- 9 Temmuz 2008
- 1.863
- 2.532
- 658
- Konu Sahibi Marianihal
- #81
Yazık kızcağızın konusu sabote edildi , banlanmış ,şurda derdini anlatırken kışkıtmanın ne alemi vardı . Amacınız belli öğretmen düşmanlığı. Konu nerden nereye getirildi !
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
kendisi okulda mutsuzum bu öğrencilerime de yansıyor tarafımdan yazdı.ben de eski yıllardan örnek verdim bunların öğrencileri kötü etkilediğinden.belki çalıştığımız bankada da mutsuzuz avmde de kasiyerlikte de .yani bunun bir çaresine bakılmalı öğrenci müşteri vs den çıkarılmamalı.ben bunu demek istedim.olay bambaşka yerlere geldi.öğrencilerin yanıma gelmesinden bile rahatsız oluyorum artık yazmış.ama belki dersle ilgili bir şey soracak belki başka sorunu var belki çekingen bir genç.okulda mutsuz olabilir çok normal.ama bunun suçlusu öğrenciler değil.bu kadar eleştiriyi yapma hakkımız yok mu bir öğretmene?Burda durduk yere kadına yüklenilmis resmen.
Kadin basit bir şekilde sorunu anlatmış, çözüm aramış konu ne kadar saçma yerlere evrildi.
Konu sahibi seneye gidecekmissiniz zaten az daha dişinizi sıkın arafa bir hoşunuza gitmese de muhabbetine katilin belki bir yerden yakalayıp devamını getirdiniz sizin de hoşunuza gider.
Mesleginizde de başarılar dilerim.
Konu açarken öğretmenler bence mesleklerini söylemesinler. Tapu kadastro memuru olsa empati kuracak üyeler öğretmen olduğunu görünce saldırıya geçiyorlarYazık kızcağızın konusu sabote edildi , banlanmış ,şurda derdini anlatırken kışkıtmanın ne alemi vardı . Amacınız belli öğretmen düşmanlığı. Konu nerden nereye getirildi !
Kadin depresyondayim yalnızım ne yapmalıyım diye çözüm önerisi istemiş zaten. Sorununun farkinda ne yapabilirim diyor.kendisi okulda mutsuzum bu öğrencilerime de yansıyor tarafımdan yazdı.ben de eski yıllardan örnek verdim bunların öğrencileri kötü etkilediğinden.belki çalıştığımız bankada da mutsuzuz avmde de kasiyerlikte de .yani bunun bir çaresine bakılmalı öğrenci müşteri vs den çıkarılmamalı.ben bunu demek istedim.olay bambaşka yerlere geldi.öğrencilerin yanıma gelmesinden bile rahatsız oluyorum artık yazmış.ama belki dersle ilgili bir şey soracak belki başka sorunu var belki çekingen bir genç.okulda mutsuz olabilir çok normal.ama bunun suçlusu öğrenciler değil.bu kadar eleştiriyi yapma hakkımız yok mu bir öğretmene?
hakareti ben etmedim kimseye etmem sitede beni tanırsınız az çok.sadece eleştiriye de açık olmalıyız buraya konu açıyorsak.Kadin depresyondayim yalnızım ne yapmalıyım diye çözüm önerisi istemiş zaten. Sorununun farkinda ne yapabilirim diyor.
Bu onun kötü bir öğretmen olduğunu göstermez. İnsanız başımıza her şey gelebilir. Mutsuz olabiliriz, üzgün veya sevinçli her şey insanlar için.
Çözüm sunmak yerine böyle yüklenmek hakarete vardirmak mi doğru?
