• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Duygularınıza nasıl hakim olabiliyorsunuz?

Merhaba kızlar :)

Sorum biraz kulağa garip geliyor farkındayım ama bende son zamanlarda "duygularımı açıkça belli etme" ortaya çıkmaya başladı. Neden olmaya başladı bilmiyorum ama bu kadar kendimi belli etmemem gerekiyor, mesela bugün işyerimdeyken kısa süreli bir gerginlik yaşadım ve hemen sesim titremeye, gözlerim dolmaya başladı. Konu tatlıya bağlandı aslında ama genel olarak bu durum beni profesyonellikten uzak hale getiriyor. Duygularını kontrol altına almayı başarabilen arkadaşlar varsa benden tavsiyelerini esirgemezlerse çok memnun olurum. :110:
Özgüvenle alakali diyecektim tam ama son zamanlarda yasiyormussunuz bu durumu. Is yerinde genel olarak gergin misiniz? Ya da birileriyle gerginlik yasamaktan tedirgin mi oluyorsunuz
 
Özgüvenle alakali diyecektim tam ama son zamanlarda yasiyormussunuz bu durumu. Is yerinde genel olarak gergin misiniz? Ya da birileriyle gerginlik yasamaktan tedirgin mi oluyorsunuz

Yok, pek gergin değilimdir hatta sakin ve yumuşak bir ses tonuyla konuşmaya çalışırım her zaman. Sadece saldırgan bir kişiye denk geldim ilk kez, işim insanlarla muhatap olmamı gerektiren bir iş. Belki hazırlıksız yakalandım ama böyle davranmam da pek hoşuma gitmedi, kendimi zayıf hissettirdi. Oysa daha kontrollü bir şekilde durumu ele alabilirdim, karşı taraf bu halimi gördüğü için biraz bana acıdığından sakinleşti.
 
Ben kolay kolay öfkelenmiyorum ama savunmacı bir tavır alıyorum hemen. En kötü tarafı da sesimin titremesi. İşyerimde mesela bir veli saldırgan tavırlarla konuştu bana, daha profesyonel bir yaklaşımla onu sakinleştirmem gerekirken benim sesim titremeye başladı ve veli bu şekilde gardını indirdi. Yani daha profesyonel olabilmem lazım, karşı tarafın vicdanına bağlı kalmamam lazım. Sesimin titremesinden yararlanıp daha da üstüme gelebilirdi mesela.
Ah astoria.Bu dert benim yeni isyerimde sonum olmustu uc yil kadar once.Yeni isime kotu bir zamanda kotu bir imajla baslamistim.Erkek arkadasimdan ayrilma donemindeydim.Yagmurda kalmis bir kedi gibi masum ve savunmasizdim .Gozlerim dolu dolu geziyordum.Ve benim salak psikopat is arkadaslarim bunu ozguvensizlik olarak algiladi.Buyuzden deger vermediler bana lanetler.Uc yil orasi bana zindan gecti.
 
Ah astoria.Bu dert benim yeni isyerimde sonum olmustu uc yil kadar once.Yeni isime kotu bir zamanda kotu bir imajla baslamistim.Erkek arkadasimdan ayrilma donemindeydim.Yagmurda kalmis bir kedi gibi masum ve savunmasizdim .Gozlerim dolu dolu geziyordum.Ve benim salak psikopat is arkadaslarim bunu ozguvensizlik olarak algiladi.Buyuzden deger vermediler bana lanetler.Uc yil orasi bana zindan gecti.

Ah kıyamam, anlayışsız insanlara denk gelmek de çok kötü oluyor. Orada mı çalışıyorsunuz hala?
 
Evet yaşım genç, 25 yaşındayım daha 1-2 senedir iş hayatındayım. :) İnsanlarla yüksek düzeyde iletişime geçmem gereken bir işim var, çalışma arkadaşlarımdan ziyade hizmet verdiğim kişiler asıl sorun oluyor. Ama ilk defa bu kadar saldırgan yaklaşanına denk geldim, belki de ondan olmuştur. Tavsiyelerinizi dikkate alacağımdan emin olabilirsiniz, çok teşekkür ederim. :)
Ilk oldugundandir.Nadir yasanir bir de.Benim de bazen saldirgan kisilerim oluyor oan ben de afalliyorum sık sık olmiyor cunku.Bir daha olursa boyle soyle yaparim diyorum.Daha sakin kalirim diyorum..Napalim benim de sinirler lacka olmus kader utansin:rolleyes:
Ben ya sinirleniyorum disa vuruyorum yada ofkemi tutarsam busefer oyle kaliyorum birsey soyleyemiyorum oanki stresten soz bulamiyorim arasi yok bende.
 
