- 19 Haziran 2015
- 2.014
- 3.012
- 133
- 38
Burda esip gürlüyoruz belki ama kız biz kadınız sonuçta yüzyüze öyle olmaz bence gayet güzel olur .Nickler gizlenecek..isteyen buluşmada açıklayabilir.baktık tanıdık yok açıklarız kız neolcak.evet bu fikre evet diyenler gelin buluşalım tabi istanbuldakiler önce çoğunluk olarak he heO biraz risk li. Düşünsene burda birbiri ne onca saydıran kadının birbirine yakın olduğunu. Hadi diyelim nick le gizlendi ama yok bence gizli kalmaz. Bide ya tanıdık kişiler varsa :)
İlle reel ortam değildir ki tanışıp buluşmak. Sanal ortam da da çok güzel dostluklar kurulabilir. Ki benim sürekli sohbet ettiğim buradan edindiğim 1-2 arkadaşım da vardı ama birkaç ay foruma girmedim, girdim onlar yok, akibetleri ne oldu bilmiyorumO biraz risk li. Düşünsene burda birbiri ne onca saydıran kadının birbirine yakın olduğunu. Hadi diyelim nick le gizlendi ama yok bence gizli kalmaz. Bide ya tanıdık kişiler varsa :)
Benim hemde kuzenim bu anlattığımVışş diyorum sayın seyirciler. Aynı şeyleri yaşamışız desene.. İyi bir tek bende olmuyormuş bu durum sevindim haMesaj atıyorum bende neden cevap vermiyorsun bir sorun mu var diye "Evlisin rahatsız etmek istemiyorum ondan cevaplamıyorum" diyor. İyi de ilk mesajı atan benim, anlamadım ki. O doğum günümü kutlamayanla tamamen koptuk tek kelime dahi konuşmuyoruz. Buluştuğumuzdada dedim arkadaşlarıma daha çok ihtiyacım var sen evlisin deyip uzaklaşman beni çok üzüyor, evlendiysem evlendim hala aynı insanım dedim. Haklısın dedi pişman oldu. Gene aynı şeyi yapmaya devam ediyor. Bende bugün elimi eteğimi çekme kararı aldım..
Onu zaten surekli yapıyoruz canım. Biz hep burdayız seb niye bizi bir kaç ay ihmal ettin o nu söyle bakayım:))) İlle reel ortam değildir ki tanışıp buluşmak. Sanal ortam da da çok güzel dostluklar kurulabilir. Ki benim sürekli sohbet ettiğim buradan edindiğim 1-2 arkadaşım da vardı ama birkaç ay foruma girmedim, girdim onlar yok, akibetleri ne oldu bilmiyorum
Evet ama galiba sanırsam evlenen insanın içine cin girdiğine falan inanılıyor. Bekarlara lanet getiren bir cin. Şuan hayal dünyamın sınırlarını zorladımBenim hemde kuzenim bu anlattığım
Neyim olursa olsun
Bir sorarım iki sorarım üçte kendi haline bırakırım
Evlenmek yasak mı, evlilerler bekarlar eski dostluğu devam ettiremez mi
Medeni halim değişse de ben aynı benim
Bi cacık anlamadım kapris çekemem diye bıraktım gitti
Evlilik sürecinde kaynanamla savaşmaktan KK'da sevişmeye fırsat kalmadı diye slogan da atayımOnu zaten surekli yapıyoruz canım. Biz hep burdayız seb niye bizi bir kaç ay ihmal ettin o nu söyle bakayım:))) 
Ben alındım şahsen:)Evlilik sürecinde kaynanamla savaşmaktan KK'da sevişmeye fırsat kalmadı diye slogan da atayımSon girdiğimde evlenmeye niyetleniyordum ki, yeniden girdiğimde evliyim. O aradaki dönem burada yok
Canım sıkkın, cidden sıkkın, hani ağladım ağlayacağım..
Oldum olası çevresinde sürüyle arkadaşı olsun isteyen biri olmadım. Çevresinde çok arkadaşı olanın aslında hiç arkadaşı yoktur buna inanırım. Ben hep 1-2 tane ama güvenebileceğim dostum olsun, onlarla da herşeyimi paylaşabileyim istedim. Hep bu doğrultuda ilerledim. Bir insana zor güvenirim, hemen dost edinemem ama güvendiğim insana da tam güvenirim, onun için her türlü fedakarlığı gösteririm. Dostluk konusunda çok fedakar ve sadığımdır. Ama bu konuda yüzüm cidden gülmedi, hiç gülmedi. Çok da kazık yedim afiyetle..
