Ya simdi burada bunu soylemeyin. Size aciklayamayacagim sebepler var malum sitede yasak. Ama sunu anlamak lazim ki 12 yas dini degerler ve metafizik kavramlarin gelisimi icin uygun bir yas degil. İnsanlari da yanlis yonlendirmemek lazim.En güzel pedegog kuran'dir... Yaşı da küçük falan değil çok zekiyse eğer. Kuranida rahatlıkla okuyup sorularına cevap bulur... Gerisi fasa fiso. ..
Yüzme, basketbol bunlarla ilgileniyor zaten.. Koleje gidiyor. Elit bir çevresi var. Ben onu bedenen zorlayıcı, stres atabileceği, fazla kuralı olmayan bir şeyin iyi geleceğini, azıcık yeryüzüne indireceğini düşünüyorum. Çünkü görünüşte boşanmış anne baba dışında her şeyi mükemmel. Bunlar onu mutsuz etmiş. Belki küfür eden yeni arkadaşlar onu biraz dünyaya, gerçeklere çeker olamaz mı?
Evet site kuralları... Neyse hakkında hayırlısı artık. İnşaallah Allahın varlığına inanarak büyür...Ya simdi burada bunu soylemeyin. Size aciklayamayacagim sebepler var malum sitede yasak. Ama sunu anlamak lazim ki 12 yas dini degerler ve metafizik kavramlarin gelisimi icin uygun bir yas degil. İnsanlari da yanlis yonlendirmemek lazim.
Yeğeniniz çok zeki ve sorgulayan bir çocuk, ona ne okutursanız okutun, ne cevap verirseniz verin, cevabınıza yeni bir soruyla karşılık verecek sizi cevap veremez hale getirecektir.Annesi tabi ki ilgileniyor. Yeğenim aslında sosyal medyadan, duyduklarından etkilenmiş değil. Her şey kendi gözlemi ve ona bir şey anlatamıyorsunuz. Hep bir cevabı var ve sizi köşeye sıkıştırıyor. Öyle de olabilir tabi. Ama bu onu mutsuz ve takıntılı yaptı, sorun bu. Mutlu olamayan bir çocuk.
Bende küçükken etrafıma bakarOrta birinci sınıfa giden yeğenim her şeyi sorguluyor. Son günlerde, gerçek olmadığımızı, yaşadığımızı zannettiğimizi ama aslında var olmadığımızı, herşeyin bir aldatmacadan ibaret olduğunu düşünmeye başladı. Bu düşünceler onun içine kapanmasına ve mutsuz olmasına sebep oldu. Küçük çocukların böyle şeyler düşünmesi normal mi? Bu yaşında ateist de olmuş. Bir çocuk için ağır şeyler değil mi bunlar? Ayrıca anne baba o daha üç yaşındayken boşandı. Yeğenim çok zor bir çocukluk geçirdi. Yine psikoloğa gidecek. Şu ana kadar psikoloğunda pek faydasını göremedik açıkcası. Bu konuda bir fikri deneyimi olana var mı acaba?
Yorumunuz beni güldürdünKonu sahibinin sonradan yaptığı yorumları okudum da sanırım yeğeni gerçek hayatın farkına varmış. O yüzden böyle mutsuz. Çok akıllı çocukmuş gerçekten. Böyle akıllı çocuklarla uğraşmak anne baba için zor oluyor.
Ben hiç sorgulamayan bir çocuktum. Annemle babam çok şanslıymış
Biraz salağım sanırım
Kardeşim de bu yüzden istemiyor boksu. Tekvando... istermi bilmiyorum. Boks daha spontane gelişen bir spor. Biraz kuralların dışına çıksın diye boks iyi olur düşünmüştüm. Ama uyuşturucu vs fena! Hep öyle mi gerçekten?Ben aksini düşünüyorum. Bir sporla ilgilenmek, onu disipline etmek demek değildir. Ciddi anlamda eğilim göstermesi gerek ki günde 2-3 saat kan ter içinde çalışsın. Yüzme ve basketbol belli ki altın tepsi ile sunulmuş. Özel okullarda zaten bu olanaklar var. Maddi durumu iyi yeğeninizin. Ama yüzmeden ya da tekvadodan kastım ders saatlerinde gidip keyfiyetle takılmak değil. Bunlar ciddi sporlardır. Beni de küçükken tesadüfen sanata yönlendirdiler. Ama dışarıdan herkese çok elit gelen bu kavram için haftada 3 gün 5 saat çalışıyorduk.
