Inanın bugun sinirden agladm mesafe koycam arama arkadasiz iyi anlasiyoruz diye oldu bunlar bide sessizim diye
Merve bundan bir kac ay once arkadaslarım geldı bana ćocuklarıyla. Aslında hıc istemedim ve coguna da gitmedim. Ama artık bahane bulmaktan yıldıgım ıcın kabul ettim.
Basıma gelecekleri tahmin ediyordum. Keske tahmin ettiklerim olsaydı, bin beteri oldu.
Geldiler onuncu dk, arkadasın oglu tereryum cıcegım ve yanında duran yıllardır sakladığım bana hediye gelen semazen heykelimı kırdı.
Bır kac saat sonra nasıl almayı basardı bilmiyorum kıtaplıgımda duran yukarıda yanı kombının termostat inin aparatını kırdı cocuk.
Buyuk maddi zarara ugradım.
Termostat almak zorunda kaldım, tereryum pahalı bir cıcektı.
Once soylemeyim dedım, nasılsa para almayacağım ama sonra neden soylemeyım kı rahatca kahve sıgara ıcmelerı bana nelere maal oldu bilsinler dedım ve laf arasında vatsap grupta soyledım olanı biteni.
Sonra baktım duz muhabbet mahcubiyet hala yok. Arkadasligimı bitirdim o gunden beri konusmuyorum. Maddi zarar ugradım dıye degıl, manevi olarak mahcubiyet gormedıgım ıcın.
Sonra arkadasım duzelelım diye baya ugrastı ama, ben utanmayı bilmeyen insan sevmem.
Sogudum ve duzelmek istemedim duzelmedım.
Rahat ınsan sevmem, rahatını dusunen evınde otursun. Kimseye yatak vermek zorunda degıl kimse.