hyr cnm öyle düşünme.. ben iyice araştırarak,olumlu referanslar duydugum bir doktor bulup gittim. doktora kadavra olarak gittim diyebilirim.ruhum parcalanmaktan unufak olmuştu.artık ruh diye birşey kalmamış gibiydi. ben sorunları hakkında rahat konuşamayan, olumsuz duygularını rahat belli edemeyen,içine atan,bununla birlikte çok düşünen biriyim. doktor beni konuşturdu,bunu başardı,gözlerim dolmuştu ilk seansta.. çok şaşırmıştım.ilaca başlamadan bile rahatlamıştım o seanstan çıktığımda..catharsis,
iyi niyetlerin önerilerin ve yakınlığın için teşekkürler
dua'nın gücüne bende inanırım ve tabiri caizse sürekli de ediyorum
dediğin gibi keyfe keder bu hastalığa yakalanmadık elbette
gerçekten zor günlerdi ve sanki hiç bitmeyecek gibi
toparlanıcam dedikçe üstüne eklenenler iyice umudunu kaybettiriyor insana
ama bir yandan da yaşanılması gerekiyormuş ki yaşadık diyebiliyorum
yanlız şu aşamada gerek forumlardan takiplerimde
gerekse yakın çevremde görebildiğim çok iyi bir doktorla karşılaşan sanırım yok
bu beni biraz daha tedaviden uzaklaştırıyor
yanlış teşhişler,yanlış ilaç tedavileri daha kötü yapar diye de korkuyorum
ooffff:çok üzgünüm:
canım, şimdi gelgitler bende de bitmiş değil ama git gide azalıyor diyebilirim. benim en ciddi sorunum şu an için kabuslar ve uykusuzluk.. 3-4 gün uyuyamıyorum. hiçbir uyku hapı kar etmıyor. bugun 4-5 saat uyudum ve az önce uyandım. çok feci kabuslar gördum. ve kabus gördğümde günüm mahvoluyor. dün size yazarken çok daha iyiydim ama şu an kötü hissediyorum kendımı..sevgili catharsis yazdığın her şey için teşekkür ederim....
kendi adıma ilerlemelerim olduğunu görebiliyorum, sadece gel-git anları olması beni yoruyor şimdilik....
aslında inanıyorum ama bu inancım boşa çıkacak diye de korkuyorum
böyle düşününce de iyileşeceğime inancım bir anda yok oluyor.
sonra tekrar inanmaya çalışıyorum....
bu arada haklısın. aslında hastalığımın başlarında arkadaşlarım sürekli yanımdaydılar. yalnız kalıp düşünmemem için hep bir şekilde kendimi normal insanların arasına atıyordum.
başlarda çok acı verici. deli gib yalnız kalıp ağlamak isterken, bunun sizi daha kötü yapacağını bildiğiniz için sürekli kendini oyalamaya çalışmak...
ama haklısın ne kadar kendmizden bahsedersek o kadar kötü oluruz ama öyle de içine çekiyor ki bizi karamsarlık... ve karşı koymak bazen öylesine güçleşiyor ki...
deydey cim, doktorum bana sadece tedaviye gelip bir şeyler anlatmış olamk bile çok önemlidir. tedaviye bir adım atmak aslında tedavinin yarısı... sadece güvenebilmek gerekiyor doktoruna.
ayrıca ilaçların seni uyuşturmasından ya da uyutmasından çekiniyorsan bunu doktorunla paylaşınca sana ona göre ilaç verebiliyor. örneğin ben ilacımı günde 2 doz kullanıyor olsam da ekstra bir uyku hali yaşatmıyor. bu ilaçlar bizim karamsarlığımızdan dolayı salgıladığımız hormonların etkisini azaltmak için zaten.
en kısa zamanda tedavine başlayacağına inanıyorum.
ve catharsis tekrar teşekkürler :)
merhaba,
tam 10 yıl önce ağır ruhsal çöküntü teşhisiyle tedaviye başladım, zaman geçti ruhsal çöküntü depresyon oldu, depresyon anksiyete bozukluğu oldu, üstüne bir de obesesif kompülsif eklendi, en son reçetede yazan teşhisim "dirençli depresyon + anksiyete bozukluğu+ OKB.. mafoldumben
10 yıldır hayatımdan birgün bile tat alamadım, mutluluk bana oldukça uzak görünüyor.. İlaçları kullanıyorum tedavm devam ediyor ama sonucu ne olacak bilmiyorum...senağlama
hayat yaşamaya değmez gibi görünüyor ama kendimi de öldüremiyorum kabir azabından korkuyorum....
kolumu oynatmaya gücüm yok hevesim yok hiçbirşeye....
Sanırım sorunumuz gerekten çok ince düşünen insanlar olmamız, o yüzden her sıkıntı böyle derin işliyor bize..
bu hastalıkla mücadele eden herkese Rabbim şifa versin inşallah....
sabırlı olmakkk
bunları atlatmak için en önemli koşul bu
sabırlı olmak
ama öyle zor ki....
Bende benzer seyler yasiyorum. Zaten ben depresyon hastasi bir anneyle büyüdüm. Zaman zaman iyi oluyorum ama tekrar bana geri dönüyor bu pis hastalik.
Bende sürekli evdeyim, canim bisey yapmak istemiyor ama evde oturdukca daha cok sariyor beynimi.
Birde bu aralar sunu cok düsünüyorum.....acaba seytan mi ugrasiyor? Zaten uzun zamandir hep namaza baslicam diyorum ama oda bir türlü icimden gelmiyor. Annemde hep imanin zayif, dinin icin bisey yapmiyorsun ondan seninle kolayca ugrasiyor diyor.
Elbette tiplada ilgili ve tedavi olmak gerek, bende bir dönem antidepresan kullandim ama belki allaha daha cok güvensem ve ölümden korkmasam bu kötü düsünceler vs olmaz diyorum. Sacmaladim mi?[/QUOT
bilimsel olarak bile din inancının insanları depresif vakalardan koruduğu biliniyor.Ve bana göre de bazen insanlar sığındığı Yüce Varlıktan uzaklaştıkları zaman bu tarz karmaşalar yaşayabiliyor.Benim için sığınılacak tek varlık Rabbimdir;bir başkasına ailesi,sevdiği,çevresi vs... Bence tutun var gücünle yüce Yaradana...