Hanımefendi doğum anında bebeğe bakmak gibi bir sorumluluğunuz yok zaten. Birtek siz doğurmadınız onu doğuma giden herkes yapıyor
Hanımefendi doğum anında bebeğe bakmak gibi bir sorumluluğunuz yok zaten. Birtek siz doğurmadınız onu doğuma giden herkes yapıyorben gittim, tek basima da dogurdum, kucagima aldim, ebeye simdi esim girip kordonu kesebilir dedim. cok ilginctir hic bir yerim eksilmedi. sasirdim.....
İllaki öyle olur biz de ilk yeğenim doğacağı zaman aynı heyecanları hevesleri yaşadık 3. Doğarken de heyecan heves doruklardaydı fakat ilki gibi olmuyor genelde.Olabilir , mesela benim ilk oglumda annem cok hevesliydi anneanne olacak diye , surekli besigini alicam sunu alicam bunu alicam diye dolaniyordu
İkincide artik yaslanmisti , babam hastaydi babama adamisti hayatini hicbirsey almadi bebege hatta benden sakin bakmamla ilgili beklentiye girme dedi , oyle bir beklentim yok anne dedim vs vs
Anneme bu sebepten kizamam cunku hayati cok zorlasmisti , tek derdi benim dogacak bebegim diildi , bende ona ya da baskasina guvenerek dogurmadim zaten , esimle beraber baktik gitti
Hanımefendi doğum anında bebeğe bakmak gibi bir sorumluluğunuz yok zaten. Birte siz doğurmadınız onu doğuma giden herkes yapıyorBen konu sahibinin olacağı gibi sezeryan sonrasından narkozun etkisiyle gözleriniz açık olduğu halde bebeģi bile bulaniklıktan secemediğiniz yataktan doğrulamadığınız ve hemşirenin sizi kontrol edip odadan çıktığı andan itibaren bahsediyorum. O esnada bebeğinizle nasıl ilgilendiniz?
Ben eşimle gittim, doğuma giderken ne anneme, kardeşime kimseye haber vermedim, sezaryene girdim, bebekte komplikasyon oluştu, hastanede bebek yoğun bakımı yoktu, başka hastaneye sevk etmişler, doğum sonrası odamda yalnızdım, eşim bebekle giderken doğum servisi hemşirelerinden birine rica etmiş beni kontrol etmesi için, o gelip bakıyordu ara ara, kadının yüzünü bile hayal mayal hatırlıyorum narkozun etkisi yüzünden, saatler sonra ailem geldi, bebek çoktan doğmuş, ben artık yavaş yavaş kendime gelmeye başlamıştım.Evde bir çocuk var. Baba evde kalsa hastanede de biri mutlaka olmak zorunda. Anne narkoz altında dikişli kalkamıyor kim ilgilenecek o bebekle? Ben de doğumdan 2 gün sonra yanlızdım bebeğimle ama o ilk iki gün yardımsız asla yapamazdım. Neden bu kadar linç edildiğinize anlam veremedim. Burada sizi gömen hiçkimse doğuma çantasını alıp tek başına gitmemiştir.
Hanımefendi doğum anında bebeğe bakmak gibi bir sorumluluğunuz yok zaten. Birtek siz doğurmadınız onu doğuma giden herkes yapıyorBen konu sahibinin olacağı gibi sezeryan sonrasından narkozun etkisiyle gözleriniz açık olduğu halde bebeģi bile bulaniklıktan secemediğiniz yataktan doğrulamadığınız ve hemşirenin sizi kontrol edip odadan çıktığı andan itibaren bahsediyorum. O esnada bebeğinizle nasıl ilgilendiniz?