Evet yaşım genç, 25 yaşındayım daha 1-2 senedir iş hayatındayım. :) İnsanlarla yüksek düzeyde iletişime geçmem gereken bir işim var, çalışma arkadaşlarımdan ziyade hizmet verdiğim kişiler asıl sorun oluyor. Ama ilk defa bu kadar saldırgan yaklaşanına denk geldim, belki de ondan olmuştur. Tavsiyelerinizi dikkate alacağımdan emin olabilirsiniz, çok teşekkür ederim. :)
Ilk oldugundandir.Nadir yasanir bir de.Benim de bazen saldirgan kisilerim oluyor oan ben de afalliyorum sık sık olmiyor cunku.Bir daha olursa boyle soyle yaparim diyorum.Daha sakin kalirim diyorum..Napalim benim de sinirler lacka olmus kader utansin:rolleyes:
Ben ya sinirleniyorum disa vuruyorum yada ofkemi tutarsam busefer oyle kaliyorum birsey soyleyemiyorum oanki stresten soz bulamiyorim arasi yok bende.
 
Ah kıyamam, anlayışsız insanlara denk gelmek de çok kötü oluyor. Orada mı çalışıyorsunuz hala?
Yok ayrildim birkac ay once hafisledim resmen zindanmis bana.Gecici gorevle baska kuruma gittim.Heryeein sorunu zamanla basgosterecek belki ama enazindan böggg demis degilim:)Taze baslangic iyi oluyor birikmislik yok.Zamanla burdada birikecek malesef ama kotu baslamadim enazindan.
 
Öncelikle selam Astoria :)
Karşındaki kişinin saldırgan tavırları karşısında etkilenmen çok normal. Hele ki normalde daha sakin bir yapıya sahipsen senin benimsediğin şemanın dışına, sana karşı çıkılması, sende anlık kaygı uyandırarak bedensel olarak tepki vermene yol açmış.
O anda kafandan geçen direk, süzgeçsiz düşünceler ne oluyor mesela? Bu tarz durumlar yaşadığında endişenin asıl kaynağı ne oluyor? Sadece profesyonellik dışına çıkma korkusu mu? Ezilme endişesi mi, yoksa normal hayatında başına gelen aksiliklerin bir etkisi sonucu mu bu tepkiyi veriyorsun? Şu sıralar kafana taktığın bir şey var mı mesela, seni güçsüz hissettiren, yoran ama görmezden gelip yola devam dediğin?
Genelde çalışma ortamında ister istemez kabullendiğimiz bazı inanç kalıpları vardır. Eğer bunu şu an koruyamadığını düşünüyorsan ( öncesinde yokken, bir anda gelişen bir sıkıntıysa) mutlaka kişisel hayatınla ilgili sana ağır gelen, çözümlemen ve ilgilenmen gereken ihtiyaçların ya da sorunların vardır diye düşünüyorum. Bu durumda yapabileceğin şey şu olabilir belki;
Karşındakinin sakinlikle sonuna kadar konuşmasına izin verip, hiç müdahale etmeden, salt dinlersen, bu sürede hem onun sakinleşmesine, hem dinlendiğini, ciddiye alındığını hissetmesine, hem de senin içinde gelişen anlık endişenin bir süre rahatlamasına olanak sağlayarak, akabinde hem onun, hem kendi tepkilerini daha kolay kontrol altına alabilirsin belki
 
Öncelikle selam Astoria :)
Karşındaki kişinin saldırgan tavırları karşısında etkilenmen çok normal. Hele ki normalde daha sakin bir yapıya sahipsen senin benimsediğin şemanın dışına, sana karşı çıkılması, sende anlık kaygı uyandırarak bedensel olarak tepki vermene yol açmış.
O anda kafandan geçen direk, süzgeçsiz düşünceler ne oluyor mesela? Bu tarz durumlar yaşadığında endişenin asıl kaynağı ne oluyor? Sadece profesyonellik dışına çıkma korkusu mu? Ezilme endişesi mi, yoksa normal hayatında başına gelen aksiliklerin bir etkisi sonucu mu bu tepkiyi veriyorsun? Şu sıralar kafana taktığın bir şey var mı mesela, seni güçsüz hissettiren, yoran ama görmezden gelip yola devam dediğin?
Genelde çalışma ortamında ister istemez kabullendiğimiz bazı inanç kalıpları vardır. Eğer bunu şu an koruyamadığını düşünüyorsan ( öncesinde yokken, bir anda gelişen bir sıkıntıysa) mutlaka kişisel hayatınla ilgili sana ağır gelen, çözümlemen ve ilgilenmen gereken ihtiyaçların ya da sorunların vardır diye düşünüyorum. Bu durumda yapabileceğin şey şu olabilir belki;
Karşındakinin sakinlikle sonuna kadar konuşmasına izin verip, hiç müdahale etmeden, salt dinlersen, bu sürede hem onun sakinleşmesine, hem dinlendiğini, ciddiye alındığını hissetmesine, hem de senin içinde gelişen anlık endişenin bir süre rahatlamasına olanak sağlayarak, akabinde hem onun, hem kendi tepkilerini daha kolay kontrol altına alabilirsin belki

