Gidersem surat neden asayım o kadarda değil asmam
Şöyle anlatayım.
Ailelerimizle aynı şehirde yaşıyorum, malum doğumum yaklaştı ve annem kalacak yanımda hastanede.
Evim aileme 5 dk uzalıkta, hastane ablamın işyerinin dibinde.
Buna rağmen canım ablam eve gitmek istemiyor, 1 hafta izin alacağım hastanede ya cafede sabahlarım diyor ya da karşıdaki otelden oda tutarım, ihtiyaçlar için gider gelirim, seni annemle bir başına bırakamam diyor.
Halbuki arabası var, 20 dk da evine gitse gece yatsa uyusa ya da ben eve çıkınca gelse değil mi?
Ama kardeşlik ve yiğen sevdası başka bir şey, söz dinletemiyoruz.
Siz anneniz kadar uzun kalmak zorunda değilsiniz ama bebek doğduğu gün hastanede olun derim.
Ablanız hastaneden çıktığı gece de kalır, sonraki gün dönersiniz.
3 gece eşinizden ayrı kalınca bir şey olmaz ama, doğuma gitmezseniz aranızda olan bağ iyice zedelenir.
Ayrıca bir ömür bunun lafını hem duyarsınız hem de kendi başınıza gelince pişmanlığını yaşarsınız.
İnsan böyle bir anında sadece sevdiklerini ve ailesini yanında görmek istiyor, hiçbir şey yapamasa bile gözlerine bakmak güç veriyor.
Bunu esirgemeyin ablanızdan.