Artık 2 gün tutuyorlar sanırım, ben doğum yaptığımda 5 gündü sıkıldım:)) ilk gün narkozun etkisi geçene kadar zordu ama eşim kucağında kızımla geldiğinde cin gibi oldum, bebeğim kuvözde üşümüş, al annesi koynunda ısıt kızını deyip bana verince kendime geldim:)))Ya bu dogum olayi her kadinda farkli gercekten , mesela ben o bahsettiginiz anlarda bebegimi emziriyordum , her iki dogumumda da narkozdan ayilip bebegimi gordugumde kucagimaverin dedim , hastaneden cikana kadar yani 48 saat boyunca ( hemsirelerin doktor kontrolune goturdugu zamanlwr haric) bebeklerimin ikisi de koynumdaydi , altlarini da esimle beraber benim yatagimda degistirmistik
Yani bunlar yapilabilir seyler , bizler gucluyuz yeter ki bu gücümüzün bilincinde olalim
Sezaryen mi olacaksınız?Gerçekten bu yorumları yapanlara şaşıyorum bana bakalıcak çocuğa değil
Artık 2 gün tutuyorlar sanırım, ben doğum yaptığımda 5 gündü sıkıldım:)) ilk gün narkozun etkisi geçene kadar zordu ama eşim kucağında kızımla geldiğinde cin gibi oldum, bebeğim kuvözde üşümüş, al annesi koynunda ısıt kızını deyip bana verince kendime geldim:)))
İlk gün yürütün dedim o zamanlar ilk gün yürütmüyorlardı, gece eşiminde olmadığı bir anı kollayıp kimse yokken ayağa kalkmıştım, benimki de cahil cesareti:))) yaş 23 olunca kan deli akıyorsa demek.
Eve geldiğimizde keklik gibi sekiyordum, annemi hiiiç unutamam, kucağımda 10 günlük bebekle dışarı çıkmıştım, annem otobüsten görmüş beni sonra bir güzel fırça atmıştı, kızım sen deli misin görünce inanamadım, sezaryenlisin, el kadar bebek var kucağında ve sen sokakta mı geziyorsun demişti, onun sıkıntısı da nazar değer korkusuydu
Tabii kimse benim yaptığımı yapmasın, ben bir tek ölürken yatarım herhalde, onun dışında yatmaktan sıkılıyorum, illa kalkacak 100 dikişimde olsa kendi kendime bakacağım, bende de böyle bir gariplik var.
bakin ona hic bir sey demiyorum o an kesinlikle yardim lazim. hic tartismaya gerek yok bunu bu belli birsey. benim anlamadigim insanin esi o bebegin babasi varken baskalarindan israrla yardim beklenmesi. dese ki annem 50 yasinda gezip tozuyor, derim ki e bi zahmet bir iki gün yaninda olsun. ama anne zaten hasta agir hasta babayla ilgileniyor, gidip gelecek kadar yakinda degil. napsin kadin kendini mi bölsün. 12 yasinda kiz var evde, daginikligi toplayabilir, sabah babasi makinese camasir atsa cikarip asabilir, acikinca yumurta kirip yiyebilir, disardan yemek siparisi verebilir. baba izin alip esiyle ilgilenebilir, evi siler süpürür yemek yapar. yani baska cok cözüm var. ama israrla annem gelsin kv gelsin. gelmiyorlar iste. mecburlar mi?
