Aramayarak bulunuyor bence.
Gerçi benim bunu söylemem ne kadar doğru bilmiyorum, ben aramıyorken eşim beni buldu çünkü. Ben kendimle, yalnızlığımla müthiş mutluydum, çok eğleniyordum, bir şekilde ikna etti beni. Sonra da hiç pişman etmedi sağ olsun.
Yaşınızı çok çok küçük buldum, bence karşınıza çıkan adayların da yaşlarının size yakın olmasının, hayata yeni yeni başlıyor olmalarının da etkisi vardır bu hesap-kitap işlerine girmelerinde.
Bundan 8-10 yıl sonra karşınıza çıkacak olan erkekler kariyerinde ilerlemiş, ev-araba gibi mevzuları halletmiş, paradan ziyade hayat arkadaşı arayan insanlar olacaktır diye bana kalırsa.
Kaldı ki 30lu yaşlardan önce evlenmeyi, "gözümü açtım seni gördüm" tadında ilk sevgiliyle veya çok erken başlamış ilişkilerin sonunda yapılan evlilikleri sağlıklı bulmuyorum. (Farklı nedenleri olan tamamen şahsi fikrimdir, aynı fikirde olmayıp kanıt gösterecekler alıntılamazsa sevinirim.)
Evlilik kurumunun biraz şans ama şanstan fazla zeka gerektirdiğini düşünüyorum.
Eşimle Nisan 2014'ten beri birlikteyiz, bir tek kez tartışmadık, ses yükselmedi, huzursuzluk çıkmadı. Bizde ancak fikir ayrılıkları olur, onları da konuşup mantıklı çözüme bağlarız. Buradaki evlilikleri okuyorum da, eşim yazılanların çeyreğini yapsa çoktan boşanmış olurduk, çok kıymetliyim ben, kimseye üzdürmem kendimi.
Diyeceğim o ki, önce kendinizle, benliğinizle mutlu olun, hiçkimseye yaslanmaya ihtiyaç hissetmeden huzurlu olun, "Terazi gibi bir hanımla evlenen adam amma mutlu olur" desin insanlar.
Ankara’daki en iyi 3 yerden biri diyim internetten bakın neresi olduğunu anlarsınız zaten verdiği ücret bayağı yüksek kalıyor diğer yerlere göre. Bu da ayrı bir konu esasen onu ileriki günlerde açacağım, millet çok iyi yerlerden mezun dışarıda işsiz geziyor, buralara değişik insanları almışlar.
Yani ilk orda gördüm sonra hep görmeye başladım sonra bi kafede tanıştık. Otobüste gördüğüm an “işte bu!” demiştim. Ayyyy me günlerdi beee.
yeterki doğru dürüst değer veren biri olsunda nasıl geliyorsa gelsin 
