Diyet sürecinde ve öncesinde hissettiklerimiz...

5. Takım mehalim​

VAY ANASINA VAYY!

Aynaya baktığımda gördüğüm şeye inanamıyordum:1shok:.”Hayır,olamaz,bu ben olamazdım.”:çok üzgünüm:Ama benden başkası da değildi bu görüntünün sahibi.Çok mutsuzdum,sizlerin bir çoğunun da yaşadığı ve anlayabileceğiniz bir mutsuzluk içindeydim.Sonunda varabileceğim en üst noktaya varmış tavan yapmış ve 84 kiloyu görmüştüm.İnanamıyordum ne yapmam gerektiğini biliyor ama bir türlü başlangıç noktasına varamıyordum.

Her sabah dakikalarca dolabın önünde ne giyeceğim diye bakıyordum ve sonunda karar verdiğim şey hep aynıydı zaten üzerime olan kaç kıyafetim kalmıştı ki , güne böylece nefretle başlıyordum.Çok sevdiğim çizmelerim bile bacaklarımdan olmuyor fermuarı çekemiyordum.Kaç kere servise geç kalmıştım, hatta kaç kez çizmemin fermuarı bile patlamıştı.Ya servise binmek artık bunda bile zorlanıyordum. Kendimi kocaman yuvarlak bir kaya parçası gibi hissetmeye başlamıştım.Okulda ki durumum çokta farklı değildi sağımdan solumdan fırlayan yerlerimi saklamak için hep uzun uzun önlük giyordum(çuval demek daha doğruydu) .O kadar güzel şallarım vardı ki onları bile daha kaba görünüyorum diyerek üzerime alamıyordum.Ya sınıfta yaşadıklarım 1. sınıfları okutuyordum sürekli ayaktaydım oturma şansım yoktu ki ama ayaklarımın dinlenmeye çok ihtiyacı vardı artık bu yükü taşımak istemiyorlardı.Kaç akşam bileklerimin ve ayaklarımın ağrısından ağladığımı hatırlamıyorum.Ya eşimin bakışları onlar bile değişmişti.Hayır hayır ben yanılmıyorum evet değişmişti işte ama dedim ya bütün hissettiklerime rağmen bir türlü başlangıç noktasına varamıyordum.

Ne yapmalıydım nasıl yol almalıydım bu gücü kendimde bulamıyordum o kadar şaşkındım ki.İnternette araştırmalar yapıyordum ama hiç biri bana cesaret vermiyordu.Online zayıflama koçluğunu gördüm ancak hem pahalı hem de inandırıcı gelmemişti.Sonra akapuntur geldi aklıma, bulunduğum yerde bir uzaman yoktu en yakın yere Kayseri’ye baktım ve orda bir uzman buldum.Eşimle fikrimi paylaştığımda faydasını göreceğine inanıyorsan gidelim dedi.Faydası olacak mıydı? acaba bilemiyorum ama bir yerden başlamam gerekiyordu yoksa 3 haneli rakamları da görecektim çünkü kilom yerinde durmuyor sürekli artıyordu.İnandım faydası olacağına inandım ve 1 ay boyunca her hafta Kayseri’ye gittik eşimle.Doktorum çok hoştu, güler yüzle ilgilendi benimle ilk hafta 2.5 kilo verince moralimde yerine gelmeye başladı ve bir aydan sonra artık kendi başıma yola devam edeceğime inanınca bıraktım ve haziran ayına kadar kilo verdim. 68kg kadar indim kilo vermek zorundaydım çünkü erkek kardeşimin de düğünü vardı Azerbaycan’a gidecektik.Aralık ayına kadar68-70kg arasında gittim geldim.
Ancak bu benim için yeterli değildi.En az 55 olmalıydım.ama tekrar toparlanmaya aynı motivasyona ihtiyacım vardı. Kafayı haplara takmıştım sanki mucizemiydi ki onlar nette araştırmalar yapıyordum google beni kadınlarkulübüne yönlendirdi ee ama zaten üyeydim ben buraya ama infertilite konusu dışında hiçbir bölümüne bakma zahmetine bile girmemiştim.Böylece diyet bölümünü inceleme şansım oldu. Sonra dikkatimi çekti burda gruplar kurulmuş bişiler yapıyor insanlar başlangıçta saçma geldi “hıh dedim ne kadar samimiler ki acaba ,hem nerden bilelim herkesin doğru söylediğini dedim(internette yaşanmış acı tecrübelerden sonra)””Ama daha sonra neden olmasın ya” ,”denemek lazım” dedim.Şöyle bir göz atttım.Ben ilk geldiğim gün 5. takıma girmek istediğimi biliyordum(5 uğurlu rakamım benim, hayatımda hep 5’i tercih etmişimdir)Ama gururluyum ya ,burnum dik yaa hiççte 5. takım gidip te beni de alın diyemezdim:dilcikar: başvuru topiğine bir yazayım bakalım dedim ve iddali cümlelerle aynen şunları yazdım” inatçıyım ,hırslıyım beni takımınıza alırsanız hiç pişman olmazsınız.” süprizzzzzSonra hemen ertesi gün özelime bir teklif geldi Kalliste 5. takıma bekliyoruz canım diyordu.Aman Allah’ım inanmıyorumsositososito dedim 5. takım çağırıyor beni.Kallis duymuş sesimi sanırım dedim.O kadar yürekten istemişim ki bu takımı hemen oldu.Bütün samimiyetimle paylaşımlara başladım ve burda olmanın bir şans olduğunun farkına varmam uzun sürmedi.Kendimde aradığım gücü tekrar sizlerle buldum.Şimdi hiç inanmadığım kadar inanıyorum kendime.Ayrıca hemen arkamdan buse ve şaşkın cadısınıda sürükledim buraya (iyi etmiş miyim)Hepinize çok tşkler ederim.Şeniz

BUDA BENIM HİKAYEM.....

Aslında taaa 18 sene öncesinde yani 15 yaşında başladı maratonum ...kilolu bir genç kızdım ve yeni yeni hayatla tanışıyodum ....ve kendime güvenim 0 dı . çünki 67 kilo idim dogru duydunuz 67 kilo bi genç kız için boyumda uzun deyil ha 158. evlendikden sonra az uzadı 160 ya var ya yok ...

kendime okdar güvensizdimki hiç bir erkegin beni begenmeyecegini düşünürdüm kilolarımdan oysa güzelbi kızdım ( hala güzelim )kaydirigubbakcemile3
sonra geldi bilinçsiz diyetler .bi örnek vereyim birgün sadece 1 kase yogurt ertesigün sedece 1 elma ertesi gün gene 1 elma ..:1shok: ciddiyim kızlar . 3 günsadece 2 elma ve 1 kase yogurtla duruyordum artık uykudan bile yorgun kalkıyodum okadar yani öyle gözüm dönmüşki .. 58 kiloya kadar inmiştim ....:1ninca: sonra 2 ay adet görmedim ondan sonra aklım başıma geldi . bu arda ailemin söylediklerini duymuyodum bile bu öyle bişiki bir gençkız için çogunuz biliyosunuzdur....
neyse evlendim 18 yaşında .. o dönemde 60 cıvarında gezındım ama sonra .. 70li rakamlara döndüm .. hep aralarda diyet yapardım .....
3 çoçuktada kilomu korudum 72 idim nasıl korudum hep ara ara diyetletle ...

en küçük bebem 9 yaşında ... 2.3 senedir hep yaz gelirken yaparım diyet kısarım yememden bol sporla ... tabi tekrar aynı yiyince aynı kiloya cup....

