- 1 Şubat 2016
- 9.242
- 34.188
- 548
Evet hep l KADINLAR KÜLÜBÜ UYELERI bir yer belirleyip bireer fincan kahve içsek valla iyi olur du derler ya bir kahvenin kırk yıl hatri var diye gerçi burda ne kadar üye var bu kadar üye ye ne kadar kahve yeter oda ayrı bi muammaKarşılıklı cay içemedikten sonra neyapayım sanal arkadaşlığı...
Ya eksisozlukte dertlesecek uye veritabani var. Buradada mi acsak oyle bir baslik
"Çok arkadaşı olanın hiç arkadaşı yoktur, bana bir iki sağlam dost yeter." gibi çok yaygın fakat yanlış bi düşünceye kapılmışsınız. Yaşadıklarınızda bunun da payı oldugunu düsünüyorum.Canım sıkkın, cidden sıkkın, hani ağladım ağlayacağım..
Oldum olası çevresinde sürüyle arkadaşı olsun isteyen biri olmadım. Çevresinde çok arkadaşı olanın aslında hiç arkadaşı yoktur buna inanırım. Ben hep 1-2 tane ama güvenebileceğim dostum olsun, onlarla da herşeyimi paylaşabileyim istedim. Hep bu doğrultuda ilerledim. Bir insana zor güvenirim, hemen dost edinemem ama güvendiğim insana da tam güvenirim, onun için her türlü fedakarlığı gösteririm. Dostluk konusunda çok fedakar ve sadığımdır. Ama bu konuda yüzüm cidden gülmedi, hiç gülmedi. Çok da kazık yedim afiyetle..
Örnek vermem gerekirse, hatırlıyorum; üniversitede edindiğim, hasta diye başında sabahladığım, o sınava giremiyor dersten kalacak diye benimde o sınava girmediğim "dost"umun, sevgilimi ayartmaya çalışan ve "QueenBee bence öyle çokta güzel bir kız değil"vari beni yerden yere vurduğu ve yer yer de kötülediği mesajlarını yakalamıştım.. Hani üzerinize afiyet on numara bir kazıktı, bende afiyetle yedim..
En son canımı sıkansa; evlenmeden önce çok samimi olduğum 10 küsür yıllık iki dostumla (ikiside bekar) evlendikten sonra tamamen kopmamız. Evlendim evleneli tövbe bismillah bir haller oldu bunlara. Düğünde yada ertesinde bir kırgınlık mı oldu diye gelmesin sakın aklınıza.. Aksine "evlendi unuttu" demesinler diye öncekinden de özverili olmaya çalıştım arkadaşlık konusunda. Ama resmen evlendiğimden beri benimle görüşmek istemiyorlar. 10 davetimin ikisine teşrif edilirse edilir. Attığım mesajlara doğru düzgün cevap bile verilmez. Nedenini soruyorum; "Sen artık evlisin rahatsız etmek istemiyorum" gibi saçma cevaplar alıyorum. Bana karşı buz kestiler resmen. Biri her doğum günümde gece 12'de arar kutlardı, evlendikten sonraki doğum günümü kutlamadı bile.. Ki düğün günümde "ya eskisi gibi görüşemezsek QueenBee" diye salya sümük ağlayanlarda kendileriydi. Bilemiyorum ya, çok kötü hissediyorum. Evlendikten sonra arkadaşlarıma eskisinden daha çok ihtiyaç duyduğum bu günlerde arkadaş konusunda kendimi çok yalnız hissediyorum. Hani mesaj atarsında görülür ama o cevap saatlerce, günlerce belki de hiç gelmez ya, şuan o haldeyim. Acaba evlendim diye beni kendilerinden farklı görmeye başladılar da görüşmek mi istemiyorlar... Normal mi bu kopuş...