Selam :) Hayır dediğin şeyler yok, yani kafama taktığım şeyler var ama kimin hayatı mükemmel ki, hepimizin kafasına taktığı üzüldüğü şeyler var. Yani karşında anlamadan dinlemeden, pat diye odanın kapısını kırarcasına girip hiçbir fikrinin olmadığı bir konuda seni suçlayıp duran bir tip düşün. Zaten o bağırıp çağırırken bir süre sessiz kaldım çünkü ne hakkında beni suçladığını anlayabilmem vakit aldı. Konuşurken birdenbire sesim çatallı çıkmaya, gözlerim dolmaya başladı, sonra o kişi de "Ben sizi üzmek istememiştim" diye geri çekildi. Oysa ki gayet saldırgan bir tavırla daldı odama yani. Bilmiyorum, genelde işyerimde böyle olaylara denk gelmem, hatta bu ilk oldu.
 
Selam :) Hayır dediğin şeyler yok, yani kafama taktığım şeyler var ama kimin hayatı mükemmel ki, hepimizin kafasına taktığı üzüldüğü şeyler var. Yani karşında anlamadan dinlemeden, pat diye odanın kapısını kırarcasına girip hiçbir fikrinin olmadığı bir konuda seni suçlayıp duran bir tip düşün. Zaten o bağırıp çağırırken bir süre sessiz kaldım çünkü ne hakkında beni suçladığını anlayabilmem vakit aldı. Konuşurken birdenbire sesim çatallı çıkmaya, gözlerim dolmaya başladı, sonra o kişi de "Ben sizi üzmek istememiştim" diye geri çekildi. Oysa ki gayet saldırgan bir tavırla daldı odama yani. Bilmiyorum, genelde işyerimde böyle olaylara denk gelmem, hatta bu ilk oldu.
Tabi, doğru söylüyorsun dertsiz kimse yok ama zaman zaman bize, baktığımızda basit gelen ama iç dünyamızda bizi fazlasıyla hassaslaştıran dönemlerden geçebiliyoruz bu da tepkilerimizi oldukça etkiliyor.
E o bağırıp çağıradururken ağzının ortasına bi tane yumruk geçirip bir oh çekemediğimiz için mecbur sakinliğimizi korumamız gerekiyor, iş ortamı :KK67: Ben alakalı alakasız bir çok alanda çalıştığım için herhalde bağışıklık kazandım aşı gibi mikrobu aldıkça bu konularda duyarsızlaştım zaar :KK45: zamanla kendi kişiliğine uygun başetme yöntemlerini kazanıyor insan. Kafaya takma denilecek birşey değil sonuçta biz de insanız her ne kadar görevimizi yapmakla yükümlü olsak da.
 
Tabi, doğru söylüyorsun dertsiz kimse yok ama zaman zaman bize, baktığımızda basit gelen ama iç dünyamızda bizi fazlasıyla hassaslaştıran dönemlerden geçebiliyoruz bu da tepkilerimizi oldukça etkiliyor.
E o bağırıp çağıradururken ağzının ortasına bi tane yumruk geçirip bir oh çekemediğimiz için mecbur sakinliğimizi korumamız gerekiyor, iş ortamı :KK67: Ben alakalı alakasız bir çok alanda çalıştığım için herhalde bağışıklık kazandım aşı gibi mikrobu aldıkça bu konularda duyarsızlaştım zaar :KK45: zamanla kendi kişiliğine uygun başetme yöntemlerini kazanıyor insan. Kafaya takma denilecek birşey değil sonuçta biz de insanız her ne kadar görevimizi yapmakla yükümlü olsak da.

Ben de iş hayatına atılalı 1-2 sene oldu, yani en azından bu kadar ciddi olarak atılalı. Bir daha denk gelmem umarım ama gelirsem de dediğin gibi önce biraz sessiz kalıp beden dilimi düzenleyeceğim. Yapabilirsem tabi, ehehe. Teşekkür ederim ilgin için. :)
 
Benim surat 7/24 buzdolabı gibi. Üzülsem de sevinsem de hep içime atarım. Yapı meselesiyle alakalı bence. İçinizden o an ne geçiyorsa dışa vurmanız durumunda ne mutlu size. Ben de bu aralar "Duygularını dışa vur." la mücadele içindeyim. Ne tesadüf. İçimi %100 yansıtamıyorum. Burda BDV de bile bazen içimi dökemediğimden yakınıyorum. İnsanız robot değil.
 