74 civarında takılıyodum geçen sene sonra ucunu bi bıraktım 78 olmuşum ..:1shok: göbegim 6 aylık gibi oldu inanın ....hersene yaptıgım maraton başlıyodu gene ...

ve başladım yürüyüşlere gidiyodum diyetimide yapiyodum ilk ay 4 kilo verdim taze kilo çabuk gitti ..
sonra slim kıremi arştırırken k.k buldum ilgi alanım hemen diyet guruplarına başvurdum ve artık bu işi 5 kiloyla deyil hedefime kadar sürdürecektim ...delikafadulden

ve bu gün 78 ...65 kiloya inmiş durumdayım bazan ben bile kendime inenamıyorum ...:1shok: demekki isteyince oluyomuş .... artık magzalarda ön önden arka arkadan ( benım kasa şakira birazda )kaydirigubbakcemile3 çıkmadan istedigim modeli giymek istiyodum sokakta yürürken bile kendine güven istiyo insan yere öyle basıyo inanın ....yerimseniben

ARTIK bizin burda bir magza var bi taraf büyük benden bi taraf 42 ye kadar ... büyük bedende hiç istedigim bişiyi bulamazdım ...:çok üzgünüm: ama artık o magzaya girdigimde bana hanım eendi size bu reyon olmaz diger küçük beden reyonuna gidin diye yönlendiriyolar . bu öyle bir dugguki ....delikafadulden kıyafat denerken aynesa kendime inanamıyorum bazan . tezgahtarlara durumu anlatınca afallıyolar alla böyle çok güzel olmuşun daha verme diyolar ....

inanın bunlar sadece bikaç örnek özel hayatınızdaki etkilerini saymıyorum bile yerimsenibenher türlü güven geliyo insana ..yerimsenibenne demek istedigimi anladınız .....

ve inanın bu mutlulugu hiççç bir yiyecegi yediginizde elde edemessiniz ....:hooray:

5.Takım cedric​

Sen dilersen;ateş bile su olur,sen dilemezsen,su bile ateş olur...
Niyet ettim ateşi su etmeye...İmkansızı başarmaya,kendimi sevmeye,kendimle savaşmaya.Dün forumda okudum;kadın bir sabah uyanmış,ben artık diyetteyim demiş ve başlamış.8 aydırda bozmamış.Ne irade ya...Peki ondaki irade de bendeki ne.Sabah emo ya börek kızarttım.Tuttum kendimi zor olsa da.öğlen salata,yogurt aksamda yemekden yarım tabak,bide kacırmazsam süper olacak.Güclü bir kadınım ben,üstesinden gelcem sorunlarımın,yemin ettim...
Böyle yazmışım,diyet yapmaya karar verdigim gün;yaşadıklarımı yazmak icin hazırladığım günlüğe.Tarih 10 kasım 2008i gösteriyor.Son 3 yıldır;aynalara bile doğru dürüst bakmayan ben;hala kendini eskisi gibi bir fizikde hisseden ben;büyükbeden magazalarından zayıf mankenlerin üstünden beğenip, büyüğünü kendisine alan ve aynı formda üstüne olduğunu zanneden ben;alışveris merkezlerinde farklı bakışlar yakaladığında eskisi gibi güzelliğine bakdıklarını sanan ben;eşinin ondan uzaklaşmalarını iş stresine veren ben;babasıyla asla hiç bir konuda yüzgöz olmadığı halde beraber doktora gidelim dediğinde nedenini anlamayan ben;evde bilg da zayıflama ciftliği arastırmasını görünce kime olduğunu anlamayan ben gerçekle yüzleşiyor bu tarihden 3 ay önce.sebepsiz gece uykularından uyanmasının, zor hareket etmesinin nedenini buluyor ve gerçeklerle yüzleşiyor.AYNAYA BAKIYOR. Gözlerini açıyor ve bakıyor. 125 kilolardaki gördüğü kadon o değil.Evet gözler aynı ama bu koca vücut ona ait olamaz.Vücudunda hat diye bişey kalmamış. O güzelim yüzün altında kocaman bir gıdık. 20 li yaşlarda değil de babaanne gibi görünüyor. Ve bu kocaman vücudun içindeki minik kız ağlamaya başlıyor. Kendine yaptıklarına ağlıyor.Evet bunu kendine o yaptı. Sadece etrafını gördü,insanların onu üzmesine izin verdi, sonrada birilerinin üzdüklerini birilerine tedavi ettirdi.Birgün bile evde oturmazken canı hiçbiyere gitmek istemedi.Haftalarca evden dışarı çıkmadı.Ailesinin yanına bile gitmek istemediki , eski arkadaslarıyla karsılasmasın.Eşiyle görünmek istemedi,kimse karısının nasıl olduğunu anlamasın.Cocuklar aaa bu arabaya nasıl sığıyor bu kadın diye bağırdığı icin arabaya binmek istemedi.Dolmuşda yanına oturanlar rahatsız olmasın diye dolmuşa binmedi ve bu hale geldi.En iyi arkadaşları cips ,kola, çikolata ve envai çeşit yaglı yıyeceklerle yaşadı ta ki aynadaki halini görene kadar.Gerçekle yüzleşdi ve çözüm aramaya başladı int den.Karşısına kadınlar kulübü çıkdı.Önce okudu, okudu, kilo verenleri takip etti , diyetlere bakdı.Günlerce kararsız kaldı. Diyetisyene gitmek istemiyordu.Çünkü bıkmışdı 'zayıflayamazsan , ölürsün ; ölümcül obezsin .' yaklaşımından.Ve ne kaybederimki diye başladı diyet guruplarına bakmaya, yer aramaya.Koca gövdeye göre bir yer bulabildi guruplardan birinde.Ve hayatında bir hafta kaçamaksız ilk diyetini yaptı.Kendi gibi burayı okuyan yüzlerce, binlerce insanı düşündü ve kaçamak yapmadı.İlk haftayı diğerleri kovaladı.Miğde küçüldükçe ve hafifledikçe kendine güveni gelmeye başladı.Eskiden yapamadığı şeyleri yapmak için enerji hissetti kendinde.Kilolarda yavaş yavaş terketmeye başladı.İlk 5 kilodan sonra uzakdan takip ettiği gıptayla karışık hayranlık duyduğu emel42 ve kalliste nin gurubuna katıldı.Ve şimdiye kadar 10 küsür kilo verdi,hedeflediği kilonun dörtde biri ama bişey öğrendi bu süreçde ' evet; herşey benim elimde, eğer BEN istersem yapabilirim.'

Ben 141 kilo iken hayatım bitme noktasına gelmişti
oğlum 2 yaşındaydı ve büyüyordu onu kucağımda taşıyamıycak durumdaydım belim ağrıyordu sürekli
bir öyünlük bulaşığı bile dört sefer ara verip oturup dinlenip öyle yıkayabiliyordum o kadar zordu ki herşey hatta çoğu zaman ben kalkıp gidene kadar çişimi üzerime kaçırıyordum yerden kalkmak öyle zordu ki hele ev işi yapmak ölümdü resmen

bu hal nereye kadar gider dedim oğlum büyüyordu bir gün okula başlayacaktı ya sonra ne olacaktı
herkes anneleriyle okula gelince benle oğlumu görünce senin annen çok şişko demiyceklermiydi
ama babası da çok şişkoydu ayrıca hiç umursamıyordu bu durumu uyku apnesi vardı geceleri soluğu kesiliyor dakikalarca onun tekrar nefes alıp almayacağını bekliyordum
her sabah odasına gdip bu sabah da kalkıp işe gitmiş yaşıyor uyurken ölmemiş diye şükrediyordum
çok yalvardım bunu kendine yapma ama can benim sana ne oluyor diyordu
o zaman bize yapma bizi düşün beni yanlız bıakacaksın efem babasız mı büyüsün benim de halim ortada ne olur sonumuz bunları düşün de kendine dikkat et desem de o inatla elimde değil ben sebze falan yiyemem diye tersliyordu beni

birgün karar verdim o babaydı ben de anne babasız kalmak zordu bende babasızdım ne olduğunu çok iyi biliyordum ama annesiz kalmak daha kötüydü bir çocuk için
boşver onu dedim sen kendine bak o umursamıyor diye sen de bırakma bu kadar kendini
aileme yalvardım bana bişeyler oluyor iştahımın önüne geçemiyorum ne olur bana yardım edin dedim
amcam yengem sahip çıktı diyetisyenler profesörler ne gerekiyorsa karşıladılar masraflarımı
tiroidit olmuştum evlendikten sonra öyle sıkıntı yaşamıştım ki içimde sonunda bedenim kendini öldürmeye başlamıştı dayanamamıştı bu strese
tedavi ve diyetisyen yardımıyla 49.5 kilo verdim herkes 50 de düz hesap diyor ama hayır ben sadece 49.5 kilo verdim
sonra bunladım yeniden ben bu kadar çabalarken hayatım düzelsin diye evde hiçbirşey düzelmiyordu
eşim yine bildiği gibi yaşıyor ailesi benim diyet yapmamı istemiyordu çok kilo verirsem oğullarını beğenmememden korkuyorlardı çünkü safra kesesi ameliyatından sonra kendimi diyet açısından toparlıyamıyordum bir türlü
içinde yaşadığım evden hayattan insandan kurtulmak istiyordum ama cesaretim yoktu yine buzdolabıyla tatlılarla dost olmuştum bana tek mutluluk veren bunlardı çünkü