Oturup kendimi değerlendiriyorum acaba bende mi bir sorun var diye ama cidden fedakarlıktan başka yaptığım hiçbirşey göremiyorum. Dostum kötüyüm dese "neden" diye değil "nerdesin" diye soran biriyim. "Kendim gibi bir dostum olsun isterdim" diyebiliyorsam sorun bende değildir diye düşünüyorum. Lanet, aksi yada huysuz biri de değilim, aksine çok neşeliyim (yada neşeliydim).. Ki lanet, aksi yada huysuzların bile ne dostluklar yaşadıklarına şahit oldum ben..
3 aylık evliyim, çok şükür çok da mutluyum, Rabbim hepimizin yuvalarını korusunÖğretmen olduğum için eşimde özel sektörde çalıştığı için eşimden baya bir erken işten çıkıyorum. Akşam eşim gelene kadar boş boş oturup Tv karşısında pineklediğim günümü dostlarımla değerlendirmek isterdim... Ama nasip kısmet mi diyelim..
Burada beni anlayacak çok insan olduğunu düşünüyorum. Belkide işin gerçeği herkes bir nebze benim gibi yalnız hissettiği yada baya baya yalnız olduğu için burada derdimizi, sıkıntımızı, tasamızı tanımadığımız insanlara açıp medet bekliyoruz..
Velhasıl kelam insan nasıl da muhtaç hissediyor kendini iki dost sohbetine ve bulamamak ne kadar da kötü...
Bu da benden böylesi bir dert olsun...
herşey de anlatılmıyor ki. mesela benim fikir almak istediğim bir konu var açamıyorum buraya. bi açsam hurraaa üstüme çullanır kk hanımlarıYa eksisozlukte dertlesecek uye veritabani var. Buradada mi acsak oyle bir baslik
dene bence, ben seni savunurum:)herşey de anlatılmıyor ki. mesela benim fikir almak istediğim bir konu var açamıyorum buraya. bi açsam hurraaa üstüme çullanır kk hanımları
Canım benim sanki beni anlatmışsın bende evlendiğimden beri herkes bi tuhaf davrandı. Arkdas? Yoktu uzaklastilar... Ama ben diyorum bundada vardır bir hayır yanliz olmak belki en iyisi. Bilemiyoruz...Canım sıkkın, cidden sıkkın, hani ağladım ağlayacağım..
Oldum olası çevresinde sürüyle arkadaşı olsun isteyen biri olmadım. Çevresinde çok arkadaşı olanın aslında hiç arkadaşı yoktur buna inanırım. Ben hep 1-2 tane ama güvenebileceğim dostum olsun, onlarla da herşeyimi paylaşabileyim istedim. Hep bu doğrultuda ilerledim. Bir insana zor güvenirim, hemen dost edinemem ama güvendiğim insana da tam güvenirim, onun için her türlü fedakarlığı gösteririm. Dostluk konusunda çok fedakar ve sadığımdır. Ama bu konuda yüzüm cidden gülmedi, hiç gülmedi. Çok da kazık yedim afiyetle..
Örnek vermem gerekirse, hatırlıyorum; üniversitede edindiğim, hasta diye başında sabahladığım, o sınava giremiyor dersten kalacak diye benimde o sınava girmediğim "dost"umun, sevgilimi ayartmaya çalışan ve "QueenBee bence öyle çokta güzel bir kız değil"vari beni yerden yere vurduğu ve yer yer de kötülediği mesajlarını yakalamıştım.. Hani üzerinize afiyet on numara bir kazıktı, bende afiyetle yedim..