Örnek vermem gerekirse, hatırlıyorum; üniversitede edindiğim, hasta diye başında sabahladığım, o sınava giremiyor dersten kalacak diye benimde o sınava girmediğim "dost"umun, sevgilimi ayartmaya çalışan ve "QueenBee bence öyle çokta güzel bir kız değil"vari beni yerden yere vurduğu ve yer yer de kötülediği mesajlarını yakalamıştım.. Hani üzerinize afiyet on numara bir kazıktı, bende afiyetle yedim..
En son canımı sıkansa; evlenmeden önce çok samimi olduğum 10 küsür yıllık iki dostumla (ikiside bekar) evlendikten sonra tamamen kopmamız. Evlendim evleneli tövbe bismillah bir haller oldu bunlara. Düğünde yada ertesinde bir kırgınlık mı oldu diye gelmesin sakın aklınıza.. Aksine "evlendi unuttu" demesinler diye öncekinden de özverili olmaya çalıştım arkadaşlık konusunda. Ama resmen evlendiğimden beri benimle görüşmek istemiyorlar. 10 davetimin ikisine teşrif edilirse edilir. Attığım mesajlara doğru düzgün cevap bile verilmez. Nedenini soruyorum; "Sen artık evlisin rahatsız etmek istemiyorum" gibi saçma cevaplar alıyorum. Bana karşı buz kestiler resmen. Biri her doğum günümde gece 12'de arar kutlardı, evlendikten sonraki doğum günümü kutlamadı bile.. Ki düğün günümde "ya eskisi gibi görüşemezsek QueenBee" diye salya sümük ağlayanlarda kendileriydi. Bilemiyorum ya, çok kötü hissediyorum. Evlendikten sonra arkadaşlarıma eskisinden daha çok ihtiyaç duyduğum bu günlerde arkadaş konusunda kendimi çok yalnız hissediyorum. Hani mesaj atarsında görülür ama o cevap saatlerce, günlerce belki de hiç gelmez ya, şuan o haldeyim. Acaba evlendim diye beni kendilerinden farklı görmeye başladılar da görüşmek mi istemiyorlar... Normal mi bu kopuş...
Oturup kendimi değerlendiriyorum acaba bende mi bir sorun var diye ama cidden fedakarlıktan başka yaptığım hiçbirşey göremiyorum. Dostum kötüyüm dese "neden" diye değil "nerdesin" diye soran biriyim. "Kendim gibi bir dostum olsun isterdim" diyebiliyorsam sorun bende değildir diye düşünüyorum. Lanet, aksi yada huysuz biri de değilim, aksine çok neşeliyim (yada neşeliydim).. Ki lanet, aksi yada huysuzların bile ne dostluklar yaşadıklarına şahit oldum ben..
3 aylık evliyim, çok şükür çok da mutluyum, Rabbim hepimizin yuvalarını korusunÖğretmen olduğum için eşimde özel sektörde çalıştığı için eşimden baya bir erken işten çıkıyorum. Akşam eşim gelene kadar boş boş oturup Tv karşısında pineklediğim günümü dostlarımla değerlendirmek isterdim... Ama nasip kısmet mi diyelim..
Burada beni anlayacak çok insan olduğunu düşünüyorum. Belkide işin gerçeği herkes bir nebze benim gibi yalnız hissettiği yada baya baya yalnız olduğu için burada derdimizi, sıkıntımızı, tasamızı tanımadığımız insanlara açıp medet bekliyoruz..
Velhasıl kelam insan nasıl da muhtaç hissediyor kendini iki dost sohbetine ve bulamamak ne kadar da kötü...
Bu da benden böylesi bir dert olsun...
Çok uygun ve neşeli bi yorum olmuş alemsin vallaBiri dost mu dedi?
İşte geldim burdayım
Bir-Dost
Canım sıkkın, cidden sıkkın, hani ağladım ağlayacağım..
