Çok mutsuzum, insan görmek istemiyorum

Burda durduk yere kadına yüklenilmis resmen.
Kadin basit bir şekilde sorunu anlatmış, çözüm aramış konu ne kadar saçma yerlere evrildi.

Konu sahibi seneye gidecekmissiniz zaten az daha dişinizi sıkın arafa bir hoşunuza gitmese de muhabbetine katilin belki bir yerden yakalayıp devamını getirdiniz sizin de hoşunuza gider.

Mesleginizde de başarılar dilerim.
kendisi okulda mutsuzum bu öğrencilerime de yansıyor tarafımdan yazdı.ben de eski yıllardan örnek verdim bunların öğrencileri kötü etkilediğinden.belki çalıştığımız bankada da mutsuzuz avmde de kasiyerlikte de .yani bunun bir çaresine bakılmalı öğrenci müşteri vs den çıkarılmamalı.ben bunu demek istedim.olay bambaşka yerlere geldi.öğrencilerin yanıma gelmesinden bile rahatsız oluyorum artık yazmış.ama belki dersle ilgili bir şey soracak belki başka sorunu var belki çekingen bir genç.okulda mutsuz olabilir çok normal.ama bunun suçlusu öğrenciler değil.bu kadar eleştiriyi yapma hakkımız yok mu bir öğretmene?
 
Yazık kızcağızın konusu sabote edildi , banlanmış ,şurda derdini anlatırken kışkıtmanın ne alemi vardı . Amacınız belli öğretmen düşmanlığı. Konu nerden nereye getirildi !
Konu açarken öğretmenler bence mesleklerini söylemesinler. Tapu kadastro memuru olsa empati kuracak üyeler öğretmen olduğunu görünce saldırıya geçiyorlar 😂
 
kendisi okulda mutsuzum bu öğrencilerime de yansıyor tarafımdan yazdı.ben de eski yıllardan örnek verdim bunların öğrencileri kötü etkilediğinden.belki çalıştığımız bankada da mutsuzuz avmde de kasiyerlikte de .yani bunun bir çaresine bakılmalı öğrenci müşteri vs den çıkarılmamalı.ben bunu demek istedim.olay bambaşka yerlere geldi.öğrencilerin yanıma gelmesinden bile rahatsız oluyorum artık yazmış.ama belki dersle ilgili bir şey soracak belki başka sorunu var belki çekingen bir genç.okulda mutsuz olabilir çok normal.ama bunun suçlusu öğrenciler değil.bu kadar eleştiriyi yapma hakkımız yok mu bir öğretmene?
Kadin depresyondayim yalnızım ne yapmalıyım diye çözüm önerisi istemiş zaten. Sorununun farkinda ne yapabilirim diyor.
Bu onun kötü bir öğretmen olduğunu göstermez. İnsanız başımıza her şey gelebilir. Mutsuz olabiliriz, üzgün veya sevinçli her şey insanlar için.
Çözüm sunmak yerine böyle yüklenmek hakarete vardirmak mi doğru?
 
İnsanlar şuraya bir nebze dertlerini anlatıp rahatlamaya, destek görmeye geliyor olayın geldiği noktaya bak. Konu sahibi banlanmış birde. Ben de artık konu açmaya korkar oldum herkes üstüne üstüne geliyor hemen çünkü.

Konu sahibi sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Bende farklı bir şehirdeyim ailemden sevgilimden uzak ve bunalımdayım. Terapi alıyorum psikoloğum depresyon başlangıcı dedi. Yalnızım çünkü kafa dengi bir tane insan yok ve burdan bir an önce gitmek istiyorum sabrım kalmadı artık. Allah yardımcımız olsun.
 
Kadin depresyondayim yalnızım ne yapmalıyım diye çözüm önerisi istemiş zaten. Sorununun farkinda ne yapabilirim diyor.
Bu onun kötü bir öğretmen olduğunu göstermez. İnsanız başımıza her şey gelebilir. Mutsuz olabiliriz, üzgün veya sevinçli her şey insanlar için.
Çözüm sunmak yerine böyle yüklenmek hakarete vardirmak mi doğru?
hakareti ben etmedim kimseye etmem sitede beni tanırsınız az çok.sadece eleştiriye de açık olmalıyız buraya konu açıyorsak.
 
Küçüklüğümden beri yapmak istediğim mesleği yapıyorum, Allah'a şükür sağlığım yerinde. Öğrencilerim beni seviyor. İşimde iyi olduğum da söylenir. Ama....
İnanır misiniz yataktan kalkmak istemiyorum. O okula girdiğimde içime öküz oturuyor sanki. Görev yaptığım yeri okulu sevmiyorum. Bir tane arkadaşım yok burda. Yok dediysem yanlış anlaşılmasın, elbette sohbet ettiğim beraber bir şeyler yaptığım insanlar var. Ama kafa dengi diyebileceğim gerçekten beni ve sorunlarımi dinleyecek tek bir insan yok. Zaten hepsi evli çocuklu kisiler. Sohbetlerini dinleyeyim desem beni hiç sarmiyor. Ben yemek, çeyiz, çocuk gibi muhabbetlerden hoşlanmam daha doğrusu uzun uzun konuşulacak şeyler değildir benim için. İşte hangi tencere takımı iyidir vs bilmem. Ama okulda öğretmenler odasında bunlar konuşuluyor hep. Dahil olayım desem "hmm güzelmiş"ten öteye gidemiyorum.


