degil verecegi hesaptan korkar...

O yüzden diyorum belki kuran okusan..duaya ibadete versen kendini biraz iyi gelir...rahatlar huzur bulursun...

Aklina kötü seyler getirme...gelirsede hemen oku kendini baska seylerle mesgul et...

Hepimiz zaman zaman imanimizdan uzaklasiyoruz..allah korusun...umarim yanlis anlamadin:1hug:
 
canım öncelikle çok üzüldüm gerçekten daha çok gençsin ve önünde uzun yıllar var.
bu probleminbi bence bi uzaman yardımıyla halletmeni tavsiye ederim.
gülsümsultan arkadaşıma katılıyorum öyle dualar varki aklın durur insanı rahatlatan
dileklerini isteklerini herşeylerine ama herşeylerine iyi gelen.
l bi gül yasin kitabı içinde korkudan hastalığa dersten geçim sıkıntısına iyi geleck dualar
var benim bir arkadaşım bu kitapla yendi bu türlü düşüncelerini.
beni sakın yanlış anlama benim amacım sana sadece yardım etmek.
ama öncelikle uzaman yardımını mutlaka al ve kendi kendine ben bu korkularımı yenebilirim de
şimdiden geçmiş olsun allah yardımcın olsun canım
 
Manevi yönden kendimizi doyurmamız gerekiyor her zaman,vesvese ve evhamlar inancı zayıf veya kuvvetli herkese yapışıp kalabiliyor..
Emin olun sadece siz değilsiniz bu korkuyu ve endişeyi yaşayan,hı belki sizin ki biraz da katmerlenmiş ama geçmeyeecek bir durum değil inşallah..
Ruhumuzu beynimizi 24 saat durmadan kemiren ,yüreğimizi sıkan çok durumlar var..
Kimi ölüme takar kimi doğuma kimi hayata kimi geçmişe kimi geleceğe..
Bunlardan sıyrılıp kabuk değiştirmek yine bizim elimizde..
Yavaş yavaş,sakince..
Aslında psikolog yahut psikyatr larımıza danışmanızda müthiş bir fayda var..
Hem rahatlar hem derdinize derman bulursunuz.
Öncelikle kafanızda bitirmeniz gerek,obsesivzmden kurtulun...
Kolay değil evet,mesela farklı ilgi alanlarına yönelin,kendinize sosyal hobiler edinin yanlız kalmamaya çalışın ...
ıçinize atmayın,bizlerle ,çevrenizdekilerle paylaşın..
Hüzünler bu şekilde azalır..
Umarım Allah yar ve yardımcınız olur bir an önce huzurunuza kavuşursunuz
 
canım yanlış bir bilgi vermek istemem psikolog değilim ama sanırım panik atak bu:uhm:
bence acilen bir psikologa git, en iyi çözüm bu olur.
bir de bol bol kuran oku, türkçesini. benim de korktuğum şeyler vardı, hiç yalnız kalamazdım ama artık hiç korkmuyorum.

bak bir sözü var sokratesin, platonun "sokratesin savunması" adlı kitabında geçiyor.sokrates hakkında idam kararı veriyolar ve sokrates şöyle diyor:

"... Kimse bilemez ölümün insanın başına gelen bütün kötülüklerin en büyüğü olup olmadığını, ama sanki kötülüklerin en büyüğü olduğunu iyice biliyormuş gibi ondan korkarlar. ..."


bu söz beni çok etkilemişti, paylaşmak istedim. artık ölüme çok farklı bakıyorum.
 
Her insanın bazen böyle dönemleri olur.Senin de yaşadığın böyle geçici bir dönem.
Fakat bu durumu yenmek için profesyonel yardım alman işini kolaylaştırır bence.
Kendi çabanla da birleşince üstesinden geleceğine inanıyorum.
Yeter ki insan birşeyi istesin.
Sende yapacaksın.

