- 3 Nisan 2010
- 16.019
- 5.086
- 773
evlendikten sonra seni az arayan rahatsız etmeyelim diyen arkadaşlarını tebrik ediyorum. cok doğru demişler.
evlendikten sonra seni az arayan rahatsız etmeyelim diyen arkadaşlarını tebrik ediyorum. cok doğru demişler.Canım sıkkın, cidden sıkkın, hani ağladım ağlayacağım..
Oldum olası çevresinde sürüyle arkadaşı olsun isteyen biri olmadım. Çevresinde çok arkadaşı olanın aslında hiç arkadaşı yoktur buna inanırım. Ben hep 1-2 tane ama güvenebileceğim dostum olsun, onlarla da herşeyimi paylaşabileyim istedim. Hep bu doğrultuda ilerledim. Bir insana zor güvenirim, hemen dost edinemem ama güvendiğim insana da tam güvenirim, onun için her türlü fedakarlığı gösteririm. Dostluk konusunda çok fedakar ve sadığımdır. Ama bu konuda yüzüm cidden gülmedi, hiç gülmedi. Çok da kazık yedim afiyetle..
Örnek vermem gerekirse, hatırlıyorum; üniversitede edindiğim, hasta diye başında sabahladığım, o sınava giremiyor dersten kalacak diye benimde o sınava girmediğim "dost"umun, sevgilimi ayartmaya çalışan ve "QueenBee bence öyle çokta güzel bir kız değil"vari beni yerden yere vurduğu ve yer yer de kötülediği mesajlarını yakalamıştım.. Hani üzerinize afiyet on numara bir kazıktı, bende afiyetle yedim..
En son canımı sıkansa; evlenmeden önce çok samimi olduğum 10 küsür yıllık iki dostumla (ikiside bekar) evlendikten sonra tamamen kopmamız. Evlendim evleneli tövbe bismillah bir haller oldu bunlara. Düğünde yada ertesinde bir kırgınlık mı oldu diye gelmesin sakın aklınıza.. Aksine "evlendi unuttu" demesinler diye öncekinden de özverili olmaya çalıştım arkadaşlık konusunda. Ama resmen evlendiğimden beri benimle görüşmek istemiyorlar. 10 davetimin ikisine teşrif edilirse edilir. Attığım mesajlara doğru düzgün cevap bile verilmez. Nedenini soruyorum; "Sen artık evlisin rahatsız etmek istemiyorum" gibi saçma cevaplar alıyorum. Bana karşı buz kestiler resmen. Biri her doğum günümde gece 12'de arar kutlardı, evlendikten sonraki doğum günümü kutlamadı bile.. Ki düğün günümde "ya eskisi gibi görüşemezsek QueenBee" diye salya sümük ağlayanlarda kendileriydi. Bilemiyorum ya, çok kötü hissediyorum. Evlendikten sonra arkadaşlarıma eskisinden daha çok ihtiyaç duyduğum bu günlerde arkadaş konusunda kendimi çok yalnız hissediyorum. Hani mesaj atarsında görülür ama o cevap saatlerce, günlerce belki de hiç gelmez ya, şuan o haldeyim. Acaba evlendim diye beni kendilerinden farklı görmeye başladılar da görüşmek mi istemiyorlar... Normal mi bu kopuş...
Oturup kendimi değerlendiriyorum acaba bende mi bir sorun var diye ama cidden fedakarlıktan başka yaptığım hiçbirşey göremiyorum. Dostum kötüyüm dese "neden" diye değil "nerdesin" diye soran biriyim. "Kendim gibi bir dostum olsun isterdim" diyebiliyorsam sorun bende değildir diye düşünüyorum. Lanet, aksi yada huysuz biri de değilim, aksine çok neşeliyim (yada neşeliydim).. Ki lanet, aksi yada huysuzların bile ne dostluklar yaşadıklarına şahit oldum ben..
3 aylık evliyim, çok şükür çok da mutluyum, Rabbim hepimizin yuvalarını korusunÖğretmen olduğum için eşimde özel sektörde çalıştığı için eşimden baya bir erken işten çıkıyorum. Akşam eşim gelene kadar boş boş oturup Tv karşısında pineklediğim günümü dostlarımla değerlendirmek isterdim... Ama nasip kısmet mi diyelim..