Mutsuzluğu sadece sorguladığı şeylere bağlı olmayabilir. Detayları bilmiyorum, ilişki ağlarını... Babasızsa eğer bu da bir mutsuzluk sebebidir. Babası yoksa baba yerine koyabileceği, örnek alabileceği, onunla maddi manevi ilgilenen, kolundan tutup sinemaya götüren, sohbet eden birine de ihtiyaç duyuyor olabilir. 12-13 yaşlarındaki bir çocuk, ergenliğe girmenin hazırlığında zaten, hormonlar değişir, davranışlar şekillenir. Soyut düşünce, sorgulamalar tavan yapar.
Boks olayına tekrar gelirsem Eskaza ilgilense, sadece dediğiniz gibi dayak yiyip ya da birilerini dövüp gelmeyecek eve. Oradaki çevre ile de iç içe olacak çocuk yok yere şiddete eğilim gösterecek. Bence böyle disipline edilemeyen, merdivenaltı alelade yerlerde var olabilen sporlar için çok küçük. Yazık yani çenesine bir yumruk alsın dünyayı algılasın demek pek çözüm odaklı değil. O enerjiyi alakasız bir alana yönlendirmiş olursunuz. Boksa ilgi duysa ilham alabileceği uyuşturucuya bulaşmamış, mafyatik bağlantıları olmayan, kültürlü biri yok.
Mesele dayak yemesi değil. Zevk alması, almaması da değil. Madem düşünecek vakti çok, aile bağları zayıf ve ilgilendiği spor dalları var; o halde o dağınık zihni toplayabileceği, enerjiyi boşaltabileceği sosyal örgütlenmesi de tehlikesiz olan, yaşına uygun bir disipline yönlendirin. Fenerbahçe spor kulübü altında atletizm bile olabilir. 5 km koşsun bi, kan ter içinde kalsın, hocası nefes aldırmasın, ayakları şişsin vs vs. Kuralsızlıktan ziyade, kurala ihtiyacı var. Enerjiyi atsın, çeneyi dağıtmasın. Boksa hayır diyorum. Yazık etmeyin çocuğa.
Taekwondo kesinlikleKardeşim de bu yüzden istemiyor boksu. Tekvando... istermi bilmiyorum. Boks daha spontane gelişen bir spor. Biraz kuralların dışına çıksın diye boks iyi olur düşünmüştüm. Ama uyuşturucu vs fena! Hep öyle mi gerçekten?
Tabiki dini konular konuşuluyor, bilgi anlamında her türlü ihtiyacı karşılanıyor. Sevilen, ilgilenilen bir çocuk. Biz de elbetteki dini, felsefi konulara kafa yorduk bilgi birikimimiz var. Sorun yeğenimin kendisini farklı bir boyutta hissetmesi. Bu ona anlatılanlar veya anlatılmayanlar ile ilgili değil. İki üç yaşından beri garip bir ruh hali içinde. Kötü kokular alıyor mesela. Burnunu kapatıp geziyordu bir ara. Her şeyin kötü koktuğunu söylüyordu. Yanında kimseyi oturtmuyordu. Pis falanda değiliz. Hani öyle zannetmeyin. Basit sebeplerden öfke nöbetleri, eşyalara zarar verme gibi davranışları oldu. Ayrıca nefesini tutmak gibi bir davranışıda vardı, neyse ki onu artık yapmıyor. Zor işte, çok zor bir çocuk.beni korkutmadi yahu
benimki 9 yasinda bu sene zorunlu din dersi aliyor , eve geldiginde yaptigi yorumlari duysan sasarsin
dini yorum yapmak yasak diye yazmiyorum buraya
cok guzel sorguluyor uzun uzun sohbet ediyoruz , bence yapilmasi gereken cocugun sorularini cevapsiz birakmayip onunla konusmak ama anladigim kadatiyla birdaki cocugun ailesinin oyle bir backgroundi yok
Tabiki, sorun ateist olması inanmaması değil. Bir tür bunalım içinde, sıkıntımuz bu.Daha önce de yazmıştım oğlum daha okula gitmeden benim annem var onun annesi anneannem, onun da annesi var onun annesi kim, onun annesi kim deyip ilk anneyi arardı
Ben de insanların yüzyıllardır bu sorunun cevabını aradığını onun da arayacağını söylemiştim
Sorgulamaktan zarar gelmez ama tabii abuk sabuk bilgilerden uzak durmalı internete çok bulanmamalı
Bu arada ateizm yahut tanrı tanımamak da bir tercihtir vs bu kötüdür deyip çocukları baskılamamak gerekir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?