Aynen dikkat ediyorum nerde öğretmen konusu var hemen aynı linç tayfa geliyor . Bir yaraları var galiba.Konu açarken öğretmenler bence mesleklerini söylemesinler. Tapu kadastro memuru olsa empati kuracak üyeler öğretmen olduğunu görünce saldırıya geçiyorlar![]()
aynı şeyleri yaşıyoruz ben de yeni atandım yaşım 24 ama okuldakilerin çoğu 40 50 yaşında falan hiçbiriyle ortak noktam yok. ayrıca rehber öğretmen olduğum için hiçbir şey yapmadığımı düşünüyolar bide ondan dolayı imalı şekilde laf söyleyenler var artık hiç takmıyorum yapacak bir şey yok mecbur katlanacağız. okulda çok insanla muhatap olmayıp okul dışında da başkalarıyla görüşüyorumKüçüklüğümden beri yapmak istediğim mesleği yapıyorum, Allah'a şükür sağlığım yerinde. Öğrencilerim beni seviyor. İşimde iyi olduğum da söylenir. Ama....
İnanır misiniz yataktan kalkmak istemiyorum. O okula girdiğimde içime öküz oturuyor sanki. Görev yaptığım yeri okulu sevmiyorum. Bir tane arkadaşım yok burda. Yok dediysem yanlış anlaşılmasın, elbette sohbet ettiğim beraber bir şeyler yaptığım insanlar var. Ama kafa dengi diyebileceğim gerçekten beni ve sorunlarımi dinleyecek tek bir insan yok. Zaten hepsi evli çocuklu kisiler. Sohbetlerini dinleyeyim desem beni hiç sarmiyor. Ben yemek, çeyiz, çocuk gibi muhabbetlerden hoşlanmam daha doğrusu uzun uzun konuşulacak şeyler değildir benim için. İşte hangi tencere takımı iyidir vs bilmem. Ama okulda öğretmenler odasında bunlar konuşuluyor hep. Dahil olayım desem "hmm güzelmiş"ten öteye gidemiyorum.
Aslında yakın arkadaşlarım vardı ama hepsinin tayini ciktigi için gittiler. Geriye kalanlarla gram enerjimiz uymuyor. Ne ben onlarla ne onlar benle sohbet edecek bir şey bulamıyoruz. Okula yalnız gidip yalnız geliyorum. Ama onların ikişerli üçerli okula gidip gelmesi bir şeyler planlaması vs zoruma gidiyor. Birbirlerine akşam yemeğine vs gidiyorlar. Haklarıni asla yemeyim beni de çağırdılar birkaç sefer ama sıkılacağimi bildiğim için gitmedim.
Ancak bu yalnızlık beni artık o kadar boğmaya başladı ki depresyona girdim sanırım. Artık öğrencilere bile tahammülum kalmadı galiba. Yanıma gelmelerinden bile rahatsız oluyorum bazen. Halbuki hepsini seviyorum. Hatta bugün bir tanesi bana "Hocam siz burda kendinizi çok yalnız hissediyorsunuz bu yüzden üzgün görünüyorsunuz hep, ama yazın attığınız fotoğraflarda çok mutluydunuz" dedi. Onlar bile anlıyor.
Ogrenciler çok iyi çocuklar aslinda. Keşke kendi memleketimde yeni bir okulda ama bu öğrencilerle olabilsem. Ama şimdi okula gitmek öğretmenler odasına girmek bile istemiyorum. Yalnızlığı dibine kadar yaşıyorum burda. Okul değişikliği imkanım yok. Tayinime de bir seneden biraz fazla zaman var. Ne yapacağımı bilemiyorum ve çok bunaldim.
Öğretmenlik öyle bir meslek ki çocuğu olan kendini öğretmen sanıyor ve birçoğu çocuğunun seviyesinde yaşıyor. Hani çocuğum var hassasım ayağına öğretmene yüklenerek yükselmeye çalışıyor.Aynen dikkat ediyorum nerde öğretmen konusu var hemen aynı linç tayfa geliyor . Bir yaraları var galiba.
Konuda kadın zaten kendi kendini eleştiriyor.hakareti ben etmedim kimseye etmem sitede beni tanırsınız az çok.sadece eleştiriye de açık olmalıyız buraya konu açıyorsak.