iş bulamıyordum para kazanamıyordum eğer param olursa ayakta durmak da
ha kolay olacaktı zannımca
internetten ordan burdan iş aradım sürekli sonunda bir gün eşim çalıştığım işyerini ayarladı
ve işe başladım ilk günlerde öyle paraladım ki kendimi eve yetişicem işe yetişicem derken 91.4 kiloya düştüm
oh ne güzel belim iyice ortaya çıktı kıyafetlerim çok güzel oluyordu çalışırken yorulmuyor hiç üşenmiyor koar halde her işimi başarıp çıkabiliyordum
ama yine evde huzur yoktu o bana rahat vermiyordu bu sefer
onu giyme bunu sürme şöyle yap böyle yap bunalttıkça bunaltıyordu
özel hayatımız kalmamıştı ayrı odalarda ayrı hayatlar yaşıyorduk herzamanki gibi sadece pazar günü sabah kahvaltıısnda ailecek birlikte oluyorduk onda da o efe ile aynı sofrada bulunmaktan mutlu olmayan bir babaydı çünkü rahat vermiyordu efe ona sürekli ilgi istiyor döküp deviriyordu
huzursuzluk son noktada artık bunaldım sadece işe gelince nefes aldığımı hissediyordum ve eve gitmek içimden gelmiyordu yeter artık diyordum nereye kadar ama her böyle düşünüşümde kendimi ya tatlı ya da hamurişiyle yakalıyordum ev halimi düzene sokamamak benim diyetimi düşüncelermi de etkilemeye başlamıştı
ben diyet yapıyorum da ne oluyor herşey aynı işte diye düşünüp bulduğumu yiyor bulamadığımı giidp alıyordum ve mutlaka yiyordum
şimdi toparlanma zamanı geldi huzursuzluktan uzaklaştım tekrar diyet yapmalıyım ama aynı düzende diyet yapacak sabrım olmadığını hissediyorum aklım yemeklerde kalıyor 26 şubatta diyetisyende randevum var yen bir yıl yeni bir hayat yeni bir beden diliyorum Rabbimden ancak onun yardımıyla başaracağımın farkındayım.

Güzellerim!
Herzaman dedigim gibi. Ayni dertlerde, ayni sikintilarda,ayni girdaba düsmüs ama birbirine tutunarak, akintiya kapilmamaya,cabalayip ayakta kalmaya hatta kurtulmaya calisan bir gurubuz....
Iyi güzelde biz bu girdaba niye düstük? Hepimiz sisko, kilolumu dogduk? Hic sanmiyorum....
Ben ilkokuldayken öyle zayiftimki annem bana bakarak endiseleniyordu.... Sabahlari zorla yumurta sarisi iciriyordu...artik ne demekse.... Ceviz ögütüp icine bal karistiriyor, sabahlari surup gibi kasik kasik yediriyordu... Yemek aklima geldiginde bile midem dönüyordu.... Sonra büyüdüm, serpildim, gözdolduran güzel bir genckiz oluyordum 14 –15 yaslarimdayken...o zamanlargüzellik idolleri düzgün ,dolgun bacakli iri gögüslü bayanlardi... iste o ara ingilterede zayifligiyla meshur bir manken meshur olmustu o zamanlar ...(twiggy).... Ve ilk mini etek modasi yayiliyordu dünyaya.... Benimcevremde kilo sorunlarini ilk böyle animsiyorum... ve hic bu zamandaki kadar kilolu insan yoktu. Balki hareketsiz birkac yasli hanim vardi.ama genckizlar ,delikanlilar, heledecocuklar nerdeyse ciliz denecek ölcülerdeydiler. ..Insanlar twiggy gibi hortlak gözlü, halinden bezgin, halsiz, ici gecmis mankenlere özenmeden..... önce hersey daha bir yolundaydi sanki.. kilo sorunu böyle had safhada degildi... Yani kilo sorun degildi benim cocuklugumda..
Benim cocukluk anilarim sizinkilere benzemez canlarim. Nerdeyse hepiniz benim evladim olacak yastasiniz..
Ama demek istedigimi anladiniz biliyorum... Gelelim benim nasil bu hale gelmis olmama..
16 yasimda evlendigim zaman 163 boya 53 kilo idim tipim düzgün. Yürüyüsüm hareketlerim alimliydi.
18 yasimda almanyaya geldim tek gram almamistim... Tek kelime almancam yada herhangi bir tanidigim yoktu almanyada.. buna ragmen geldigimden 10 ay sonra esime hem is hem kalacagi ev bulup almanyaya isci istegi yaptirdim .. 1974 yilina kadar bu isler böyle yürüyordu... 74ten sonra istanbul mecidiyeköydeki alman isbulma kurmu kapatildi...türkiyeden Isci alma durduruldu..
75te ilk kizim dünyaya geldi ben hamileligimde 72 kiloya cikmistim bu benim fazla kiloyla ilk tanismamdi.
Ama inanin 10 haftada 55 kiloya düsmüstüm yine... Ama diyet yapmistim spor yapmistim yani bir caba göstermistim . birdaha asla kilo almiyacagim diyordum kendime... 80de ikinci kizim oldu... Ben diyet sorunuyla bir defa hasir nesir oldumya, bu hamileligimde 82 kiloya kadar ciktim...yine 3 ay icinde 60 kiloya inmistimki sütüm kesildi ben yine hamileydim... 81de ücüncü kizim dogdu simdi bebek bekliyen bebegim... Onun hamileligindede 84 kiloya gelmistim. Bu defa 57 kiloya düsmem nerdeyse 9 ay sürdü... Ama sonucta ben 3 cocuklu 57 kilo hos bir hanimdim... Istedigimi giyiyordum.. giydigimde yakisiyordu...son kizim 4 yasinda iken birde oglum oldu... Yasim 31 idi. Ben iste bu hamilelikte 90 kiloyu gördüm en son hafta tartida... 18 ay ugrasip 61 kiloya zor düstüm.
Fakat o ara 8 ay issiz kalip 8 kilo aldim 69 kilo ile simdiki isime girdim 1989 da ise girdim.. ilk 6 ayda 6 kilo daha aldim. Ise girdim gireli diyet yapiyorum... Eski reyhani kaybettim onu ariyorum. ..Ben hamilelik sonralari yaptigim diyet kurlari haric. Bu ise girdim gireli 20 yildir diyet yapiyorum.. ve ben diyetle bogustukca heryil daha cok kilo aldim... 1haziran 2004 yilinda hic sebepsiz ,hic hazirliksiz sigarayi biraktim... Daha öncesinde 36 yil icmistim sigarayi... 14 yasimdan beri... sigarayi birakinca inanilmaz bir süratle kilo aldim.. nerdeyse hergün kilo aldim... 8 ay icinde 98 kilo oldum. Nefesim tikaniyordu.. hareket ettikce at gibi soluyordum... Egilip ayakkabilarimi baglarken zorluk cekiyordum... En büyük sorunum giyinmemdi... Iyi giyinmeyi seven biriyim... Ama 98 kiloluk bir insanin giyecegi iyi seyler benim hosuma gitmiyordu... Yasim vardi ama ben kendimi hic o yasta görmedim... Icimde cocuk bir taraf var... Gönlüm genc... Calisan bir insanim ..hergün giyinipbakimimi yapiyorum. .. Fakat bana hicbirsey yakismiyordu... Tek düsüncem giydiklerimin orami burami kapatmasiydi tek bu amacla uzun bol cadir gibi birkac tshirt aldim. ..
Daha baskada kiyafet almadim ... nasilsa zayifliyacagim diye... Zaten benim begendiklerim bana olmuyor.. kalcalarimda sikisip kaliyor kazaklar tshirtler.. dökülmüyor asagi kapatmiyor sirtimin göbegimin yag katmanlarini...
Canlarim ben 2007nin mart ayinda bir protein diyeti yaptim iki haftalikve 6 kilo verdim... Öyle zor bir iki haftaydiki ben bu 6 kiloyu asla geri almiyacagim dedim kendi kendime... diyete devamettim... Ve ben yürüyordum ..hergün 10bin adim atmadan kesinlikle yatmiyordum,... Gece saat 2 bile olsa adim sayimi tamamlamadan rahat etmiyordum.... Tek selülitim yoktu... Hareketli fikir fikirdim... Yürümeyip kosuyordum ... haziran ayinda bir reha klinige gittim... 5 haftada inanilmaz bir görünümüm olmustu .. 2008 yilinda izine gittim 70 kilo ile... Bu ne harikulade bir duygu anlatamam... Beni kilolu taniyip kendileride kilolu olan hanimlarin kiskanc halleri... Ya hele cocuklarimin benimle duyduklari gurur... Herkese soruyorlardi „ annem nasil olmus?“
Türkiyeden beyaz klos etekli bir takim aldim... Öyle yakisiyorduki. Kendimi nerdeyse o genckizligimdaki gibi hissetmistim... Heyhatttt..... Ne oldu? Izinden döndük ben acaip saldim kendimi.... Yani bir kac ayicinde bukadar cabuk kilo alinirmi ya?? 85 kilo oldum iki kizimin dügünündede istedigim kiyafetleri giyemedim ...
Gecen yilin ekim ayinda dantel modelleri ararken bu siteye rastladim. ..Bir kac gün dolastim... Grup halinde zayifliyanlari görüp heyecanlandim.. kararlamadan bir yere girip benide alin ne olur yasim var ama cokta hirsliyim yazdim... birtanecik kallisimde yakinda bir arkadasi mezun edecegiz onun yerine girebilirsin birkac gün disardan katil dedi.... Oyy canim benim sana cok tesekkür ediyorum kallisim. ŞenizNerden bilebilirdimki tam bana uyan bir takima geldigimi.. gerci cok cabuk anladim bunu... Ben aranizda olmaktan mutluyum... Dostlugunuzu, sicakliginizi, bana actiginiz yüreginizi, arkadasliginizi cok seviyorum. Bazen sizden aldiklarimin karsiligini veremiyorum diye üzülüyorum... Keske elimden daha fazlasi gelse diyorum... Pc yi ,interneti cocuklarimdan ögrendim... Cok fazla bilgim yok... Birde calisan biri olarak fazla vaktimde yok. Ama siz güzel arkadaslarim, canlarim beni oldugum gibi kabul ettiniz.. saydiniz, sevdiniz... Allah hepinizden razi olsun ..ben sizi cok seviyorum..
Rabbimden diliyorum... Kilolarimiz bir hastaliga sebep olmadan kisa zamanda saglikla istedigimiz kilolara inelim.. bizimde kendimizi sevmeye .kendimize saygi duymaya ihtiyacimiz var..
Ve ben buna inaniyorum.. takimima güveniyorum.. takimim sayesinde kendimede güveniyorum..kaydirigubbakcemile5:enbuyukkk:

