Bunu sanırım hep biz yapıyoruz kendi ülkesini bu kadar eleştiren
bir toplum daha var mı merak ediyorum
Hayır yani ne var ki ülkemizde? Ve ya ne yok ki?
Doğal güzelliklerimiz bir yana gelişmekte olan eğitim ve hizmet sistemi
sosyal yaşam olanakları,yükselen yaşam kalitesi
Artık özgürce ifade edilen düşünceler özgürlükler
Kadına verilen önem bunun için ilerleyen bir sistem
Neden görmezden geliniyor bazı şeyler
Mükemmel diye birşey yokki neden olanla yetinilmiyor
Her yerin,yurdun +sı -si vardır
Bırakın kendini ifade etmeyi peçesinden yüzü gözükmeyen
Veya modernlik adı altında cinselliğin ulu orta yaşandığı uyuşturucu ticaretinin serbest olduğu
Nice ülkeler var
Bence biz bu konularda gayet ortadayız sanıldığı kadar dejenere olmuş bir toplum değiliz.
Doğuda yaşıyan biri olarak sosyal hayat kısıtlı olsada yaşadığım ülkeden ve memleketimden çok memnunum
Bu kadar eleştirenler bu topraklarda yaşamayı haketmiyor.
Emanet bir hayat sizin yaşadığınız konu sahibesi
Oralarda yalnız mutsuz olacağıma yakınlarımın yanında mutsuz olurum daha iyi.
Eğer çocuklarınız gerçekten okuyacak hevesli çocuklar ise burda ne kadar kötü eğitim alsalarda biryerlere gelirler.
Nice işlere tarihlere imza atmış önemli insanlarımız var gidip araştırmak lazım aldıkları eğitimi.
Allah bizi imtihan için göndermiş bu dünyaya bu kadar rahatlığa kaçmak kolaylığı aramak niye
Senin kaderinde varsa zoru yaşamak nerde olursan ol onu yaşarsın.
Biraz güçlü olmak lazım.
Üç günlük dünya ve yalnızlık en kötüsü ilerde çocuklarınız bunun ceremesini çok çeker.
Eşiniz illaki bir iş bulur sizde çalışırsınız.
Mutlak birikiminiz vardır veya biriktirir öyle döner ailelerin desteğiyle sil baştan yaparsınız.
Eleştiri ileri götürür de o yüzden.
Eğitim sistemi iyi diyorsunuz ya, benim orta okula giden kardeşim var.
Sadece ezberliyorlar, çıktı alıp derste okuyorlar. Ne benim onun yaşındayken
tanıdığım yazarları, şairleri, düşünürleri biliyorlar ne de beyin fırtınası yapıyorlar.
Özel okullar için konuşmuyorum bu durumu. Öğretmenlere de kızmıyorum ki,
müfredat var önlerinde, kitapları malım zaten. herşeyden önemlisi de çocuklar
hevesli değil. Herkes teknolojik görgüsüzlüğün mağduru olmuş...
Sağlık sistemine hiç girmiyorum, sözde özel hastane bile olsa acilden giriş
yaptığımızda ücret ödemeyecektik ya, geçen hafta sahnede düşen yeğenimiz
için acilde para ödedik. Doktorların aciliyet skalasına göre ücret alınıyor pekala...
Okullarda sürekli aidat, aile birliği ücreti, kırtasiye masrafı, fotokopi bedeli,
spor parası talebi...
Eleştirmek de değil yaptığımız, kıyaslamak. İsveç'te durum böyle değil. Bunlar
da gerçekler. Gelmeden önce kıyaslaması için söylüyoruz. Bakın bugün KPSS
sınavına girmek isteyen yeni mezun bir öğretmen adayının, başvuru için ödemesi
gereken ücret, asgari ücretin %15'i.
Doğuda yaşıyorsunuz, manevi değerler daha hayattadır muhtemelen. Benim yaşadığım
şehirde de idare eder ama bu arkadaş döndüğünde, eşinin bir mesleği olmadığını göz önüne
alarak, iş imkanı açısından avantajlı olan İstanbul gibi bir şehirde yaşayacak muhtemelen.
İstanbul için de manevi değerleri bir kenara bırakın, güvenlikten, güvende hissetmekten,
huzurlu yaşamdan bahsetmek oldukça zor...
Bu ülkede yaşamayı da çok çok fazla hakediyorum. Gayet iyi giden eğitim hayatımı
bir kaç kendini bilmez hoca yüzünden çıkmaza soktum. 4 yıl boyunca her dönem şaşmadan
parasını ödeyip, cefasını çekip, emeğimle, bilgimle mezun olduğum bölüm bugün ayaklar altında.
4 yıl içinde, mesleki olarak her hakkımızı yitirdik. Ben mezun olduğumda, ölü bir bölümün
diplomasına sahip oldum. Hiç asilik etmeden yasal yollardan hakkımı da aradım ( arıyoruz ).
Elimde kocaman bir '0' var. Mezun olduktan sonra diplomamı almaya bile gitmedim.
Evet iyi bir yere gelebilirim, kabul ediyorum. Diplomamda yazan mesleği değil de, altıma verilen
arabayı, elime verilen son model akıllı telefonu, tableti, bilgisayarı kabul edip, asıl işi satış olan insanların
işini çalarak... Herkes iyi olduğu, bildiği işi yapsa, çok haklı olursunuz söylediklerinizde.
Ben de derim gelin buraya diye... Ama burada hepimiz, farklı birinin işini yapıyoruz. Bunu yurt dışındaki
düzene, sisteme alışmış evlatlarınız kabullenebilir mi? Bu düzene alışabilir mi??
Bir de sinemaya gidemediğinizi yazmışsınız ya konu sahibi, benim de yaram bu... Ben sinemaya
gitmek istediğimde kişi başı, en az 11 lira ödüyorum ki o sinemada da genelde yer bulamıyorum.
16-17 lira civarı fiyatlar. Çocuğumuz olsa, sinemaya ailecek gitsek sadece bilet parası iyi bir meblağ
tutuyor. Geçenlerde kitap almak istedim. Kütüphanemde bulunmasını istediğim bir kitap. 36 lira. Asgari
ücretli bir çalışanın günlük kazancı 26 lira civarı... Varın siz hesaplayın...
Yalnızlık elbette zor. Sıcaklık, yakınlık arar insan, bunlar manevi doyum için gerekli ama en azından
eşinizle biraz birikim yapsanız. Çocuklarınız da biraz daha büyüseler, o zaman düşünseniz taşınmayı
daha iyi olur sanki. O zamana kadar belki eşiniz bir sertifika alır, meslek sahibi olur ya da siz alırsınız.
Böylece Türkiye'de bir kademe kolay iş bulma avantajına sahip olursunuz. Son bir şey daha, dil öğrenimini
sakın atlamayın. Burada artık tek bir yabancı dil bile yetmeyebiliyor iyi bir kazanca sahip olmaya.
Hatta öyle ki vasat bir iş için bile dil şartı var.
Herşey gönlünüzce olsun.