Burada beni anlayacak çok insan olduğunu düşünüyorum. Belkide işin gerçeği herkes bir nebze benim gibi yalnız hissettiği yada baya baya yalnız olduğu için burada derdimizi, sıkıntımızı, tasamızı tanımadığımız insanlara açıp medet bekliyoruz..
Velhasıl kelam insan nasıl da muhtaç hissediyor kendini iki dost sohbetine ve bulamamak ne kadar da kötü...
Bu da benden böylesi bir dert olsun...
gerçek dostlarla hiç kopmassın canım onlar gerçek dostların değilmiş.dostluk ne olursa olsun hiç bir zaman bitmeyen birşey.öğretmenmişsin ümitsizliğe kapılma okulunda yakınlık kurabilceğin insanlar olacaktır.ama bence takılma bunlara yeni evli olduğun için bu kadar üzüldüğünü düşünüyorum ben evimdi çocuğumdu işimdi derken arkadaşlara vakit bulamıyorum.ailemle geçirdiğim vakti hiç birşeye değişmemCanım sıkkın, cidden sıkkın, hani ağladım ağlayacağım..
Oldum olası çevresinde sürüyle arkadaşı olsun isteyen biri olmadım. Çevresinde çok arkadaşı olanın aslında hiç arkadaşı yoktur buna inanırım. Ben hep 1-2 tane ama güvenebileceğim dostum olsun, onlarla da herşeyimi paylaşabileyim istedim. Hep bu doğrultuda ilerledim. Bir insana zor güvenirim, hemen dost edinemem ama güvendiğim insana da tam güvenirim, onun için her türlü fedakarlığı gösteririm. Dostluk konusunda çok fedakar ve sadığımdır. Ama bu konuda yüzüm cidden gülmedi, hiç gülmedi. Çok da kazık yedim afiyetle..
Örnek vermem gerekirse, hatırlıyorum; üniversitede edindiğim, hasta diye başında sabahladığım, o sınava giremiyor dersten kalacak diye benimde o sınava girmediğim "dost"umun, sevgilimi ayartmaya çalışan ve "QueenBee bence öyle çokta güzel bir kız değil"vari beni yerden yere vurduğu ve yer yer de kötülediği mesajlarını yakalamıştım.. Hani üzerinize afiyet on numara bir kazıktı, bende afiyetle yedim..
En son canımı sıkansa; evlenmeden önce çok samimi olduğum 10 küsür yıllık iki dostumla (ikiside bekar) evlendikten sonra tamamen kopmamız. Evlendim evleneli tövbe bismillah bir haller oldu bunlara. Düğünde yada ertesinde bir kırgınlık mı oldu diye gelmesin sakın aklınıza.. Aksine "evlendi unuttu" demesinler diye öncekinden de özverili olmaya çalıştım arkadaşlık konusunda. Ama resmen evlendiğimden beri benimle görüşmek istemiyorlar. 10 davetimin ikisine teşrif edilirse edilir. Attığım mesajlara doğru düzgün cevap bile verilmez. Nedenini soruyorum; "Sen artık evlisin rahatsız etmek istemiyorum" gibi saçma cevaplar alıyorum. Bana karşı buz kestiler resmen. Biri her doğum günümde gece 12'de arar kutlardı, evlendikten sonraki doğum günümü kutlamadı bile.. Ki düğün günümde "ya eskisi gibi görüşemezsek QueenBee" diye salya sümük ağlayanlarda kendileriydi. Bilemiyorum ya, çok kötü hissediyorum. Evlendikten sonra arkadaşlarıma eskisinden daha çok ihtiyaç duyduğum bu günlerde arkadaş konusunda kendimi çok yalnız hissediyorum. Hani mesaj atarsında görülür ama o cevap saatlerce, günlerce belki de hiç gelmez ya, şuan o haldeyim. Acaba evlendim diye beni kendilerinden farklı görmeye başladılar da görüşmek mi istemiyorlar... Normal mi bu kopuş...
Oturup kendimi değerlendiriyorum acaba bende mi bir sorun var diye ama cidden fedakarlıktan başka yaptığım hiçbirşey göremiyorum. Dostum kötüyüm dese "neden" diye değil "nerdesin" diye soran biriyim. "Kendim gibi bir dostum olsun isterdim" diyebiliyorsam sorun bende değildir diye düşünüyorum. Lanet, aksi yada huysuz biri de değilim, aksine çok neşeliyim (yada neşeliydim).. Ki lanet, aksi yada huysuzların bile ne dostluklar yaşadıklarına şahit oldum ben..