Ya bakın ben de bu doğumdan sonraki süreci yanlız geçirenlerdenim eve geldim bebeğimle ve büyük oğlumla kendim ilgilendim ama ben konu sahibinin en azından hastane sürecinde anne veya kayınvalidesinin "tamam o gün ben evdeki çocukla kalayım siz eşinle doğuma gidin" demesini beklerdim. Ki onun da ne aklı evde kalsın ne de hastane odasında yalnız kalsın.Ya bu dogum olayi her kadinda farkli gercekten , mesela ben o bahsettiginiz anlarda bebegimi emziriyordum , her iki dogumumda da narkozdan ayilip bebegimi gordugumde kucagimaverin dedim , hastaneden cikana kadar yani 48 saat boyunca ( hemsirelerin doktor kontrolune goturdugu zamanlwr haric) bebeklerimin ikisi de koynumdaydi , altlarini da esimle beraber benim yatagimda degistirmistik
Yani bunlar yapilabilir seyler , bizler gucluyuz yeter ki bu gücümüzün bilincinde olalim
Ben doğuma kadar gezdim, doğumdan sonra yine gezdim, yaz bebeğiydi bir body giydiriyordum ayağına çorap bile giydirmezdim annem kıyameti koparırdı, annemle birlikte onun yaş grubu tüm kadınların azarını işitmişliğim var:))En guzelini yapiyorsun bacim sen , bende oyleyim , bebeklerimin ikisini de besiklerine hic koymadim , doktorum diyordu kene gibi yapistin az birak da dinlen diye , yok demistim onlarin yeri benim koynum
5.gun her ikisi de sokaktaydi , hastane ye goturup kontrollerini yaptiktan sonra cafeye gidip kahve icmistim sonra da hergun sokaktaydim , oglan bir haftalikken slinge koyup pazara gitmistim pazarda yasli teyzelerin gazabina ugramistimel kadar bebe pazara getirilir mi diye
Ay ikisi de cok saglam masallah , survivora katilsalar sampiyon olurlar , karda kista sokakta yetistirdim ben onlari
Ya bakın ben de bu doğumdan sonraki süreci yanlız geçirenlerdenim eve geldim bebeğimle ve büyük oğlumla kendim ilgilendim ama ben konu sahibinin en azından hastane sürecinde anne veya kayınvalidesinin "tamam o gün ben evdeki çocukla kalayım siz eşinle doğuma gidin" demesini beklerdim. Ki onun da ne aklı evde kalsın ne de hastane odasında yalnız kalsın.
Evde bir çocuk var. Baba evde kalsa hastanede de biri mutlaka olmak zorunda. Anne narkoz altında dikişli kalkamıyor kim ilgilenecek o bebekle? Ben de doğumdan 2 gün sonra yanlızdım bebeğimle ama o ilk iki gün yardımsız asla yapamazdım. Neden bu kadar linç edildiğinize anlam veremedim. Burada sizi gömen hiçkimse doğuma çantasını alıp tek başına gitmemiştir.
Artık 2 gün tutuyorlar sanırım, ben doğum yaptığımda 5 gündü sıkıldım:)) ilk gün narkozun etkisi geçene kadar zordu ama eşim kucağında kızımla geldiğinde cin gibi oldum, bebeğim kuvözde üşümüş, al annesi koynunda ısıt kızını deyip bana verince kendime geldim:)))
İlk gün yürütün dedim o zamanlar ilk gün yürütmüyorlardı, gece eşiminde olmadığı bir anı kollayıp kimse yokken ayağa kalkmıştım, benimki de cahil cesareti:))) yaş 23 olunca kan deli akıyorsa demek.
Eve geldiğimizde keklik gibi sekiyordum, annemi hiiiç unutamam, kucağımda 10 günlük bebekle dışarı çıkmıştım, annem otobüsten görmüş beni sonra bir güzel fırça atmıştı, kızım sen deli misin görünce inanamadım, sezaryenlisin, el kadar bebek var kucağında ve sen sokakta mı geziyorsun demişti, onun sıkıntısı da nazar değer korkusuydu
Tabii kimse benim yaptığımı yapmasın, ben bir tek ölürken yatarım herhalde, onun dışında yatmaktan sıkılıyorum, illa kalkacak 100 dikişimde olsa kendi kendime bakacağım, bende de böyle bir gariplik var.