herkesin bir hikayesi var benim olmamı benimde varsüprizzzzz
çocukluğumda ve genç kızlığımda hep çok zayıf oldum hatta annem çok çekti benim iştahsızlığımdan herkesin kilo almışsın güzelleşmişsin dediği üniversite döneminde en fazla 50 kilo olmuşumdur sürekli spor yapan bir kızdım yürüyüş yapardım aerobik kurslarına giderdim kendi kendime müzik çalar dans ederdim ne zamanki nişanlandım düğün yaklaşmaya başladı spor yapmayı bıraktım strestten kendimi yemek yemeye verdim düğünde 55 kiloydum düğünden sonra bilmediğim tanımadığım bir şehirde yaşamaya başladım ve1 tane arkadaşım yada akrabam yoktu can sıkıntısından yemek tarifleri denemeye çeşit çeşit pasta yapmaya başladım dolayısıyla kiloda almaya başladım ama komik olan kilo almakdan çok mutluydum kendimi hiç şişko görmemiştim sonra yedikçe yemeye başladım eşimle ve ailesiyle sıkıntılar arttıkça kilomda doğru orantılı arttı sonunda kıyafetlerim olmamaya başladı çevremdeki herkes çok aldın yeter dur falan diyordu ben hala farkında değildim hiç kısmadan yiyerek mutlu oluyordum birgün annemlere gittim annem dediki sen hiç tartılmıyormusun yooo dedim kızım benden fazlasın güldüm anneme ne diyorsun yaa ben senin kadar şişkomuyum annem elimden tuttu beni tartıya çıkarttı aman allahım 69 kiloyum annem çıktı tartıya 70 o anda beynimde şimşekler çaktı annemle benim boyumuz hemen hemen aynı annem kadardım sonra spor yapmaya karar verim biraz gittim ve geri bıraktım diyet yapacam dedim ertesi güne kadar bile yapamadım forumda genellikle bebekle ilgili paylaşımda bulunuyordum sonra diyet listesi ararken cuma yaarışmasını gördüm hoşuma gitti ne olur benide alın diye yalvardım canım kallistem beni kabul etti eğer sizler olmasaydınız tek başıma asla başaramazdım 8 kilo verdim buraya başladıktan sonra daha da vereceğim inşallah desteklerinizle hepinizi çok seviyorum canım takımım

5. Takım buseyrem​

Evet gelelim bana; İlk defa yazıyorum bu konuda.Ne komik.hayatımda ki e3n büyük sorunumu hiç kağıda dökmemişim,kağıttan bile utanmışım sanırım.Ama burayı bulduğumdan beri daha rahatım.Gerçek kilomu birtek mehalim ve sizler biliyorsunuz.
10 senedir bu bela başımda.10.000 kez karar verildi kalem kırıldıAma tamamlanmadı.Lise sonda sınavlara hazırlıkta ilk kez karşılaştım 75 ve 80 lerle.Takmadım.Önce ÖSS dedim kazandım.Sonra arkadaşlarla o cafe senin bu restaurant benim gezdim.Sonra 85 lerle tanıştım.4 sene fakültede de verecem zaten günümü gün edeyim dedim.Derken kimle tanıştım dersiniz.90'larla.......
Atanmam olmadan önce sıktım biraz 80 lere düştüm.Atandım.Hazır yemekler,fastfoodlar Yeni yeni sayılarla tanıştım.Hele son 1.5 senedir nelerle tanıştım nelerle.Üç basamaklı sayılar hayatıma girdi.Şimdi çıkmak istemiyor.Obezim artık.Bütün dünya karşı çıktı ama ben başardım ve obez oldum."Şimdi ne hissediyorsun "diye sorarsanız BOŞLUK ......
Herkesin gıbta ile baktığı en güzel zamanım akıp gidiyor.Tıpkı boş yere açılmış bir musluk gibi.Küresel ısınma kapıda diyorlar,ama hala benim musluk açık.Biri kapatsın diyorum,Ne olur gücüm yetmiyor. Ama kimseden ses çıkmıyor.Herkes sadece sen yapabilirsin diyor.Biliyorum ki.....
26 yaşında ihtiyar bir kızım.Okulda bir görseniz beni,acırsınız.Bir kolum hep şalımın önünde. Öğretmenler odasına girmek istemiyorum bazen.İğrenç bir espri yaparlarsa diye.Yaparlarda zaten,sektirmiyorlar.
Gözümün önünde hayatım kararıyor.Geleceğim...Sağlığım bozuluyor.Herkesin dalga geçtiği aptal biri oldum.İşin en kötüsü ne biliyor musunuz?Millet senin üstünden espiri yaparken sende ggülüyorsun hatta fırsat vermeden sen de esprir yapıyorsun.Çünkü kendinle barışık birsisin! herkes öyle sanıyor.
Okadar çok olayla karşılaştımki bağırdım ağladım,aynaları kırdım,Son iki haftadırhep aklımda fikrimde daha çok yer etti bu diyet olayı.Sizlerden de feyz aldığım bir gerçek."Yapacağım bu sefer "diyor içimdeki cılız kız.Şişman kızda "Benim zamanım artık doldu, beni burda bırak" diyor.

Galiba oluşuyor benim yolum... mutluluk yolum....