3 aylık evliyim, çok şükür çok da mutluyum, Rabbim hepimizin yuvalarını korusunÖğretmen olduğum için eşimde özel sektörde çalıştığı için eşimden baya bir erken işten çıkıyorum. Akşam eşim gelene kadar boş boş oturup Tv karşısında pineklediğim günümü dostlarımla değerlendirmek isterdim... Ama nasip kısmet mi diyelim..
Burada beni anlayacak çok insan olduğunu düşünüyorum. Belkide işin gerçeği herkes bir nebze benim gibi yalnız hissettiği yada baya baya yalnız olduğu için burada derdimizi, sıkıntımızı, tasamızı tanımadığımız insanlara açıp medet bekliyoruz..
Velhasıl kelam insan nasıl da muhtaç hissediyor kendini iki dost sohbetine ve bulamamak ne kadar da kötü...
Bu da benden böylesi bir dert olsun...
Doğum günümü kutlamaya tenezzül bile etmeyenle tamamen koptum bundan sonra tek kelime dahi etmem ama diğeriyle dediğiniz gibi bir konuşma yaptım. Üzüldü hak verdi. Ama değişim olmadı... Bıraktım kendi hallerine artık ne yapayım...Evkendikten sonra ya gorusemezsek diyerek aglayan arkadasinizi arayin ciddi bir konusma yapin. Bence bize yazdiklarinizi soyleyin belki psikolojikmen uzak duruyordur ki durum onu gosteriyor ne bileyim siz benim dostumsunuz esim hayat arkadasim ama sizde en guvendigim insanlardiniz ne oldu boyle?bir sorununuz varsa dinlerom yardimci olmaya calisirim asalim bu uzakligi diye konusun acik olun icinize atmayin ve esinizin oldugu ortamda degil uzun sure yalniz kalabileceginiz bir ortamda konusun basbasa olun onlarla hep onlar esinizin degil sizin arkadaslariniz bilemeyizki ne dusunuyorlar kusup darilmayin sorun arastirin baktiniz ki olmuyor vardir bir hayir diyin ve Selamlasin arada ama kusmeyin hani derler ya eski dost dusman olmaz diye...
Allah bana da böyle tez zamanda bir dost nasip etsinAyni sehirde ilk defa bir meslektasimla dost oldum.Ben bir hastanede o baska bir hastanede calisiyor.Benzer dertleeimiz biraraya getirdi de diyebiliriz.O da bosanmis ve de cocuklu.Gecen hafta nikahi oldu.Haziranda tayinini baska sehre aldiraxak esinin yanina.Nasil huzunluyum anlatamam...Eskisi gibi olmayacak ki..Baska bir sehir yani evliligi gectim..
Ay çok kötü ya... Öncelikle geçmiş olsun, çok üzüldüm... Evlendikten sonra arkadaşlıkların hepsine bir haller oluyor demekki. Yada gerçek dostluk mu sahte mi o şekilde ortaya çıkıyor. Sizinki kadar kötü olmasada benim de pek normal bir görüşme talebi sayılmazdı aslında. Annem ile babam arasonda ciddi problemler var, annem düğünümden sonra basıp farklı bir şehre gitmiş haberim yoktu. Öğrendim ve evliliğimin 2. gününden beri ağlıyorum. Sözde dostlarımda durumdan haberdar ama bir nasılsın, nasıl oldun diye sormadılar. Evlenmeden öncede eşimin ailesiyle çok problem yaşamıştım, üzerine eklenince ciddi bir depresyona girdim. Ama hiçbir şekilde destek olmadılar..Sizinki normal görüşme talebi yine.. Benim arkadaşlarım geçen yıl ben yanlız yaşarken sürekli buluşurduk, çoğunlukla benim evimde. Hasta olduğunu duyunca çorba yapıp götürdüm o kadar uzağa. Kendileri ev kadını, ben deli gibi yoğun çalışıyorum. Bu yıl düşük yaptım, kürtaj oldum. Hastaneden ağlayarak aradım x ben hastanedeyim çok kötüyüm diyebir ay sonra oturmaya geldile o zamana kadar da senin eşin var o senle ilgilenir diye geçiştirdiler. Öyle içim yandı ki, hala çok kötü oluyorum.