Benim surat 7/24 buzdolabı gibi. Üzülsem de sevinsem de hep içime atarım. Yapı meselesiyle alakalı bence. İçinizden o an ne geçiyorsa dışa vurmanız durumunda ne mutlu size. Ben de bu aralar "Duygularını dışa vur." la mücadele içindeyim. Ne tesadüf. İçimi %100 yansıtamıyorum. Burda BDV de bile bazen içimi dökemediğimden yakınıyorum. İnsanız robot değil.
Tabisi işyeri profesyonel olunması gereken ciddi bir platform. Orada duygulara yer yok. Bu konu da haklı olabilirsiniz. Astoria Astoria
 
Bende öyleyim. Bazen burdaki yazışmalara bile aşırı gerilip titriyorum. Tartışma anında da genel olarak elim kolum titrer ağlarım ya da sesim yükselir. Sanirim tartışmayı beceremiyorum ve bu zamanında beni çok etkiledi olumsuz olarak. Sanirim içten 10 a kadar saymak ve cevap vermeden once biraz düşünmek gerekiyor.
 
bu bende var. mesela bugün işyerinde iki kişiyle az daha kavga ediyodum. kısa sürede cirkefleşme özelliğim var. insanlara sabrım bitmiş. biri benimle tartışsa ben hepten cennet mahallesi moduna giriyorum. bu özelliğimi hic sevmiyorum
 
Benim surat 7/24 buzdolabı gibi. Üzülsem de sevinsem de hep içime atarım. Yapı meselesiyle alakalı bence. İçinizden o an ne geçiyorsa dışa vurmanız durumunda ne mutlu size. Ben de bu aralar "Duygularını dışa vur." la mücadele içindeyim. Ne tesadüf. İçimi %100 yansıtamıyorum. Burda BDV de bile bazen içimi dökemediğimden yakınıyorum. İnsanız robot değil.

Tabisi işyeri profesyonel olunması gereken ciddi bir platform. Orada duygulara yer yok. Bu konu da haklı olabilirsiniz. Astoria Astoria

Elbette hepimiz insanız, yani robot gibi durmak da samimiyetsiz olarak algılanıyor. Ama iş hayatında, özellikle insanlarla birebir muhatap olmak durumunda kaldığınız bir iş hayatında, biraz daha kendimize hakim olabilmeyi öğrenmeliyiz. Bu da sanırım deneyimle oluyor, KK'nın genel kanısı bu yönde oldu. :)
 
Bende öyleyim. Bazen burdaki yazışmalara bile aşırı gerilip titriyorum. Tartışma anında da genel olarak elim kolum titrer ağlarım ya da sesim yükselir. Sanirim tartışmayı beceremiyorum ve bu zamanında beni çok etkiledi olumsuz olarak. Sanirim içten 10 a kadar saymak ve cevap vermeden once biraz düşünmek gerekiyor.

Ben de hiç beceremem tartışmayı. :/ Sizin gibi oluyorum, sesim hemen titrer titrediğini belli etmemek için de sesimi yükseltirim. İşteyken bunu yapmak istemiyorum, karşı taraf konuşurken hiç müdahale etmeden dinlemek, bu arada da olayı anlamlandırıp bir yandan da kendimizi sakinleştirmek en doğrusu sanırım evet. Teşekkür ederim tavsiyeniz için. :)

bu bende var. mesela bugün işyerinde iki kişiyle az daha kavga ediyodum. kısa sürede cirkefleşme özelliğim var. insanlara sabrım bitmiş. biri benimle tartışsa ben hepten cennet mahallesi moduna giriyorum. bu özelliğimi hic sevmiyorum

Sizin de öfke kontrolü konusunda kendinizi geliştirmeniz gerekiyor sanırım. :)
 
Bende tam tersiyim. Içim kan ağlasada gülerim karşımdakine belli etmem. Kimse beni öyle görsün istemem. Sadece sevdiklerime yansitirim paylasirim.
Ben birde çok sabirliyim. Ama en son patladığımda tum şirket sesimi duymuştur okadar kızdım :D kendimi kaybettim. Içine atmakta doğru değil. O an neyse yaşanması gerekli demekki. Insanlık hali dediğimiz durumlar bunlar işte herhalde
 
Back
X