Aslında yakın arkadaşlarım vardı ama hepsinin tayini ciktigi için gittiler. Geriye kalanlarla gram enerjimiz uymuyor. Ne ben onlarla ne onlar benle sohbet edecek bir şey bulamıyoruz. Okula yalnız gidip yalnız geliyorum. Ama onların ikişerli üçerli okula gidip gelmesi bir şeyler planlaması vs zoruma gidiyor. Birbirlerine akşam yemeğine vs gidiyorlar. Haklarıni asla yemeyim beni de çağırdılar birkaç sefer ama sıkılacağimi bildiğim için gitmedim.

Ancak bu yalnızlık beni artık o kadar boğmaya başladı ki depresyona girdim sanırım. Artık öğrencilere bile tahammülum kalmadı galiba. Yanıma gelmelerinden bile rahatsız oluyorum bazen. Halbuki hepsini seviyorum. Hatta bugün bir tanesi bana "Hocam siz burda kendinizi çok yalnız hissediyorsunuz bu yüzden üzgün görünüyorsunuz hep, ama yazın attığınız fotoğraflarda çok mutluydunuz" dedi. Onlar bile anlıyor.

Ogrenciler çok iyi çocuklar aslinda. Keşke kendi memleketimde yeni bir okulda ama bu öğrencilerle olabilsem. Ama şimdi okula gitmek öğretmenler odasına girmek bile istemiyorum. Yalnızlığı dibine kadar yaşıyorum burda. Okul değişikliği imkanım yok. Tayinime de bir seneden biraz fazla zaman var. Ne yapacağımı bilemiyorum ve çok bunaldim.
aynı şeyleri yaşıyoruz ben de yeni atandım yaşım 24 ama okuldakilerin çoğu 40 50 yaşında falan hiçbiriyle ortak noktam yok. ayrıca rehber öğretmen olduğum için hiçbir şey yapmadığımı düşünüyolar bide ondan dolayı imalı şekilde laf söyleyenler var artık hiç takmıyorum yapacak bir şey yok mecbur katlanacağız. okulda çok insanla muhatap olmayıp okul dışında da başkalarıyla görüşüyorum
 
Aynen dikkat ediyorum nerde öğretmen konusu var hemen aynı linç tayfa geliyor . Bir yaraları var galiba.
Öğretmenlik öyle bir meslek ki çocuğu olan kendini öğretmen sanıyor ve birçoğu çocuğunun seviyesinde yaşıyor. Hani çocuğum var hassasım ayağına öğretmene yüklenerek yükselmeye çalışıyor.
 
hakareti ben etmedim kimseye etmem sitede beni tanırsınız az çok.sadece eleştiriye de açık olmalıyız buraya konu açıyorsak.
Konuda kadın zaten kendi kendini eleştiriyor.
Aynı şeyleri ustune gide gide baskalari yazınca ona bir çözüm olmuyor.
O zaten durumun farkında.
Zaten banlandigi için sorununa çözüm bulamadı.
 
Öğretmenlik öyle bir meslek ki çocuğu olan kendini öğretmen sanıyor ve birçoğu çocuğunun seviyesinde yaşıyor. Hani çocuğum var hassasım ayağına öğretmene yüklenerek yükselmeye çalışıyor.
Doğru gerçekten her şeyi öğretmenden daha iyi bildiğini düşünüyor bazıları,ağzına sağlık güzel tespit👍
 
işyerindeki sohbet muhabbet sarmıyor diye depresyona girip öğrencilere yansıttığınızı söylemişsiniz, bu dikkatimi çekti. her işyerinde olan birşeydir çünkü her çeşit insanla çalışıyorsunuz, hepimiz ayrı tipleriz, belki sizin de sohbetiniz onları sarmıyordur, kimse kimseyle eğlenmek, hoş sohbet etmek, ortak zevkler bulmak zorunda değil ki ? orası iş yeri adı üstünde.ortada konu açılır herkes konuşur ,birgünde siz konu açın ?

bu yüzden öğrencilerden bile uzaklaşıyorsanız destek almalısınız ... öğrencilerin ne suçu var ?hiç bir öğrenci modu düşmüş, negatif depresif öğretmenden verim alamaz değil mi ama ? karşılıklı eziyete dönüştürmemek gerek . çeşitli sıkıntılarla boğuşup depresyona girseniz yine anlarımda öğretmen arkadaşların sohbeti sarmıyor diyerek depresyona girip öğrenciden acısını çıkarmayı anlayamam kimse kusura bakmasın. bir öğrenci öğretmenine yaklaşıp çok mutsuzsunuz diyorsa,öğretmen öğrencisinin yanına gelmesini bile istemiyorsa burada çok büyük sıkıntı var, hani dışlanmıyorsunuz sizi davetde ediyorlar ama nasılsa sıkılırım diye uzakta durduğunuzdan arkadaşlarınızla aranızda iletişim güçlenmiyor. durumunuz yakında ortamı germeye de başlar. bir an önce psikolojik destek alsanız iyi olur.
 