Çok çocukça ve olgunluktan uzak arkadaşların varmış. Bence onlarla bir daha kesinlikle görüşme.. Arkadaşlık kavramını haketmiyorlar belli ki..bende aynı durumdayım desem.. bunca zaman hep fedakarlık yaptim kendimden feragat ettim hep onların dertleri dinlenirdi benim bi sorunum olsa takmazlardı sonra üniversiteyi kazandım 2012 de bayaa uzak biyere gittim onlarla aynı üniversiteyi yazmadım diye trip yedim sanki hayalimiz ayni olmak zorundaymis gibi yazdan yaza geliyordum zaman gecirmek istiyordum onlarda bana istanbuldayiz diyip (tekirdagda yaşıyoruz normalde) bulusmuslar hep ne diyim kırıldım gerçekten şuan o kadar soğuk ve mesafeliyim ki kimseyle arkadaş olmiycam bundan sonra galiba
Ben kendisine açıkça söyledim, yüz yüze görüştüğümüzde. Eskisinden daha fazla dostluğuna ihtiyaaç duyduğumu, eskisinden daha fazla görüşmeye ihtiyacım olduğunu açıkça anlattım. Ne kadar yalnız hissettiğimden bahsettim. O an üzüldü, görememişim dedi özür diledi. Ama evlere dağıldığımızdan beri herşey yine aynı devam ediyor. Hiçbir değişim olmadı.. Ben gerçek dostluğun var olduğuna inanıyorum çünkü şahit oldum. Belli ki bizim edindiklerimiz sahteymiş ve bu şekilde ortaya çıkıyor. Rabbim gerçek dostlar nasip etsin herkese...Gercek dostluk var mi ki? Aslinda var belkide ama benim gordugum kadariyla iki taraftan biri daha cok dost oluyor daha cok fedakar oluyor. Benimde cok onceden dost diye dusundugum bikac kisi vardi ama cidden ilk defa bukadar cabuk ısınabilmistim dertlerimizi anlatmistik. Daha sonra okul bitti simdi baska yerde okuyor and bikac davranisindan oturu kendisinden soğudum. Simdi ise normal arkadasim. Konu sahibi dediniz ya arkadaslarim sen evlisin seni rahatsiz etmek ostemiyoruz diye belkide gercekten oyle dusunuyorlardir yani siz bu konu gectiginde guzelce belirtirsiniz rahatsiz olmayacaginizi aksine sevineceginizi. Benim de dostum dedigim kisi 10 yildan fazla taniyorum gecen yil evlendi bende baslarda eskisi gibi aramaya mesaj atmaya cekiniyordum ama direktde soylemistim bunu :) Tabii gercek dost olup olmadiklarini siz daha iyi anlarsiniz ama ben artik and iki tarafinda dost olabilecegine cok da inanmiyorum bi yil iki yil 10 yil sonra o iki taraftan biri cok da dost olmuyor yada Ben yanlis biliyorum. Insallah gercek dostunuz olur sizde gercek dost olursunuz.
Merhaba seviyan, tanıştığıma memnun oldumÇok uygun ve neşeli bi yorum olmuş alemsin valla
Bende sevgi dolu herzaman yanzda olan bir dost seviyan
Evlendikten sonra sadece sayılı kere görüşüp konuşabildiğimiz için bahsettiğiniz muhabbetleri yapmaya inan hiç sıra gelmedi. Ki zaten yapmazdım.. Yani böyle bir muhabbet dönmediğine göre sıkılmış da olamaz.Evlilere normal gelen muhabbetler mesela camasirim birikti, evi supurmem lazim, perdelerim tozlandi; bekarlara sıkıcı gelir.
Bekarlar der ki ay surekli ev isinden bahsediyor evlendi biyeri kalkti. Evli icin ev isinden bahsetmek ne kadar normalse, bekarlar icin de boyle dusunmek o kadar normaldir.
Belki de yeni evlilik heyecaniyla biraz fazla evinizden ya da kocanizdan bahsetmis olabilirsiniz..