5. Takım kalliste​

Hayatımda o kadar mutluydum ki bu mutluluğumu bozmaktan korkarcasına aldığım kiloların ardına saklandım, kendime bile itiraf edemedim kilo aldığımı, artık obez olduğumu ama sağlığımı kaybetmekten korkup dönüp halime baktım, kendimle yüz yüze geldiğimde çok geç mi? acaba dedim..
Ve neyi nasıl yaptım da bu hale geldim?
En son olarak hatırladım zayıf halim 15 yıl öncesine dayanıyordu, evlilik,doğum, ilaçlar, ameliyatlar...Sürekli kilo almıştım ve diyet ile tanışmaya o zaman başlamıştım... Diyet ve diyet uzmanıyım denilen kişilerle... İstanbulda yaşarken gitmediğim ünlü diyet uzmanı kalmadı ne Muzaffer Kuşhan ne Murat Topoğlu nede Gürkan Kubilay, hepsine gidip elime birer liste tututşturmalarına izin verdim ve haftalar boyunca öğlenleri salata sabahları bir kibrit kutusu büyüklüğündeki peynire mahkum edildim.. Ama ne bu diyetlerden bir sonuç alabiliyordum ne de normal yeme düzenime geri dönebiliyordum, diyet yptıkça kilo alıyordum her yeni diyetisyenle yeni kilolar eklendi üzerime ve ben çok kiloluyum dediğim 70 li rakamlardan 90 lara ulaştım... Uzun bir süre diyet ve doktorları çıkarttım hayatımdan bu arada doğum yapmış en son olarak 89 kilo ile sabitlenmiştim bebeğimi büyütürken spor ve form çayları ile diyetsiz 15-20 gün içerisinde 12 kilo düşmeyi başarmıştım bu büyük bir güven kazanmamı sağlamıştı ama ardından gelecek hayatımda ki değişikliklerden haberdar değildim, üst üste gelen depresyon durumları, hayatım hakkında vermem gereken kararlar bir kaç kilo almamı tetiklemişti hayatım bu sırada elimde olmadan sürekli değişiyor engel olamadığım istemediğim bir yaşantıya doğru uzanıyordu tüm bunları yaşarken doğup büyüdüğüm şehirden ayrılıp depresyonda iki çocuk iletişim kopukluğu yaşadığım bir eş ile başetmek zorunda kalmıştım.. Zaman akıp gidiyor moralimde ve hayatımda bir değişiklik olmuyordu bu arada yaşadığım sıkıntıdan her gün çıkıp yürüyüş yapıyordum kilomu 84 lere indirmeyi başarmıştım nasıl olduğunu bilmeden... Artık istemedende olsa geride bıraktığım yaşanmamışlıklarımı yüreğime gömüp yeni yaşamıma merhaba dedim, çalışmaya başladım gece, gündüz uyumadan sürekli koşturuyor sürekli çalışıyordum ama bu mutlu hallerim 1 yıl sürdü, yine yolunda giden hayatım o yoldan çıkmış pürüzlere doğru kaymıştı ve ben sadece izliyordum bu arada düzensiz yemekten kilolar geri gelmeye başlamıştı önce 89 hatırladığım aradan bir kaç ay geçip bir şeyleri tam düzelttiğim dediğim andada 95 olmuştum bile ama artık yaşamı yakalamak için çok çabalar hale gelmiştim yemek yemeye vaktim yoktu kahvaltı yapmıyor öğle yemeği yerine 1-2 poğaça tüketiyordum ama durum buysa nasıl kilo alıyordum ki... Kilomu düşünmek yerine hayatımı düzene sokma çabası kilomdada inişler çıkışlar meydana getiriyordu ben artık herşeyi gidişatına bırakmıştım... Her şeyi müdahale etmeden gidişatına bırakmak düzeltmek yerine dahada çok bozmuştu artık evdeydim, bu kadar çabalamaya bu kadar kafa patlatmaya karşılık insanlardan gördüğüm riyakarlık beni bu duruma sürüklemişti artık çabalayacak halimde kalmamıştı.. İçtiğim sigara ikiye katlamıştı farketmeden buzdolabı ile sıkı bir dostluğumuz olmuştu ve ben hiç tartılmıyordum nasıl olsa hiç bir şeyle başa çıkamıyordum ki tartılıp neden moralimi bozacaktım...Bir gün aklımda böyle bir düşünce yokken sigarayı bıraktım, bir gün içinde bırakabildiğim için kendimle gurur duydum başarmıştım hayatımdaki bir kötülüğü yok etmeyi başarmıştım... Ama... Sigarasız yaşamın beni obez yapacağının farkında değildim sigara ile boşalan yeri yemeklerle hatta tatlı ve pastalarla doldurmaya başlamıştım farketmeden her gün bir tatlı, pasta, börek, kurabiye yapıyordum bu arada sağlığımın bozulmasını hayatımda yaşadığım kötü günlere yoruyordum.. Dizlerim beni çekmemeye başladığı güne dek kilolu olduğumu kendime itiraf etmedim aylar boyunca tartılmamıştım çünkü korkuyordum tartıda göreceğim rakamla başa çıkamayacağımı düşünüp korkuyordum, ağrılar, uykusuz huzursuz geceler peş peşe gelmey başlamıştı, arada nefes alamadığım nefesimin yetmediği anlarda oluyordu sağlığım elden gidiyoru bir şey yapmalıydım, ilk önce tüm cesaretimi toparlayıp tartıya çıkmalıydım 100 kilo olmuşmuyumdur diye geçiriyordum içimden... Tartılmaya karar verip cesaretimi topladığım an ben bu işi artık başaramam benim midahale edeceğim rakamı geçmişim diye düşündüm tartı aleti 107.0 yi gösteriyordu aynı gün içinde yanlışlığı düzeltmesini bekleyerek tartıya 5 kez inip çıkmıştım ama sonuç değişmemişti... Yine mi diyet yapacaktım? Diyetler bana hiç bir sonuç getirmmişti ki neden o kadar eziyeti çekmeliydim başka bir yöntem olmalıydı... Eczane camlarında bir ilaca rastladım olabilirmi acaba beni zayıflatabilirmi diye düşündüm ve almaya karar verdim... İlacı kullanmaya başlayamıyordum çünkü beni biren bire zayıflatmasını istiyor bunu başaramayacağını düşündükçe sadece mutfaktaki çekmeceyi açıp ilacı elime alıp bakıp geri koymakla yetiniyordum... Oturup internet başında bu ilacı araştırmaya başladım henüz yeni yeni duyuluyordu bir kaç kişi vardı kullanmaya başlayan ve tecrübelerini yazan, Kadınlar kulübü diye bir yerdeydiler arada sırada bakmak üzere pencereyi bilgisayarıma kaydettim ve kullananlardan aldığım cesaret ile gidip ilk ilacımı kullandım.. İlacın etkisi görülmeye başlamıştı sürekli susuyor ve acıkmıyordum ama iki günün sonunda zehirlenme belirtileri gösterdi ilacı bırakmak zorunda kaldım bu arada hafif hafif yürüyüş yapmaya başlamıştım ilacım artık yoktu ve tartılmadan önce terazideki rakamın biraz inmesi için çabalar olmuştum, aradan bir hafta geçti tartıldım kilom 102.0 olmuştu gözlerime inanamadım tekrar tekrar tartıldım o rakamı beynime kazdım adeta ve ilaçsız başarabileceğime o gün inandım çünkü ilacı sadece iki gün kullanmıştım gerisi benim başarımdı..
Kilo verdiğimi eşim ve çocuklarımda hemen farkedip övgü yağdırmaya başlamışlardı nasıl yapmaınlar ki anneleri ve eş geri dönüyordu galiba... Artık her akşam ve her sabah yürüyüşlere çıkan anneye, eş'e eşilik ediliyordu, çünkü vazgeçmesinden korkuyorlardı.. Bunalımlı halim gitmiş, kendim için eşim, çocuklarım için geri dönmüştüm kendimle gurur duyuyordum, etrafımdakilerinde benim için harekete geçmesi hoşuma gidiyordu yürüyüşler ardı arkası kesilmeden dahada hızlanmıştı mutlu oluyordum bu durumdan...Bu arada o ilaç aklıma takılıtydı ve her gün bu forumu takip ediyordum, bir gün ilacın olduğu bölümden çıktığımda bir mesaj gördüm... 17.05.2007 hayatımın değişime uğradığı tarihte gördüğüm mesaj şu;

Merhaba Arkadaşlar,

Forumumuzda yer alan bir topikte Cuma günü tartılan ve kilosunu paylaşan arkadaşlarımız var. Bu geleneği, küçük bir ekleme ile devam ettirmek istiyorum.

Açılan hemen her topiğe, duygularımızı yazıyor, desteklerimizi veriyor, önerilerde bulunuyor ya da sorularımızı sorarak cevaplar arıyoruz. Kalabalıkta dolaşıyor görünmemize karşın aslında bireysel takılıyoruz. Bazı arkadaşlarımız sevimli gruplar kurmuşken, yalnız kalanlar ya da karmaşada kaybolanlar da olabiliyor.

Fazla zamanınızı almadan önerime geçmek istiyorum.

Beşer kişilik gruplar kuralım. Katılımcı sayısına bağlı olarak, bu sayıyı arttırabilir ya da azaltabiliriz. Grupta yer alan kişilerin ayrı, ayrı kilosu ve toplamı Cuma günleri buraya yazılsın. Bir hafta sonraki Cuma günü, yeni kilolar yazılarak % fark tespit edilsin. Alınan sonuçlara göre de oluşturulacak gruplar arasında ilk üçe girenler açıklansın.

Grupları oluşturma biçimi olarak da önerim şudur; açmış olduğum bu topiğe, "katılıyorum" şeklinde olumlu mesaj yazanları 1,2...,5 şeklinde, mesaj önceliğine bağlı olarak belirleyebiliriz.

