Duygucum canım benim;
Allah hepimizin yardımcısı olsun.. İnşallah eşin tez zamanda daha iyi bir iş bulur. Takmayın diyeceğim ama benimde canımı çok sıkan bi konu bu.
Bu aralar bende çok sıkılıyorum . Nerden çıktı bu kriz anlamadım gitti.
Bende çok büyük bi TV fabrikasında çalışıyodum, üretim planlama bölümünde , ayın başında tam işe başlayacakken ve kızımı da iş yerinin kreşine götüreceğim hayalleri kurarken başlamadan işten çıkarıldım. Kızım küçük ben bakarım büyütürüm diye kendimi avuttuysam da çok da fayda etmedi.İnsanın kendi kazanması gibi yok. Bu benim daha da boynumu büktü. Akabinde eşimin 10 milyar bi önceki işinden çıkış parası vardı.İki seneden beri iş değiştirdi, bi-iki ay para alamadı ve kursa gittik her hafta sonu derken, ve hamileliğim de işin içine girince o paramızda bitti bankada. Eşim bunu benim işten çıktığım akşam babasına anlatmış. ERtesi günü çıkışı almaya babası götürdü beni ve yolda bana para hesabı sordu. O kadar gücüme gitti ki. SAnki paraları ben yemişim...
Ufak ufak bi kaç kere de kız kardeşi ve babsı istemişti o paradan bizde eşim işten ayrılmıştı o ara onları yatırmadık ve o ara gitti yavaş yavaş... Onları söyledim, bana ben çocuklarımız arkasındayım her zaman, benim oğlumun içkisi falan da yok dedi. Ben sizin halinizi hiç hoş görmüyorum dedi. Öyle gücüme gitti ki... O sırada çıkışımı almaya da gidiyodum. Arkadaşlarımla vedalaşırken hep ağladım ama işten çıktığıma değil, babsının beni bu şekilde sorgulaması çok gücüme gitti. Bi kaç kere de eşim kardeşine bizim aramızdaki sorunları yazmış. Kardeşi de , "o her istediğini yapıyo, sen bişey yapamıyosun, hep senden gidiyo yazmış..." , bunu da görünce çok üzülmüştüm. Üstüne iş çıkışı ve babsının lafları çok geldi. O akşam eve geldim çok ağladım. Zaten evlenince eşimin oturduğu tarafa geldim, burada pek arkadaşım yok ve istanbulun dışında olduğu için nerdeyse kendi arkadaşlarımda pek gelemiyor. Bu yüzden de kendimi çok yalnız hissediyorum. O akşam eşime ya artık birilerine bişey anlatma yada ben bu tazminat paramı sana bırakıp ayrılayım dedim. SAçmalama falan dedi.Unutucaz her şeyi sende olanları unut dedi.
Derken artık eşimin iş yeri cuma-cumartesiyi izin olarak gösterip o iki günden eksik maaş verecekmiş. Artık eşim cumaları evde. Bide bu sıkıntımız çıktı. Dün akşamda çok sıkıldığımı söyledim. Eşim bi kaç oldu akşam arkadaşları ile dışarı çıkıyo bende çok sıkıldığımı söyledim ama derken atışmaya başladık. Taa hamilelikten doğum sonrası sıkıntılarıma kadar anlattım bende beni hiç anlamadığını. Ama eşim kendini hatalı görmüyor , hp benim istediğim oluyomuş diye hep diretiyor. İyi bi eş olamamışım da iyi bi anne belki olurmuşum. ÇOk canım sıkın kızlar. Bu cuma evde kalırsa beni annemlere götürecek kafamı dinlemeye. Hatta çocuk olmasaymış ayrılırmışız.
Daha lohusayken onca stres atlattım ailesi yüzünden , hatta benim babama da beni şikayet edip yine çocuk olmasa idi ayrılırdık demişti.Neler oluyor anlamıyorum birinin ahını mı aldık, nazar mı değdi.. Aslında birbirimizi çok seviyoruz ama kızdığı zaman ağır konuşuyor. Bende haklı olduğum için alttan alamıyorum. Ama o düzelteceği yerde suçlu olduğu halde tamam ayrılırız diyor. Ayrılmak bu kadar kolay mı ya..
Nasıl İçinden çıkamadığım bi konu bu ya... O kadar yoruldum ki artık, beni anlayan bi insan istiyorum karşımda ...Eşim bile umursamıyor beni.. Ne yapacağımı şaşırdım gerçekten de.. İş stresindendir diyorum ama benim ona çok ihtiyacım var. O sadece kendini düşünüyor..
Bana da dua edin arkadaşlar, Allah hayırlara çıkarsın bizi de...