Ben evlenmeden önce eşimle 3.5 yıl flört ettim, eşimde arkadaş grubuma dahil olmuştu. Beni ne kadar severlerse eşimi de o kadar severler yani eşimden hoşlanmamaları yada çekinmeleri gibi bir durum söz konusu değil. Ama diğer ihtimalleriniz söz konusu olabilir.. 10 yıl dost kalıp, ki özellikle düğüne hazırlık sürecimde çok iç içeydik, 3 ayda mı arkadaş konusundaki tercihleri değişti bilemiyorum.. Öyleyse de hayırlı olsun ne diyim.. Bahsettiğiniz son konuşmayı yapamayacak kadar kırgınım. Allah hayırlı dostlar nasip etsinValla kiskanclik olabilir, kafalarindan olusmus bir onyargi olabilir hani evlendi bizden kopacak bizimle ayni degil gibi, kocanizdan hoslanmiyor olabilirler, hersey olabilir. Hem 10 sene diyorsunuz 10 senede insan cocukluktan yetiskinlige gecer ve kisiligi cok degisir. O yuzden arkadas konusundaki tercihlerde degisebilir evliligide bahane etmis olabilirler. Insanlar gorusmek istemiyor;larsa israr etmeyin yeni arkadaslar edinin derim. Yok cok uzuluyorsaniz son bir kez acikca konusmanin faydasi var
Rabbim tez zamanda kafanızın uyuşabileceği bir dost nasip etsin diyelim o zamanAynı durumdayım..çok sevdiğim iki dostum var onlarda benim yaşadığım ülkede değiller. Yazdan yaza görüşüyoruz. Yurt dışına gelin geldiğimden beri bu ülkede hiç dost edinemedim. Arkadaş çok. .ama dost yok.
Sağlık olsun napalim.hayat işte. .
Vallahi nasıl yapılıyorsa o dediğiniz yapalım iyi olurYa eksisozlukte dertlesecek uye veritabani var. Buradada mi acsak oyle bir baslik
Dost dediğinin gerçekliği ve vefası böyle dönemlerde ortaya çıkıyor demekki. İyi gün dostu mu kötü gün dostu mu belli olmuş sizinkilerde. Üzüldüm.. Bende yalnızlığa alışacağım bu gidişle..Görüşseydik şimdi 23. seneye gireceğimiz iki dostum var / vardı. Dile kolay 23 sene... Ben 2004' de ilk evliliğimi yaptım 2007' de boşandım. Benim en kötü günlerim ikisinin de yükseliş dönemine denk geldi. Kariyer yaptılar, güzel evlilikleri ve çocukları oldu. Bu dönemde yanımda olmadılar maalesef. Ki ben genç kızlığımızda hep alttan alan, arayan, alınganlık etmeyen birleştirici taraftım. Ama yok.. Koptuk.
Şimdi hiç görüşmüyoruz. Tek çocuk olduğumdan mıdır nedir koymuyor da bana. Yalnızlığa alıştım.
Ne güzel ya özendim size.. Benim içinde dostluk en önemli kavram ama malesef nasip olmadı mı diyim ne diyim.. 3 aydır hep davet eden, hep çıkalım diyen hep ben oldum zaten. Ama diyorum 10 davetimin 2 sine teşrif edilmişse edilmiştir... Artık saldım çayıra mevlam kayıra bir haldeyim..Şu hayatta şanslı olduğum tek konu dostluklardan yanadır.
Çok şükür sayıca çok dostum var.
Benim için dostluk çok önemli bir kavram nerdeyse en başta geliyor.
Bu sebeple hiç bir şeye değişmem güzel dostlukları.
İnşallah sizin de olur üzülmeyin.
Belki yeni evlisiniz diye böyle davranıyorlardır.
Yeni evli çok rahatsız edilmez derler ya hani.
Siz arayın, davet edin, hadi çıkalım deyin olmaz mı?
