Seni o kadar iyi anliyorumki. Benim de bebegim 8 aylik ve yalnizim. Esimden bebegin bakimi konusunda hic yardim alamiyorum. Hatta zaman zaman beni elestirir. Yapamadigimi, cocugun huysuz olmasinin sebebinin bem oldugumu soyler. Kendimi bıraksam ben de depresyona girecem ama bırakmıyorum. Eşimden beklentilerimi sıfırladım. Bebegimle verimli vakit geçirmeye odaklandım. Çalisiyordum, ücretsiz izne ayrildim. Hava sicak oldugu icin evden cikamiyorum bebegimle. Sıkılıyorum dolayısıyla. Aksam eşim gelince iki cift sohbet etmek istiyorum. Yorgunum diyor. Konusmak istemiyor. Alınmıyorum. Takmıyorum kafama. Kendi kendimi motive ediyorum. Bi koyversem kimse toparlayamaz beni psikolojik açıdan. O yüzden elimdekilerle mutlu olmaya calisiyorum. Birisinin beni mutlu etmesini beklemiyor, kendi kendimi mutlu ediyorum. Madem psikiyatr ya da psikologa yakın nzamanda gidemeyeceksin. Bebegin uyudugunda internetten kisisel gelisim yazilari oku. Özellikle lohusa depresyonu nasil atlatilir bu tarz yazilar oku. Günlük tutabilirsin. Duygularini yaz. Deşarj olmaya ihtiyacın var. Yakında olsaydın dertlesıp birbirimizin gazını alırdık