Doğru gerçekten her şeyi öğretmenden daha iyi bildiğini düşünüyor bazıları,ağzına sağlık güzel tespitÖğretmenlik öyle bir meslek ki çocuğu olan kendini öğretmen sanıyor ve birçoğu çocuğunun seviyesinde yaşıyor. Hani çocuğum var hassasım ayağına öğretmene yüklenerek yükselmeye çalışıyor.
Profesyonel ortamda çok samimi olmaya gerek yok diye düşünüyorum.Küçüklüğümden beri yapmak istediğim mesleği yapıyorum, Allah'a şükür sağlığım yerinde. Öğrencilerim beni seviyor. İşimde iyi olduğum da söylenir. Ama....
İnanır misiniz yataktan kalkmak istemiyorum. O okula girdiğimde içime öküz oturuyor sanki. Görev yaptığım yeri okulu sevmiyorum. Bir tane arkadaşım yok burda. Yok dediysem yanlış anlaşılmasın, elbette sohbet ettiğim beraber bir şeyler yaptığım insanlar var. Ama kafa dengi diyebileceğim gerçekten beni ve sorunlarımi dinleyecek tek bir insan yok. Zaten hepsi evli çocuklu kisiler. Sohbetlerini dinleyeyim desem beni hiç sarmiyor. Ben yemek, çeyiz, çocuk gibi muhabbetlerden hoşlanmam daha doğrusu uzun uzun konuşulacak şeyler değildir benim için. İşte hangi tencere takımı iyidir vs bilmem. Ama okulda öğretmenler odasında bunlar konuşuluyor hep. Dahil olayım desem "hmm güzelmiş"ten öteye gidemiyorum.
Aslında yakın arkadaşlarım vardı ama hepsinin tayini ciktigi için gittiler. Geriye kalanlarla gram enerjimiz uymuyor. Ne ben onlarla ne onlar benle sohbet edecek bir şey bulamıyoruz. Okula yalnız gidip yalnız geliyorum. Ama onların ikişerli üçerli okula gidip gelmesi bir şeyler planlaması vs zoruma gidiyor. Birbirlerine akşam yemeğine vs gidiyorlar. Haklarıni asla yemeyim beni de çağırdılar birkaç sefer ama sıkılacağimi bildiğim için gitmedim.
Ancak bu yalnızlık beni artık o kadar boğmaya başladı ki depresyona girdim sanırım. Artık öğrencilere bile tahammülum kalmadı galiba. Yanıma gelmelerinden bile rahatsız oluyorum bazen. Halbuki hepsini seviyorum. Hatta bugün bir tanesi bana "Hocam siz burda kendinizi çok yalnız hissediyorsunuz bu yüzden üzgün görünüyorsunuz hep, ama yazın attığınız fotoğraflarda çok mutluydunuz" dedi. Onlar bile anlıyor.
Ogrenciler çok iyi çocuklar aslinda. Keşke kendi memleketimde yeni bir okulda ama bu öğrencilerle olabilsem. Ama şimdi okula gitmek öğretmenler odasına girmek bile istemiyorum. Yalnızlığı dibine kadar yaşıyorum burda. Okul değişikliği imkanım yok. Tayinime de bir seneden biraz fazla zaman var. Ne yapacağımı bilemiyorum ve çok bunaldim.
Okulda sohbet ortamı yok diye depresyona girip öğrenciler yanına gelsin bir şey sorsun bile istemiyormuş. Bunu eleştirince de öğretmen düşmanı olduk öğretmenleri kıskanıyor olduk.bende sizin tam tersiyim bekarlarla çalışıyorum ve sohbetleri beni hiç sarmıyor açıkçası. muhabbetelr çok boş geliyor benim hayat tempom yanında. ama takılmıyorum iş yeri sonuçta
sizin okulda arkadaş bulamadım diye bu durumu işinize, öğrencilerinize yansıtmanız normal değil. herkes iş yerinde sosyal olacak diye bir kural yok. işimi yapar paramı alır kafasındayım ben. size de tavsiye ederim. abartmışsınız