Böylece tatlı bir rekabet havasında, daha da dayanışma sağlamış olarak keyifli bir zaman geçireceğimizi düşünüyorum. Ne dersiniz? Önerilerinizi bekliyorum.

Biraz düşündüm ve güzel bir fikir gibi geldi ama cevap yazma cesaretimi toplayamıyordum, ertesi gün baktığımda bir sürü kişi gelmişti yarışmak için grup kurmak için ve benim kadar kilolu bir kişi vardı o da yazmaktan çekindiği için dışarıdan takip etmeyi tercih etmişti, o an öyle utandım ki benim kadar kilolu birisi yoktu ama artık bu yola girmiştim bir kez..yazdım ... Bende varım dedim sonra sustum uzunca zaman.. gruplar kuruldu ben bir takıma yerleşmiştim yeni arkadaşlarım olacaktı yeni düşüncelerle tanışacaktım ve en önemlisi benim kadar olmasada hepimizin derdi ortaktı...O kadar çabalamaya başlamıştım ki yediğim her lokma burada utanmama neden olacağı için kendimi dizginlemeyi öğrenmiştim artık yeniyor her günde düzenli spor yapıyordum ve mutluydum...Sanal ortamdan çıkıp hayatıma baktığımda etrafımdaki herkezin de mutlu olup bana destek olmak için yarıştığını görüyordum çabam katlanarak artıyordu... Çocuklarım her sabah erkenden uyanıp benimle yürüyüşe geldiler, eşim her akşam yorgun döndüğü işten kimi zaman yürüyecek hali kalmamasına rağmen bisiklete binip yine bana eşlik etti yalnız bırakmadı, kötü ruh halimden; önce kendim, sonra püsküütüm, eşim ve çocuklarım sayesinde kurtuldum kısacası hayata döndüm yaşamı kıyısındanda olsa tutup yakaladım tekrardan ve bu uzun süreçte vazgeçişlerim olsadahep geri döndüm çünkü doru yol burada...
Kendime güvenim geldi, eşimle daha bir yakınlaştık arkadaş havası yakaladık cinsel hayatımızı düzene soktuk çünkü farketmedende olsa hayatımdaki her şeyden kaçtığım gibi cinselliktende kaçmışım, sokağa çıkmaya utanıyordum artık utanmıyorum, hiç kıyafet almak istemez hatta almazdım şimdi yaz gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum, davetlere gitmezdik şimdi çağırsalarda verdiğim emeklerin karşılığında övgü duysam diye bekliyorum, çocuklarımla dışarı çıkmaya utanırdım her yere yalnız gönderirdim şimdi sinemaya tiyatroya gidiyorum onlarla çünkü koltuklara sığabiliyorum ve sokakta yürürken dikkati üzerimizde toplayıp kızlarımı utandırmıyorum...Verdiğim kiloları geri almamak üzere yolladığımı biliyor artık kabul edemeyeceğim bir duruma girmeyeceğim için kendimden emin adımlarla hedefime ilerliyorum, artık annemin kalp, şeker ve tansiyon hastalıklarından birine yakalanma korkusunu daha az yaşıyorum..Kendim için ve ailem için tüm hayatımı değiştirdim beslenme düzenimizi değiştirdim hiç kimse itiraz etmedi bu sağlıklı beslenmeye şimdi çocuklarım benim gibi olacakmı korkusunu daha az yaşıyorum...Sağlığımı kazanıyorum, süreç çok uzun olduğu için çok zaman durgunluk yaşıyorum bazen bıkkınlık hissine kapılıyorum ama asla ve asla vazgeçmiyorum... Bu süreci başlatan püsküütme minnettarlık duygularımı ve teşekkürlerimi ancak mezun olarak verebileceğimi biliyorum ve vazgeçişlerden geri dönerek hep çabalıyorum... Takım olmanın mutluluğunu, gururunu, desteğin bir insanda ne sonuç verebileceğini gördüm tüm takım arkadaşlarıma teşekkür ediyorum bu üçüncü takımım eski arkadaşlarımında yeri hala saklı ve verdikleri emek üzerimde duruyor herkese teşekkür ediyorum... İçim kıpır kıpır ve bir gün bile olsa bu yarışmadaki azmimden vazgeçmedim, diyetten vazgeçtim ama buradan geçemedim zaten bunu yaşasaydım geri dönüşsüz çeker giderdim...Artık rahat nefes alıyorum, artık ağrı çekmiyorum, artık evim huzurlu, çocuklarım eşim mutlu ve bunu ben başardım, son günlerde beslenmenin bilincini iyice kavramış olduğumu düşünüyorum sabırla, adım, adım.... attığım her adımın beni hedefime mutluluğa sağlığa götüreceğini biliyorum... Dün bahsetmiştim aynalara asla bakmıyordum duştan çıkarken banyoda olan ayna ile karşılaşmamak adına havlumu duşun kenarına koyuyordum çünkü işkence gibiydi o görüntümle karşı karşıya gelmek heryerden fışkıran yağlara göz atabilmek, iğrenç ötesi bir görüntüydü şimdi sadece geçen yıllarıma ve aileme yaptığım yaşattığım haksızlığa üzülüyorum...


Başarmanın dayanılmaz hafifliği bu olsa gerek ben şişmandım, ben obezdim artık bu yeni halim yeni görüntüm yeni benliğim demek için yaz aylarının ve hedefimin gelmesini sabırsızlıkla bekliyorumdelikafadulden.... Yanımda olup desteklerini hiç vazgeçmeden sabırla sürdüren siz arkadaşlarıma çok minnettarım..a.s.a.s.a.s.a.s.a.s.a.s.

nevbahar .!.:

Diyetten önce pizza yiyordum, diyet süresince yemedim, diyeti bırakınca afiyetle yedimbenneyaptımki

Sonra tekrar diyete başladım, bu sefer çok kararlıydım diyet süresinde katiyetle haftada 3 kez pizza götürdümbenneyaptımki, diyeti de bırakmadım sonra ama pizzayı da bırakmadımbenneyaptımki

Şimdi gene diyetteyim sağlıklı beslenmeyi bıraktım yağlarımla göçüp gidecembenneyaptımki

Nan benim diyet biraz tersine olmuş çok heveslendirici bir yazı demi-tatlicadiarzu-

Genişletmek için tıkla...

Bende birşey anladıysam arap olayım-tatlicadiarzu-ahanda oldum:1ninca:

Püsküüt .!.:

Yüzümde bildik bir tebessümle okudum yazdıklarınızı..
Bütün içten paylaşımlar için teşekkürler arkadaşlar..
Başarı öykülerinizi de okumayı çok istiyorum.. a.s.

Genişletmek için tıkla...

inşallah püsküütüm .....:Saruboceq:

nevbahar .!.:

Diyetten önce pizza yiyordum, diyet süresince yemedim, diyeti bırakınca afiyetle yedimbenneyaptımki

Sonra tekrar diyete başladım, bu sefer çok kararlıydım diyet süresinde katiyetle haftada 3 kez pizza götürdümbenneyaptımki, diyeti de bırakmadım sonra ama pizzayı da bırakmadımbenneyaptımki

Şimdi gene diyetteyim sağlıklı beslenmeyi bıraktım yağlarımla göçüp gidecembenneyaptımki

Nan benim diyet biraz tersine olmuş çok heveslendirici bir yazı demi-tatlicadiarzu-

Genişletmek için tıkla...

:1shok: ve sanırsam hala pizza yiyyosun .şakkıdı nevbaharımmmmmkaydirigubbakcemile peki pizza yesen ama 1 orta boy degilde 1 dilim hem pizza yemiş olursun hem diyet yapmış hı...yerimseniben


ve senın diyet hayatın pizza yiyip yememe eksenında galiba ....:roflol::roflol::roflol:naniknanik.

herkesin hikayesini gözlerim dolarak okudum
bende yazmak istedim
24 yaşındayım liseden itibaren hep 58 kiloydum,üniversitede aynı kilolardaydım maximum 63e çıktım.üniversite son senemde 63ü gördüm ve o sırada bir pastanede çalışmaya başladım 6 ay içinde 70 kiloya çıkmıştım hadi şundan deneyelim,hadi bunu yiyelim diye gaza getiren ve benimde hiç karşı koymadığım arkadaşlarım sayesinde.sevgilim (şuan eşim) beni beğenmemeye başlamıştı.işten ayrıldım,okulum bitti 1-2 ay içinde o kilolar gitmişti.
yaklaşık 10 ay sonra yine aynı kilomla 63 kiloyla evlendim.ilk 4 ay çalışmadım,eşim evde yokken sürekli ne yapsam,ne yesem durumundaydım;cips,kola,çerez,çikolata vazgeçilmezlerim olmuştu eşim yokken.hatta o görmesin diye paketlerini çöpün en altına saklamaya başlamıştımyavaş yavaş kilo alıyordum,herkes hamile misin diye sormaya başlamıştı ama ben önemsemedim çünkü ben zayıftım ya
sonra işe başladım yine aynı pastanede,yine aynı süreç bir tane ondan,bir tane bundan derken 9 aylık evli 72,5 kilo bir bayan:1shok:
ne yapsam ne etsem diye internetten araştırıken kk ile tanıştım.70-79 kilo grubuyla yola çıktım.yaklaşık 3 kilom gitti bile.hrgün ne yediğimi yazıyorum arkadaşlarıma sorumlu gibi hissediyorum kendimi
inşallah arkadaşlarımla beraber hedeflediğim kiloya ulaşıcam bende.teşekkür ederim hepsine

Püsküüt .!.:

Yüzümde bildik bir tebessümle okudum yazdıklarınızı..
Bütün içten paylaşımlar için teşekkürler arkadaşlar..
Başarı öykülerinizi de okumayı çok istiyorum.. a.s.