Bahsettiğiniz klişe beni bahsettiğiniz gibi hiçbir zaman asosyal yapmadı öncelikle onu söyliyim. Çok güzel yazmışsınız ama üzerime alınabileceğim pek bir nokta bulamadım. 1-2 dostum olsun derken insanları kendimden soyutlamadım. Sosyal ufuk genişlemesinden bahsetmişsiniz, ben öğretmenim. Haliyle pek çok öğretmen, avukat arkadaşım var sosyal çevrem gayet geniş ve çeşitli. Çevresinde sevilen biriyim, herkesle oturur sohbet eder sıcak davranırım. Ortamlara davet edilirim, katılır keyifli sohbet yaparım. Ama hiçbirisi dostum değil, hepsi arkadaşım. Ben sadece dostluktan bahsetmeye çalıştım. Yani oturup muhabbet ettiğim, çok insan elbette var. Ama ben derdimi açtığım, dertleştiğim, özelimi paylaştığım dost olarak 1-2 kişi isterim kendime demeyi kasdettim. Bir insan en özeline sadece 1-2 kişiye değilde herkese açıyorsa orada da ben bir problem ararım. Klişe midir Holywood bilmemnesimidir, Sherlock Holmes bişeysi midir nedir bilemem ama ben zaten dediğim gibi bir insana dost gözüyle kolay bakabilen biri değilim. Kolay kolay dost diyorum öyle kimseye, önce güvenmem gerekir. Ne diyim umarım hepimizin keyfi bol olur ve güzel dostluklarımız olur..."Çok arkadaşı olanın hiç arkadaşı yoktur, bana bir iki sağlam dost yeter." gibi çok yaygın fakat yanlış bi düşünceye kapılmışsınız. Yaşadıklarınızda bunun da payı oldugunu düsünüyorum.
Aslında sadece size de söylemiyorum bunu, sokaktan 10 kişiyi çevirsek en az 6sı benzer cümleler kurar adım kadar eminim. Ha kalanı napar derseniz 2si egosunun rüzgarına kapılır popüler görünmeye kasar, 1i de tamamen asosyal olsa geriye sosyal ilişkileri yolunda 1 kişi ya kalır ya kalmaz.
Bu herkesin kalabalıklar içindeki yalnız oldugu sanrısı, gerçek dostlugun 3-5 kişilik sağlam kız grupları arasında oldugu algısı hollywood klişesinden başka bi şey degil emin olun.
Çeşitlilik kaliteyi arttırır diyecegim, biraz pazarlama sloganı gibi olacak ama aslında durumun özeti bu.
Birincisi ne kadar çok insan bilir, görür, tanırsanız sosyal ufkunuz o kadar genisler. Hangi mimik hangi söz hangi kapıya çıkıyor çok daha kolay ayırırsınız. Kime ne kadar açılacağınızı daha iyi kestirirsiniz. Fazla kırılıp dökülmeden önlem alacak kadar insan tartmayı öğrenirsiniz. Sınırlı çevreler ve koşulsuz güvenle bu becerileri kazanmak çok zor, zira ben de dahil hicbirimiz dogustan Sherlock Holmes degiliz.
İkincisi her insanla her aktivite yapılmaz, her konu konuşulmaz, her şey paylaşılmaz. Eşinizin, ailenizin bile size sağlayamayacagı bi seyi "dost" adını verdiginiz insanlardan beklemek hem onlara hem size çok agır yük, bağınızı da yıpratan bi talep. İnsanlara hem hak etmedikleri tam de taşımaktan yorulacakları anlamlar yüklemeyin.
Kimi insan vardır onla eğlenmesi zevklidir ama zor gününüzde dut yemis bülbül gibi kalır karsınızda, anlamaz bu teselli işlerinden. Kimi insan vardır onla dertleşmenin rahatlıgı başkadır, sizi anlar, güvende hissettirir ama ortak yapacak bi tane eglenceli aktivite bulamazsınız. Kiminin zekası zehir gibi isler, tavsiye için ilk koşulacak kapı odur, sohbeti hem eglenceli hem doludur doyum olmaz ama bi gün orada bi gün buradadır, 40 yılda 1 gün vakit bulur size ayıracak.
Yani herkesin kendine göre bi huyu suyu, bi yetişme şekli, travmaları, kendine güvensizlikleri, işi gücü, hayatı var. Her kumaştan her elbise çıkmaz ama sizin istediginiz elbise cıkmıyor diye de bundan hicbi sey olmaz deyip o insan kenara atılmaz. Tanıyıp oldugu gibi kabul etseniz hem sevecek bi yönünü mutlaka bulursunuz hem de zor zamanda degilse de en kötü boş zamanda size yarenlik eder.
Ve son olarak her iliskinin çoook kısa ya da çook uzun olsa da bi ömrü vardır, kimi iliskiyi zaman bitirir, kimisini birbirinizin degisimine ayak uyduramamak bitirir, kimisini mesafe bitirir.
Gidenleri güzel hatırlayıp gelenlere yer açarsanız gönlünüz rahat keyfiniz bol olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?