Küçüklüğümden beri yapmak istediğim mesleği yapıyorum, Allah'a şükür sağlığım yerinde. Öğrencilerim beni seviyor. İşimde iyi olduğum da söylenir. Ama....
İnanır misiniz yataktan kalkmak istemiyorum. O okula girdiğimde içime öküz oturuyor sanki. Görev yaptığım yeri okulu sevmiyorum. Bir tane arkadaşım yok burda. Yok dediysem yanlış anlaşılmasın, elbette sohbet ettiğim beraber bir şeyler yaptığım insanlar var. Ama kafa dengi diyebileceğim gerçekten beni ve sorunlarımi dinleyecek tek bir insan yok. Zaten hepsi evli çocuklu kisiler. Sohbetlerini dinleyeyim desem beni hiç sarmiyor. Ben yemek, çeyiz, çocuk gibi muhabbetlerden hoşlanmam daha doğrusu uzun uzun konuşulacak şeyler değildir benim için. İşte hangi tencere takımı iyidir vs bilmem. Ama okulda öğretmenler odasında bunlar konuşuluyor hep. Dahil olayım desem "hmm güzelmiş"ten öteye gidemiyorum.


Aslında yakın arkadaşlarım vardı ama hepsinin tayini ciktigi için gittiler. Geriye kalanlarla gram enerjimiz uymuyor. Ne ben onlarla ne onlar benle sohbet edecek bir şey bulamıyoruz. Okula yalnız gidip yalnız geliyorum. Ama onların ikişerli üçerli okula gidip gelmesi bir şeyler planlaması vs zoruma gidiyor. Birbirlerine akşam yemeğine vs gidiyorlar. Haklarıni asla yemeyim beni de çağırdılar birkaç sefer ama sıkılacağimi bildiğim için gitmedim.

Ancak bu yalnızlık beni artık o kadar boğmaya başladı ki depresyona girdim sanırım. Artık öğrencilere bile tahammülum kalmadı galiba. Yanıma gelmelerinden bile rahatsız oluyorum bazen. Halbuki hepsini seviyorum. Hatta bugün bir tanesi bana "Hocam siz burda kendinizi çok yalnız hissediyorsunuz bu yüzden üzgün görünüyorsunuz hep, ama yazın attığınız fotoğraflarda çok mutluydunuz" dedi. Onlar bile anlıyor.

Ogrenciler çok iyi çocuklar aslinda. Keşke kendi memleketimde yeni bir okulda ama bu öğrencilerle olabilsem. Ama şimdi okula gitmek öğretmenler odasına girmek bile istemiyorum. Yalnızlığı dibine kadar yaşıyorum burda. Okul değişikliği imkanım yok. Tayinime de bir seneden biraz fazla zaman var. Ne yapacağımı bilemiyorum ve çok bunaldim.
Profesyonel ortamda çok samimi olmaya gerek yok diye düşünüyorum.
 
bende sizin tam tersiyim bekarlarla çalışıyorum ve sohbetleri beni hiç sarmıyor açıkçası. muhabbetelr çok boş geliyor benim hayat tempom yanında. ama takılmıyorum iş yeri sonuçta

sizin okulda arkadaş bulamadım diye bu durumu işinize, öğrencilerinize yansıtmanız normal değil. herkes iş yerinde sosyal olacak diye bir kural yok. işimi yapar paramı alır kafasındayım ben. size de tavsiye ederim. abartmışsınız
 
İşyerinden arkadaş edinme yazmışsınız da nerden edinecek anlayamadım 😂 bunu yazanlar nerede tanışıp arkadaşlık kuruyor ve sosyalleşiyor? Birçok insan meslektaşıyla işyerinde tanışıp evlenmişken profesyonel yaşam, iş hayatı falan komik geldi açıkçası
 
bende sizin tam tersiyim bekarlarla çalışıyorum ve sohbetleri beni hiç sarmıyor açıkçası. muhabbetelr çok boş geliyor benim hayat tempom yanında. ama takılmıyorum iş yeri sonuçta

sizin okulda arkadaş bulamadım diye bu durumu işinize, öğrencilerinize yansıtmanız normal değil. herkes iş yerinde sosyal olacak diye bir kural yok. işimi yapar paramı alır kafasındayım ben. size de tavsiye ederim. abartmışsınız
Okulda sohbet ortamı yok diye depresyona girip öğrenciler yanına gelsin bir şey sorsun bile istemiyormuş. Bunu eleştirince de öğretmen düşmanı olduk öğretmenleri kıskanıyor olduk.
 
Ayrıca okullar öncelikle öğrenciler için kuruluyor . Hiçbir öğretmen bir öğrencinin kendisine soru sorma hakkını konuşma hakkını elinden alamaz. İnsan ilişkileri gerektiren bir meslek bu. Fikirlerim bu. Beğenmedimleri rahatça atabilirsiniz😅😃
 
Back
X