Dağıt kafanı,bir hobi edin.Beynin birşeyler üretmekle meşgul olsun.
Bedenen de yorul.Spor yap,yürüyüş yap.
Böylece hemen uykuya dalarsın.(Uykudan önceki düşünme süresi bazen kötüdür,kendimden bilirim)

Kendine güven,atlatacağım de.Mutlaka yapacaksın.
 
canım;
çok çok yakınım aynı şeyleri yaşadı ve hayatının üç yılını kendisine zehir etti.
ölme korkusu ,öldürülme korkusu
işini,
ailesini,
yaşamını öyle kötü etkilediki,
mecbur olmadığı zamanlarda dışarı çıkmadı bile.
hiç ama hiç vakit kaybetme
hemen bir psikiyatra git
sana vereceği ilacın ne olduğunu biliyorum ama
yazmam doğru değil.
inan hayatın iki ay içinde normala dönecek.
ilacı düzenli olarak kullanmak zorundasın.
ben seni çok iyi anlıyorum,neler yaşadığını tahmin ediyorum
tekrar ve üstüne basa basa söylüyorum
bir kutu ilaçç bunun çaresi.
ihmal etme ve doktora git lütfen.
allah tez zamanda şifa versin,çünkü bu bir hastalık.
 
« Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzura kavuşur…
Ne kadar derin bir mesaj ve mana değil mi..
 
senin korkunun boyutları baya büyük sanrırm
allaha sığınma veya arkadaşların dediği gibi uğraşlar hobiler edinmek mutlaka yardımcı olur ama
bir yandan da mutlaka bir uzman desteği almalısın
tek başına atlatılabilecek birşey gibi gelmedi bana
hayatının bu en güzel yıllarını buhranlar içinde geçirme canım
tedavini olup yaşamdan zevk almaya bak
bu yaşlar geri gelmiyor, sonra çok pişman olursun
 
canım belirtiler sanki panik atağı andırıyor gibiCADIARZU
hemen bir doktordan destek almanı öneririm..:teselli:
canım bende de bir ara bu derece de olmasa o tarz kabulslar görüyordum,bol bol dua etmeni öneririm..şutarafagitti​
 
ay sen bundan mı korkuyorsun.:mymeka:
bak ne diyeceğim; ruyanda eğer birinin öldüğünü görürsen onun ömrü uzarmış a.s

psikologa gitmen en iyisi kendi başına bu durumu atlatamazsın

elbette ölümden korkulur,insan bilmedği bir şeyden korkan çünkü,ürkütür. ama ölüm son değil korkmaya da pek gerek yok. o korku sadece su an içinde bulundugun anı yer bitirir.
orada bizi bekleyen sonsuz bir hayat var, mutluluk var, şu an yanımızda olmayan insanlarla buluşacagımız yer orası. çok heyacanlandım bak şimdi

Allah hayırlı ölüm versin, ölüm güzel. orada kavuşulacaklar güzel çünkü:lepi:
 
Sevdiklerim ölürse yalnız kalırım onları görmeden nasıl yaşarım Allah derman elbet veriyor ama herkeste çabucak atlatmıyor
Annemin dayıoğlu 1 Hafta içinde ölmüştü daha dün yaşıyordu şimdi kara toprak altında
cansız çürüdü bile çok tuhaf ben neden okula gidiyorum ailemden uzaktayım yarın ölürsem hepsi boş değil mii
Babama anneme bişey olucak diye ödüm kopuyo onların sesi kulağımda olmadan nasıl yaşarım...
Ben herşeyden çabuk etkileniyorum neden böyleyim bilmiyorum
 

sana birkez daha ısrarla söylüyorum
bu bir hastalık
tekrar söylüyorum bu bir hastalık
ve
bunun tedavisi çok basit
doktora git ve ilaçlarını kullan
en güzel yıllarını heba etme
 
anlattıkların panik atağın belirtilerinden biri. bence bir uzmandan yardım al..yoksa kendine hayatı zehir edeceksin..
 
