Kızlar kendimi iyi hissetmiyorum. Konuyu en azından yorumlaşıp birbirimize psikolojik anlamda destek oluruz belki diye açıyorum. Neden iyi hissetmediğimin sebebini yazmama gerek yok sanırım. İzmir'deyim, çok şükür depremlerden etkilenen akrabam, yakınım, tanıdığım vs yok. Yani olması gerekmiyor zaten hepsinin acısını içimde hissediyorum. Tanımakla alakası yok bunun. Çoğumuz aynı durumdayız psikolojik olarak, biliyorum. En ufak bi seste, titreşimde yerimden hopluyorum. Geceleri uyuyamıyorum bile sonra sabah işe geç kalıyorum. Yalnız değilim, annem ve kardeşim var ama onlara rağmen korkuyorum. Hayır bildiğiniz anksiyete gibi bişey bu. Hayatı kendime zorlaştırıyorum. Asla boşveremiyorum. Zaten resimlerden, videolardan kaçmak imkansız. Geceleri kurtarma çalışmalarını izliyorum TV'den, mutlu oluyorum onların adına. Hayatı sorgulamaya da başladım. Hayat o kadar anlık ki, küçük şeylere üzülmeyeceğim bundan sonra diyorum kendime pay çıkarıp. Ama yok yani benim için de hayat durdu. Akşam haberleri izlerken gözlerimin yaşlarına hakim olamıyorum. Yemin ederim olduğu günden beri bir saat bile şöyle rahatça oturmamışımdır. Böyle olan var mı? Nasıl baş ediyorsunuz? Ben ki hep başkalarına verdiği mantıklı tavsiyeler ile sevilirim çevremde. Evet mantıklı düşünüyorum kendim için ama hep duygusal davranıyorum son günlerde. Sizler nasılsınız? Biraz dertleşirsek destek hissederiz belki birbirimizin üzerinde...