En son canımı sıkansa; evlenmeden önce çok samimi olduğum 10 küsür yıllık iki dostumla (ikiside bekar) evlendikten sonra tamamen kopmamız. Evlendim evleneli tövbe bismillah bir haller oldu bunlara. Düğünde yada ertesinde bir kırgınlık mı oldu diye gelmesin sakın aklınıza.. Aksine "evlendi unuttu" demesinler diye öncekinden de özverili olmaya çalıştım arkadaşlık konusunda. Ama resmen evlendiğimden beri benimle görüşmek istemiyorlar. 10 davetimin ikisine teşrif edilirse edilir. Attığım mesajlara doğru düzgün cevap bile verilmez. Nedenini soruyorum; "Sen artık evlisin rahatsız etmek istemiyorum" gibi saçma cevaplar alıyorum. Bana karşı buz kestiler resmen. Biri her doğum günümde gece 12'de arar kutlardı, evlendikten sonraki doğum günümü kutlamadı bile.. Ki düğün günümde "ya eskisi gibi görüşemezsek QueenBee" diye salya sümük ağlayanlarda kendileriydi. Bilemiyorum ya, çok kötü hissediyorum. Evlendikten sonra arkadaşlarıma eskisinden daha çok ihtiyaç duyduğum bu günlerde arkadaş konusunda kendimi çok yalnız hissediyorum. Hani mesaj atarsında görülür ama o cevap saatlerce, günlerce belki de hiç gelmez ya, şuan o haldeyim. Acaba evlendim diye beni kendilerinden farklı görmeye başladılar da görüşmek mi istemiyorlar... Normal mi bu kopuş...
Oturup kendimi değerlendiriyorum acaba bende mi bir sorun var diye ama cidden fedakarlıktan başka yaptığım hiçbirşey göremiyorum. Dostum kötüyüm dese "neden" diye değil "nerdesin" diye soran biriyim. "Kendim gibi bir dostum olsun isterdim" diyebiliyorsam sorun bende değildir diye düşünüyorum. Lanet, aksi yada huysuz biri de değilim, aksine çok neşeliyim (yada neşeliydim).. Ki lanet, aksi yada huysuzların bile ne dostluklar yaşadıklarına şahit oldum ben..
3 aylık evliyim, çok şükür çok da mutluyum, Rabbim hepimizin yuvalarını korusunÖğretmen olduğum için eşimde özel sektörde çalıştığı için eşimden baya bir erken işten çıkıyorum. Akşam eşim gelene kadar boş boş oturup Tv karşısında pineklediğim günümü dostlarımla değerlendirmek isterdim... Ama nasip kısmet mi diyelim..
Burada beni anlayacak çok insan olduğunu düşünüyorum. Belkide işin gerçeği herkes bir nebze benim gibi yalnız hissettiği yada baya baya yalnız olduğu için burada derdimizi, sıkıntımızı, tasamızı tanımadığımız insanlara açıp medet bekliyoruz..
Velhasıl kelam insan nasıl da muhtaç hissediyor kendini iki dost sohbetine ve bulamamak ne kadar da kötü...
Bu da benden böylesi bir dert olsun...
Niye çullanirlarki üstüneki bi detdin varsa şöyliyeceksiñki bizde seni yönlendirelim burda herkesin ylrumu hem akillica hem mantiklioluyo şu an benimde bi derdim var amabende kararsizkaldim konu açsammi açmasammi diyorum eğer ďüşündüğüm gibiyseyani doğru olduna emin olduğum zaman burdan da bi fikir alcam konu açip ta ya diyorum ki bu dert bitmeden öbürü başliyorherşey de anlatılmıyor ki. mesela benim fikir almak istediğim bir konu var açamıyorum buraya. bi açsam hurraaa üstüme çullanır kk hanımları
benimde cevremde çok kız zarkadaşım vardı dağıldık görüşemez olduk çok özlüyorum çokkkkCanım sıkkın, cidden sıkkın, hani ağladım ağlayacağım..
Oldum olası çevresinde sürüyle arkadaşı olsun isteyen biri olmadım. Çevresinde çok arkadaşı olanın aslında hiç arkadaşı yoktur buna inanırım. Ben hep 1-2 tane ama güvenebileceğim dostum olsun, onlarla da herşeyimi paylaşabileyim istedim. Hep bu doğrultuda ilerledim. Bir insana zor güvenirim, hemen dost edinemem ama güvendiğim insana da tam güvenirim, onun için her türlü fedakarlığı gösteririm. Dostluk konusunda çok fedakar ve sadığımdır. Ama bu konuda yüzüm cidden gülmedi, hiç gülmedi. Çok da kazık yedim afiyetle..