bence ailenden uzak olduğun için böylesin kendimden biliyorum
bende dışarda okudum sürekli kafamın içinde annemle kardeşim vardı
aynen benimde uykularım kaçıyordu günde 4-5 kez telefonda konuşuyorduk
kafamda sürekli ya şuan annem öldüyse
kardeşimin okuldan dönüş saatinde ya şimdi kardeşime araba çarptıysa
ya annem tabak alayım derken kafasına düştüyse beyin kanaması geçiriyorsa kafamçokkarıştı
gibi gibi aklına gelebilcek birsürü şey
ama benimki zamanla kendiliğinden geçti
ben alışma süreci diye değerlendiriyorum
 
ben de doktora görünmeni öneriyorum çünkü kendi başına çözebildiğin bişey değil sanırım anlattıklarına bakarak böyle düşündüm.bi yardım almanda fayda var.ayrıca canım kendini maneviyat açısından doyurman da faydalı olabilir.Dualar okumak-etmek,seni rahatlatacak dini kitaplar okumak falan.
 
tam olarak bilmiyorum ama bana panik atak gibi geldi..
bir uzmandan yardim alsan senin iyi olur yoksa gercekten seni herkesten soyutlar gecmis olsun
 
psikolojik olarak kendinizi kötü bir olaya fazla kaptırısanız,
ve sadece onu düşünürseniz yaşamaktan zevk alamazsınız..
bu dünya da hepimiz gelip geçiciyiz,hepimiz birgün öleceğiz...
bence sabah kalktığınızda aynaya bir bakın,görebiliyor musunuz?
nefes alabiliyor musunuz,bütün uzuvlarınız yerinde mi?
işte şükretmek için,mutlu olmak için çok sebebiniz var demektir...
bakın ne güzel okuyorsunuz,aklınızı derslerinize verin...
boş kaldıkça bu tür konuları düşünmeyin,aklınıza geldiğinde dışarı çıkın,hava alın biraz...
ama en kısa zamanda bir psikoloğa gitmenizi ve destek almanızı öneririm...
çünkü hayat bu şekilde yaşandığı zaman çekilmez olur...
siz daha hayatınızın baharındasınız,kendi kendinizi olumlu yönde telkin edin..
inanın kendi doktorunuz kendinizsiniz aslında...
sevgiler...
 
Almayı bende düşünüyorum düşünmekten ziyade mecburum
şuan ailemin yanındayım ama gene huzurlu değilim
ayrıca benim okuldaki ilk senem ve bu tür korkular bende 2 senedir var 2007ye dayanıyo temeli hep geçer diye bekledim boşluktandır dedim
o dönemde kardeşimin arkadaşı ölmüştü önce inanamamıştık en yakın kaybettiğim oydu
ve biz öğrendikten bir gün sonra öss sınavına girdik..Ben babamın yanında çalışıyordum yalnızdım ve ölümü beni acayip sarsmıştı ölmeden önce en sevdiği şarkıyı dinliyordum hep ağlıyordum internette sürekli ölen kişiye ne olur kabir azabı çekermi diye şeyler araştırıyordum
Öldüğüne inanamıyordum bir türlü sonra dershaneye başladım işte bi uğraşma aracı bol bol test çözerim artık değil mi??Malesef ki bu ders çalışmamıda etkiledi o zamandan beri herşeye ilgisizim insanlara bakıyorum mutlular en azından benim gibi ölümden korkmuyorlar yada kaçınılmaz olduğu için takmıyorlar
Ben acaba ne zaman bu dünyadan elimi ayağımı çekicem unutulucam aynı arkadaşım gibi...senağlamasenağlamasenağlamasenağlama sürekli bunu düşünüyorum
kaldırımda bile yürüyemiyorum mağaza tabelaları kafama düşerde ölürüm diye...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…