Oldum olası çevresinde sürüyle arkadaşı olsun isteyen biri olmadım. Çevresinde çok arkadaşı olanın aslında hiç arkadaşı yoktur buna inanırım. Ben hep 1-2 tane ama güvenebileceğim dostum olsun, onlarla da herşeyimi paylaşabileyim istedim. Hep bu doğrultuda ilerledim. Bir insana zor güvenirim, hemen dost edinemem ama güvendiğim insana da tam güvenirim, onun için her türlü fedakarlığı gösteririm. Dostluk konusunda çok fedakar ve sadığımdır. Ama bu konuda yüzüm cidden gülmedi, hiç gülmedi. Çok da kazık yedim afiyetle..
Örnek vermem gerekirse, hatırlıyorum; üniversitede edindiğim, hasta diye başında sabahladığım, o sınava giremiyor dersten kalacak diye benimde o sınava girmediğim "dost"umun, sevgilimi ayartmaya çalışan ve "QueenBee bence öyle çokta güzel bir kız değil"vari beni yerden yere vurduğu ve yer yer de kötülediği mesajlarını yakalamıştım.. Hani üzerinize afiyet on numara bir kazıktı, bende afiyetle yedim..
En son canımı sıkansa; evlenmeden önce çok samimi olduğum 10 küsür yıllık iki dostumla (ikiside bekar) evlendikten sonra tamamen kopmamız. Evlendim evleneli tövbe bismillah bir haller oldu bunlara. Düğünde yada ertesinde bir kırgınlık mı oldu diye gelmesin sakın aklınıza.. Aksine "evlendi unuttu" demesinler diye öncekinden de özverili olmaya çalıştım arkadaşlık konusunda. Ama resmen evlendiğimden beri benimle görüşmek istemiyorlar. 10 davetimin ikisine teşrif edilirse edilir. Attığım mesajlara doğru düzgün cevap bile verilmez. Nedenini soruyorum; "Sen artık evlisin rahatsız etmek istemiyorum" gibi saçma cevaplar alıyorum. Bana karşı buz kestiler resmen. Biri her doğum günümde gece 12'de arar kutlardı, evlendikten sonraki doğum günümü kutlamadı bile.. Ki düğün günümde "ya eskisi gibi görüşemezsek QueenBee" diye salya sümük ağlayanlarda kendileriydi. Bilemiyorum ya, çok kötü hissediyorum. Evlendikten sonra arkadaşlarıma eskisinden daha çok ihtiyaç duyduğum bu günlerde arkadaş konusunda kendimi çok yalnız hissediyorum. Hani mesaj atarsında görülür ama o cevap saatlerce, günlerce belki de hiç gelmez ya, şuan o haldeyim. Acaba evlendim diye beni kendilerinden farklı görmeye başladılar da görüşmek mi istemiyorlar... Normal mi bu kopuş...
Oturup kendimi değerlendiriyorum acaba bende mi bir sorun var diye ama cidden fedakarlıktan başka yaptığım hiçbirşey göremiyorum. Dostum kötüyüm dese "neden" diye değil "nerdesin" diye soran biriyim. "Kendim gibi bir dostum olsun isterdim" diyebiliyorsam sorun bende değildir diye düşünüyorum. Lanet, aksi yada huysuz biri de değilim, aksine çok neşeliyim (yada neşeliydim).. Ki lanet, aksi yada huysuzların bile ne dostluklar yaşadıklarına şahit oldum ben..
3 aylık evliyim, çok şükür çok da mutluyum, Rabbim hepimizin yuvalarını korusunÖğretmen olduğum için eşimde özel sektörde çalıştığı için eşimden baya bir erken işten çıkıyorum. Akşam eşim gelene kadar boş boş oturup Tv karşısında pineklediğim günümü dostlarımla değerlendirmek isterdim... Ama nasip kısmet mi diyelim..
Burada beni anlayacak çok insan olduğunu düşünüyorum. Belkide işin gerçeği herkes bir nebze benim gibi yalnız hissettiği yada baya baya yalnız olduğu için burada derdimizi, sıkıntımızı, tasamızı tanımadığımız insanlara açıp medet bekliyoruz..
Velhasıl kelam insan nasıl da muhtaç hissediyor kendini iki dost sohbetine ve bulamamak ne kadar da kötü...
Bu da benden böylesi bir dert olsun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?