Konuyu okuyan sizin durumunuzdaki başka kızlar için yazmadan edemedim.
Bir oğlan annesinin daha ortada resmiyet yokken oğlundan ayrılırsınız diye ağlaması, bir araya gelin diye yalvarması normal değildir, kendisi ya da oğlu ruhsal ve bedensel olarak sağlıklıysa sorunların taraflar arasında çözüleceğini, çözülemezse de tarafların birbirine uygun olmadığını bilir ve müdahil olmaz neticede evlilik, çocuk vs yok.
Olayı anlatırken sürekli erkek arkadaşınızın pişmanlığını vurgulamış ve her affedişinizi kendi hatanız değil de onun müthiş sevgisiymiş gibi yansıtmışsınız ama seven erkek böyle ilkel hareketler sonrasında telafi için maymunluklar yapmak yerine en baştan kendini bu hallere düşürmez çünkü bırakın sevdiği kadına vurarak bedensel olarak incitmeyi sözle dahi onun ruhunu yaralasa kaybedeceğinden korkar, tedavi ve ilaç kullanma kisvesi altında dahi bunlara müsamaha beklemez.
Sonuç olarak siz analı oğullu abartılı ve suni tepkileri değer görme ve sizden vazgeçememe olarak yorumlamışsınız ama asıl sizin gitmeye niyetiniz yokmuş çünkü yaşadıklarınızın her satırında "beni ikna etti" anlamına gelmeyen gönüllü bir şiddete razı oluş var.
Yani siz resmen sevgi ve ilgi açlığı yaşamış, bu duyguları da sizi zerre umursamayan, psikolojik manada sorunlu, acıma duygusundan yoksun bu insanlarda bulmaya çalışmışsınız.
Yani mesele bu kişilerden kurtulmak değil, sizin ilgi ve sevgi zaafınız çünkü sağlıklı bir öz benlik algısı olan kimse kendisine bunların yapılmasına tekrar tekrar izin vermez.