Ben eşimle gittim, doğuma giderken ne anneme, kardeşime kimseye haber vermedim, sezaryene girdim, bebekte komplikasyon oluştu, hastanede bebek yoğun bakımı yoktu, başka hastaneye sevk etmişler, doğum sonrası odamda yalnızdım, eşim bebekle giderken doğum servisi hemşirelerinden birine rica etmiş beni kontrol etmesi için, o gelip bakıyordu ara ara, kadının yüzünü bile hayal mayal hatırlıyorum narkozun etkisi yüzünden, saatler sonra ailem geldi, bebek çoktan doğmuş, ben artık yavaş yavaş kendime gelmeye başlamıştım.
Eşim refakatçiliğimi hiç bırakmadı, hastanede benimle kaldı, hemşirelerinde çok yardımını gördük, eşimi hastane mutfağına kabul edip lohusa şerbeti kaynatmasına dahi izin verdiler, ki annem, kardeşim, yengelerim herkes benim yaşadığım yerde yaşıyordu ama ben o anı gerçekten eşimle geçirmek istedim, babalık sorumluluğu alsın, bebeğin doğumundan itibaren bakımını paylaşalım diye.
Erkek herşeyi yapabilir, isterse evi baştan sona misler gibi temizler, yemek yapar, bebeğe de eşine de bakabilir, annemden utandığım şeylerde eşimden yardım istedim çünkü o benim eşim, bebeğimin de babasıydı.
Konu sahibesi annelerden yardım istese de şu durumda yapabileceği bir şey yok, yaşlı insanları da anlamak lazım, hatta onların yardıma gelmesi daha büyük bir kaosa sebep olur, yaşlılar her işe yetişemeyecekler, işler yine konu sahibesine kalacak, eşi de annen yanında ya ben mi yardım edeceğim deyip kenara çekilecek.
Sorumluluklarını anlaması adına bence doğumda kocadan yardım almak çok daha iyi.
Lahana, yaprağı sararım, dolmalık biberi temizleyip yıkayıp dondurucuya atarım. Menemen ve domates çorbasını kaynatıp konserve yaparım. Patlıcanı közler içini alıp doğrayıp poşetlerim ezme için yada kızartıp musakkalık veya karnıyarık İçin hazırlarım. Mantı, içli köfte, lahmacun, pide hazırlayıp dondurucuya koyarım. Ben yapmıyorum ama yengem mercimek çorbasını da poşet poşet yapıp dondurucuya koyuyor.Bu tarz yiyecek saklama durumunu nasıl yapıyorsunuz? Kaç gün duruyor? Konu dışında ama dikkatimi çekti temizliğe vakit bulsam kızlarıma vakit ayrımak istiyorum bu kez yemek kalıyor falan yani bir köfte ve nagget yapıyorum kendim ve dondurucuda ama diğerleri nasıl saklanır
Hanımefendi doğum anında bebeğe bakmak gibi bir sorumluluğunuz yok zaten. Birtek siz doğurmadınız onu doğuma giden herkes yapıyorBen konu sahibinin olacağı gibi sezeryan sonrasından narkozun etkisiyle gözleriniz açık olduğu halde bebeģi bile bulaniklıktan secemediğiniz yataktan doğrulamadığınız ve hemşirenin sizi kontrol edip odadan çıktığı andan itibaren bahsediyorum. O esnada bebeğinizle nasıl ilgilendiniz?
Ben doğuma kadar gezdim, doğumdan sonra yine gezdim, yaz bebeğiydi bir body giydiriyordum ayağına çorap bile giydirmezdim annem kıyameti koparırdı, annemle birlikte onun yaş grubu tüm kadınların azarını işitmişliğim var:))
Anneden kıza sirayet mi ediyor nedir kızım da çok gezer, bazen babası takılır arada evde kal yüzünü unutmayalım der, o da lafı yapıştırır annem bana hamileyken çok gezmiş diye :)))
Valla şimdi doğursam yine aynısını yaparım, bir tek eşimi alırım hastaneye bak bebeğine derim, adam idmanlı zaten, kaç aylıkken ek gıda gerekir, altı nasıl değiştirilir bilir, ev işlerinde de benden iyi olduğu kesin, atarım başına ben uyurum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?