Örnek vermem gerekirse, hatırlıyorum; üniversitede edindiğim, hasta diye başında sabahladığım, o sınava giremiyor dersten kalacak diye benimde o sınava girmediğim "dost"umun, sevgilimi ayartmaya çalışan ve "QueenBee bence öyle çokta güzel bir kız değil"vari beni yerden yere vurduğu ve yer yer de kötülediği mesajlarını yakalamıştım.. Hani üzerinize afiyet on numara bir kazıktı, bende afiyetle yedim..
En son canımı sıkansa; evlenmeden önce çok samimi olduğum 10 küsür yıllık iki dostumla (ikiside bekar) evlendikten sonra tamamen kopmamız. Evlendim evleneli tövbe bismillah bir haller oldu bunlara. Düğünde yada ertesinde bir kırgınlık mı oldu diye gelmesin sakın aklınıza.. Aksine "evlendi unuttu" demesinler diye öncekinden de özverili olmaya çalıştım arkadaşlık konusunda. Ama resmen evlendiğimden beri benimle görüşmek istemiyorlar. 10 davetimin ikisine teşrif edilirse edilir. Attığım mesajlara doğru düzgün cevap bile verilmez. Nedenini soruyorum; "Sen artık evlisin rahatsız etmek istemiyorum" gibi saçma cevaplar alıyorum. Bana karşı buz kestiler resmen. Biri her doğum günümde gece 12'de arar kutlardı, evlendikten sonraki doğum günümü kutlamadı bile.. Ki düğün günümde "ya eskisi gibi görüşemezsek QueenBee" diye salya sümük ağlayanlarda kendileriydi. Bilemiyorum ya, çok kötü hissediyorum. Evlendikten sonra arkadaşlarıma eskisinden daha çok ihtiyaç duyduğum bu günlerde arkadaş konusunda kendimi çok yalnız hissediyorum. Hani mesaj atarsında görülür ama o cevap saatlerce, günlerce belki de hiç gelmez ya, şuan o haldeyim. Acaba evlendim diye beni kendilerinden farklı görmeye başladılar da görüşmek mi istemiyorlar... Normal mi bu kopuş...
Oturup kendimi değerlendiriyorum acaba bende mi bir sorun var diye ama cidden fedakarlıktan başka yaptığım hiçbirşey göremiyorum. Dostum kötüyüm dese "neden" diye değil "nerdesin" diye soran biriyim. "Kendim gibi bir dostum olsun isterdim" diyebiliyorsam sorun bende değildir diye düşünüyorum. Lanet, aksi yada huysuz biri de değilim, aksine çok neşeliyim (yada neşeliydim).. Ki lanet, aksi yada huysuzların bile ne dostluklar yaşadıklarına şahit oldum ben..
3 aylık evliyim, çok şükür çok da mutluyum, Rabbim hepimizin yuvalarını korusunÖğretmen olduğum için eşimde özel sektörde çalıştığı için eşimden baya bir erken işten çıkıyorum. Akşam eşim gelene kadar boş boş oturup Tv karşısında pineklediğim günümü dostlarımla değerlendirmek isterdim... Ama nasip kısmet mi diyelim..
Burada beni anlayacak çok insan olduğunu düşünüyorum. Belkide işin gerçeği herkes bir nebze benim gibi yalnız hissettiği yada baya baya yalnız olduğu için burada derdimizi, sıkıntımızı, tasamızı tanımadığımız insanlara açıp medet bekliyoruz..
Velhasıl kelam insan nasıl da muhtaç hissediyor kendini iki dost sohbetine ve bulamamak ne kadar da kötü...
Bu da benden böylesi bir dert olsun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?