Genişletmek için tıkla...

Ahh püsküütüm tüm takımımın karne alacağı günü iple çekiyorum ve dileğin için aminnnn diyorum:1rolleyes:
Ben karnemin siparişini havai fişek eşliğinde versem

nevbahar .!.:

Diyetten önce pizza yiyordum, diyet süresince yemedim, diyeti bırakınca afiyetle yedimbenneyaptımki

Genişletmek için tıkla...

nevim hikayen müthiş olmuş -tatlicadiarzu- çok ders ve şevk alınacağından eminim:1no2: teşekkürler:1hug:

else .!.:

inşallah arkadaşlarımla beraber hedeflediğim kiloya ulaşıcam bende.teşekkür ederim hepsine

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ediyorum arkadaşım kalbine, eline sağlık... Umuyorum sende sağlıklı beslenme yolunu bilinçli bir şekilde öğrenerek asla kilo almayacaklar kervanına katılabilirsina.s.Hikayeni paylaştığın için beni çok mutlu ettin delikafadulden

Sıra geldi bana.. Zaten bu hafta mimliler listesinin başını ben çekiyorum. İyisimi bende bişeyler yazayımda ipim tezden çekilmesin

Valla maalesef ki cılız bi çocuktum, çıtır bi genç kızdım gibi cümlelerle başlayamıcam yazıma. Çünkü kendimi bildim bileli tosuncuğun tekiydim ve halada öyleyim... 38 bedenle tanışmam ilkokul yıllarında oldu. Yaşıtlarım çocuk reyonundan giyinirken ben büyük kadın kıyafetleri giyiyordum. Tabi o zamanlar çocuk olduğum için bu durum beni hiç rahatsız etmiyordu. Hep büyüklere özenilir ya. Neyse ortaokul bişekilde geldi geçti ve ben ilk mezuniyet kabusuyla tanıştım. Sene başından sonuna kadar 100 kere zayıflama kararı aldım ve itinayla bozdum... Bütün arkadaşlarım ne giydiğine karar vermiş herşeylerini hazırlamışken ben hala 1 haftada kaç kilo veririm hesabı yapıyordum. Vücuduma göre kıyafet bulamadığımdan dolayı diktirmeye karar verdik. Toz pembe düz uzun bir elbise göküs altından aşağı uzun tül inen bir elbiseydi katalogdan beğendiğim. Zayıf arkadaşlarım bile siyahı tercih ederken ben pembe seçmiştim. ( nasıl bir özgüvense artık benimkisi ) Mezuniyete 3 gün kalmış ve ben elbisemi almıştım gerçi çuval demek daha doğru olur. Terzi sağolsun kumaşta bonkör davranmış ve elbisede büzgü yaptıkça yapmış. Ben zaten göbekli biriyim boy desen 1,5 bile yok o elbisenin içinde tam bir yuvarlak tosbağa olmuştum senağlama Neyseki tekstil işiyle haşır neşir olduğumuz için hemen tanıdık vasıtasıyla biraz adam ettik elbiseyi ve o geceyi güç bela atlattım. Tabi ben yine inatla zayıflıcam diye olmadık diyetlere başvurdum. 3 kilo verdim 5 kilo aldım.. Liseye başladım yine aynı durumlar tarih tekkerrüden ibaret şekilde devam etti. Sene 2001 tv Faruk Öncel isimli bi dr çıktı ve hardal tohumlu akapunktur yöntemiyle çok yiyerek , istediğin kadar yiyerek zayıfla diyor.. Anneme baktım onunda kafasına yatmış olacak ki numarasını bulalım bu adamın dedi. Ve ben hayatımda ilk kez diyetisyene gitmeye karar vermiş oldum. O gün heyecandan uyayamadım. 07/06/2001 diyetisyenle ilk tanışma tarihim ( tabi son olmadı ) 66,800 ile ilk kontrolden geçtim ve ertesi gün iin yeni bir randevu aldım. 2. gün dr gittiğimde 65,500 çıkmıştım... düşünün tam bir gün bile olmadan ben 1,300 gr vermiştim. Bu arada herşeyden sınırsız yiyebilirsiniz diyen doktorun verdiği listede yemek namına hiçbirşey yoktu. Sadece yağsız tuzsuz haşlama sebze, meyve ve soda limon. Okullar tatile girdi ve ben annemle birlikte hem çalışmaya hemde diyet yapmaya devam ettim. Hırslanmıştım her sabah 1 saat erken kalkıp vücudumu poşetle sarıp temmuz sıcağına aldırmadan yün korseler kazaklar giyerek yürüyüşe gidip spor yapıp eve geliyor duşumu alıp işe gidiyordum. Günde 2 litre limonlu soda içiyor, akşam 8 den sonra hiç birşey yemiyordum. Dr verdiği listenin en ufak dışına çıkmıyordum. Yağ, tuz , şeker daha doğrusu normal yicekler hayatımdan tamamen çıkmıştı artık. İnanır mısınız çalışırken önlüğümün cebine 1 dilim hani saman gibi dediğimiz light ekmekler varya ondan koyyordum ve ara arada 1 çimdik kopararak ağzımda emiyordum onu. O benim için sanki bi kaçamaktı. o kadar lezetli geliyorduki anlatamam. ve ben 18 günde 5,300 gr verdim. 61,500 kilo ile dr bıraktık.. Ben diyete yine aynı şekilde devam ettim ve eylül ayında 56 kilo ile okula döndüm. Bu arada hayatımın ilk aşkıylada bu dönemde tanıştım... Onunda mutluğuyla çok rahat kilo vermeye devam ediyordum...Okuldaki herkes çok güzel zayıfladığımı ve çok hoş göründüğümü ve bu şekilde devam etmem gerektiğini söylüyordu. Öyleki sınıfımdaki en muhalefet en aksi kişi olarak gördüğümüz bir arkadaşım hiç beklemediğim bir cümle kullandı bana " x varya biraz daha zayıf olsan çok güzel bir kız olacaksın" dedi. Tabi ben şok.. Neyse bu güzel dönem çok sürmedi ve erkek arkadaşım hiç sebep yokken beni terk etti. Ve ben onun üzüntüsü ile kilo almaya başladım naparsam yapayım kendimi tutamıyordum. Hemen yeni bir dr daha gittim.. Bu seferki Murat Topoğlu idi.. İğneli akapuktur yani.. 61 kilo ile başladım ilk hafta geçti bende tık yok. makinalara baklandım yine tık yok. sadece elma ve salata ile beslendiğim halde ben kilo veremiyordum. Bu arada gittiğim her 2 dr da hiç bir test isteğinde bulunmamıştı benden. Neyse baktım giden tek şey benim paralar. Sinirlendim ve dr bıraktım. Ve her geçen gün kilolarıma yenilerini ekledim. Bu arada regl düzensizliği sebebiyle jinekologa gidiyordum. Yapılan tüm testler normal çıkmasına rağmen benim regl bir türlü düzene girmiyordu. Dr artık yapacak bişey yok dedi sanırım senin yumurtalıklar tembel biraz zamanın geçmesini beklicez dedi. İlk yıllarda bu düzensizlikler normaldir dedi ve tam ayrılırken ama yinede sizden son bir test daha isticem dedi ve benden tsh yaptırmamı istedi. Ve o testle birlikte hipotiroidi olduğumu öğrendik. Ben bianda rahatlamıştım nede olsa artık suç atabileceğim bir hastalığım vardı. Ve ben kah diyetle kah yemek yiyerek yılları geride bıraktım. Üniversite yıllarımda yine kendimce kararlar aldım ama yine hepsini yarı başlı bıraktım. Derken annemin rahatsızlığı çıktı hastane okul ev arasında mekik dokudum... Annem kadın hastalığından dolayı yattığı için kadın doğum bölümünde kalıyorduk. Her hastaneye gittiğimde yan odadakiler yada diğer hasta yakınları benim hamile olup olmadığımı, bebeğimin cinsiyetini ,kaç aylık olduğunu soruyolardı. Bense utanarak ben evli