bi gün minibüste bir olay yaşamıştım buna benzer. agzı yüzü kir üstrü başı perişan basına yazma örtülmüş 10 yaşlarında bır kız çocugu. hem içim acımıştırr çok hassasım köyde yetişen çocuklara karşı. yanında bır kadın sanırım annesı. acaba üvey mı dıyorum. filmlerrde yoktu öylesi. kendısı oturdu çocuk ayakta. kıyafetlerı gayet ıyıydı çocuga göre. çocuga sıfırr değer kendi süslenmiş. kucagına oturmak istiyor o da çocugu ıttırıyor ılerı bak dıye guya mıdesı bulanmasın yolu takıp etsın. ama uslup o derece. şirret bı kadın. cocuk mınıcık bı tebessume aç o kadar bellı kı. bakıp tebessum ettım. annesı çocugu olmadık şeylerden defalarca kez ıttırdı kucagına dokundurtmadı.en son çok basıt bı sebepten şak dıye bı tokat attı suratına çocugun. o kadar kişinin içinde. çocuğun gözleri doldu. normalde aglamazdı alışkındı heralde yavrum ama o kadar kişiye baktı başını egdı kendınce rezil oldu. ben kıpkırmızı oldum sinirden. ne yapıyorsun dıyecek oldum. bır dk olmadı ındıler. arkalarından gıdecek oldum ne dıyecektım ki. gıttıler. benim içimde bı yara. etkisinden çıkamadım. haala düşünürüm o kızın halini. kendime kızarım. bi şey yapabılır mıydım. en azından o kadına tepki göstermeliydim. kendimi affedemıyorum. hayatımda o kadar sevgısız bı anne görmedim. çocuga hayvan gıbı davranıyordu. aglamaklı oldum yıne yazarken