değilim bekarım diyordum… neyseki artık annem taburcu olmuş eve gelen gidenler geçmiş olsun dileklerinde bulunanlar oluyordu. Yine birgün çocukluk arkadaşımda annesiyle birlikte geçmiş olsuna gelmişti.. konu döndü dolaştı kiloya geldi çok kilo almışsın falan dedi ee bende nasıl olsa tiroidim yaa suçu üstüne atıyorum hemen, dedim yinede şükür en azından obez değilim dedim. Arkadaşım ne dese beğenirsiniz. X sen obez olmuşsun zaten demesiyle benim beynimden aşağı kaynar suların dökülmesi bir oldu.. Arkadaşım gider gitmez tartının üstüne çıktım vee şok 69 kiloyum benki 65 kiolarda gezen en fazla 67 olan x tam tamına 69 geliyordum… Yine sinir stresle diyete girmeler sonra pes etmeler derken kantarın topuzu iyice kaçtı bende. Annemin hastalığı tekrarladı ben hayattan koptum. Okulum sene olarak bitmiş ancak altan kalan derslerim yüzünden sınavlara gitmek zorundaydım. Aynı zamanda iş hayatına da atılmıştım. Mesleğim tekstil tam bir sinir, stres işi yani. İşte sorunlar, okulda sorunlar, evde sorunlar derken ben tam bir çıkmaza girdim. Ne zaman tamam bu sefer kendimi toparlıcam desem mutlaka bi yerden patlak veriyordu ve tekrar sar başa yapıyordum… Derken annemi kaybettim , işimden istifa ettim 2 ay evde kaldım… Artık tamamen bi boşluğun içersindeydim.. Ben bu hayata daha doğarken 1-0 yenik başlamıştım… Çünkü ben kiloluydum, işimden kendi isteğimle ayrılmama rağmen yinede kendimi işe yaramaz hissediyordum.. Herşeyi kilolu olmama bağlıyordum… 2 aylık evde oturmamın sonucu tartıda pek netti 72,800.. Hayır dedim bu yanlış olmalı ben hayatımda 70’i görmemiştim… Tekrar tekrar tartıldım ama gerçekti 1,49 cm boyumla tam 72,800 kiloydum… Bu arada yeni bir işe girmiştim dünyaca ünlü bir markanın yeni açılan bölümünün asistanlığını yapacaktım. Tekrardan kendime bir güven geldi… Bu sefer kendime dikkat etmeliydim. Dışarı çıktım ve alışveriş yapmaya başladım.. Öyleki nefret ederim alışveriş yapmaktan her kıyafet almaya diye çıktığımda ağlayarak evime dönerim… Alışveriş yapmak için maddi imkanınız var ama o kıyafetleri taşıyabilecek bir vücudunuzun olmaması kadar acıverici başka bir duygu olamaz. Kaldıki benim vücudumda çok orantısızıdır. Göğüs yok, popo yok, dizden alt yanı ince kollar ince ama kocaman 8 aylık hamile görnümünde koca bir göbek var… ne giyseniz yakışmıyo. Bu arada yüzünüzü gören ay ne güzel bir yüzün var bi zayıflasan bebek gibi olacaksın, sen sakın zayıflama , Allah iyiki sana boy vermemiş yoksa sen çok canlar yakardın gibi abuk sabuk sinir bozan cümleleri duymakta ayrı bir işkence oluyor… Neyse uzun oramı buramı kapatan bikaç parça bişey aldım ve yeni işime başladım. Yeni işim oturduğum yere uzak olduğu için servisle gidip geliyordum.. Öyleki servise binmek içinde ayruıca bir vesait yapmam gerekiyordu. İlk bir ay öle gittim geldim. Sonra dedim ben yine diyete başlıcam daha önce yapmıştım ve yarımda olsa başarmıştım yine başarabilirdim… 28/05/2008 ben tekrar diyete başladım. Sabahları servise kadar olan kısımda otobüs kullanmıyor yürüyordum. Akşamlarıda erken inip yine yürüyordum.. öğlen ne yemek çıkarsa az olarak yiyor aralarda kuru yemiş tüketiyordum. Akşam iş çıkışım 7 eve varışım 8 olduğu için akşam yemeğini çokmadan 6 gibi iş yerinde yiyordum. Genelde sandeviç yada domates salatalık şeklinde oluyordu bu yemeğim… Bu şekilde 2 ayda 8 kilo verdim… Derken annemin senesi geldi köye gittik annemin yıl ekmeğini vermek üzere ve ne olduysa benim denge tekrar şaştı ve ben diyeti yine bozdum… Sonra tekrar işlerim kötü gitmeye başladı birlikte çalıştığım kişiyle anlaşamamaya başladım ve ben yine istifa ettim. .. Bu sefer aklıma koymuştum kendi işimi açacaktım… çok yakın dostumun annesiyle konuştuk ve birlikte bir dükkan açmaya karar verdik. Bunca yıllık birikimimi ve birazda ailemden destek alarak ortak işe girdim.. Ev yemekleri üzerine bir dükkan açtık.. Ve daha ilk haftdan aramız bozuldu ve ben ortaklıktan ayrıldım.. Derken yatırdığım parayı alamadığım gibi öncesinde vermiş olduğum borç parayıda alamadım… Derken ben iyice sıyırma noktasına geldim ve kendimi yine yemeğe verdim. Artık diyet yapacak ne gücüm nede cesaretim vardı… Derken eskiden beri takip ettiğim buraya yani kadınlar kulübüne gireyim dedim. Üye olalı çok olmuştu ancak hiçbir yere yazmamıştım… Derken başarı öyküleri gözüme çarptı o kadar sıkılmıştım ki sen ancak bunları okumakla yetinirsin dedim kendi kendime… Derken bişey dürrtü beni ve bianda Mehalim’in öyküsüne yazarken buldum kendimi.. Sağolsun o da hiç vakit kaybetmeyip bana cevap verdi. Sonra dedi ki neden diyet gruplarına katılmıyosun mesela ben 5 gruptayım dedi. Oraya takılsana dedi. Ben olmazsam bile diğer arkadaşlarım seninle ilgilenirler mutlaka dedi. Ama ben kendimde o cesareti bulamıyordum. Derken ben diyetteyim dedim bianda. Ve Mehalime yazdım biliyo musun diyetteyim ben diye… Canım sağolsun o da heycanını paylaştı benimle. Hatta sağolsun Kalis bana msj bile atmış seni 5. Takıma bekliyoruz diye ama ben hiiç görmemişim bile. Neyseki Mehalim uyardıda yerimi başkası kapmadan hemen takımdaki yerimi aldım.. İşte böyle arkadaşlar.. Biliyorum çok uzun bi öykü oldu ama napim içimden geldiği gibi hiç karalama yapmadan aklıma geleni yazdım.. Eğer bir yanlışım varsa affola diyerek öykümü burda bitiriyorum…. Bu yazdığım ilk diyet öyküm , inşallah 2. de başarı öyküm olur… Hepiniz çok seviyorum …. İyiki varsını, İyiki tanıdım sizleri…

TopKekim çok teşekkür ederim canım sabah sabah öyle güzel, içten geldi ki hikayen bana ellerine, yüreğine sağlık...

Senin hikayene benzer hikaye çok... Yani sınav hazırlığı döneminde alınan kilolar aslında büyük tehlike...Çocuklarımızı bu tehlikeyi bilerek daha bilinçli gözlemleyeceğimii tahmin ediyorum.. Bende yazmayı unutmuşum mesela ben çocukken öyle cılızdım ki ilköğretim yıllarında arı sütü ve polen aşırı derecede yemiştim ( babam arıcıydı:1rolleyes: ) daha doğrusu zorla yedirmişlerdi zayıflıktan hasta olacağım korkusuyla.... Ve sonra lise yıllarında en şişko haline geldim:icecream: iştahsızdım ama kilo almamı engelleyemiyordum:çok üzgünüm: Biz ne kadar yanılgıya düşüp yağların içinde yolumuzu bulmak için çabalamışız :çok üzgünüm:

Tekrar teşekkürler arkadaşım a.s.